15 χρόνια μετά δεν έχω ξεχάσει! (Η Μαρία μας)
15 χρόνια μετά δεν έχω ξεχάσει!
μαμά Αλεξάνδρα
Η ιστορία που θα σας πω συνεβη καποια χρονια πριν… επρεπε να περασει πανω απο μια δεκαετα για να μπορω ανετα να τη διηγουμαι πια και να μη ποναω, οσο κι αν οι δυσαρεστες αναμνησεις δεν παυουν να επανερχονται ποτε ποτε και να σε στοιχειωνουν…
Η μικρη μου γεννηθηκε καποιο Μαη και εκανε κι εμενα και τον πατερα της τρισευτυχισμενους. Ηταν ενα παιδι που γεννηθηκε επο ενα μεγαλο ερωτα κι ενα γαμο ευτυχισμενο, το πρωτο μας μωρο που «εσκαγε» απο υγεια και δεν ειχε απολυτως κανενα προβλημα.
Τον Αυγουστο εκεινης της χρονιας ηταν η πρωτη φορα που η μπεμπα εμφανισε πυρετο. Ηταν υψηλος και για 3 μερες δεν υποχωρουσε με τιποτα. Η μικρη ηταν 2,5 μηνων, δεν ειχε κανει κανενα εμβολιο ακομα κι οσο ψηνοταν στον πυρετο (ηταν αρχες Αυγουστου) προσπαθησαμε απεγνωσμενα να επικοινωνησουμε με τον παιδιατρο μας. Ματαια. Ειχε φυγει για διακοπες, τα κινητα ηταν τοτε σε πρωιμο σταδιο, εκεινος ειχε ενα κινητο που ή δεν επιανε ή ηταν σκοπιμα κλειστο και οι προσπαθειες μας δεν ειχαν κανενα αποτελεσμα.
Επικοινωνησαμε με μια γιατρο που ειχε αφησει «στο ποδι του» οσο αυτος θα ελειπε. Η ιδια μας αντιμετωπισε με αδιαφορια και μας πεταξε στα μουτρα τη φραση «Ένα μωρο 2,5 μηνων που δε το ξερω, τι να το κανω;; Απευθυνθειτε σε καποιο εφημερευον νοσοκομειο!!!!«
Αυτο καναμε. Και απο κει αρχισε ο γολγοθας μας που κρατησε 26 ολοκληρες μερες!
Η πρωτη διαγνωση ηταν «ουρολοιμωξη«! Ως εκει καλα. Με αηδια και αγωνια εβλεπα το βρεφος μου να το περιφερουν απο τμημα σε τμημα, μεσα στη βρωμα του μεγαλυτερου νοσοκομειου παιδων της Θεσσαλονικης, χωρις κανενα μετρο προστασιας, να το τρυπανε για αιμα χωρις γαντια, να βαζουνε εκεινες τις πεταλουδες στο κρανιο και να την αφηνουν να σπαραζει στο κλαμα! (ειχα προσπαθησει να το παω σε ιδιωτικο νοσηλευτηριο, λογω της ηλικας της μικρης, ομως,2,5 μηνων δεν μας ειχε δεχτει κανεις).
Η νοσηλια για την ουρολοιμωξη διηρκεσε 3 μερες στις ιδιες συνθηκες και χειροτερες κι οταν καναμε τις εξετασεις για να φυγουμε, μια ομαδα γιατρων μαζι με ενα καθηγητη με πλησιασαν και μου ειπαν πως αυτο ηταν αδυνατον. Το μωρο μου ειπαν ειχε προσβληθει απο μια ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΙΑΚΗ ΛΟΙΜΩΞΗ (clebsiela), συνεβαινε συχνα μου ειπανε, ηταν ομως πολυ σοβαρα και αν πηγαινε σπιτι δε θα αντεχε!
To ελεγαν ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ, σα να επροκειτο για κατι ησσονος σημασιας, σα να μιλουσαν για καποιον ξενο!
Εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου!
Ηξερα πως οι ενδονοσοκομιακες λοιμωξεις πολυ συχνα ηταν μοιραιες, το ρωτησα και μου ειπαν ναι, πολυ συχνα ηταν!
Μου ελεγαν δηλαδη οτι για κατι που ουσιαστικα ΕΚΕΙΝΟΙ εφταιγαν, ΕΓΩ μπορει να εχανα το 2,5 μηνων μωρο μου!
Και το ελεγαν τοσο απλα!
Κι οταν αρχισα να κλαιω, με μαλωσαν κιολας!
«Και τι να κανουμε κυρια μου;; Συμβαινουν αυτα!«
Το μικροβιο που ειχαμε κολλησει ηταν της ΣΗΨΑΙΜΙΑΣ! Αυτο σημαινε πως σιγα σιγα αρχισαν να ανοιγουν πληγες στο κορμακι της, τα χερακια της ειχαν κομματιαστει στις φλεβες απο την αιμοληψια και τους ορους, ο πυρετος και οι σπασμοι ξαναρχισαν και δεν σταματουσαν!
Μας αλλαξαν καποια στιγμη δωματιο διοτι στα τρικλινα τα μικροβια χορευαν, οχι πως στα δικλινα ηταν καλυτερα βεβαια!
Καποια στιγμη αντιληφθηκα πως η συμπεριφορα ολων ειχε γινει πιο διαλλακτικη, με κοιταζαν με συμπονια… η μικρη χειροτερευε…. ραγδαια…. οι γιατροι ετρεχαν πια όταν εμφανιζε κριση, την επαιρναν μεσα και μετα την επεστρεφαν και δε μιλουσαν.
Εγω κοιταζα το υψος από τον τριτο οροφο κι αναρωτιομουν πως θα ηταν αν εδινα ένα τελος από κει… μια λεχωνα που δεν ειχε ουτε τη δυνατοτητα να θηλασει το μωρο της, ένα μωρο που το γεμιζαν καθημερινα με οσα φαρμακα υπηρχαν γι’ αυτο που ειχε……που μυριζε η δολια ολοκληρη ένα φαρμακο…..
