Η πιο αξέχαστη Πρωτοχρονιά της ζωής μας!

H ιστορία της Παναγιώτας

Αποφάσισα να μοιραστώ και εγώ την ιστορία μου μαζί σας, για να δωσω κουράγιο και δύναμη σε ολες τις μελλουσες μανουλες που ανησυχουν, είτε για το βαρος τους, ειτε για το διαβήτη της κυήσεως αν τους προκυψει!!!

Εχοντας ήδη δυο κοριτσάκια και ενώ διένυα το 37ο ετος της ηλικιας μου, επισκεφτήκαμε με τον αντρουλη μου το γυναικολογο για να δουμε τι θα γινει με μια τεράστια κύστη ενδομητρίωσης, η οποια μου ειχε δημιουργησει καθυστερηση στην περιοδο μου. Η πρόταση άλλων γιατρων ήταν η αφαίρεση γιατι δημιουργουσε προβληματα, 10 επι 10 εκατοστα το μεγεθος της!

Ο δικος μου γυναικολογος προτεινε και αυτος την αφαιρεση της, απλα ηθελα να τα πουμε το Σεπτέμβριο.

Εκει λοιπον τον ρωτησα, αν θελω να μεινω έγκυος μπορω μ’ αυτή τη κυστη;

Η απάντηση του ήταν: Που να κατεβει ο αρχάγγελος Γαβριηλ, όχι!

Μας ειπε κιολας πως δε χρειαζεται να προσεχουμε….

Εμεις ημασταν ηδη πολυ αρνητικοι με το θεμα του χειρουργειου, αν και δεν ηταν σπουδαιο, προτιμουσαμε ενα τριτο παιδι παρά χειρουργειο.

Η καθυστερηση συνεχιζει, εγω ελεγα συνεχεια στον αντρα μου «Ειμαι εγκυος!» και εκεινος απαντουσε «Σιγα αποκλειεται, το ειπε και ο γυναικολογος!!!«

Οι μερες της καθυστερησης συνεχιζαν και εγω αποφασισα να παω να κανω μια β χοριακη. Η αγωνια μου ηταν μεγαλη, το ήθελα πολυ, το ενιωθα!!! Ομως πως;;; Αφου ο γιατρος ειπε αδυνατον και εγω ειχα συμπτωματα, ο αντρουλης μου ελεγε «Τα δημιουργεις εσυ!!!«

Το απογευμα ομως επιβεβαιωθηκα. Το τεστ ηταν θετικο, απλα ο μικροβιολογος μου εκοψε τα φτερα, γιατι μου ειπε: «Μη το δενεις ομως κομπο, επρεπε συμφωνα με την τελευταία περιοδο οι μοναδες να ειναι πιο πανω, να μιλησεις με το γυναικολογο«

Πηραμε το γιατρό και του λεει ο αντρας μου «Μαλλον κατεβηκε ο αρχαγγελος Γαβριηλ!» Μας επιβεβαιωσε την εγκυμοσυνη και απλα μας ειπε σε λιγες μερες να επαναλαβω τη β χοριακη, η οποια ανεβηκε κανονικα!!!!

Η χαρα μας ηταν απεριγραπτη.

Η εγκυμοσυνη κυλουσε μια χαρα, οταν καποια στιγμη σε μια καθιερωμενη εξεταση, παρατηρησαμε το ζαχαρο ανεβασμενο… Αγχωθηκα, στα κοριτσια δεν ειχα τιποτα τετοιο. Τι να φταιει; Τα κιλα μου τα παραπάνω; Η ηλικια μου; Πηγα στον γιατρο, με παρεπεμψε σε διαβητολογο και εκει αρχιζει η αυστηρη διαιτα. Το αποτέλεσμα… εχανα βαρος, ενω ημουν έγκυος, εφτασα οταν εκλεινα τον 8ο να εχω χασει συνολικα 8 κιλα!!! Το παιδί μεγάλωνε κανονικα και εγω εχανα βαρος. Δε χρειαστηκε να παρω ινσουλινη, εκανα μετρησεις 6 φορες τη μερα και μετα μειωθηκαν οι μετρήσεις στις 4!

