Η μαμά μου ζει, αλλά για μένα δεν υπάρχει…
Η μαμά μου ζει, αλλά για μένα δεν υπάρχει…
μαμά…
Η σημερινή ημέρα είναι αφορμή να μιλήσω κι εγώ για τη δική μου μαμά. Μια μαμά που για μένα δεν υπάρχει. Λυπάμαι που μπορεί κάποιες μαμάδες να στραφείτε εναντίον μου, αλλά αυτό που νιώθω δεν μπορώ να το κρύψω, λέγοντας ψεύτικα «χρόνια πολλά, μαμά».
Θα μιλήσω λοιπόν για μια μητέρα που κατά το μεγάλωμα των δύο δίδυμων κοριτσιών της δεν ήταν ουσιαστικά κοντά τους. Μέχρι και σήμερα που γίναμε 35 και που χαθήκαμε μέσα στη δίνη της κατάθλιψης και του αδιέξοδου, εκείνη δεν υπάρχει.
Ο χωρισμός των γονιών μας ήρθε όταν ήμασταν 19 χρονών, οπότε δεν μπορώ να πω ότι μας επηρέασε τόσο μιας και είχαμε ολοκληρωθεί σαν χαρακτήρες. Θυμάμαι μια μάνα να είναι ολομερής σε έναν καναπέ και να κλαίει μιλώντας στο τηλέφωνο για το κακό που την βρήκε. Ο άντρας της την άφησε για κάποιαν άλλη. Η αδερφή μου κι εγώ τότε δουλεύαμε, γυρνούσαμε σπίτι και εκείνη δεν υπήρχε για μας παρά μόνο για τον άντρα που την παράτησε.
Προχωρήσαμε η κάθε μία την ζωή μας ακόμη και με λάθος επιλογές, κάναμε κι εμείς παιδιά. Εκείνη παρόλα αυτά επί 15 χρόνια ζώντας την στενοχώρια της από τον χωρισμό, το μόνο που έκανε ήταν να βρίζει τον πατέρα μας σε εμάς, να ζηλεύει επειδή εκείνος πέρναγε καλύτερη ζωή και να μας αντιμετωπίζει σαν «παιδιά του παλιάνθρωπου που την παράτησε». Δεν μας μίλησε ποτέ νωρίτερα για την περίοδο, για το σεξ, για τις σχέσεις με αγόρια. Ήταν πάντα όλα αυτά ταμπού για εκείνη. Οπότε κι εμείς κάναμε τα αναμενόμενα λάθη…
Όποτε προσπαθούσαμε να της συζητήσουμε ένα πρόβλημά μας, εκείνη μας έριχνε τοίχο στα μούτρα και πάντα έλεγε ότι φταίμε, χωρίς καν να προλάβουμε να εξηγηθούμε για το τι μας συνέβη. Εμείς λοιπόν ήμασταν για τη μαμά μας δύο κόρες που φέρναν μόνο πρόβλημα, που δεν την έκαναν να χαρεί ποτέ, που έκαναν μόνο λάθη, που δεν ξέραν τίποτα ενώ εκείνη τα ήξερε όλα.
Πέρασαν 15 χρόνια έτσι χωρίς να υπάρχει για μας και κοντά μας όταν είχαμε δυσκολίες με γάμους, παιδιά κλπ. Σήμερα είναι πάλι με τον πατέρα μας και τον άντρα που την παράτησε τότε. Είναι πολύ χαρούμενη. Βγαίνει, ντύνεται, ψωνίζει, πάει ταξίδια. Όλα αυτά που στερήθηκε τόσο καιρό. Δεν σηκώνει τηλέφωνα, δεν έχει ούτε τώρα τίποτα να μας πει και το μόνο που θέλει είναι να περάσει καλά μετά από τόσα χαμένα χρόνια μιζέριας και στεναχώριας.
Τώρα ζει πλουσιοπάροχα για τις συνθήκες που επικρατούν λόγω κρίσης. Οι κόρες της είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση και σε απελπιστική φάση. Τώρα είναι κοντά μας μόνο τα αντικαταθλιπτικά χάπια, η μάνα λείπει όπως έλειπε πάντα. Δεν θέλω να της πω χρόνια πολλά σήμερα. Δεν νιώθω να την αγαπώ δυνατά. Ευτυχώς έχω την αδερφή μου. Είμαστε και οι δύο μάνες, όπως σας είπα.