Κι όμως δεν καλυτερευε…
Ένα πρωι, ηταν δεκαπενταυγουστος, ακουγοντας την καμπανα συνειδητοποιησα πως την προηγουμενη χρονια ανημερα της Παναγιας ειχα μεινει εγκυος στη μπεμπα μου.
«Αφου μου την εδωσες, Παναγια μου, γιατι σε ένα χρονο μεσα θες να μου την παρεις πισω;;«, σκεφτηκα.
Σημειωτεον πως δεν ημουν ΠΟΤΕ θρησκευομενη, ανηκα μαλλον στους ανθρωπους που γελουσαν με οσους πηγαιναν στην εκκλησια και πιστευαν αβασανιστα και τυφλα. Κι όμως το ειπα αυτό μεσα μου κι εκανα τη φευγαλεα σκεψη πως αν το παιδι μου ζουσε τελικα, θα της εδινα το ονομα Μαρια…
Η επομενη μερα ηταν ένα σοκ για ολους. Η μικρη ηταν απυρετη, χωρις σπασμους, για πρωτη φορα μετα από 26+3 =29 μερες, χαμογελουσε και το σοκαριστικο ηταν πως μια κρουστα επουλωσης ειχε αρχισει να καλυπτει τις ανοιχτες πληγες στο σωμα της!
Το ακομα πιο σοκαριστικο ηταν πως στην εξεταση που ακολουθησε, η μικρη δεν ειχε πια το μικροβιο! ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΗ!
ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ και φυγαμε -στις σκαλες μας φωναζαν οι γιατροι πως αυτό που καναμε ηταν εγκληματικο, πως δε θα ζουσε και ένας πιο ψυχραιμος μας ειπε να μην ειμαστε ανοητοι, να περιμενουμε 10 (!!!) χρονια για να ησυχασουμε, πως η λοιμωξη μπορει να υποτροπιαζε!
Τα 10 χρονια ηταν οντως ένα μαρτυριο! Καθε φορα που ανεβαζε πυρετο ,εβηχε ή δεν ενιωθε καλα, εμεις πεθαιναμε! Απο την άλλη όμως μεσα μας ξεραμε πως καποιος, οποιος και να είναι αυτος, την προστατευει!
Σημερα είναι 15 χρονων, τα κλεινει και είναι μια γυναικα πανεμορφη, χωρις κανενα προβλημα!
ΠΙΣΤΕΨΤΕ!
ΜΗ ΧΑΝΕΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΟΤΕ!
Μη χανετε τις ελπιδες σας!!
Ενημέρωση Ιούλιος 2015:
Αγαπητές φίλες μαμάδες
Ο λόγος που γράφω αυτές τις γραμμές ειναι για να μοιραστώ μαζι σας τη χαρά μου, μια χαρά που τωρα πια δε κρύβεται , κι οσο περνά ο καιρός φεύγει ο φόβος και μεγαλώνει η ελπίδα!
Πριν τρία χρονια είχα μοιραστεί μαζι σας αυτό το κείμενο… Πολλές, παρα πολλές απο σας το είχατε διαβάσει και είχατε στείλει τα θετικά σχόλια και τις ευχές σας, τα έδειξα ολα στη Μαρία, είχαμε κλάψει μαζι απο χαρά και σας ευχαριστούμε τόσο πολύ!!!
Τα νέα μας λοιπόν ειναι οτι το Μαράκι που ειναι πια ενα πολύ γερό και δυνατό κορίτσι, έβγαλε είς πέρας τα τρία δύσκολα χρονια του λυκείου και με απίστευτη θέληση και μεγάλο αγώνα περνάει στη Διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών του ΠΑ.ΜΑΚ -εκει που ηταν το όνειρο της !!!
Κανένας αγώνας δε χάνεται , κι όσες απο σας μανούλες περνάτε δύσκολα, οπλιστείτε με δύναμη, κουράγιο και πίστη και ολα θα πανε καλα!!
Σας αγαπάμε όλες !!!
Καλο καλοκαίρι !!!
(Μαμά Αλεξάνδρα )
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Είδες για να είστε τόσο καλοί άνθρωποι, βρε παιδί μου! Μπράβο μπράβο. Έτσι μπορείτε και βάζετε μέσο την Παναγία και ο Θεός σας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία. Εγώ δυστυχώς δεν είχα μέσον και ο Θεός αποφάσισε το δικό μου να μου το πεθάνει. Μπορεί βέβαια και να μου το πήρε για να με τιμωρήσει που δεν πηγαίνω στην εκκλησία ή κάτι τέτοιο. Ή για να με δοκιμάσει.
Λυπαμαι πολυ πραγματικα. Και εχεις πολυ δικιο που απαντησες κατ αυτο τον τροπο.
Είσαι τραγική που απαντας με αυτόν τον τρόπο. Δεν στο πεθανε ο Θεός, αμαρτίες γονέων λέει μια παροιμία. Αν ήσουν όλη σου τη ζωή βλάσφημη, τι περιμένεις από πάνω; τουλάχιστον το παιδί σου είναι στον παράδεισο, γι'αυτό στο "πήρε", για να γίνει αγγελούδι
Alex Είσαι σκατοψυχη. Τόσες φορές υποτίθεται πηγές στην εκκλησία κ πάλι έτσι είσαι. Κάτι τέτοιες πάτε στις εκκλησίες γι αυτό δε τελούμε κ Κάμα επαφή. Αλλά τόση κακιά δεν έχω ξανάκουσει. Είσαι ζωο
Εχω μια απορια βρε κοριτσια!!! Απο οτι εγραψε αυτη η γυναικα εσεις (μαλλον οι περισσοτερες) μιλατε ακομα για μικροβια? Ξεπερνατε τοσο ευκολα αυτο το θαυμα που εκανε η Παναγια στο παιδι της? Τι να σου ΜΑΝΑ ευχομαι το κοτιτσακι σου να ειναι παντα υγιει!!!! Εγω προσωπικα συγκλονιστηκα!!!!!!!!!!
