Ο Άγγελος μου είναι 5 ετών… Λάτρευε, περίμενε τις στιγμές με τον Σωτήρη, τον καλύτερο του φίλο.
Η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι:
Γνώρισα τη μαμά του Σωτήρη πριν 2 χρόνια από τον περίγυρο του άντρα μου, κατευθειαν αυτή η γυναίκα μου έβγαζε κάτι αφελές και συμπαθητικό. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα στην αρχή να γνωριστούν και τα παιδάκια μας (είχαν την ίδια ηλικία) και στην συνέχεια γίναμε κολλητές, φίλες-αδερφές, όπως μας αποκαλούσε!! Είχε πολλά προβήματα η εν λόγω κυρία με το σόι του άντρα της, καθώς και με τους γονείς της. Φυσικά μου τα έλεγε όλα αυτά και ζητούσε ΠΑΝΤΑ την γνώμη μου στο τι να κάνει. Εγώ εκεί μαζί της σε όλα να την βοηθάω να την υποστηρίζω σε ΟΛΑ..
Κατά το δικό μας δέσιμο δέθηκαν και τα παιδάκια μας..
«Μαμααααααααααααα, πότε θα πάμε στο Σωτήρη;;;«
Τσουπππ τρέχαμε!!
Μετά από 2 χρόνια υπέροχης φιλίας, οι κουνιάδες της (με τις οποίες είχε μαλώσει ούτε εγώ θυμάμαι πόσες φορές) της κανανε τα γλυκά μάτια και άρχισαν να της λένε για μέναααα! Στην αρχή δεν πίστεψα ότι θα μας έκανε πέρα για να τα ξανα βρεί με το σόι (σόι να το κανεις!!) αλλά με τους μήνες παρατήρησα μία απομάκρυνση, κατηγορίες να πετάγονται, ΤΑ ΕΧΑΣΑ.. Δε περίμενα ότι η «αδερφή μου» με κάνει πέρα επειδή είναι αφελής και πιάστηκε στα ψεύτικα χάδια τους για ακόμη μία φορά..
Ώσπου ένα ωραίο πρωινό μου ξεφουρνίζει «ΤΕΛΟΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ..»
ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;;;;;;; Μα καλά τι είμαστε, παιχνίδια εγώ και ο γιος μου, μια μέρα μετά απο πολύ χρήση μας πετάνε στα σκουπίδια για ένα καινούργιο παιχνίδι;
Μην κάνετε κακό σε ανθρώπους που δε σας πείραξαν.. Και προπάντων εκεί που φτύνουνε, δε γλύφουνε..
Και απο εκείνη τη μέρα έχω το μωρό μου να με ρωτάει «Ποτε θα πάμε στο Σωτήρη;» και εμένα να του λέω ότι δικαιολογία μου κατέβει.
Με πονάει όλο αυτό και ως φίλη αλλά πιο πολύ ως μάνα…
Τι να του πω;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Προτείνω να μην πεις την αλήθεια στο παιδί, πες ότι είσαι κουρασμένη η ότι έχουν δουλειές και δεν μπορούμε να πάμε. Δικαιολογίες βρίσκεις. Δεν ξέρεις πως θα αντιδράσουν όταν βρεθούν (και καλά πλήγωσε η μαμά σου την μαμά μου, κ.α) Τα παιδιά, αν κάποια μέρα βρεθούν, μπορεί να τα πούνε μεταξύ τους, αυτά με τι σειρά τους θα ρωτήσουν εσάς και θα δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Μην μπουν ανάμεσα σας και ανάμεσα στα λόγια. Προσπάθησε να φέρεις το μικρό κοντά σε άλλα παιδιά... Όπως είπε η Ανθή τα παιδιά ξεχνάνε γρήγορα.