Εύχομαι να μην κάνουμε τα ίδια λάθη στα παιδιά μας….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΜΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΝΟΙΑΖΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΗΣ Κ ΕΓΩ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ "ΜΑΝΑ"ΕΧΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ
Και για εμενα ποτε δν ηταν εκει..ολη μερα σε μια καρεκλα να βλεπει τηλεοραση ..να με βριζει συνεχεια ιδικα αν δν εκανα αυτο που ηθελε ,να δερνει τον πατερα μου,μεχρι καποια στιγμη την εστειλα στην χωρα απο την οποια καταγετε να την εχουν εκει οι δικοι της πεθανε δν μπορεσα να παω γτ δν ειχα χρηματα αλλα δν με ενδιεφερε καλυτερα!
Όταν ένας άνθρωπος βουλιάζει παίρνει μαζί του και όλους όσους είναι γύρω του. Επειδή δεν ανέφερες κάτι αρνητικό για την μαμά σου σχετικά με την παιδική σας ηλικία υποθέτω ότι τα προβλήματα σας ξεκίνησαν στην ηλικία των 19 σας. Όμως η μαμά σας δεν άλλαξε χωρίς αφορμή. Ήταν ένας χωρισμός. Ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, ο καθένας με τις αντοχές του και με την κάθε δύναμη που διαθέτει το διαχειριζεται όπως μπορεί. Σκέφτηκες ποτέ σου ότι εκείνο το διάστημα αυτός ο άνθρωπος χρειάστηκε βοήθεια ???Ένα χέρι που να τον βγάλει από τον βουρκο ???Στα 19 μπορείς να βοηθήσεις... Δεν είσαι 9. Νομίζω ότι η μητέρα σου όλα αυτά τα χρόνια είχε κατάθλιψη και κάνεις δεν την κατάλαβε. Δε σε κατηγορώ για κάτι απλά στα λέω αυτά για να σκεφτείς και αυτή την εκδοχή. Επίσης βρες τρόπο να το αποβαλλεις αυτό από μέσα σου και να συγχωρεσεις πρώτα τον εαυτό σου για τα λάθη που έκανες και μετά τη μητέρα σου. Η συγχώρεση και η λύτρωση έρχεται πρώτα από μέσα μας.... Μετά βγαίνει προς τα έξω. Θα νιώσεις καλύτερα πίστεψε με..... Μη μείνεις έτσι γιατί όταν θα φύγει η μαμά σου από τη ζωή θα είναι πολύ αργά πια και τότε θα σκεφτείς πράγματα που ήθελες να της πεις και τελικά δεν πρόλαβες. Κάνε μια ειλικρινή συζήτηση μαζί της για να ησυχασεις... Ελπίζω να βοήθησα και αν τελικά τα σκεφτείς αυτά που σου είπα και αποφασίσεις να το κάνεις σου εύχομαι καλή επιτυχία.
Αν κ αρχικα λυπηθηκα πολυ,ομως γραφω μονο κ μονο για να σας συγχαρω για την απαντηση σας!Πραγματικα θα συμφωνησω πολυ μαζι σας!
Venus καταλαβες αραγε τι εγραψε????????διαβασες για να καταλαβεις η απλα διαβασες μια μανα ανυπαρκτη ηταν που δεν την ενδιεφεραν ποτε τα παιδια της οχι στα 19 απο οταν τα εφερε στην ζωη....κριμα τα κοριτσια που δεν αγαπηθηκαν απο τον ανθρωπο που τους εδωσε και τις εφερε στην ζωη....κριμα για ολα αυτα που κουβαλουν κριμα που τις απερριψε ο ποιο σημαντικος ανθρωπος Η ΜΑΝΑ....λυπαμαι κουκλες μου λυπαμαι που η δικη σας ΜΑΝΑ ηταν ανικανη και αναπηρη συναισθηματικα να σας αγαπησει ευχομαι να καταφερετε να περασετε στην αλλη οχθη με τα δικα σας πλασματακια....
ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΑΝΑ -ΒΡΑΧΟ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΓΜΑ,ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΤΗ,ΚΑΙ ΟΥΣΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ,ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ Η ΔΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΣΟΚΑΡΕ!ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ Σ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ!ΚΟΡΙΤΣΙΑ,ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΠΙΑ,Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΓΟΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ,ΔΕ ΣΑΣ ΔΕΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ Μ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΘΕΤΙΚΑ,ΕΧΕΙ ΦΩΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ,ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΣΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΚΟ-ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ,ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΠΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ,ΝΑ ΣΤΗΣΕΤΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΕΙΤΕ ΟΛΑ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ!ΛΥΤΡΩΝΕΙ ΑΥΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ!!!!!
ΕΙΣΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΟΥΛΑ ΣΟΥ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΞΙΕΣ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΑΝΕΣ! ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!
Εγώ πάντως δεν ένιωσα την ανάγκη ούτε μου βγήκε να της πω "Χρόνια πολλά" τη Κυριακή. Τις τυπικούρες τις έχω διώξει απ'τη ζωή μου. Δεν κρύβω ότι ένιωσα άβολα γιατί πέταξε μια-δυο σπόντες,αλλά ας ήταν ΜΑΝΑ&ας μου έδινε και μένα τη χαρά να αισθανθώ ότι της "οφείλω"..... Λυπάμαι,αλλά δεν φταίω..... Και μένα μου λείπει να έχω μια υγιή μαμά και πονάει πολύ,δεν με συμφέρει καθόλου. Κορίτσια,αφήστε τα αντικαταθλιπτικα,τρέξτε μακριά απ'ο,τι σας φέρνει κοντά στο πρότυπο της μαμάς σας....
Τιποτα δεν δικαιολογει την απουσια μιας μανας απο τη ζωη των παιδιων της... Ειμαι μανα η ιδια και βαζω πανω απ' ολα τα παιδια μου... Ο σηζηγος μου λεει πως δεν εχουμε τιποτα πιο δικο μας απο τα ιδια μας τα παιδια... Εμεις μπορει για τον αλφα ή βητα λογο να μην ημαστε μαζι, αλλα θα ημαστε δυπλα στα παιδια μας... Ασχημα λογια μιας μανας να λεει οτι δεν θελει τα παιδια της επειδη της θυμιζουν τον αντρα της, ο οποιος την αφησε... Κοιτα κοπελα μου να βρεις τον εαυτο σου και να δωσεις στα παιδια σου ολα οσα δεν σου εδωσε η μητερα σου... Μην κανεις τα δικα της λαθη... Αλλωστε εχεις και την αδερφη σου... :)
ΝΑΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑΚΙ ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΙΑ.ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΠΩΣ ΣΑΝ ΤΟ"ΜΑΥΡΟ" ΠΡΟΒΑΤΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΜΦΩΝΩ ΠΩΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ,ΚΟΒΕΤΑΙ.ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΦΕΡΘΩ ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ....ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΛΗΘΙΝΑ!!!!!!!!
Συμφωνώ τόσο μαζί σου όπως και με τη Βιβή!!! Μέχρι και σήμερα η "μαμά" μου συνεχίζει να κατηγορεί τόσο εμένα όσο και την αδερφή μου ότι της "καταστρέψαμε" τη ζωή, μιζέρια συνεχής, κομπλεξισμός και υστερίες.... Προσπαθώ καθημερινά σκληρά να είμαι σωστή μαμά στον γιόκα μου και να μην αφήσω να με παρασύρει η "τρέλα" που βίωσα. Οι σχέση μου μαζί της είναι απόλυτα τυπική, δεν αντέχω οτιδήποτε άλλο....με καταθλίβει τόσο πολύ η επαφή μαζί της..
Ανατρίχιασα γιατί είναι σαν να διαβάζω εγώ για τη δική μου μάνα. Μετά το χωρισμό της το χάος. Ενδιαφέροντα μηδέν,στήριξη μηδέν,μόνο κομπλεξισμός,μιζέρια,κατάθλιψη κι εγώ μόνο να θέλω να φεύγω γιατί κουράστηκα να το παίζω εγώ γονέας!! Ας είναι αυτοί οι άνθρωποι παραδείγματα προς αποφυγή και να είμαστε δυνατοί&συνειδητοποιημένοι για να φτιάξουμε εμείς, αυτό που δεν μπορέσαμε να ζήσουμε με την οικογένεια που μας έφερε στο κόσμο.
Μην κάνεις τα ίδια λάθη είναι κρίμα για σένα αλλά και για την οικογένειά σου...Αυτή η γυναίκα απλά σου έδωσε την ζωή, εσύ και μόνο εσύ έχεις την υποχρέωση να την ζήσεις, να μην την πετάξεις στα σκουπίδια και να την κάνεις κάθε μέρα και καλυτερη. Άσε τις δικαιολογίες, πίστεψε στον εαυτό σου και δώσε στα παιδιά σου την μάνα που θα ήθελες να έχεις και εσύ..