9/1998 φέρνω στο κόσμο το δεύτερο παιδάκι μου.ένα κοριτσάκι ξανθό με γαλανά ματάκια,σε γνωστό ιδιωτικό μαιευτήριο στην Αθήνα.υγιέστατο.τη κράτησα μόνο μια τότε στην αγκαλιά μου.....κου είπαν ότΙ είχε ικτερο.....την επόμενη ότι το παιδί μου το έχανα και δεν ξέραμε για πιο λόγω.....μέσα από το μαιευτήριο μου είπαν να το μεταφέρω στο Έλενα,για να έχω ελπίδες για την ζωή του.έτσι κι εγινε.στο Έλενα με ενημέρωσαν ότι το μωρό είχε κολλήσε βακτήριο χειρουργείου.το ασηνετοπακτερ ( ο δολοφόνος του χειρουργείου )που όρο καλεί συψαιμια στο αιμ και πως πρέπει να περιμένω τα χειρότερα.....ένα μωρό 2_3 ημερών μέσα στα καλούδια,τις πεταλούδες,τα φάρμακα,στις μεταγγίσεις αίματος και πλάσματος.....πέρασαν 20 μαρτυρικές μέρες με κλάματα και τότε είπα και εγώ τα ίδια με εσένα ..." καντίνα καλά Παναγία μου,εσύ που την έδωσες μην μου την πέρνεις,το όνομα σου ΥΑ ΥΗΣ δώσω...." την επόμενη μέρα με περνούν τηλεφωνο να πάω αμέσως στο νοσοκομείο..τα ποδια μου κόπηκαν...όταν πήγα μου είπαν τα εξής..." κυρία μου μόνο με θαύμα εξηγείτε αυτό...ελάτε αύριο να πάρετε το κοριτσακι σας.αλλά μέχρι τα 12 θα πρέπει να την προσέχετε". Τώρα είναι στα 17 υγειεστατη. Μια όμορφη δεσποινίδα με μακρυα ξανθά μαλλιά κια γαλανά ματάκια,που οπότε την κοιτώ ευχαριστώ την παναγία που μου την ξαναδώσε πίσω...17 χρόνια πέρασαν...αλλά όλα αυτά είναι σαν να ήταν χτες..δεν ξεχνιούνται..... καλούδια,στις πεταλούδες,στις μεταγγίσεις αίματος και πλάσματος,με συνεχείς εναλλαγές φαρμάκων......20 μέρες αυτή η κατάσταση....δεν με άφηναν ΒΑ την πάρω μις αγκαλιά...
Η Παναγία στην έσωσε. Να θυμάσαι ότι ο Θεός σου έδωσε και δεύτερη ευκαιρία. Καλό θα ήταν πηγαίνετε Κυριακή στην Εκκλησία να την ευχαριστεῖτε. Μην το πάτε όπως όταν ο Χριστός θεράπευσε το δαιμονισμένο, οι κάτοικοι της πόλης του τον ευχαρίστησαν αλλά του γύρισαν την πλάτη. Μην την γυρίζετε σε αυτήν την Παναγία και στο Θεό που σου χάρισαν ξανά το παιδί σου. Μη φαίνεται αγνώμων. Ο Τριαδικός Θεός με τις πρεσβείες της Παναγίας μας να προστατεύει την οικογένειά σου.
Μπραβο να ζησει το κοριτσακι σας κ παντα με υγεια ο θεος κ η παναγια παντα να σας προστατευει!!
Ανατρίχιασα... Πιστεύω πολύ και αυτή είναι μια ακόμη ιστορία επιβεβαίωσης ότι θαύματα συμβαίνουν..., Να είναι γερή και δυνατή η γυναικάρα σας πλέον να την χαίρεστε!!!!
''οχι οποιος και να ειναι αυτος''η παναγια στην προστατευει και το ειδες με τα ματια σου,να σου την προσεχει παντα και να ειναι γερη και δυνατη.και τα δικα μου παιδακια εχουν και τα 2 το ονομα της και τα εχει υπο τη σκεπη της παντα!!!
Σοκαριστική η ιστορία σου, δεν θα μπορουσα ποτέ να φανταστώ ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα τον 21ο αιώνα. Τελοσπάντων να χαιρέστε την κορούλα σας, και να την καμαρώνετε πάντα!
οταν τα εγραφες αυτα Μαμα Αλεξανδρα περνουσα τα ιδια ακριβως με εσενα με το νεογεννητο μωρο μου
"ανηκα μαλλον στους ανθρωπους που γελουσαν με οσους πηγαιναν στην εκκλησια και πιστευαν αβασανιστα και τυφλα."Κανεις μας δεν πιστευει στα τυφλα,απεναντιας πιστεύουμε εχοντας διαπιστωσει την καθημερινη παρουσια του Θεου στη ζωη μας,και χαιρομαι που ειχες κι εσυ την εμπειρια.Να σου ζησει το κοριτσακι σου και να είναι παντα γερη και χαρουμενη!
Kαλησπερα..... διαβασα την ιστορια σου και θυμηθηκα τα δικα μου..... εμενα ο μπομπιρας πηρε το μικροβιο της κλεψιελας την ωρα της γεννας.... ανυποψιαστοι και εγω κα ο αντρας μου πηραμε το μωρο στο σπιτι και το μικροβιο στις 20 μερες εκανε την εμφανιση του. Ν αμην τα πολυλογο επαθε σηπτικο σοκ, εκατσε στην εντατικη εναν μηνα και ηταν σε καταστολη με αναπνευστηρα και μηχανικη υποστηριξη... τα πραγματα πολυ δυσκολα και κανενας δεν μας εδινε ελπιδα.... ηταν ολοι σιγουροι οτι το μωρο μου δεν θα τα καταφερνε.... ενα πρωι πηγα κατω στο εκκλησακι του παιδων Στον Αγιο Στυλιανο γιατι με ειχαν ενημερωσει οι γιατροι οτι περιμενανε απο στιγμη σε στιγμη να γινει το μοιραιο.... Ο Αγιος Στυλιανος εινα προστατης των παιδιων και βρεφων.... Προσευχηθηκα Και εταξα τον μικρο μου οτι θα τον βγαλω Στελιο εαν τα καταφερνε... Ως εκ θαυματος ο μικρος εκανε στροφη και γλυτωσε,,,, τα καταφερε...... Και φυσικα τον βαφτισα Στυλιανο.... Τωρα ειναι 30 μηνων και κατεδαφιζει ενα σπιτι ολοκληρο.. Και να σου πω οτι γεννησα σε πολυ γνωστο ιδιωτικο μαιευτηριο
Συγκλονίστηκα δεν κάνω πλάκα! Δεν έχω λόγια! Δόξα τω Θεώ είναι υγειής τώρα και να να'ναι για πάντα γερή και δυνατή!
