Για τη μαμά μου με αγάπη!

Για τη μαμά μου με αγάπη!

μαμά Χριστίνα

Μάνα, μανούλα, μητέρα, μαμά!!!

Με όποια προσφώνηση και αν τη φωνάξεις θα γυρίσει πάντα να σε κοιτάξει με αυτό το βλέμμα το ερευνητικό! Με το βλέμμα της διαρκούς αναζήτησης!

Μήπως χρειάζεται κάτι να του φέρω; Μήπως κρυώνει; Μήπως πεινάει; Μήπως ξέχασε κάτι να πάρει μαζί του; Μήπως το απασχολεί κάτι; Μήπως πονάει; Μήπως είναι άρρωστο;

Μήπως, μήπως, μήπως, μήπως………

Κάθε φορά που φέρνω τη λέξη «μαμά» στο μυαλό μου, μου έρχεται η μορφή της, το γλυκό άρωμα της σάρκας της, γιατί αυτό με καθοδηγούσε όταν ήμουν μωρό!

Μου ερχεται η αυστηρή αλλά συνάμα ανήσυχη ματιά της όταν εγώ έκανα τις σκανταλιές μου!

Μου ερχεται η γελαστή της μορφή και η ζεστή αγκαλιά της όταν ήθελε να με επιβραβεύσει!!!

Μου ερχεται το δροσερό και συνάμα άγριο από τις πολλές δουλειές χέρι της να μου χαϊδεύει το μέτωπο όταν ήμουν άρρωστη!!!

Μου ερχεται το γλυκό φιλί της που μπορεί να διώξει τον πόνο και να φέρει την ευτυχία μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου!!!

Τώρα λοιπόν που έγινα μανούλα και γω και τα αισθάνομαι όλα αυτά διογκωμένα, πιάνω μερικές φορές τον εαυτό μου να μου λείπει όλο αυτό!

Και ΟΜΩΣ η μαμά μου εξακολουθεί να είναι εκεί!! Ακούραστη στο έργο της και εγώ να εξακολουθώ να είμαι το μικρό της παιδάκι!

Δε θα ξεχάσω πως με φρόντισε όταν ήμουν έγκυος!!

Δε θα ξεχάσω πως με κοίταξε όταν μπήκα να γεννήσω!!

Δε θα ξεχάσω πως με αγκάλιαζε το βλέμμα της το παρηγορητικό όταν τα παιδιά μου ήταν μέσα στις ΜΕΝΝ!!

Δε θα ξεχάσω πως μου σκούπισε τα μάτια όταν η αγωνία μου ήταν ανεξέλεγκτη!!

ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΩΣ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΦΙΧΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΜΑΘΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΟΔΥΝΗ ΚΑΙ Ο ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΠΟΝΟΣ , ΜΟΥ ΞΕΣΚΙΖΑΝ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ!!!

Τη θυμάμαι να με κρατάει σφιχτά, να μου τρίβει την πλάτη, να καταπίνει τα δάκρυά της, το δικό της πόνο, τα δικά της άγρια ουρλιαχτά ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΔΙΚΉ ΜΟΥ!!!!

ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ!!!

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!