μαμα Φιλανθη
Με λενε Φιλανθη, είμαι 33 ετών και απο οσο θυμαμαι τον εαυτο μου παντα ηθελα να γινω μητερα. Ισως γιατι ηθελα να δωσω στο δικο μου το παιδι την αγκαλια και την αγαπη που δεν πηρα απο τους γονεις μου…
Μετα απο 3 χρονια σχεσης, συγκατοικησης και φυσικα μιας μεγαλης αγαπης, ειδα τις δυο γραμμουλες στο δικο μου τεστ! Συναισθηματα μοναδικα, χαρας, ευτυχιας και δακρυα… εγω μανουλα! Το ωραιοτερο δωρο του κοσμου μου χαρισε η Παναγια, να με κανει μητερα!
Εφτασε η ωρα της ανακοινωσης. Πηγα πηρα δυο κουτακια, εβαλα μεσα δυο πιπιλες και περιμενα να διαλεξει και να του το πω. Στην αρχη δεν το πιστευε, μετα εδειξε πως χαρηκε και ετσι το ανακοινωσα στους γονεις μου...
Την αλλη μερα μου ειπε οτι καλυτερα να μην το κρατησω… Παγωσα, ενιωθα τοσο απαισια για αυτον τον ανθρωπο που μου χαρισε ταυτοχρονα τον παραδεισο και την κολαση… Φυσικα ειχα παρει την αποφαση μου, δεν υπηρχε περιπτωση να το ριξω. Τον εδιωξα απο το σπιτι γιατι και μονο που τον εβλεπα πονουσα…
Την αλλη μερα πηγα στους γονεις μου για να τους πω τα «νεα». Δεν χαρηκαν με την αποφαση μου, μιας και ημουν ανυπαντρη…. τα λογια τους ηταν «Όπως τα εκανες, φατα» και καπως ετσι εμεινα μονη…
Οι επομενοι μηνες ηταν πολυ δυσκολοι για μενα. Εμεινα χωρις σπιτι, χωρις στηριξη και με μια δουλεια που περνουσε κριση. Καθε μερα πεισμωνα παραπανω και ελεγα «Θα τα καταφερουμε, παιδακι μου!» Αν και εκανα δυο μετακομισεις και εχασα 6 κιλα, στον υπερηχο η μικρουλα μου εδειχνε πολυ καλα, δυνατη και συνεχεια κουνιοταν…. Οι μερες και οι νυχτες με βρισκανε με δακρυα, πονο και ενα μεγαλο γιατι….
Γιατι αυτο το παιδι να νιωθει απο τωρα τοση απορριψη;
Για τρεις μηνες με φιλοξενησε η γιαγια μου και φυσικα κανενας δε ρωτησε για μας… γονεις, αδελφια, συγγενεις, κανενας…. ευτυχως ειχα πολυ καλη εγκυμοσυνη και ετσι στον εβδομο μηνα εκανα την τελευταια μετακομιση, οπου με βοηθησαν πολυ καλοι φιλοι που αν δεν ηταν και αυτοι δεν ξερω τι θα εκανα…
Περασα πολλα και καθε μερα παλευα να ξεχασω και να μην σκεφτομαι οτι οι ανθρωποι που με γεννησαν με αφησαν μονη…. Καθε βραδυ κοιμομουν και χαιδευα την κοιλια μου και της ελεγα να ειναι ησυχη γιατι η μαμα ειναι μονη και φοβαται… και παντα ηταν ησυχη… ωσπου 2/12 αρχισαν οι πονοι και εγω πηρα το αμαξι μου και πηγα να γεννησω….
Ευτυχως γεννησα γρηγορα και μολις την αντικρυσα, ενιωσα οτι κρατουσα ολο τον κοσμο στα χερια μου….
Τωρα ειναι δυο μηνων…. Με κοιταζει και συνεχεια χαμογελαει, τα βραδια που κοιμαται καθομαι και την κοιταω και ακομα δεν πιστευω οτι ειναι το δικο μου το παιδι….
το ονομα της ΔΩΡΟΘΕΑ γιατι για μενα ειναι δωρο Θεου!
Σ’ ευχαριστω ζωουλα μου που με διαλεξες για μανουλα σου….
Θα κανω τα παντα για να μην σε πληγωσει κανεις
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά γλυκιά μου κοπέλα. Να εισαι παντα δυνατή για το κοριτσάκι σου. Θα χαρώ να σου δώσω πράγματα για τη μικρή σου!.
Χιλια μπραβο!!! Να ειστε ευτυχισμενες παντα!!!
μπραβο σου κοπελα μου... να ειστε παντα γερες και οι δυο σας... Σου ευχομαι ολοψυχα τα καλυτερα
Μπραβο κοριτσι μου να χαιρεσαι το κοριτσάκι σου ετσι μαμαδες τις συγχαιρω μπραβο σου
Μπράβο, κορίτσι μου. Χίλια μπράβο. Ο Θεός να σε έχει καλά. Εσένα και το παιδί σου. Να ξέρεις ότι υπάρχει και ο σύλλογος ΑΓΚΑΛΙΑ, εάν χρειαστείς βοήθεια. Ο Θεός σου έκανε πολύ μεγάλο δώρο. Να είσαι καλά. Μπορείς να ζητήσει βοήθεια και από τον π. Αντώνιο Παπανικολάου, τον παπά με την Κιβωτό του Κόσμου. Μπράβο και στη γιαγιά σου που σε στήριξε. Μπράβο και στους φίλους σου.