Κατ' αρχάς είναι πολύ θετικό που η (πρώην) φίλη σου τα "ξαναβρήκε" με τους συγγενείς της. Κατά δεύτερον, τώρα στην ηλικία που είμαι κι όσα έχω δει,όταν ακούω γυναίκα πού'χει μαλώσει με το σόι της, είμαι άκρως επιφυλακτική. Κατά 99% θα μαλώσει και με μένα :-) Δεν με εκπλήσσει,λοιπόν, που άλλαξε η φίλη σου, τις ισορροπίες: απλώς εσύ τώρα μπήκες στη θέση των κουνιάδων της.. Τόχουν μερικά άτομα να χρειάζονται αποδιοπομπαίους τράγους για νάχουν κάποιους να κατηγορούν -βάζοντας πόντους στην αυτοεκτίμησή τους. Οσον αφορά τον γιο σου: Απλά και χαλαρά λες την αλήθεια! Χωρίς,βέβαια, λεπτομέρειες (που δεν μπορεί να κατανοήσει λόγω ηλικίας), αλλά το γεγονός του τέλους της φιλίας σας. Και πόσο στεναχωρημένη είσαι γι' αυτό. Δυστυχώς, στην ηλικία αυτή που είναι ο μικρός, οι φιλίες του είναι εξαρτώμενες από τη δική σου συμμετοχή ή μη. Οπότε δεν παίζει να συνεχίσουν τα μικρά ενώ οι μαμάδες δεν μιλιούνται (εκτός σχολείου, εννοώ) Μπορείς να κάνεις παραλληλισμό, π.χ. με τις διακοπές... που περνάμε όμορφα αλλά τελειώνουν.. Ετσι και κάποιες παρέες μας κάνουν τον κύκλο τους και συνεχίζουμε με άλλες. Συμφωνώ κι εγώ μ' όσα σου λέει παραπάνω η Εύα. Σκέψου επίσης, τη στιγμή που πιθανόν να σε ξαναπλευρίσει η φιλενάδα σου (οταν μαλώσει ξανά με τα σόγια της), μετανιωμένη,ίσως... Μιας κι απ'ό,τι κατάλαβα, δεν έχει πρόβλημα με αλλάζει γνώμες :-) Τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν τη φιλία μας, αλλά την αδιαφορία μας.
Αγαπητή μου φίλη μην στεναχωριέσαι...να στεναχωριέσαι μόνο για τον χρόνο που έχασες γιατί όπως φάνηκε σε εκμεταλεύτηκε όσο καιρό ήταν μαλωμένη με τις κουνιάδες....τα παιδιά ευτυχώς ξεχνάνε εύκολα....θα είναι λίγο δύσκολα στην αρχή αλλά σίγουρα το παιδάκι σου θα γνωρίσει άλλα παιδάκια με πιο σωστές μαμάδες....για καλό και κακό κράτα μια πισινή... δεν είναι όλοι οτι φαίνονται....
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι, γιατί 5 χρονών παιδιά δεν μπορούν να παίζουν π.χ. στο νηπιαγωγείο ή στην παιδική χαρά της γειτονιάς, αν οι μητέρες τους δεν είναι κολλητές. Τα παιδιά έχουν δικούς τους τρόπους επικοινωνίας και δε χρειάζεται να πηγαίνεις το γιο σου στο σπίτι του Σωτήρη για να βρεθούν και να παίξουν, γίνεται και εκτός σπιτιού χωρίς να πρέπει να συναναστρέφεσαι την πρώην φίλη σου. Στο τέλος τέλος, αν τη δεις εκεί που θα παίζουν τα μικρά σας, αγνόησέ την. Όμως... όμως... η στάση σου δείχνει ότι το πρόβλημα το έχεις εσύ και όχι τόσο ο γιος σου. Γιατί σε πλήγωσε τόσο πολύ η απομάκρυνση μιας φίλης, που από όσο λες κι εσύ, τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είχε έρθει για να μείνει; πρέπει πρώτα από όλα να καταλάβεις εσύ η ίδια ότι κάποιες φορές οι άνθρωποι είναι περαστικοί από τη ζωή μας, τους δεχόμαστε λοιπόν με αυτό τον όρο, κρατάμε τα καλά από την επαφή μας και τους αφήνουμε να φύγουν. Κι όταν το καταλάβεις εσύ, τότε θα το διδάξεις και στο παιδί σου, ήρεμα και απλά. Κι όλα θα πάνε καλά. Εύχομαι τα καλύτερα
Έχω παρόμοια εμπειρία. Εγώ ήμουν αυτή που ξέκοψα...και ο πρώτος λόγος ήταν ότι τα παιδιά μας δεν έπαιζαν πραγματικά! Εάν και λίγο μεγαλύτερα από τα δικά μου...δεν είχαν κοινά ενδιαφέροντα και πάντα στο τέλος υπήρχε τσακωμός! Αποφάσισα λοιπόν ότι αφού δεν μπορούν να παίξουν, καλύτερα να μην συναντιόμαστε! Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι πιεζόμουν...δουλεύω πάρα πολύ και θέλω όταν επέστρεφω σπίτι, να έχω το χρόνο μου με τα παιδιά μου...δυστυχώς όμως είχαμε παραγνωριστεί και χωρίς καν να μας ενημερώσουν, έρχονταν από το σπίτι μας... Δεν τσακώθηκα...απλώς απομακρύνθηκα...και νομίζω ότι ήταν και καλύτερα για τα παιδιά μου! Μερικές φορές τους αναζητούν άλλα πάλι μόνοι τους λένε ότι και γιατί να βρεθούμε για να τσακωθούμε??