Από γαστρεντερίτιδα ο μικρός μου νοσηλεύτηκε στο τζανειο τον Μάιο που μας πέρασε και τωρα αν και εχουν περάσει δυο μήνες ακόμα καθε 15 μερες κάνουμε εξετάσεις μιας και εμενα κόλλησε ενδονοσοκομειακο μικρόβιο και παρόλο που ειναι τεσσάρων χρόνων μας ειπε ο γιατρός ότι καθε φορά που θα αναιβάζει πυρετό θα πρέπει να τον προσέχουμε μήπως και υποτροπιάσει ...
Να ειναι παντα καλα,και εσεις καλα για να την καμαρωνετε!!!!!!!Κ εγω τη Μαρια μου, της εδωσα το ονομα της Παναγιας μας, και εμεις μετα απο αρκετο τρεξιμο...Δοξα τον Θεο ολα καλα...οταν πλεον με ρωταει ποιος την εδωσε σε μενα, απανταει παλι η ιδια, ο ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ...Να ειναι καλα ολα τα παιδια του κοσμου, μονο αυτο ευχομαι...
Τα Χριστούγεννα του 2013 πήγα το παιδί μου στο Παίδων λόγω πτώσης (ενώ έπαιζε έπεσε πίσω και χτύπησε το κεφαλάκι του και έκανε αργότερα εμετό κι από το φόβο διάσεισης το πήγα να το δουν) και έκπληκτη παρατήρησα ότι λόγω περικοπών ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΑΠΟΥΝΙ στις τουαλέτες (είχαν αφαιρεθεί έως κι οι σαπουνοθήκες και έμεναν οι τρύπες στους τοίχους). Από εκεί ξεκινούν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, από τα άπλυτα χέρια! Να σου ζήσει το κορίτσι σου και…απλά ήμαρτον Ελλαδάρα...
Κι εγώ από πτώση πίσω στο κεφαλάκι του πηγα στο παίδων ιδιωτικής κλινικής και μου πρόσεξαν τόσο πολύ το παιδί που δεν είχα κανένα φόβο ή αμφιβολία για την νοσηλεία του. Σε δίκλινο μόνοι μας κ συνέχεια ανά τρεις ώρες παρακολούθηση του παιδιού. Αν δεις το μηνυμα σου λεω κι άλλες λεπτομέρειες.
Φίλη μου το είδα, τι μπορείς να μου πεις αχρείαστο να είναι σε παρακαλώ???
Να ειστε καλα κοπέλα μου! Τι περάσατε......ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ τη παιδίατρο μου που οταν η δική μου μπέμπα έπαθε ουρολοιμωξη 50 ημερών μου είπε : δεν ξερω τα οικονομικά σας πως ειναι, αλλα σε παρακαλώ μην το πας ΠΑΙΔΩΝ το μωρο.......εκεί μπαίνεις με ενα πρόβλημα και βγαίνεις με 10......πήγαμε σε ιδιωτικό νοσοκομείο παίδων στην Αθήνα κ μας έφυγαν 2.000 ευρώ....αλλα ΧΑ ΛΑ ΛΙ........πόσο δίκιο είχε.....
Κοπέλα μου δεν σε ξέρω αλλα να τη χαίρεσαι την παιδίατρο σας!!!! Αν συμβεί κάτι στο ιδιοτικο νοσοκομείο που μακάρι να μην συμβεί ποτε, στο δημόσιο θα σε πετάξουμε και δεν θα φέρουν και ευθύνη!!!!!το καλύτερο ιδιοτικο μπορεί να συγκριθεί με το χειρότερο δημόσιο.... Ελπίζω ποτε να μην χρειαστεί να το μάθεις!!! Όσο για τη παιδίατρο σου , παει η μίζα σύννεφο!!!
Δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον τίποτα δημόσιο που να είναι καλύτερο από ένα ιδιωτικό. Είτε αυτό είναι σχολείο είτε νοσοκομείο κ.λ.π. Ειδικά μετά την οικονομική κρίση η διαφορά είναι τεράστια. Φυσικά το παίδων έχει πάρα πολύ καλούς γιατρούς και κανείς δεν το αμφισβητεί αλλά το θέμα είναι να έχει και καλές συνθήκες νοσηλείας και παροχής υπηρεσίας. Αυτοί οι ήρωες γιατροί εργάζονται σε άθλιες συνθήκες και αυτό έχει αντίκτυπο παντού!
Eva ομως φανταζομαι το γνωριζεις οτι η εμπειρια των γιατρων στο ΠΑΙΔΩΝ δε συγκρινεται με ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ιδιωτικο νοσοκομειο...δε μιλαω για την πολυτελεια αλλα για την ουσιαστικη αξια των γιατρων. Εγω ειχα παει τριω μηνων το δικο μου με 40,5 πυρετο σε ιδιωτικο...μολις υποψιαστηκαν οτι ειναι ουρολοιμωξη μου το ξεκαθαρισαν πως θα νοσηλευοταν γεματο δεκαημερο με ενδοφλεβια αντιβιωση...φυγαμε και πηγαμε στο παιδων, εκει αφου εκαναν ολες τις απαραιτητες εξετασεις του μωρου, τον εξετασαν κλινια(εξονυχιστικα) μας εδωσαν αντιβιωση απο το στομα και μας αφησαν να φυγουμε. Προφανως με την προυποθεση αν βλεπαμε οποιοδηποτε προβλημα να επιστρεφαμε. Πως το εξηγεις τωρα αυτο? Δε δειχνει οτι τα ιδιωτικα μας βλεπουν ως πορτοφολια? Ν α τονισω οτι πολλες φορες παω κι εγω σε ιδιωτικο αν θελω την ευκολια μου, να μην ταλαιπωρηθω, αλλα γνωριζω παντα οτι για τα σοβαρα ειναι το ΠΑΙΔΩΝ!