παντα πιστευα στην φραση : καθε νομισμα εχει 2 οψεις. μιλησατε ποτε ανοιχτα με τη μητερα σας για ολα αυτα που λετε σε μας? ποια ηταν η απαντηση? ποια ειναι η θεση του πατερα σας σημερα? γιατι δεν σας στηριζει αυτος? μου φαινεται, χωρις παρεξηγηση, πως λειπουν πολλα κομματια απο το παζλ....και μενα η μαμα μου θεωρουσα ταμπου το σεξ, μεχρι που της ειπα οτι το εκανα....και μετα, ολα λυθηκαν...απαντησε σε ολα και μου αγοραζε και προφυλακτικα...θελω να πω με το δικο μου παραδειγμα, πως για τους γονεις μας θα ειμαστε παντα παιδια...μικρα...και πως με τις επιλογες που κανουμε και τις πραξεις μας τους δειχνουμε πως μεγαλωσαμε...και κερδιζουμε τον σαβασμο τους σαν ενηλικες πλεον και οχι σαν παιδακια! νομιζω , τελος, πως το μεγαλειο της συγχωρεσης θα ανοιξει νεους δρομους επικοινωνιας με τη μητερα σας...σκεφτειτε πως θα νοιωθατε εσεις αν ο συζυγος σας μετα απο 20 χρονια σχεσης σας εγκατελειπε.....για καποια αλλη..και μιλαμε παντα για μια αλλη γεννια γυναικων...οχι σαν και μας τις ανεξαρτητες και τις χειραφετημενες....παντα καλο μας κανει να μπαινουμε για λιγο στα ''παπουτσια''τ ου αλλου, πριν τον κρινουμε...με αφορμη την γιορτη της μητερας...λιγι τροφη για σκεψη...πριν να ναι αργα, για ολες σας!
Συμφωνώ μαζί σου, πάντα πρέπει να προσπαθούμε να μπαίνουμε στην θέση του άλλου...
Συμφωνώ απόλυτα με τη Μαρία -Καισαριανή: ό,τι δεν λύνεται, κόβεται. Προσπαθήστε να μην επαναλάβετε εσείς τα λάθη της μητέρας σας στα δικά σας παιδιά. Να είστε κοντά στις ανάγκες τους και να είστε αρωγοί στις ζωές τους και όχι απλοί θεατές. Ξέρω ότι σας στεναχωρεί το γεγονός, αλλά πρέπει να φανείτε δυνατές γιατί τα δικά σας παιδιά σας έχουν ανάγκη και όχι η μητέρα σας.
Νομίζω πως πρέπει να σκεφτείς με τη λογική του "ότι δεν λύνεται, κόβεται". Σίγουρα σας πικραίνει το γεγονός πως αυτή η γυναίκα δεν στάθηκε "ΜΑΝΑ", αλλά η ζωή πρέπει να συνεχιστεί χωρίς αυτήν. Σκεφτείτε πως ζει πολύ μακρυά, πως δεν μπορείτε να την δείτε. Μην αφήνετε τα λάθη που έκανε εκείνη να δηλητηριάζουν τη ζωή σας. Τα παιδιά σας σας χρειάζονται χαμογελαστές και δυνατές.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω και ένα άτομο εδώ μέσα που θα κατακρίνει τον τρόπο που σκέφτεσαι. Ήμουν πάντα αυστηρή με τις μαμάδες που δεν είναι σωστές με τα παιδιά τους, εγώ δόξα το Θεό έχω την καλύτερα μαμά του κόσμου, αλλά τώρα πια είμαι πολύ περισσότερο μιας και εγώ είμαι πια μαμά. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για καμία γυναίκα. Θεωρώ λοιπόν πως πρέπει να σκεφτείς πως πέθανε, πως δεν υπάρχει πια και μαζί με την αδερφή σου να αντιμετωπίσετε την ζωή. Χωρίς αντικαταθλιπτικά χωρίς τίποτα. Μόνο με την αγάπη για τα παιδία σας. Κάντε ότι καλύτερο μπορείτε για εκείνα και θα δείτε πως η ζωή θα σας το ανταπωδωσει αφού την αγάπη που δεν πήρατε από τη μαμά σας θα την πάρετε πολλαπλάσια απο τα παιδιά σας! Χρόνια σας πολλά λοιπόν μανούλες...
