Ένας Θεός ξέρει πώς μου ήρθε σήμερα να αγοράσω μαγιό (ή μαγιώ;)! Βρισκόμαστε στα μέσα Μαίου, σήμερα δεν θα έλεγε κανείς ότι ήταν μια ιδιαίτερα ζεστή μέρα και εκτός αυτού τα μπάνια μας αργούν ακόμα.
Εμένα όμως μου ήρθε. Και μπήκα σε ένα κατάστημα να αγοράσω μαγιό (ή μαγιώ, όπως θέλετε πείτε το)
– Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
– Βασικά, δεν ξέρω αν θα μπορέσετε να με εξυπηρετήσετε… Είμαι έγκυος και αναμένεται να φουσκώσω ΠΟΛΥ ακόμα.. Θα βρούμε λέτε κάτι;
Και βρήκαμε. Πολλά σετ και πολλές επιλογές. Προτίμησα κάτι απλό, λιτό και απέριττο. Είπα να αποφύγω φέτος το φουξ, να προτιμήσω π.χ. κάτι σε κοκκινάκι, αλλά η Barbie μέσα μου δεν με άφησε.
Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Τι ωραία κοιλίτσα είναι αυτή! Φτου φτου! Ο ποπός και ο γλουτός δεν μ’ άρεσε (άτιμη κυτταρίτιδα, άτιμη παλιοδιατροφή, άτιμο καθισιό!), αλλά δεν χαλιόμαστε! Άλλωστε μάτια έχουμε μπροστά και όχι πίσω. Εμείς. Οι άλλοι ας βλέπουν και τον χάλια ποπό, δεν πειράζει. Άλλωστε φέτος η κοιλίτσα μου θα ξεχωρίζει.
Γύρισα στο σπίτι και έκανα επίδειξη στον Μάνο (ο οποίος είναι ΞΑΝΑ άρρωστος… Σας το είπα, η μικρή μας αντί να αρρωσταίνει από τον παιδικό, τα φορτώνει όλα σε εμάς, χαχα). Πολύ του άρεσα, είπε! Έβαλα και το belly belt μου με τα βρεφικά πατουσάκια. Δεν κάνει λέει η κοιλιά της εγκύου να είναι φόρα στον ήλιο και έτσι θα φοράω αυτό για να την καλύπτω. Του άρεσα ακόμα περισσότερο.
Έβγαλα και μια φωτογραφία. Όλα τέλεια! Η κοιλιά μου μεγαλώνει! Το μικράκι μέσα της θεριεύει (και κουνιέται συνεχώς!). Ένα καλοκαίρι μας χωρίζει από το να βρεθούμε αγκαλιά!
Το μεσημέρι ήρθε η Αθηνά από τον παιδικό σταθμό με ένα παπυράκι, δώρο για τη γιορτή της μαμάς (με λίγη χρονοκαθυστέρηση, γιατί είπαμε… κάναμε κοπάνα την Παρασκευή).
Είχε πάνω το αποτύπωμα από το χεράκι της.
– Για δείξε στη μαμά πώς το έκανες αυτό! της είπα και αυτή μου έδειξε πώς πάτησε το χεράκι της για να βγει το αποτύπωμα.
Και μετά διαβάζω ότι θα ξαναέχουμε εκλογές και οι μισοί μου Facebook φίλοι άρχισαν τα πολιτικά και τη φιλοσοφία και όλοι νομίζουν πως αυτοί έχουν δίκιο και οι άλλοι έχουν άδικο. Εγώ ξέρω πως δεν ξέρω τίποτα. Δηλαδή και που έχω μια γνώμη, τρέμω πια μήπως είναι ότι να ‘ναι.
Κοιτάω την Αθηνά. Κοιτάω την κοιλιά. Ξανακοιτάω την Αθηνά. Ξανακοιτάω την κοιλιά.
Η Αθηνά πριν λίγες μέρες εντόπισε τη τσάντα που παίρνουμε στη θάλασσα και έκανε πρόβα τα περσινά της μαγιό (ναι, ακόμα του μπαίνουν του σαμιαμιδιού). Σκέφτηκα πόσο θα χαρεί φέτος στη Χαλκιδική… Με τι χαρά θα τσαλαβουτάει, θα παίζει με την άμμο, θα αράζει κάτω από την ομπρέλα και θα τραγουδάει στους γλάρους και τα σύννεφα.
Και το μικρό μικρό θα έχει γίνει πια χταποδάκι και θα κουνιέται σαν τρελό και θα βλέπουμε την κοιλιά μου να κουνιέται λες και κρύβει εξωγήινο και θα γελάμε. Και εγώ θα φοράω το φουξ μου μπικίνι και ο Μάνος το καπελάκι του και θα τους βάζω αντιηλιακό και θα βγάζουμε φωτογραφίες λες και δεν έχουμε ξαναβρεθεί σε παραλία.
Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι μαγικό. Το βλέπεις… Μόλις φτιάξει λίγο ο καιρός, αλλάζει και η διάθεση. Βέβαια φέτος οι τηλεοράσεις παπαγαλίζουν, οι πολιτικοί σε τρομοκρατούν χειρότερα από ποτέ, το ίδιο και οι φίλοι σου (εντός και εκτός Facebook) που σφάζονται μεταξύ τους.
Η μεγάλη μου κόρη γεννήθηκε αρχές του ’10. Σε μία στροφή της πορείας. Το μικρό μου θα γεννηθεί προς το τέλος του ’12. Μετά απ’ όλα αυτά.
