Νιώθω πως με κορόιδεψε…
Νιώθω πως με κορόιδεψε…
μαμά Λένα
Θα ήθελα και εγω να πω τι δική μου ιστορία μιας γιατί θέλω πολύ να τα βγάλω από μέσα μου.
Στα 28 μου παντρεύτηκα με τον άντρα μου που τον αγαπούσα πολύ. Ειμαι παιδί χωρισμένων γονιών και τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν και τα καλύτερα. Είχα λοιπόν φανταστεί μία οικογένεια μεγάλη, με πολλά παιδάκια που θα τους προσφέρουμε αγάπη, πολλή αγάπη.
Μετά από 4 χρόνια και αφού δεν είχε έρθει το παιδάκι και αφού κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις, ο άντρας μου ήθελε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική. Λέω ήθελε, γιατί εγώ ναι μεν ήθελα να κάνουμε παιδάκι, αλλά έχω μία πολύ μεγάλη φοβία, τη σύριγγα και στην εξωσωματική τρυπιέσαι πολλές φορές.Τελικά προχωρήσαμε και μετά από πολύ κλάμα και φόβο, τα κατάφερα και έκανα τις ενέσεις στη κοιλιά και τις εξετάσεις που έπρεπε να γίνουν. Εκείνο το διάστημα αρρώστησε ο πατέρας μου (δεν του είχα πει ότι θα κάνω εξωσωματική γιατί δεν ήθελα να αγχωθώ) και δυστυχώς τον χάσαμε την ημέρα που θα έκανα την εμβρυομεταφορα. Ο γιατρός μου είχε πει οτι δεν μπορεί να κρατήσει άλλο τα έμβρυα και μη έχοντας άλλη επιλογή έγινε η εμβρυομεταφορά (ήταν πραγματικά τραυματική εμπειρία γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω το κλάμα και τον πόνο που ένοιωθα) και μετά σηκώθηκα και πήγα στη κηδεία.
Πέρασαν 14 ημέρες χωρίς να σκέφτομαι αν έχει μείνει κάποιο έμβρυο, εκείνο το διάστημα ειλικρινά δεν με ένοιαζε. Εκανα τη χοριακή και ΝΑΙ ήμουν Εγκυος. Ενοιωθα ότι με βοήθησε ο Αγγελός μου, ο πατέρας μου που μ’ έτρωγε να κάνω ενα παιδάκι.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης μου ήταν καταπληκτική, να βλέπω τη κοιλιά μου να μεγαλώνει, μετά να με κλωτσάει η μπέμπα μου και να μην πιστεύω ότι έχω στη κοιλιά μου μια ζωούλα.
Γέννησα και ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη γη. Πιστεύω ότι το παιδί μου είναι το σημαντικότερο που έχω κάνει στη ζωή μου και ευχομαι να μ’ αξιώσει ο Θεός να την μεγαλώσω σωστά.
Μετά από λίγους μήνες μετά τη γέννηση της μικρής μου ,συζήτησα με τον άντρα μου να προσπαθήσουμε να κάνουμε αλλο ενα παιδάκι (μιας και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας και απλά είμαστε από τα ζευγάρια με υπογονιμότητα).Ο αντρας μου ανένδοτος, «Είναι πολύ νωρίς, αργότερα«, μου έλεγε. Σκέφτηκα και εγώ οκ, μην το παρατραβάω, μην αγχώνομαι, μπορεί να μας τύχει από εκεί που δεν το περιμένουμε.