Θα είναι μεγάλη σαχλαμάρα να του πεις την αλήθεια αλλά να τον πηγαίνεις εκεί να παίζει με το φίλο του? Να τον αφήνεις και να πηγαίνεις να τον παίρνεις... Δεν έχω εμπειρία αλλά θα θελα να παιζει το παιδάκι μου με κάποιον που αγαπάει, αρκεί βέβαια η μαμά του να μη βάζει λόγια στο δικό σου, να σε κατηγορεί ή αν σου πει ο γιόκας σου για οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του φίλου, το κουβεντιάσεις με το γιο σου!!! Εύχομαι να βρείς λύση!!
Oti egine egine.. egw nomizw oti prepei sto paidi na peis en merei tin alithia. I en merei tin alithia, alla na min tou dineis pseftikes elpides gia to mellon, etsi wste afto na perimenei kati. Egw tha tou elega oti den mporei o Tade filos tha pame ston Tade (allo filo mas)... An epimenei kai zitaei ton Swtiri tote pes tou me tropo kai emesa tin alithia. Prepei ta paidia mas na siniditopoihsoun apo mikri ilikia oti sti zwi den erxontai ola opws ta theloume kai den tairiazoume me olous tous anthrwpous. Etsi nomizw ...... ;-)
Το σόι της και το σόι του άντρα της και η συνυφάδα με την κουνιάδα που βάζαν λόγια... Σε ποια επαρχία διαδραματίζονται πια όλα αυτά; Ας ωριμάσουμε σα λαός και ας ασχοληθούμε με τα σημαντικά... Δηλαδή και η φιλία σας τι ήταν, να σου εξιστορεί τα προβλήματα με τα σόγια και εσύ να της συμπαραστέκεσαι; Ωρίμασε, get a life και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σου πες του την αλήθεια με τρόπο που να μπορεί να την καταλάβει. Όχι με κλάψα όμως σε παρακαλώ, ούτε δίνοντάς του την εντύπωση ότι είσαι (ή ακόμη ότι είστε και οικογενειακώς) το θύμα.
την αληθεια...αν δεν υπαρχει κατι να κρυψεις απο το παιδι τοτε την αληθεια και μονο αυτη!!!τα παιδια αλλωστε μπορουν να καταλαβουν καλυτερα την αληθεια και να τη κατανοησουν απο χιλια ψεμματα που απλως θα τους δωσει φρουδες ελπιδες!!!πες λοιπον την αληθεια και αφησε τον να κρινει απο μονος του τι πρεπει να κανει,και να εισαι σιγουρη πως θα κανει το σωστο και το καλυτερο και για εκεινον και για εσενα!!!!
Κάποια απο τα λόγια σου:"...μου έβγαζε κάτι αφελές και συμπαθητικό."...με κάνει πέρα επειδή είναι αφελής..." Πριν αρχίσει η "φιλία" σας τη θεωρούσες αφελή και όταν η φιλία σας άρχισε να μπάζει νερά θεώρησες ότι έφταιγε η αφέλειά της...Συγγνώμη αλλά θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου...Μήπως η "αφελής" φίλη σου σε έκανε να νιώθεις πολύ σημαντική αφού είχε μονίμως την ανάγκη των συμβουλών σου για κάθε τι και όταν ξαφνικά έπαψε να χρειάζεται τις συμβουλές-βοήθειά σου σου κακοφάνηκε?
Μου συνέβει κάτι παρόμοιο. Είχα μπλέξει με μια τρελή!!! ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΦΙΛΗ!...24/24 & 7/7 και για 1μιση χρόνο είμουνα δίπλα της, διαθέσιμη πάντα..άργησα να καταλάβω οτι η κοπέλα ήταν για ψυχιατρείο !!! δεν μπορώ να γράψω παραπάνω περι του ατόμου διοτι μου ανεβαινει η πιεση.... Οι άνδρες μας έγιναν φίλοι...Οι κόρες μας στην ίδια ηλικία και φυσικά φιλαράκια, συνέχεια μαζί...μια οικογένεια !! Περυσι έκοψα μαχαίρι κάθε σχέση και επίσης μίλησα στην 5χρονη κόρη μου η οποία ζητούσε την φίλη της και της εξήγησα την αλήθεια [ σχεδόν όλη-:)-:)]...και της είπα επίσης οτι η φίλη της δεν είναι κακιά, δεν έκανε τίποτα κακό(γιατί με ρωτούσε διάφορα)...απλά σκέφτηκα και αποφάσισα οτι εγώ δεν θέλω να έχω για φίλη τη μητέρα της, δεν μου προσφέρει κάτι καλό, δεν ήταν αληθινή φίλη και δεν το είχα καταλάβει από την αρχή...μιλήσαμε αρκετά,...της είπα οτι γνωρίζουμε στην ζωή μας πολλούς ανθρώπους και δεν ταιριάζουμε με όλους...πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε τους φίλους μας (εγώ μια ζωή την πατούσα..τραβούσα σαν μέλι τους ψυχασθενείς -δεν της το είπα αυτό βέβαια)...συγχρόνως της έφερα παραδείγματα για το πως είναι οι αληθινοί φίλοι και είναι όπως η Β..., η Α...., η Ε...(οι κολητές μου) Το παιδί και κατάλαβε και ηρέμησε ! Εν κατακλειδι:Λέμε την αλήθεια στα παιδάκια μας. Ελπίζω να τα καταφέρεις με τον Άγγελο, μίλα του χωρίς να κατηγορήσεις την "φίλη σου"