Έχουμε λένε ξανά εκλογές. Mα σας παρακαλώ… Μπορεί επιτέλους κάποιος να μου εγγυηθεί ότι τα παιδάκια μου θα έχουν ένα τίμιο μέλλον; Δεν θέλω λαγούς και πετραχείλια. Θέλω ένα τίμιο μέλλον. Ένα ok μέλλον, πώς να το πω; Και μάλιστα εδώ στην Ελλάδα. Γιατί το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι μαγικό… Και θέλω να χασκογελάμε στη Χαλκιδική, να πάμε και σε κάποιο από τα υπέροχα νησάκια μας και τα τόσα υπέροχα παραθαλάσσια μέρη μας…
Να παίζουν αυτά στην άμμο και εγώ να φοράω φουξ μπικίνι (πρώτα φεύγει ο άνθρωπος και μετά το χούι)
Μπορώ να έχω λίγη αισιοδοξία επιτέλους;
Λίγο φουξ χρώμα;
Γίνεται;
Συν-εγκυούλες μου γλυκιές… Πώς πάει η δική σας εγκυμοσύνη;
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
ωραια ιδεα το belly belt...απο που, αν επιτρεπεται, το πηρες?? παντως, η αισιοδοξια ειναι κατι που απαγορευεται να αισθανομαστε σε αυτη τη χωρα...και τα καναλια κανουν οτι μπορουν για να μας το θυμιζουν...καθημερινα....ξερουμε ολοι πολυ καλα πως ολα ειναι καθοδηγουμενα...και ο πανικος και η ''κριση'' για να μπορεσουμε να σκυψουμε το κεφαλι και να πουμε: καντε οτι θελετε, αρκει να μην πτωχευσουμε, να μην γυρισουμε στην δραχμη, να μην βγουμε απο την ε.ε. κλπ κλπ κλπ...εμεις παντως σαν μαμαδες, οφειλουμε να χαιρομαστε καθε μερα για τα παιδακια μας!!!αλλωστε, αυτα δεν χρωστανε τιποτα...(ακομη)
οΟΛΙΒΙΑΚΙ ΟΥ ΤΕΛΙΟ ΤΟ ΜΑΓΙΟΥΔΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΓΩ ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ, ΑΣ ΕΧΟΥΝΕ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΥΠΟΓΕΙΟ, ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ..... ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΡΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ?? ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΔΙ??
Δεν ξέρω αν είναι από τις ορμόνες τις εγκυμοσύνης ή όχι αλλά βλέπω στην τηλεόραση τις πολιτικές εξελίξεις και ενώ τσαντίζομαι και βρίζω ΔΕΝ αγχώνομαι. Είμαι αισιόδοξη. Μπορεί να πέφτω έξω, αλλά αυτό συμβαίνει και δεν μπορω να το εμποδίσω. Σε αντίθεση με τον άντρα μου που για πρώτη φορά μετά από αυτή τη δύσκολη διετία έχει παγώσει από το φόβο του. Έχω ήδη δύο παιδιά, είμαι εργαζόμενη και κάνω οικονομία για τον καιρό που θα χρειαστεί να σπουδάσουν. Εκνευρίζομαι και θυμώνω όταν σκέφτομαι ότι με την τωρινή κατάσταση θα χάσουμε και αυτά τα λίγα που αποταμιεύσαμε ως τώρα. Δεν μ' ενδιαφέρει για μένα αλλά τα παιδιά μας γιατί να πληρώνουν τις αμαρτίες γονέων, παπούδων και προπαπούδων;
τελειο το μαγιουδακι σου οπως τελεια εισαι και συ και αυτα που γραφεις. αλιμονο σε μενα που γενναω στην καρδια του καλοκαιριου και δεν θα μπορεσω να κανω μπανιο :'(
Ολιβ μου εγώ είμαι αισιόδοξη εκ φύσεως ..... μερικοί ίσως λένε ότι είμαι στην καρακοσμάρα μου. Οχι ίσως ... μου το λένε αλλα εμένα δεν με νοιάζει. Εργάζομαι 24 χρόνια χωρίς ούτε μία μέρα να έχω κάτσει (εκτός την άδεια λοχείας) έχω φθάσει επαγγελματικά σε ένα σημείο που λες οκ κάτι έχω κάνει και εγώ. Ομως εδώ και δύο χρόνια πληρώνομαι όποτε λάχει .... είμαι απλήρωτη αυτή την στιγμή απο τον Ιανουάριο, τα έξοδα τρέχουν σαν τρελλά, ο άνδρας μου ναι μεν εργάζεται αλλά οκ τι να σου κάνει ένας μισθός. Εγώ όμως κάθε μέρα λέω έχει ο θεός και δεν μπορεί να μας εγκαταλείψει.... Οταν με ρωτάει η κόρη μου καθε μέρα μαμά που θα πάμε διακοπές φέτος δεν μπορώ να της πω δεν θα πάμε. Θα βρούμε κάπου όμορφα της είπα εχθές. Και ναι θα βρώ κάπου όμορφα και οικονομικά και ας μου λένε όλοι καλά εσύ στον κόσμο σου .... εγώ θα πάω το παιδί μου διακοπές έστω και κάμπινγκ. Ούτως η αλλιώς πλέον δεν "ζούμε". Ολα μας τα λεφτά σε λογαριασμούς πάνε. Οκ θα τα εξοικονομήσω και θα βρώ..... Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε στην καταστροφή όπως λένε δεν το πιστεύω .... ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ. Υ.Γ. Απο που είναι το μαγιώ? τι μάρκα? είναι πολύ ωραίο.