Σαν τα έχω ξαναζήσει…
Έψαχνα το απόγευμα τα κείμενα που είχα γράψει όσο ήμουν έγκυος στην Αθηνά. Συγκεκριμένα ήθελα να διαβάσω αυτό που έγραψα μετά την αυχενική διαφάνεια, μιας και ήμουν 12 εβδομάδων (όσο είμαι τώρα πάνω κάτω) και να συγκρίνω κάπως το τότε με το τώρα. Και ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή, έλεγα πως οι δύο εγκυμοσύνες μου δεν είχαν καμία σχέση και στεναχωριόμουν που δεν αισθανόμαι ακόμα τίποτα ιδιαίτερο για το μικρό μπιζέλι στην κοιλιά μου, διάβασα αυτά:
«Είχα καιρό να γράψω στο blog και ας είχα αποφασίσει από την πρώτη στιγμή πως θα έγραφα σχεδόν κάθε μέρα. Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης μου εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά απ’ ότι περίμενα… Οι ναυτίες και οι εμετοί δεν άργησαν να φανούν και σε συνδυασμό με τη ζέστη, τα αποτελέσματά τους ήταν άκρως εξουθενωτικά.
Δεν ήμουν καθόλου ο εαυτός μου τον τελευταίο μήνα, δεν είχα διάθεση, ήμουν σχεδόν σε μελαγχολία… Το χειρότερο ήταν οι εμετοί. Απελπιστική κατάσταση… Αφού αρχικά έχασα 1 1/2 κιλό, η καημενούλα… Κατά τη δέκατη βδομάδα συνήλθα και εδώ και λίγες μέρες είμαι back to normal!»
—
Οι παραπάνω σειρές γράφτηκαν στις 24 Αυγούστου 2009 (δείτε όλο το κείμενο μαζί με το βίντεο της αυχενικής διαφάνειας ΕΔΩ) και ειδικά αυτό το «Δεν ήμουν καθόλου ο εαυτός μου τον τελευταίο μήνα, δεν είχα διάθεση, ήμουν σχεδόν σε μελαγχολία» περιγράφει τόσο καλά αυτό που ζω τώρα σ’ αυτή την εγκυμοσύνη!
Κοίτα να δεις που νόμιζα ότι παρά τις ναυτίες και τους εμετούς που είχα με την Αθηνά, ήμουν μια κλασική χαζοχαρούμενη έγκυος. Και όμως… τώρα ξαφνικά με θυμάμαι να ξαπλώνω κάποιες στιγμές στο σκοτεινό δωμάτιο με το air condition στο τέρμα και να κλαίω κοιτάζοντας το ταβάνι, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να καταλάβω πως ενώ ήθελα σαν τρελή αυτό το μωρό, ένιωθα λες και μου το έβαλαν στην κοιλιά με το ζόρι!
Άβυσσος το μυαλό της εγκύου!
Για καιρό ένιωθα, θυμάμαι, τύψεις για αυτά τα χαζά συναισθήματα που ούτε η ίδια δεν κατανοούσα, μέχρι που συζητώντας αργότερα με φίλες μου κατάλαβα ότι δεν ήμουν η μόνη.
Αχ μικρό μπιζέλι, αδελφάκι της Αθηνάς, ελπίζω να μην επηρεάζεσαι από τη χαζομαμά σου που όποτε τη ρωτάνε για την εγκυμοσύνη της λέει «Δεν νιώθω τίποτα! Σαν να μην είμαι έγκυος!» και να ξέρεις ότι έτσι ήμουν και με την αδελφή σου και δες μας τώρα! Δεν αντέχω μακριά της, τη λατρεύω ως τον ουρανό! Έτσι θα λατρεύω και εσένα, ζουζουνέλι μου!
Ανυπομονώ να έρθει η Δευτέρα και να σε δω στον υπέρηχο αυχενικής διαφάνειας και εύχομαι να έχεις μεγαλώσει και να είσαι υγιές!
Άντε και ο Σεπτέμβρης δεν αργεί!
Την Παρασκευη εκανα και εγω αυχενικη.Καλη συνεχεια σου ευχομαι!
Διαβάζοντας το κείμενο σου μου ρχονται δάκρυα στα μάτια...το θεωρώ άκρως συγκινητικό και γλυκό και όμορφο ...γιατι οταν εισαι εγγυος το παθαινεις ενα πατατρακ αυτο ειναι η αλήθεια!!!!ευχομαι με το καλό να κάνετε την αυχενική διαφάνεια και να έιναι ολα τέλεια και αν σας το επιτρεψει το μικρο μπιζέλι (και δεν χορευει τσιφτετελι εκεινη την ωρα)να δειτε και το φυλο!Φιλάκια στο Αθηνάκι !!!!!<3
Στην πρώτη μου κόρη -γέννησα Νοεμβριο του 2009-διάβαζα με μανία τα άρθρα σου-έστω και ετεροχρονισμένα για μένα και τώρα μόλις έμεινα έγκυος ξανάρχισα να τα διαβάζω απο την αρχή για να μου ξυπνήσουν μνήμες απο την πρώτη εγκυμοσύνη.Εισαι πολύ τυχερή που τα έχεις όλα στο blog σου φοβερή ανάμνηση.