Πέρασε 1 χρόνος, πήγα για Τεστ Παπ, το είπα στο γιατρό μου και με συμβούλευσε να μην περιμένω άλλο, να προσπαθήσουμε 2-3 μήνες και μετά να δούμε τι θα κάνουμε. Περίμενα 2 και 4 και 6 μήνες, κάποια συγγενής μου μου είπε «Ασε τον εαυτό σου ελεύθερο, μην αγχώνεσαι, τώρα που έρχεται το καλοκαιράκι μπορεί να κάτσει«
Πέρασε όμως το καλοκαιράκι και τίποτα. Αραιά και που το συζητούσαμε με τον άντρα μου αλλά μου έλεγε ότι αν αγχώνομαι δεν θα έρθει ποτέ. Μόνο εγώ αγχωνόμουν, βλέπετε.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα που η κόρη μας είναι 5χρονών και εγώ έχω φτάσει τα 38. Πρόσφατα είδαμε με τον άντρα μου τον γιατρό και του είπα ότι «Δυστυχώς δεν έχει γίνει κάτι μέχρι τώρα, να προχωρήσουμε;» και είπε βέβαια. Οταν γυρίσαμε στο σπίτι, ο άντρας μου ήταν θυμωμένος γιατί είπε ότι ζω αλλού σε άλλο πλανήτη… Τι θά κάνουμε με 1 δευτερο παιδί (ή στην περίπτωση της εξωσωματικής με δίδυμα) πως θα το μεγαλώσουμε, υπάρχει οικονομική κρίση (δουλεύουμε και οι 2, ευτυχώς) αλλά νοιώθει μεγάλη ανασφάλεια για το αύριο. Με αυτά τα λόγια που μου είπε και με άλλα πολλά βέβαια, κατάλαβα ότι τόσα χρόνια μετά τη μικρή μου που εγώ έπαιρνα χάπια για οωρρηξία, που ευχόμουν σε 1-2 χρόνια θα έρθει άλλο ένα μωρό, πετούσα σε συννεφάκια.
Ακόμα και η κόρη μου εδώ και 1 χρόνο μου έπιανε τη κοιλιά και μου έλεγε «Μαμά, πότε θα μου κάνεις ενα αδελφάκι;» ή «Μαμά μήπως έχεις μωράκι στη κοιλίτσα σου;«
Πραγματικά έχω θυμώσει πάρα πολύ γιατί αποδείχτηκε ότι δεν ήθελε άλλο παιδί από την αρχή. Δεν βλέπει που η κόρη του το ζητάει, όταν βλέπει μωρά κολλάει πάνω τους και εμένα που τόσα χρόνια το ζητούσα επίμονα. Τόσος κόσμος παλεύει καθημερινά (όπως και εμείς γιατί τίποτα δεν μας έχει δοθεί δωρεάν) αλλά εξακολουθεί και δεν το βάζει κάτω .Εγώ νοιώθω ότι δεν με αγαπάει πια και έχω αρχίσει και εγώ να πιστεύω ότι μάλλον δεν κάνει ο ένας για τον άλλον. Δεν κοιμόμαστε μαζί εδω και 3 μήνες, δεν ξέρω που θα βγεί, μοιραζόμαστε τα έξοδα και μιλάμε μόνο για τα απαραίτητα.
Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν είμαι καλά, προσποιούμαι στο παιδί μου και στους γύρω μας. Βλέπω συχνά έγκυες από συγγενείς, συνεργάτες και ζηλεύω, πονάω. Νοιώθω τόσο άχρηστη. Νοιώθω ότι θα αρρωστήσω γιατί με κορόιδεψε, από την αρχή δεν ήθελε και απλά δεν μου το ξεκαθάριζε… Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
καλησπερα! καταρχην θα σου πω ενα πραγμα ενα παιδι μπορει αν ειναι ευτυχια, ομως αν το ζευγαρι εχει ηδη προβληματα τα προβληματα αυτα γιγαντωνονται. λες καπου οτι τελευταια δεν κοιμαστε μαζι και οτι επικοινωνειτε μονο γαι τα τυπικα. δεν ξερω αν αυτο προεκυψε απο τη φθορα της σχεσης σας μεσα στο χρονο , απο δικη του επιλογη ή απο δικη σου επειδη δε θελει δευτερο παιδι. νομιζω οτι πρωτα πρεπει να λυσετε τυχον προβληματα που υπαρχουν αναμεσα σας, να δειτε αν ειστε ακομα ερωτευμενοι κι αν αγαπατε ο ενας τον αλλο και μετα να απαοφασισετε για παιδι. πιστευω οτι το παιδι θα πρεπει να ειναι καρπος ερωτα και αγαπης οχι να γινεται καταναγκαστικα. οσο κι αν η κορη σου θελει αδερφακιαν εσεις οι γονεις δεν τα βρισκεται δεν ειναι και το πιο σωστο να το κανεις χωρις να το θελετε και οι δυο. αν επιμενει μπροεις να της εξηγησεις οτι δεν ειναι ολες οι οικογενειες ιδιες και οτι οσο και να θελουμε ενα παιδακι δεν ειναι στο χερι μας να το κανουμε. το οικονομικο ειναι αλλο θεμα, πιο πολυ ομως εμενα με απασχολει γενικα η πολιτικη-κοινωνικη κατασταση παρολο που κι εμεις οικονομικα δεν ειμαστε καλα.