Δεν συμφωνώ. Εχω κάνει ιδιωτική ασφάλεια του μώρου μου από την πρώτη μέρα γέννησης. Σε δύο περιπτώσεις που χρειάστηκε να νοσηλευτεί πήγαμε στο παίδων ιδιωτικής κλινικής. Το πρόσεξαν το μωρο μου όλες οι ειδικότητες των γιατρων που χρείαστηκαν κάθε φορα. Η μία ήταν υποψία ουρολοίμωξης σε μωρο τριων μηνων κ την δευτερη πτωση με χτυπημα πισω στο κεφαλακι του. Έχει γίνει καραμέλα οι γιατροι του δημοσιου παιδων ειναι οι καλυτεροι. Κάθε μαμα σε σοβαρες εννοειται περιπτωσεις πρεπει να ψαξει τον καλυτερο γιατρο με την ειδικοτητα που χρειαζεται ειτε αυτος ανηκει στον ιδιωτικο τομεα ειτε στον δημοσιο. Εγω με αυτες τις δυο περιπτωσεις τις απλες ας πουμε, γιατι υπαρχουν δυστυχως πολλα χειροτερα, δεν υπηρχε περιπτωση να παω δημοσιο παιδων. Διχως να πληρωσω λογω ιδιωτικης ασφαλειας το παιδι μου κι εγω ναι ημασταν σε ξενοδοχειο αλλα ΝΑΙ μου το προσεξαν. Κ για τα λεφτα πιο πολυ κοστιζουν τα τσιγαρα ετησιως για οποιον καπνιζει παρα η ασφαλεια.
Επίσης σε στειλανε σπιτι λογω πληροτητας και πολυκοσμιας.Αφου γινεται χαμος. Ειναι απαντηση αν δεις κατι ξαναγυρνα? Ναι δεκα μερες κυριοι του δημοσιου να παρακολουθειτε το παιδι μου οχι πηγαινε κ ξαναελα. Τελος παντων γερα κ καλοτυχα να ειναι τα παιδια μας να μην ξαναχειαστουν νοσιλεια ειτε ιδιωτικα ειτε δημοσια.
ανατριχιασα...να σας εχει ο θεος καλα!
to epipedo politismou mias xwras telika fainetai apo to epipedo poiothtas yphresiwn pros tous mikrous adynamous mellodikous ths polites.
Είμαι σήμερα 17 χρονών. Γεννήθηκα στις 34 εβδομάδες και μεταφέρθηκα στο Παίδων της Πάτρας με νεκρωτική εντεροκολίτιδα για την οποία χειρουργήθηκα 7 ημερών (μόλις 1 κιλό και 250 γραμμάρια) και δεύτερη φορά γύρω στους 3 μήνες. Στο διάστημα αυτό παρουσίασα σηψαιμία και μηνιγγίτιδα. Τελικά, μετά από πολυήμερη μάχη (111 ημέρες στο νοσοκομείο, πολλές από αυτές στην εντατική) κατάφερα να γευτώ τη ζωή. Θαύματα γίνονται, τελικά. Κι εμείς τα πρόωρα και με τόση ταλαιπωρία από τόσο νωρίς είμαστε πιο δυνατοί άνθρωποι! Από τα βάθη της ψυχής μου, να είναι καλά το κορίτσι πάντα υγιής και ευτυχισμένη!!
Κορίτσι μου να είσαι πάντα καλά και δυνατή!
MAMA Αλεξάνδρα. ΕΝΑΣ κάνει θαύματα και ΕΝΑΣ πάντα έκανε. Το όνομα του είναι ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Mπορείς μετά και απο 15 χρόνια να πέσεις στα γόνατα και να του πείς ευχαριστώ γι'αυτο που έκανε και αλλα γι'αυτα που θα κάνει. Να την χαιρεσαι την κορουλα σου και πραγματικα μέσα απο την καρδια μου σου λέω Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΕΙ(ΚΑΙ ΕΣΑΣ) ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΖΩΗ.
να ειναι γερη να την χαιρεστε πιστευω να την εβγαλες μαρια μετα απο το θαυμα της παναγιας
Ευτυχώς που με τη βοήθεια του Θεού έγινε καλά και να τη χαίρεσαι. Καταλαβαίνω ότι μέσα στη στεναχώρια που περνάει ο άνθρωπος βλέπει τα πάντα στραβά, έχει τύχει σε όλους μας. Μιας και έγραψες όμως ένα τέτοιο κείμενο, ας μου επιτραπεί να σχολιάσω. Αντί να γράφεις επιστημονικές ανακρίβειες, καλύτερα να συζητήσεις, ακόμα και τώρα, 15 χρόνια μετά, με έναν γιατρό της εμπιστοσύνης σου, που θα σου εξηγήσει τι σημαίνει ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, ποιος ευθύνεται και τι δυνατότητες έχουν γιατροί και νοσηλεύτριες σε οποιοδήποτε νοσηλευτικό ίδρυμα.
συγκινηθηκα παρα πολυ με το κειμενο σου...βουρκωσα και με αγωνια διαβασα πρωτα το τελος γιατι δεν αντεχα να περιμενω... δεν υπαρχει τιποτα πιο σκληρο στον κοσμο ολοκληρο...στο συμπαν ολοκληρο απο το να υποφερει ενα παιδακι και να κινδυνευει...ευχομαι να ειναι παντα γερη και δυνατη! να ειστε καλα!