Ολιβιάκι πάνω απ' όλα να έχεις καλά αποτελέσματα στην αυχενική... Να δεις που σιγά-σιγά η ψυχολογία σου θα αλλάξει προς το καλύτερο και κάθε μέρα θα βιώνεις όλο και πιο έντονα την εγκυμοσύνη σου... Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ...απορροφημένη από το μεγάλωμα της 4-χρονης κόρης μου, την τρέλα της καθημερινής δουλειάς, σχεδόν δεν ακουμπούσα την κοιλιά μου ούτε μια φορά μέσα στην ημέρα...σαν να μην είχα καμιά επαφή με αυτό το παιδί, σαν να μην ήμουν έγκυος...τύψεις, ενοχές, κλάμα και απογοήτευση...ιδίως όταν στο μυαλό μου έρχονταν οι στιγμές με την Φλώρα στην κοιλιά να την χαϊδολογάω ώρες ατέλειωτες, να της μιλάω, να ακούμε μουσική με τις ώρες και να της λέω για τα αγαπημένα συγκροτήματα της μαμάς της και να την "απειλώ" ότι το καλό που της θέλω να της αρέσουν κι εκεινής οι Bon Jovi (!)... Κι όμως...όλο αυτό μια μέρα αυτόματα άλλαξε...μπορώ να σου πω ότι ήταν και μετά την αυχενική διαφάνεια που αντίκρυσα ένα ολοκληρωμένο παιδάκι, τον γιο μου που θα έρθει σε 2 μήνες (ναι, από τότε φάνηκε το τσ@@τσ@@νι μας!!!) και άρχισα να συνειδητοποιώ τι συμβαίνει...τότε λοιπόν ξεκίνησα να του μιλάω & να του τραγουδάω, κυρίως τα βράδια που είχε κοιμηθεί η μικρή κι εγώ απολάμβανα στιγμές χαλάρωσης πριν τον λυτρωτικό ύπνο...να τον αποκαλώ "ταλιμπανάκο μου" και "πριγκηπάκο μου" και να ανυπομονώ να τον αντικρύσω... Τώρα κάθε κλωτσιά στην κοιλιά μου...κάθε του κίνηση είναι για μένα μια μουσική, μια μαγική μελωδία που αδημονώ να ολοκληρωθεί πάνω στο πεντάγραμμο της οικογένειάς μας στα μέσα Μαϊου... Να είσαι καλά, να χαίρεσαι το Αθηνάκι σου και τον Μάνο...και όλα θα πάνε περίφημα!!! Φιλιά από μια γκαστρούλα!!!
kαλα αποτελεσματα ολιβιακι κ σε ολες τις εγκυουλες ! εγω αυχενικη σε εναν μηνα ακριβως .......ουφ
"Αδερφάκι της Αθηνάς".... Τι γλυκό που ακούγεται. Και μόνο που το σκέφτεσαι χαμογελάς !!!!! Με το καλό να γεννηθεί το μωράκι σας και όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Θα το δεις.
Ολιβια στην πρώτη μου εγκυμοσύνη κάθε μέρα χάιδευα τον γιο μου ,του μιλούσα του τραγουδούσα κ.α.Γεννάω και σε 1 μήνα ξαναμένω έγκυος .Αυτό το παιδάκι μεγάλωνε στην κοιλιά μου με αυτόματο πιλότο.Θυμόμουν ότι ήμουν εγκυος μόνο όταν με κλωτσούσε σαν να έλεγε ε μαμά είμαι κι εγώ εδώ .Όταν προλάβαινα ένοιωθα τύψεις .Τώρα τον έχω στην αγκαλιά μου πάλι όταν προλαβαίνω διότι ο μεγάλος χτυπιέται στα πατώματα .Έτσι νομίζω είναι όλα τα δεύτερα παιδιά.Δεν ξεχνάω όμως να του λέω πόσο πολύ τον αγαπώ,
Όλα καλά εύχομαι να πάνε! Και εγώ αυτή την εβδομάδα θα την κάνω και έχω λίγο άγχος!! Καλά αποτελέσματα σε όλες τις εγκυούλες!!
ολιβια στο εχω ξαναγραψει........ποσο καλο παιδι εισαι!!!και ποσο μα ποσο τυχερα ειναι τα παιδακια σου που σε εχουν μαμα!
sou euxome Olivia me to kalo na fereis ston kosmo mas ena ygeies glukitato mwraki opws eipes o Septembrios den argei 5 kai kati ligo
Καλά αποτελέσματα σας ευχομαι ! Εγω Τρίτη εχω την αυχενική.