Λιγο πριν κλεισω τον 8ο μήνα, με πιασανε και εντονοι πονοι στη κοιλια, αφορητοι, ουτε οταν γεννουσα δεν ειχα τετοιους πόνους! Πηγα στο μαιευτήριο 2 φορες, τη μια στις 22 Δεκεμβριου και την αλλη στις 25 το βραδυ και οι δυο αργα! Ντρεπομουν που ξύπνησα το γυναικολόγο μου και ερχοταν και τελικα ειχα παθει κολικο του εντερου. Τελικά, στις 28 πηγα ξανα στο γυναικολογο για να δουμε πως ειναι το παιδι. Ολα ηταν καλά και κλεισαμε το επομενο ραντεβου στις 16 Ιανουαριου, γιατι δεν με εβλεπε ετοιμη. Μου ειπε μαλιστα πως επειδη ειναι τριτο παιδι, και με τους πονους που περασα με τους κολικους να προσεξω γιατι δε θα καταλαβω τους πονους της γεννας και μη γεννησω στο σπιτι.

Σα να το ήξερε…

Στις 29 το βραδυ δεν κοιμήθηκα καθολου, πηγαινοερχομουν τουαλέτα και αρχισαν παράλληλα και οι πόνοι τοκετου. Ο αντρουλης μου ξύπνησε γυρω στις 5 και αρχισε να χρονομετραει και μου λεει πως οι πονοι είναι ανα 7 λεπτο και να παρω το γιατρο. Εγώ δεν ήθελα να τον ξυνπήσω για άλλο ενα βραδυ, παρολο που ήξερα πως αρχιζει ο τοκετος. Φτασανε οι πονοι 3 λεπτοι και πλεον δεν αντεξε ο καλος μου να περιμενει να τηλεφωνησω και ανέλαβε αυτος. Ο γιατρος του ειπε πως ξεκιναει τοκετος αφου ειχα και λιγο αιμα και να βρισκομαι στο μαιευτήριο στις 6 και τεταρτο.

Δεν ήμουν  βεβαιη…. μήπως ηταν το εντερο μου;;; Πηρα προχειρα 2 πιτζαμες σε μια σακουλα και τις παντοφλες μου, αλλωστε ειχα παρει μια μερα απο τον 9ο!!! Τοσο νωρις;;; Απο την αλλη ημουν σιγουρη πως ηταν πονοι τοκετου….

Το μυστηριο λύθηκε αμεσως, οταν εφτασα.

Ειχα διαστολη 6!!!! Και στις 7 και 20 ειχα στην αγκαλια μου το παιδαρο μας!!! Και διπλα τον αντρουλη μου να με κοιταζει με βουρκωμενα ματια απο τη συγκινηση και τη χαρα που ολα πηγα καλα!!!

Ο γιος μας ηταν εκει στην αγκαλια μου, το καλυτερο Χριστουγενιατικο δωρο που πήρα ποτε!!!

Και φυσικα μετα ηρθαν και οι κορες μου στο μαιευτηριο οπου ετοιμασαν διαφορες εκπληξεις και δωρα για να αλλαξουμε ολοι μαζι το χρονο!!!

Ηταν απιστευτο!!! Ολη η οικογενεια στο δωματιο και να εχουμε μαζι μας και το αγορακι μας!!!!

Δε ξεχασουμε ΠΟΤΕ ολοι μας, αυτη την Πρωτοχρονια. Οι κορες μου ακομα θελουν να περναμε απο το μαιευτηριο για να το βλεπουν και αναπολουν αυτες τις υπεροχες στιγμες!!!!!!!!!!!!

Ετσι λοιπόν, υποδέχτηκα το τριτο μου παιδάκι, το αγοράκι μου, που μου κατέβασε και τη ζυγαρια αλλα 13 κιλα, ναι, ναι, οπως το ακουτε αλλα 13 κιλα, συνολικα λοιπόν 21 κιλα εχασα απο τη πρωτη μερα που εμαθα πως ειμαι εγκυος! (προφανως η εγκυμοσύνη ξεκίνησε και εγω ήμουν πολλα κιλα πανω απο το κανονικό…..)

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com