Με το άρθρο σου αυτό τι μου θυμισες!!εγω εχω δυο παιδιά ενα κορίτσι και ένα αγόρι το δεύτερο ο Φραγκισκος μου 39 ημερων παρουσιάσε τα ίδια συμπτώματα άθλιες συνθήκες στο Παίδων καμιά σημασία στο βρέφος την ίδια ταλαιπορία με το δικό σου παιδάκι! εγω να κλαίω λεχώνα απ΄έξω διάγνωση "σηψαιμία" 10 μερες μεσα στο Νοσοκομείο να τυρανούν το μωρό .......Ας μην τα πολυλέω Αύριο απολύεται..... απο φαντάρος το αγοράκι μου Μας εμεινε σε όλους ...μια κακή ανάμνηση!!!20 χρονών σήμερα!!!
αυτο το πραγμα που απο οταν εγινα μανα κλαιω με το παραμικρο πρεπει να το κοιταξω....!!!! να ειναι καλα το κοριτσακι σου! ποτε ξανα να μην περασει αλλη ταλαιπωρια!!
την ιδια αρρωστια με σενα εχω κι εγω! και νομιζω πως ημουν η μονη! τι κλαμα εχω ριξει, δεν λεγεται!
Η Παναγία να φυλάει όλα τα παιδάκια! Η ιστορία σας με συγκίνησε πραγματικά.
Έχω μία μπεμπούλα 6 μηνών... Όχι απλά με άγγιξε η ιστορία σου, αλλά με διέλυσε... Δεν μπορω να σταματήσω να κλαίω... Ευτυχώς που είχε καλό τέλος! Εύχομαι το παιδάκι σου να το προστατεύει πάντα η Παναγία και να είναι σε όλη του τη ζωή γερό και ευτυχισμένο!!!
euxomai ta kalutera gia to paidaki sou! Na einai panta gero k dunato! Otan itan i dikia mou i mikri 2.5 minwn epathe eisofagitida(logo alergias sto humana to gala) den eftane mono to diko mou! eixe na piei gala kamia evdomada(mono to diko mou) koimotan oli tin wra, den gkriniaze k gelouse sunexeia! Pws tou ekopse tou giatrou k tis ekane k e3etasi ourwn k anakalipsane ourolimo3i. Eisagwgi 3 to prwi(o giatros filos tou antra mou) sto nosokomeio.Kathe mera epi mia evdomada erxontan oi giatroi, diavazan ton fakelo tis k i idia erwtisi: "ma pou tin vrike?" egw den katalavaina... meta tis kaname e3etasi pali k vgike steira k mas eipe o giatros oti stin arxi fovithikane polu k oti einai thanatifora, alla antapokrithike eutuxws! Vevaia apo to nosokomeio fevgontas kolise rota(iwsi gastrenteritidas) alla tin vgalame xwris kainouria eisagwgi...
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥΣ ΒΗΜΑ.ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΚΑΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ. ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ 10 ΜΟΛΙΣ ΗΜΕΡΩΝ ΤΟ ΕΤΡΕΧΑ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΕ.ΗΤΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΤΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΣΠΑΡΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΥΠΕΦΕΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ.ΕΙΧΑΜΕ ΧΑΣΕΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΜΩΡΟ(ΣΤΟΝ 6 Ο ΜΗΝΑ ΚΥΗΣΗΣ).ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑΜΕ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΝΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΣ. ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΟΜΩΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ. ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΥΓΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΓΙΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ. ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ.ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΛΑ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΠΕΙΡΑΞΕΙ Η ΖΕΣΤΗ.ΜΑΣ ΦΟΒΕΡΙΖΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ.....ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΣΠΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,,,ΤΙ ΝΑΠΩ ΑΠΟΡΩ ΚΑΙ ΓΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠ...ΛΟ ΑΥΤΟ,ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΕΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΣΟΥ
ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ ΕΙΔΑ ΤΑ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ ΟΛΕΣ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ....ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΩ ΤΑ ΟΣΑ ΑΣΧΗΜΑ ΒΙΩΣΑ,ΤΙΣ ΠΟΛΥ ΑΓΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ........ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΑΠΟΤΟΜΑ,ΙΣΩΣ ΣΕ ΓΕΡΝΑΝΕ ΛΙΓΟ,ΣΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΜΕ ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ..... ΕΚΛΑΨΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΕ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ,ΤΗΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΥΓΙΗ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΤΗΣ!ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΝΑΔΩΝ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΔΙΗΓΗΘΟΥΝ ΕΔΩ,ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΟΛΕΣ,ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΧΟ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ,ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ Η ΜΑΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΒΑΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!
να χαιρεσαι την Μαρια σου, να παραμεινει γερη και δυνατη σε ολη της τη ζωη. Κ εσυ ακουραστη συνοδοιπορος διπλα της, οπως ολες οι μανουλες!! υγεια κ αγαπη...
συγκινηθηκα παρα πολυ......μεγαλη η χαρη της!!!!!!!!τα θαυματα τα βλεπουμε καθε μερα ..........το θεμα ειναι να τα πιστευουμε!!!!!!!!!!! :)
o antras moy einai tagmenos ton 15 Aygoysto....apo mikros eixe polla atyxhmata kai se kanena apo ayta den eftaige aytos.....doksa sth Xarh Ths apo tote poy ton etakse h pethera moy eiai ola poly kalytera....na pisteyete....mas kanei kalyteroys anthrwpoys......
Ουφ! Όλα καλά τελικά! Πω! νπω! Κι εγώ νόμιζα πως δεν θα ήταν καλό το τέλος, αλλά ο Θεός είναι πάντα κοντά μας, όσο κι αν εμείς δεν το πιστεύουμε. Μην φανταστείτε ότι ειμαι πολύ θρησκευόμενη, από την άποψη ότι δεν πηγαίνω πολύ στην εκκλησία. Όμως πιστεύω & προσεύχομαι! Και κάθε βράδυ σταυρώνω τα κεφαλάκια των παιδιών μου & παρακαλάω την Παναγία να τα φυλάει. Ας φυλάει τα παιδάκια όλου του κόσμου!
