e-μαθαίνω!

Με μεγάλο καμάρι είδα πόσο πολύ άρεσε στους φίλους μας στο Facebook το video της Αθηνάς, που σχηματίζει λεξούλες-παζλ στο iPad.

Οι γονείς καμαρώνουν όταν το παιδί λέει μια συλλαβή… πόσο πολύ να φτιάχνει λέξεις σε ένα μηχάνημα…. Καμαρώνουμε για τα πάντα… και όταν καμαρώνεις για κάτι… ε, τότε στα σίγουρα ψιλο-υπερβάλεις…

Παρατηρώ συχνά την Αθηνά να παίζει με άλλα παιδάκια με το iPad… πολλά απ’ αυτά δεν έχουν… δλδ δεν έχουν οι γονείς τους… το βλέπουν για πρώτη φορά… είναι εντυπωσιακό πόσο γρήγορα μαθαίνουν αυτα που κάνει και η Αθηνούλα… σαν να ’ναι μια καινούργια κούκλα… ένα καινούργιο αυτοκινητάκι. Αν το καλοσκεφτείς πιο δύσκολο είναι να μάθει ένα παιδί να ανοίγει π.χ. ένα μπουκάλι, παρα το IPad.

H Aθηνά έχει την τύχη να μην είμαστε η Ολιβ κι εγώ κολλημένοι με τα αντικείμενα. Το συγκεκριμένο iPad έχει φάει απίστευτη μπανάνα, ψαρόσουπα, ποδοπάτημα ενώ έχει λειτουργήσει και ως ταμπούρλο… αν ζούσε ο Steve Jobs θα ’χε κόψει τις φλέβες του… γιατί η Αθηνά έχει καταφέρει να αναντρέψει μερικά από το πιο σημαντικά crash test της Apple… Aυτό είναι ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον ποστ… αλλά δεν είναι της στιγμής. Σοβαρολογώ πάντως.

Με άλλα λόγια ή δίνεις σε ένα παιδί να «παίξει» με ένα αντικείμενο ή δεν του το δίνεις… αν τρέμεις ή εκνευρίζεσαι μπας και το γρατζουνίσει καλύτερα να μην του το δώσεις ποτέ…

Ειμαι εναντίον του «λίγου».

Τα παιδιά έχουν ενδιαφέρον για το οτιδήποτε. Ετσι δεν είναι; από ένα πλαστικό ποτήρι που κάνει σκλιντς-σκλιντς μέχρι πώς είναι μέσα στον κάδο του πλυντηρίου… Φανταστείτε τι παθαίνουν μόλις τους δώσεις μια οθόνη που φέρνει ΟΛΟΝ τον κόσμο μπροστά στα μάτια τους…

Ολοι έχουμε τους φόβους μας για το μέλλον και προσπαθούμε να πιαστούμε σ’ αυτά που κάναμε εμείς… όμως σκεφθείτε ότι όσο και παραδοσιακοί τύποι να ειστε, ένα παιδί μεγαλώνει σε έναν χώρο που είναι τίνγκα στις οθόνες, που μοναδικό σκοπό έχουν να φέρνουν τον έξω κόσμο μέσα στο δωμάτιο… τηλεόραση, υπολογιστής, κινητό… Ολα που εσείς (εμείς) φοβάστε… για το παιδί είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ φυσιολογικά… τόσο φυσιολογικό που πιο πολύ δεν γίνεται, αφού δεν έχει με τίποτα να το συγκρίνει…

Οσο και να το αφήσετε να τρέξει σε αγρούς, να αρμέξει αγελάδες, να πάτε σαββατοκύριακο με σχεδία… το βράδυ που θα γυρίσει σπίτι ή το πρωί, όλο και μια οθόνη θα το περιμένει.

Όταν λοιπόν η Αθηνούλα βάζει τα γράμματα στις σωστές θέσεις… δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το συνομήλικο παιδάκι που βάζει τα γράμματα στο χάρτινο παζλ. Όταν του δώσεις ένα iPad και συγχρονίσει τις κινήσεις του, θα κάνει ακριβώς αυτό που κάνει και η Αθηνά… η οποία επίσης το κάνει και στο χάρτινο παζλ.

Πριν από 6-7 χρόνια είχα μια επαγγελματική συνάντηση με κάτι Ολλανδούς… πριν με συναντήσουν ρώτησαν μόνο ένα πράγμα:

–Are you computer educated?

Αν δεν ήμουν, δεν θα είχα πάει, επειδή απλούστατα δεν θα ’χα καταλάβει λέξη απ’ αυτά που είπαν.

Σκεφθείτε τώρα τι θα συμβεί 20 χρόνια από τώρα.