Καλησπέρα σας και πάλι,είμαι η κοπέλα που είχα γράψει την δική μου ιστορία και διάβασα όλα τα σχόλια που μου έγιναν και σας ευχαριστώ.Αυτά που θέλω να πω όμως, αφορά κάποιες κοπέλες που μάλλον με παρεξήγησαν.Πραγματικά εγώ θεωρώ ότι τα παιδιά φέρνουν ευτυχία ,είναι χαρά ,ελπίδα για το μέλλον και ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΟΙΏΘΩ ΠΟΛΎ ΤΥΧΕΡΗ/ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ που έγινα μανούλα.Δεν είμαι αχάριστη και κάθε μέρα ευγνωμωνώ τον Θεό αλλά πραγματικά κάποια λόγια με ενόχλησαν.Ναι τον άντρα μου τον ευρωτεύθηκα και τον αγάπησα αλλά νοιώθω ότι αυτό που μου έχει ξεκαθαρίσει εδώ και λίγο καιρό με έχει πραγματικα αναστατώσει,γιατί σιωπηλά τα τελευταία χρόνια έκανα τις προσωπικές μου προσπάθειες μαζί με τον γιατρό μου να παρακολουθούμε την οωρηξία καιπερνωντας χάπια για ωορηξία και είχα ελπίδες ότι μπορεί να μείνω εγκυος.Και λέω τις δικές μου προσπάθειες γιατί ο άντρας μου δεν ήταν μεν αρνητικός αλλά είναι δε πολύ αγχώδης.Ηθελε να κάνουμε και σπερματέγχυση αλλά δεν προλάβαμε ήρθε η κρίση.Και λέω εγώ τώρα πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου εντελώς και να ακολουθήσω τα δικά του θέλω?Είναι σωστό να καταπίεσω τον δικό μου εαυτό για κάτι που δεν θεωρεί σημαντικό?Εσείς τι θα κάνατε,θα το βουλώνατε ενώ νοιώθατε τόσο πολυ την επιθυμία? Τι έχετε να πείτε σε ένα παιδάκι που σε ρωτάει γιατί να μην έχω και εγώ μια αδελφούλα ή έναν αδελφούλη.Ποιός δεν θέλει να έχω? Απάντησε μου μαμά ,σημειωτέον ο μπαμπάς της μπροστά αλλά τσιμουδιά.Γιατί εκτός από εμένα το ζητάει πολύ και η μικρή μου.Και τέλοσπάντων δουλέυουμε και οι δύο (προς το παρόν) και εντάξει πολύς κόσμος γενικά και ειδικά δυσκολεύεται ,πρέπει να το βάλει κάτω? Αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να νοιώθω ότι τα πράγματα είναι τόοοοοσο μάυρα.Θέλω να έχω ελπίδα ,να κάνω όνειρα και να περνάω καλά με τους δικούς μου ανθρώπους.Εχω γνωστή που είναι μοναχοπαίδι και μου είπε κάποια στιγμή εντάξει μωρέ δεν θα πάθει τίποτα αν μεγαλώσει μόνη της (εννοούσε σαν μοναχοπαίδι) και αυτή έχει τώρα 2 παιδιά.Επίσης έχω φίλη που είναι μοναχοπαίδι και μου είχε πει κάποια στιγμή ότι τι καλό που έχεις τα αδέλφια σου ,εγώ δεν έχω κανέναν να μιλήσω /να ακουμπήσω.Γιατί να είναι ΤΟΟΟΟΟΣΟ κακό να θέλουμε (η μικρή μου ένα αδελφάκι και εγώ άλλοένα παιδάκι).Αυτά είχα να πώ και σας ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.