Η μικρη μου γεννηθηκε τον Αυγουστο που μας περασε σε ιδιωτικη κλινικη μετα απο πολυωρη αναμονη για να γεννησω φυσιολογικα. Μετα απο 12 ωρες αφου εκανα διαστολη γεννησα φυσιολογικα μα αναροφηση. Πηραμε τη μικρη σπιτι κ στην εβδομαδα ηρθε κ η παιδιατρος. Το κεφαλακι της ητανε εξογκωμενο αλλα το βρηκε φυσιολογικο λογω βεντουζας. Μετα απο 10 μερες παλι εμφανιστηκε στο κεφαλι του παιδιου πανω απο το πρηξιμο κατι σαν εξογωμα, σαν δακτυλιθρα ενα πραγμα. Περιμεναμε μηπως ειναι αιματωμα κ πεσει αλλα τιποτα. Μια Κυριακη που την εκανα μπανιο αφου την ακουμπησα στη πετσετα αυτο ανοιξε κ αρχισε να τρεχει πυον που μυριζε κιολας! Τρελαθηκαμε, μιλησα με τη παιδιατρο μου ειπε να το προσεξω να μην μολυνθει το αφησαμε να τρεξει κ ηταν σα ναξεπρηστηκε το κεφαλι της. Μας εκλεισε ραντεβου με εναν φανταστικο παιδοχειρουργο την επομενη. Μετα απο εξετασεις αιτια ολου αυτου ητνε το ιδιο μικροβιο που ειχε κ η κορουλα σου clebsiela, επι 10 μερες εβγαζε πυον απο το κεφαλακι της με μια ειδικη βελονα. Μας εδωσε αντιβιωση κ μου ειπε να συνεχισω να θηλαζω για να γινει καλα το παιδι μου. Δε μας εστειλε νοσοκομειο γιατι εκει θα κολουσε κ αλλα μικροβια.Οταν τελειωσαν ολα μας αποκαλυψε ποσο θανατηφορο θα μπορουσε να ειχε γινει αυτο το μικροβιο. Η μικρη μου γεννηθηκε 12 Αυγουστου λιγες μερες πριν τον 15Αυγουστο, πιστευω οτι οι προσευχες μας ακουστηκαν στη Χαρη της....
φοβόμουν ότι δεν θα είχε τόσο καλό τέλος όλο αυτό που διάβαζα... Ευτυχώς όμως διαψεύστηκα και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό! Να είσαστε όλοι σας πάντα γεροί και δυνατοί!
Να σας ζήσει σαν τα ψηλά βουνά!!!!!
Η Παναγία που έκανε καλά το μωράκι σου,να σας προστατεύει πάντα!
κλαιω γλυκεια μου απο χαρα γιατι το μωρακι σου ειναι καλα και το χαιρεσαι!κλαιω ομως και απο θλιψη για το δικο μου μωρακι λιγων μονο ημερων το οποιο δεν τα καταφερε δυστυχως σε μια περιπετεια παρομοια με τη δικη σου!!
εχω ανατριχιασει!!!! να σας εχει παντα η παναγια καλα και υγιεις!!!! δεν μπορω να μην εκνευριζομαι με τους γιατρους ομως!!!! απο μωρο με πηγαινε η μανα μου νοσοκομειο με κριση ασθματος και της ελεγαν οτι εχω απλη γριπη και της εδιναν χαριστικα ποσταν φραουλα!
na nai gero to koritsi soy...kai ego dakryzo...giati eimai sto grafeio..kai dne mporo na ta mphxo
kai i perigrafi sou teleiaaaaaaa re su! :) ti kala pou eixe aisio telos i istoria sas! panta teleia!
ΚΙ ΕΓΩ ΚΛΑΙΩ.....ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ....
Κλαίω....Και δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά! Μετά από κόπο η Παναγία μου χάρισε τη μικρή μου. Το τι έγινε όταν πήγαμε να προσκυνήσουμε τη χάρη της και να εκπληρώσουμε το τάμα δεν μπορώ να το εκφράσω ακόμα. Πάντα η μικρή λέει ότι την προσέχει η Παναγίτσα και το διαπιστώνω πολλές φορές. Έχουν δίκιο οι παλιές που λένε ότι τα παιδιά τα προσέχει η Παναγία γιατί η μάνα δεν μπορεί να είναι παντού! Να είστε γεροί να χαιρόσαστε την οικογένειά σας.
pw akoma klaiw....polu sugkinhtikh h istoria sou kai mprabo sas gia to kouragio kai thn pisth sas!!!!panta gerh na einai h kouklitsa sas kai eseis panta etsi dunatoi dipla ths!!!!na eiste kala!!!!!
Όση ώρα διάβαζα την ιστορία νόμιζα ότι η μικρή δεν τα κατάφερε και το δάκρυ κορόμηλο.Νοσηλεύτηκε και η κόρη μου στα πρώτα γενέθλια απο πιθανή ουρολοίμωξη αλλά όλα καλά.Να σας ζήσει και να είναι πάντα ευτυχισμένη!!πραγματικά αρκετές φορές έχω κοροιδέψει στο όνομα της θρησκείας αλλά τελευταία πλησιάζω και πάλι.Να είναι όλος ο κόσμος καλά
Διάβαζα την ιστορία σου με τα μάτια μου να τρέχουν και παρακαλούσα: "Παναγία μου, να έγινε καλά το μωρό"! Τι ανακούφιση στο τέλος. Να είσαστε πάντα καλά και η Παναγία να είναι πάντα δίπλα σας!