Και επειδή κανείς μας δεν μπορεί να το σκεφθεί, κάντε το αυτονόητο:

Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να συγχρονισθούν με τα νέα δεδομένα. Βοηθήστε τα όπως μπορείτε…

Όταν πριν από καιρό οι γονείς της Ολιβ της έκαναν δώρο το iPad γιατί το χρειαζόταν για την ζωντανή εκπομπή της, με συγκίνησε αφόρητα όταν την είδα ΑΜΕΣΩΣ να το σετάρει για το παιδί. Το γέμισε εκπαιδευτικά Applications, παιχνίδια , cartoons κ.λ.π.

Μαθαίνεις αγγλικά από ένα cartoon;

Nαι, γιατί όχι;

Μαθαίνεις να μετράς, να δημιουργείς, να διασκεδάζεις…

Μην ανησυχείτε… το παιδί συνεχίζει να ‘χει τρελή επιθυμία για μια τσουλήθρα, μια χάρτινη σακούλα, μια μπάλα που κάνει γκελ, για ένα παιδικο τραγούδι από τη μαμά του, για μια κούκλα ή ένα τρακτέρ… Λατρεύει να της διαβάζει η μαμά της βιβλία.

Εχασα πολλά δημιουργικά χρόνια από την καριέρα μου γιατί μερικοί βλάκες (προϊστάμενοι) ερχόντουσαν πάνω από μένα, καθώς δούλευα στο πρωτόγονο laptop μου και μου έλεγαν με το χέρι στην τσέπη (το τι έκανε με το χέρι στην τσέπη, ευπρεπές είναι να μην σας πω τη γνώμη μου) :

–Εγώ είμαι εραστής του χαρτιού και του μολυβιού… τίποτε δεν θα τα αντικαταστήσει ποτέ.

Και μετα με φώναζαν στη σύσκεψη που βέβαια πήγαινα με το λαπτοπάκι μου και τότε ο ίδιος –αρχηγός ντε- έλεγε : Ηρθε ο Αντώναρος με το UFO του… και οι άλλοι γέλαγαν, όχι επειδή ήθελαν, αλλά στις συκέψεις  αν δεν γελάς με τις μαλακίες που λέει ο εκάστοτε αρχηγός, σε τρώει το μαύρο σκοτάδι.

Ο βλαξ το μόνο που δεν ήξερε ότι εγώ ξέρω να γράφω σε χαρτί με μολύβι… το ίδιο καλά με εκείνον…  ενώ εκείνος δεν έχει ιδέα τι να κάνει με έναν υπολογιστή. Και χαίρεται κι από πάνω…

Σήμερα οι ίδιοι αρχηγοί έχουν sites… Και γράφουν σε είδηση τι είπε ο τάδε πολτικός στο Twitter του… πού να κτυπήσω το κεφάλι μου;

Αυτοί οι τύποι δεν θα μιλήσουν ποτέ στα παιδιά μας… επειδή απλούστατα δεν ξέρουν τη γλώσσα τους… και επειδή εδώ είστε βασικά μαμάδες ξέρετε καλύτερα από τον καθένα, πώς για να συνεννοηθείς με το παιδί εσύ προσαρμόζεις τη γλώσσα σου στην δική του… κι όχι το αντίθετο…

«Μαμ!»… λες… κι όχι «είναι ώρα για δείπνο!»

Ε;

Οι περισσότεροι εντυπωσιάστηκαν που η Αθηνά παίζει με τις λεξούλες… Ωραίο είναι… τρυφερό είναι… όμως εμένα με εντυπωσιάζει το εξής:

Οποιον άνθρωπο έχω δει να παίζει με IPad χρησιμοποιεί το ένα χέρι… είτε το δεξί είτε το αριστερό… η Αθηνά χρησιμοποιεί και τα δυο…ταυτόχρονα… ουψ… όχι μόνο η Αθηνά, αλλά και η Αννα…  Ωχ… μα αυτό το σχεδίασαν για ένα χέρι… Πριτς… άντε πέστο στα παιδιά…

Βοηθήστε τα παιδιά σας να δημιουργήσουν τον καινούργιο κόσμο.

Δεν βλέπετε;

Τίποτα από όλα όσα μας έμαθαν δεν ισχύει.

Όλα τα παιδιά έχουν κάποιο ταλέντο… αντί να αρχίσετε να σκορπατε χρήματα σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα κ.λ.π… ξανασκεφθείτε το… λέμε: Το αύριο ανήκει στα παιδιά μας… καλό θα ’ναι να το εννοούμε κιόλας…

Mάνος

Υ.Γ. Η εφαρμογή αυτή είναι το «Οι πρώτες μου λέξεις στα Ελληνικά – Μαθαίνω τα ζωάκια«