κοριτσια νομιζω οτι η κοπελα νιωθει καπως περισσοτερο αγχωμενη λογω της ηλικιας της και λογω οτι για το πρωτο παιδι χρειαστηκε καποια χρονια για να το αποκτησει. Η αληθεια ειναι οτι τα χρονια τρεχουν σαν νερο και πιστευω πως αυτο προβληματιζει πιο πολυ την φιλη μας. Θα συμφωνησω στα περισσοτερα απο αυτα που διαβασα αλλα απο την αλλη νιωθω και την αγωνια της κοπελας, ευχομαι να αποφασισεις το καλυτερο που πιστευεις για σενα και την οικογενεια σου
Θα μιλήσω γενικά.'Εχω βαρεθεί να ακούω ή να αισθάνομαι στο πετσί μου την ιδέα ότι 'ένα παιδί=κανένα' καί 'το σωστό είναι δύο παιδιά'.Αυτά τα πράγματα δέν έχουν κανόνες.Το θέμα είναι να είναι κάποιος αγαπημένος με τον σύντροφό του,να μπορούν να αποφασίζουν από κοινού για τον οικογενειακό τους προγραμματισμό καί σημασία να έχει η αγάπη.'Εχω την εντύπωση,ότι δέν αγαπιέστε αρκετά με τον άντρα σου,συγγνώμη,αυτή είναι η εντύπωση που μου δίνεται. Βάλτε τα κάτω,δές τί έχει πραγματική σημασία.Δηλαδή,έτσι όπως έχουν τα πράγματα,προτιμότερο είναι δύο παιδιά με προβλήματα (πχ.οιονομικά) από ένα παιδί χωρίς τόσα προβλήματα?Βέβαια,άν θέλει κάποιος πολύ,όλα γίνονται,αλλά εξαρτάται πώς το βλέπεις. Ούτε πιστεύω ότι άν έχεις αδερφό ή αδερφή,είσαι πιό ισορροπημένος ή ανταπεξέρχεσαι καλύτερα στα προβλήματα της ζωής.Το θέμα είναι να αναθρέφονται τα παιδιά σωστά,καί ώς μοναχοπαίδια.Ξέρω αδέρφια που σφάζονται για τα κληρονομικά.... Τί έχει σημασία για εσένα? Αγαπάς τον άντρα σου? Δέν καλύπτεσαι με το ένα παιδάκι σου,που απέκτησες με δυσκολία? Γιατί δέν κοιτάς να περιφρουρήσεις αυτήν την όμορφη οικογένεια? Γιατί δέν σκέφτεσαι ότι οι άλλοι-εκείνοι που κάνουν δεύτερο παιδί γιατί 'έτσι είναι το σωστό'-μπορεί,λέω μπορεί,να μήν έχουν να τα σπουδάσουν καί τα δύο στο μέλλον,ενώ εσύ θα μπορείς ίσως να προσφέρεις παραπάνω πράγματα στο δικό σου μοναχοπαίδι..... Μήπως το θέμα σου είναι ψυχολογικό?Μήπως πιέζεσαι απ'το κατεστημένο? Γιατί δέ δημιουργείς το δικό σου κατεστημένο,μανούλα? Προστάτεψε την οικογένειά σου,μήν αφήνεις τίποτα να μπεί ανάμεσά σας. Πίστεψέ με,δές το με άλλο μάτι!
Συμφωνώ και επαυξάνω με την Έλσα! Πραγματικά αυτό που πρέπει να ψάξεις είναι η σχέση σου με τον άνδρα σου...Τι σε ενοχλεί τελικά πιο πολύ ότι δε θέλει δεύτερο παιδί, ότι σε κορόιδεψε ή ότι έχετε απομακρυνθεί λόγω διαφόρων προβλημάτων της καθημερινότητας σας; Σκέψου γιατί θες τόσο πολύ ένα δευτέρο παιδί; Να σου πω και γω μαζί σου είμαι... Εγώ θέλω και τριτο πάρα πολύ παρόλο που είναι αρκετά δύσκολο και με τα δύο...Μοιράσου τις σκέψεις σου μαζί του, κάθισε και βαλτα κάτω και ξεκαθάρισε τα. Εγώ θα σου λεγα να τα γράψεις και σε ένα χαρτί... Σημασία έιναι να σαι και να στε ευτυχισμένοι!Αλλά δε χρειάζεται να μαστε πεσιμιστές! Επείδη υπάρχει κρίση και φοβόμαστε δε θα κάνουμε και παιδιά? Στα παλιά τα χρόνια τι κάνανε με τις οικογένεις με τα δέκα παιδιά; Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά!!!!