Πώς πέρασε ο καιρός; Πότε πιάσαμε 20 βδομάδες; Πόσες βουτιές απέχουμε από τη γέννηση του μωρού μας;
Το χταποδάκι τζούνιορ άρχισε τα χοροπηδητά μέσα στην κοιλιά. Το νιώθω κυρίως το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο. Ανυπομονώ να έρθει ο υπέρηχος β’ επιπέδου. Θέλω να ακούσω ότι είναι υγιές και αρτιμελές. Και μετά θα αρχίσω να το ονειρεύομαι εντονότερα.
Όπως θα αρχίσω και να προετοιμάζομαι. Για τον τοκετό. Και για το θηλασμό.
Με το Μάνο κάνουμε κάποιες κουβέντες που συνήθως καταλήγουν σε αντιπαράθεση. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί θέλω να γεννήσω φυσιολογικά αυτή τη φορά. Ή μάλλον μπορεί να το καταλάβει όσον αφορά εμένα, αλλά ανησυχεί μήπως έτσι μπουν τα παιδιά μας σε δύο διαφορετικές κατηγορίες: εσύ που γεννήθηκες με καισαρική και εσύ που γεννήθηκες φυσιολογικά. Του εξηγώ ότι δεν έχει να κάνει με τα παιδιά. Έχει να κάνει με εμένα και μόνο εμένα, με την ολόδική μου επιθυμία να ζήσω ένα φυσιολογικό τοκετό.
Από την άλλη καταλαβαίνω αυτή του την ανησυχία. Καμιά φορά αγχώνομαι και εγώ. Όχι τόσο για το θέμα του τοκετού, όσο για το θέμα του θηλασμού. Αν αυτή τη φορά καταφέρω να θηλάσω, μήπως δεθώ με το ένα μωρό περισσότερο απ’ ότι με το άλλο; Έχω ρωτήσει φίλες μου που τη μία τα κατάφεραν και την άλλη όχι και οι περισσότερες μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ναι, ένα δέσιμο διαφορετικό νιώθουν με το παιδί που θηλάζουν. Εγώ δεν θέλω να νιώθω διαφορετικά για τα παιδιά μου. Θέλω να νιώθω ακριβώς τα ίδια και ας βιώνουμε διαφορετικά κάποια στάδια. Γίνεται;
Βέβαια όλο αυτό έρχεται και εξισορροπείται με την αγωνία μου για το αν μπορώ να αγαπήσω ένα πλάσμα τόσο όσο το πρώτο μου παιδί. Η Αθηνά είναι πια 26 μηνών και η αγάπη μου για αυτή δεν χωρά σε λέξεις, ξεπερνάει τον εαυτό μου, τρέχει από τα αυτιά και τα μπατζάκια μου.
Τι στο καλό; Κάπου στη μέση θα έρθουν και θα ισορροπήσουν όλα… Η μοναδική μου Αθηνά θα είναι η μία, η μοναδική μου Ειρήνη ή ο μοναδικός μου Αρχέλαος θα είναι η/ο άλλη/ος.
Κατά τ’ άλλα… ηρεμία! Κοιλιά φουσκωμένη και υπέροχη, διάθεση στα ύψη, αυτοπεποίθηση επίσης! Καούρες στο μίνιμουμ, κούραση στο ρελαντί, αλλά… ΖΕΣΤΗ…. Πολλή ζέστη! Αν και μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να είναι κανείς έγκυος για να ζεσταθεί… Μυρίζει ήδη καλοκαίρι!
Ωραία η κοιλούμπα μου;
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
ΟΛΙΒΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ Ο\Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΟΥ ΤΙ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟΚΕΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ; ΓΙΑΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ. ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
Η αγαπη δεν διαιρειτε πολλαπλασιαζετε ....
μπορω να καταλαβω τον μανο γιατι ανησυχει...υπομονη μονο ο χρονος θα δειξει...χιχιχιχι δεν θελω να ξερω την ζεστη που θα φας τελευταιους μηνες!!!!! σε βλεπω αγκαλια με το air condition η και μονιμα κατασκηνομενη σε καμια παραλια....φιλακια πολλα ολιβια ευχομαι τα καλυτεροτερα... Υ.Γ1ο Δωσε ενα τεραστιο φιλι απο εμενα στην θεα αθηνα(γτ ειναι θεα!!!!!!!) Υ.Γ 2ο Κανε κ καμια δεηση κ για μενα μπας και φωτησει ο θεος το στεφανι μου να βαλουμε μπροστα για 2ο νινακι που τοσο λαχταρω!!!!
Θήλασα και τα 2 παιδάκια μου σχεδόν το ίδιο, οπότε σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Σε αυτό όμως που μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είναι ότι το πρώτο παιδί σε κάνει μαμά! Είναι διαφορετικό το δέσιμο μαζί του. Όχι λιγότερο ή περισσότερο, απλά διαφορετικό. Επίσης, στο 1ο παιδί είναι όλα πρωτόγνωρα και ενθουσιάζεσαι με τα πάντα του! Το 2ο παιδάκι κερδίζει την αγάπη σου μέρα με την μέρα (Και πάλι τονίζω πως είναι δικές μου απόψεις και το πως εγώ βιώνω την μητρότητα). όμως πίστεψε με η αγάπη που νιώθεις και για τα δύο...δεν υπάρχει! Στο ένα θα λατρέψεις τα υπέροχα μάτια, στο άλλο τα τέλεια χειλάκια. Το ένα θα περπατήσει γρήγορα, το άλλο θα μιλήσει αμέσως! Το ένα δεν θα θέλει με τίποτα να φάει κρέας και θα ταράζει τις σαλάτες και το άλλο θα είναι ο απόλυτος κρεατοφάγος. ...με κάποιον τρόπο, ίσως μαγικό, τα παιδάκια μας καταφέρνουν να πάρουν το καθένα την δική του ιδιαίτερη και λατρεμένη θέση στην ζωή μας..και αυτό είναι απλά υπέροχο!! Σου εύχομαι και πάλι καλή υπόλοιπη εγκυμοσύνη!
Κοριτσάκι μου!!! Όλα καλά θα πάνε!! Το αν θα θηλάσεις, αν θα γεννήσεις με ντούλα στο σπίτι ή θα μπεις χειρουργείο είναι δικό σου θέμα, που δεν έχει να κάνει με το παιδί και με το αν θα το "αγαπάς" περισσότερο!! Η "αδυναμία" σε κάποιο παιδί, όταν έχεις πολλά σχεδόν πάντα υφίσταται και μπορεί να αλλάζει ανά μέρα! Μπορεί το ένα να είναι πιο ευαίσθητο, το άλλο πιο ζουζουνιάρικο, το άλλο αυτό που εσύ θα ήθελες να είσαι, το άλλο πιο τσαχπίνικο κοκ! Η μάνα μου λέει ότι έχεις 5 δάχτυλα στο χέρι και αν σου κόψουν οποιοδήποτε πονάς το ίδιο!!! Μη βάζεις τον εαυτό σου σε τέτοιους προβληματισμούς!! Να είναι γερό μόνο και τίποτε άλλο! Φιλούμπες!!!!!