Είχα και εγώ μια παρόμοια ιστορία ζήσει στη ζωή μου,έξι χρόνια φιλίας,ξεκίνησε η φιλία μας όταν τα παιδιά μας ήταν στην κοιλιά ακόμα και μετά έγιναν και συμμαθητές.Όταν διαλύθηκε η φιλία μας και εμένα το παιδί μου επιθυμούσε πολύ να πάμε στο σπίτι τους.Του είχα πει λοιπόν ότι<>Να ξέρεις όμως,ότι οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται και αυτό να περάσεις και στο παιδάκι σου,έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένο και για αυτό ,όχι για να μην πληγωθεί, όσο για να το ξεπεράσει πιο γρήγορα ,όλα στην ζωή μας συμβαίνουν για να μας διδάξουν κάτι, έτσι ώστε να γίνουμε πιο δυνατοί και πιο ώριμοι άνθρωποι.
Την αλήθεια, σε τροπο που να την καταλαβαινει για την ηλικια του.
φιλη μου....ο γιος σου ειναι μικρος και θα το ξεπερασει....νομιζω ομως πως εσυ την "απορριψη" της "φιλης" σου δεν νομιζω οτι θα μπορεσεις να την ξεπερασεις ευκολα!!!!!και σε παρακαλω πολυ μην κανεις το λαθος και αυριο μεθαυριο την "μαζεψεις" πισω αφου θα σπασει τα μουτρα της γιατι θα τα σπασει με τους συγγενεις....θα σε εχει σαν παιχνιδακι πλεον....οσο κι αν σε ποναει ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΕΧΤΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΑΝ "ΦΙΛΗ" ΣΟΥ!ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΦΙΛΗ ΣΟΥ!!!!!
polles fores emeis oi mamades apofeugoume na poume kati tetoio sto paidi mas giati fantazomaste oti 8a stenoxwrh8ei,8a ponesei,8a duskoleutei na to 3eperasei.ta paidia omws exoun mia foberh ikanothta na antilambanontai pio psuxraima tetoia peristatika,nhfalia kai aisiodo3a.eimai sigourh pws o gios sou exei ki allous agaphmenous filous kai einai se hlikia pou mporei na katalabei an tou milhseis me EILIKRINEIA.eimai ths apopshs oti prepei na leme panta thn alh8eia sta paidia,auto 8a se sumbouleua na kaneis.milhse tou,e3hghse tou kai mhn to megalopoieis.mia suzhthsh nomizw arkei.to pws 8a to 3eperaseis esu pou plhgw8hkes toso einai allh istoria........
η maroulita έχει δίκιο. όχι ψέματα και δικαιολογίες στο παιδί. Την αλήθεια, με απλά λόγια. Είναι πλήρης άνθρωπος σε μικρογραφία και έχει τους δικούς του τρόπους διαχείρισης... άστον να τους χρησιμοποιήσει!
ποσο σε καταλαβαινω να ξερες... ειναι πολυ ασχημο να συμβαινουν αυτα ειδικα για τα παιδακια μας... εγω εχω παρομοιο προβλημα χωρις να εχω τσακωθει...ποσες φορες ο μικρος μου ζηταει να παιξει με καποια συγκεκριμενα παιδακια που αγαπιουνται πολυ,αλλα δυστυχως εγω με τη μαμα τους εχω σχεσεις σχεδον αγνωστων!!!!!!οχι γιατι μαλωσαμε αλλα προφανως γιατι η κοπελα εχει θεμα μαζι μου..δε μπορω να βρω αλλο λογο..με κινησεις της με εκανε περα χωρις να καταλαβω το γιατι...ποτε ομως δεν ειμασταν κολλητες...και προβληματιζομαι παρα πολυ οταν σκεφτομαι τα παιδακια μας που θελουν τοσο πολυ να ειναι μαζι.... κανε υπομονη και βρισκε δικαιολογιες...εγω τις περισσοτερες φορες λεω οτι για να παμε σε ενα σπιτι πρεπει να μας καλεσουν..δε μπορουμε να πηγαινουμε οτι ωρα θελουμε....μαλλον εχουν δουλειες...οταν δεν θα εχουν θα μας παρουν και θα μας πουν να παμε.....κουραγιο....