Ίσως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι γεννημένοι για γονείς. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να πέφτει ψυχολογικά για αυτό το λόγο. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, δεν σκέφτονται όπως ίσως σκεφτόμαστε εμείς. Κάτι ανάλογο έχω ζήσει κι έγώ με την μητέρα μου, ίσως όχι έντονο αλλά κάτι παρόμοιο. Προσωπικά εγώ έχω συγχωρέσει την μητέρα μου, έχω καταλάβει ότι στη δικιά μου περίπτωση αυτή η συμπεριφορά οφείλεται σε ασθένεια ψυχιατρικής φύσης. Και μη σου φαίνεται ακραίο, υπάρχουν άνθρωποι μανιοκαταθλιπτικοί ή παρανοικοίψ(με την ιατρική ένοοια) που ζουν ανάμεσά μας και φαίνεται να είναι απόλυτα φυσιολογικοί, χωρίς όμως να είναι. 'Εχεις σκεφτεί μήπως η μητέρα σου είναι άρρωστη; Εγώ επισκέφτηκα ψυχαναλυτή και μου εξήγησε αρκετα πράγματα. Έτσι, ειρήνεψα μέσα μου.Τώρα έχω την οικογένειά μου, το παιδάκι μου, και δεν με νοιάζει τίποτα πια.Κι όταν η μητέρα μου λέει κάποια πράγματα, κάνω ότι δεν ακούω. Και να είσαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή η μητέρα σου θα καταλάβει τα λάθη της και θα μετανιώσει. Κι αν ακόμα αυτό δεν συμβεί, μη της κρατάς κακία, δεν αντέχει ψυχολογικά όλο αυτό που της συνέβη.
Αγαπημενη μου φιλη μαμα δεν θα σε κατακρινω που δεν υπαρχει για σενα αυτη η μαμα και για μενα αν ημουν στην θεση σου δεν θα υπηρχε απλα φροντισε τα παιδακια σου και να εισαι συνεχεια διπλα τους μην επαναλαβεις τα λαθη του παρελθοντος γιατι πολλες φορες αυτο γινεται χωρις ουσιαστικα να το καταλαβαινουμε........ μεινε στο πλαι των παιδιων σου και της αδερφης σου και προσεχετε τα παιδακια σας με ολη την αγαπη σας και με πολυ κοπο προσπαθηστε να φυγετε απο τα αντικαταθληπτικα
..υπάρχουν κ αυτές οι οικογένειες, δυστυχώς έχω κ εγώ κάποια παρόμοια θεματάκια με τη μαμά μου, πόση υπομονή να κανω, ώρες ώρες νιώθω δεν με θέλει τι να πω....
Ουτε κι εγω ειπα στην μαμα μου χρονια πολλα.... μια ζωη ειναι απων εκεινη,ας ειμαι κι εγω απο εδω και περα! γιατι ολες οι σχεσεις θελουν 2!!!!δωστε στα παιδια σας αγαπη και φροντιδα μην το ξεχνατε! κουραγιο κοριτσι...κλεισε την πορτα στο παρελθον και προχωρα!
soy eyxomai esy na gineis ayto den mporese pote na ginei ekeinh gia ta paidia ths svsth mana dysthxws symvainoyn ki ayta eyxomai kapote na mporeseis na thn sygwrhseis gia na eisai esy kala oxi gia aythn giam esena mono
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΛΛΑ ΣΚΕΨΟΥ ΑΝ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΡΕΙ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ?ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ
σε κατανοω απολυτα σε καταλαβαινω δυστυχως, αντε υπομονη κ σταθειτε μονες σας στα ποδια σας να χαιρεστε τα παιδακια σας κ να ειστε καλα
Στο χέρι σας είναι να μην επαναλάβετε τα λάθη της μητέρας σας. Αν θέλει ο άνθρωπος όλα τα αντιμετωπίζει. Κι αν ο χρόνος πίσω δε γυρνά, εμείς να κοιτάμε πάντα μπροστά, πάντα να λέμε "η ζωή συνεχίζεται" και μέσα μας ας βρίσκουμε τη δύναμη να συγχωρέσουμε εκείνους που δεν στάθηκαν σωστοί στον εαυτό τους πρώτα.