ειμαι πολυ ευτυχισμενη που η Παναγια μας σου εδειξε τον δρομο της!!! να ναι καλα το κοριτσι σου παντα, ειναι ευλογημενο παιδι!! να εχεις πιστη και να φροντιζεις να την μεταδιδεις διηγοντας την ιστορια σου. εχω μια 20 μηνων Μαρια που μου την εστειλε η Παναγια μετα απο βαθεια μετανοηση. ειναι υγειεστατη και ελπιζω και ευχοναι μερα νυχτα να μεινει ετσι! Να προσπαθησεις να αποβαλλεις απο το μυαλο σου ολες αυτες τις κακες εικονες ,τις στιγμες ,την αδιαφορια..κρατησε μονο την στιγμη που η χαρη της αγκαλιασε το παιδι σου!! ειναι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ τα παιδια μας Αλεξανδρα... παντα θα ειναι!!!!!!
εχω ανατριχιασει..ετσι οπως διαβαζα την ιστορια νομιζα οτι δεν θα τα ειχε καταφερει...τι ανακουφιση στο τελος Παναγια μου!!!!να ειναι παντα καλα !!!!
:)
να στε καλα να χαιρεστε το κοριτσακι σας μεχρι τα βαθια σας γεραματα. διαβαζοντας την ιστορια σας, ανατριχιασα γιατι εζησα παρομοια ιστορια με ευτυχες τελος επισης πριν χρονια στον Πυργο. ηταν 18 μηνων η μικρη μου οταν ανεβασε υψηλο πυρετο χωρις αλλα συμπτωματα. μικροβιαιμια, μου ειπαν στην παιδιατρικη του νοσοκομειου του Πυργου, λοιμωξη δηλαδη στο αιμα. ενα βημα πριν την σηψαιμια. δεν βρηκαν ποτε το μικροβιο. ομως για καλη μας τυχη, οι γιατροι εκει και το προσωπικο, και θα τους ευχαριστω για ολη μου τη ζωη, την εσωσαν. επεσαν επανω της και την εσωσαν. οπως φροντιζαν και ολα τα παιδακια της κλινικης. κι εγω εβλεπα το μωρο μου να λιωνει και ελεγα ''Παναγια μου σωσε το και παρε εμενα''. καταλαβαινω λοιπον απολυτα τι περασες. κι απο τοτε καθε φορα που αρρωσταινει, ειναι σημερα 4 χρονων, ο εφιαλτης ξαναγυρναει. δεν μπορω να μην φοβαμαι. αλλά δεν μπορω και να το κλεισω και σε χρυσο κλουβι, ετσι δεν ειναι? :') να ναι καλα τα παιδακια μας και ολα τα παιδια του κοσμου, τιποτ αλλο...
Πολύ συγκινητική ιστορία. Εύχομαι να είναι πάντα γερή και ευτυχισμένη και να είστε και εσείς καλά για να την καμαρώνετε!
Συγκλονίστηκα!!! Καθώς το διάβαζα νόμιζα ότι δεν θα είχε καλό τέλος!! Ουφ!! Να τη χαίρεσαι την κουκλίτσα σου!!! :-)
Σου εύχομαι η Παναγία πάντα να προστατεύει το παιδί σου κι όλα τα παιδιά του κόσμου....
υπέροχο....συγχαρητήρια για την πίστη και το κουράγιο....Να σας ζήσει να την καμαρώνετε....
Έχω δακρύσει... Όση ώρα διάβαζα, έκανα εικόνα τα όσα περιγράφεις και έζησες... Τον πυρετό, τους σπασμούς, τις πληγές, τις κρίσεις... Ένα τόσο δα μικρό κορμάκι να υποφέρει και εσύ, η ΜΑΜΑ του να είσαι ανήμπορη και με τέτοια αντιμετώπιση απο τους γιατρού.... Και εγώ μάλλον σαν και εσένα είμαι. Σαν και εσένα πριν γίνουν όλα αυτά.... Δεν είμαι ιδιαίτερα θρησκευόμενη, αλλά ελπίζω να μην χρειαστεί ΠΟΤΕ να δοκιμαστεί η πίστη μου... Παίρνουμε σαν δεδομένο πολλά πράγματα στην ζωή μας και οι ιστορίες σαν και την δική σου μας υπενθυμίζουν τα σημαντικά. Και για μια μητέρα σημαντικό είναι να είναι καλά η οικογένειά της, γερή, δυνατή και ενωμένη..... Πολύ χαίρομαι που η Μαρία είναι καλά..... Να ειναι πάντα καλά και δίπλα σου... και άλλο κακό να μην σας βρει.....
εγω το λεω και το ξαναλέω ότι κ αν συμβαινει γυρω μου αλλα κ σε μενα την ιδια...οτι ο Θεος ειναι μεγαλος!!!!Αν εχουμε πιστη θα ειναι διπλα μας....να ειστε γεροι να καμαρωνεται το παιδι σας!!!!
Nα ειναι παντα γερή και εσεις να την καμαρώνετε!!!Η πιστη ειναι μεγαλο πράγμα,το εζησα κι εγω αυτό με τον πατερα μου το 1999!! Δοξα το Θεο μετα απο τοσα χρονια ειναι πολύ καλα μετα απο μια εγχειρηση στο κεφαλι και 2 ογκους!!!Η Παναγία να φυλαει παντα το κοριτσι σου και όλο τον κοσμο!!
Δεν εχω λογια...στην ιδεα και μονο ενος μωρου 2,5 μηνων σε αυτη την κατασταση...σοκαρομαι.. Να το χαιρεστε αυτο το δυνατο κοριτσι...τελικα γινονται και θαυματα ε???
ΕΧΩ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ! ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ! ΑΥΤΗ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ! ΠΡΑΓΑΤΙΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ. ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΡΑ!
ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΑΖΩ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ!!!ΝΑ'ΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ!!!!ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΤΟ'ΞΕΡΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ,ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ!!!ΜΠΡΑΒΟ!
η πιστη στην Παναγια και τον Θεο ειναι ανεκτιμητη! παντα να σας προσεχει αλλα κι εσεις να μην τους ξεχνατε!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ 'ΑΥΤΟΣ' ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ.ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ.
apistefto!!! o theos na sas fulaei! kai emas kai olous!
me phran ta dakriaaa gerh na einai geroi na eiste oloi sasss h panagitsa to ekane to thauma na to ksereis!!!!!
Καταπληκτικο!!! Η πιστη κανει θαυματα!!!