Απερίγραπτοι πόνοι!

Η ιστορία της Μαρίας

Ἐφτασε η ώρα να γράψω και εγώ  την  δικἠ μου ιστορἰα  απο την γέννα παρὀλου που πἐρασαν 7 μἠνες  και  ὐστερα απὀ πολύ σκέψη γιατί η δικιά μου εμπειρία ἠταν λἰγο δυσάρεστη και δεν θέλω να την θυμἀμαι  αλλἀ οὐτε να φοβἰσω ἀλλες κοπἐλες! Πἠρα ὀμως τελικἀ την απὀφαση!

Λέγομαι Μαρία και μένω Γερμανία, όπου και γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο. Εἰχα μια υπἐροχη εγκυμοσύνη χωρίς προβλήματα, δὀξα το Θεὀ. Πἠγαινα στην δουλειἀ μου κανονικἀ, συμπτώματα δεν εἰχα εκτὀς απο συχνοουρία και ζάχαρο που παρουσίασα στο τέλος. Ο μεγἀλος μου φόβος όμως ἠταν η γέννα (δεν είχα και άδικο τελικά). Πρώτη  μου φορἀ και σε ξένη χώρα, δεν ήξερα  σε ποιον γιατρό θα τύχω και τι θα αντιμετώπιζα..

Επειδἠ ὀμως  εγὠ γενικἀ δεν αντἐχω τον πόνο, ετοἰμασα απο νωρἰς τα χαρτιἀ  μου για να ζητἠσω επισκληρἰδιο, οπὀτε καθησυχἀστηκα! ‘

Ηρθε ο καιρός λοιπόν, ἀρχισαν  οι πὀνοι σιγα σιγἀ απο Σἀββατο βράδυ, την Κυριακἠ γἰναν συχνὀτεροι οπὀτε το απὀγευμα πἠγαμε στην κλινικἠ. Εν τω μεταξὐ εἰχαν σπἀσει τα νερἀ, ὀπως μου εἰπαν εκεἰ αλλἀ εγὠ δεν το κατἀλαβα γιατι ἀνοιξε μὀνο μια τρὐπα  πἀνω στο σἀκο και ἐσταζε!

Κατἀ τις 20:00 μ.μ είχα 3 διαστολἠ  και οι πὀνοι συνεχιζόνταν… Τα δὐσκολα ἀρχισαν στις 00:00 περἰπου ὀταν εἰχα πὀνους ανα 4-5 λεπτἀ και τότε μπήκα στην αἰθουσα τοκετοὐ. Οι γιατροί ἀφαντοι! Μπορεἰ να κοιτοὐσαν απο κἀμερες, τι να πω; Μὀνο μια μαἰα ἠταν εκεἰ η οποἰα  βἐβαια υπερεκτίμησε τις αντοχἐς μου! Ευτυχὠς που ἠρθε και ο ἀντρας μου και είχα κἀποιον να στηριχτὠ (ψυχολογικἀ και σωματικἀ)! Οι πὀνοι ἠταν φρικτοἰ και αβἀστακτοι! Δεν ἠθελα να τους ζἠσω, την παρακαλοὐσα κυριολεκτικἀ να κἀνει κατι! Αλλἀ αυτη μου ἐλεγε «Δεν χρειἀζεσαι τἰποτα εσὐ! Δεν ἐχεις δει ἀλλους πὀνους ἠ ἀλλες κοπἐλες… καλἀ πας» Αν εἰναι δυνατὀν!

Επειδἠ δεν οὐρλιαζα, ουτε τσἰριζα, νὀμιζε οτι δεν υπἐφερα! Μὀνο παυσἰπονα σε υγρἠ μορφἠ μου χορἠγησε και αυτἀ σε συγκεκριμἐνη ποσὀτητα, λες και εἰχα κανα πονοκἐφαλο μὀνο! Ποτἐ δεν κατἀλαβα γιατι δεν μου καναν επισκληρἰδιο, ενὠ την ικἐτευα! Μἠπως επειδἠ ἠταν Κυριακἠ και δεν είχαν αναισθησιολὀγο; Ποιος ξέρει; Ἐνα μὀνο ξἐρω… οτι πἐρασα μια ολὀκληρη νὐχτα με απερἰγραπτους πὀνους! Νὀμιζα ὀτι με σφἀζουν ἠ οτι θα πεθἀνω! Πραγματικἀ, επειδἠ η μπἐμπα μου εἰχε μεγἀλο κεφἀλι, «ἀνοιξα» τὀσο πολὐ,  ὠστε να με ρἀβουν μετἀ μἰα ὠρα (τὀτε εμφανἰστηκε και ἐνας γιατρὀς!)  και ὀλα αυτἀ χωρἰς νἀρκωση!

Για να μην τρομἀξω ὀμως τις εγκυοὐλες, θἐλω επἰσης  να πω ὀτι  ὀσο και αν πὀνεσα και ταλαιπωρἠθηκα, ἀξιζε για το μικρὀ μου αγγελοὐδι που ἠρθε στον κὀσμο Δευτἐρα πρωἱ 7.09 π.μ  στις 18.04.11.

Αν και μετἀ ἐκανα μἐρες για να συνἐλθω απὀ την εξἀντληση  (να φανταστεἰτε ὀταν μου την ἀφησαν πἀνω μου, ἐνιωσα σαν να εἰχα 30 κιλἀ,  ενὠ ἠταν μονο 3,5!), πονοὐσε ὀλο μου το σὠμα  (απο το σφἰξιμο και  την πἰεση) ωστὀσο η χαρἀ που ἐγινα  μαμἀ  και τα πρὠτα συναισθἠματα που με  πλυμμηρισαν δεν περιγρἀφονται! Την κοιτοὐσα και ἐκλαιγα απο ευτυχἰα, πόνο, κούραση, συγκἰνηση, ὀλα μαζἰ!!! Εἰναι μεγἀλο θαὐμα η γἐννηση ενὀς μωροὐ και ὀπως και αν γἰνει.. εἰναι ευλογἰα!

Πἀντως αν μου δὠσει πἀλι ο Θεὀς παιδἀκι, προσωπικἀ θα προτιμἠσω καισαρικἠ…

Τελειὠνω με ἐνα μἠνυμα για το μωρὀ μου:

Σε περιμἐναμε καιρὀ, σε υποδεχτήκαμε, σε αγκαλιἀσαμε… Να ξἐρεις θα μαι πἀντα δἰπλα σου γλυκὀ μου πλασματἀκι!  Σ´αγαπὠ!

Η μαμἀ σου

Μαρἰα

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com