Και όταν έρθει το άλλο μωρό;
Τώρα που φτάσαμε στα μισά της εγκυμοσύνης, όλο και περισσότερο σκέφτομαι την αντίδραση της μικρής μου όταν συνειδητοποιήσει ότι ξαφνικά θα μοιραστεί το «βασίλειό» της με ένα αδερφάκι. Προσπαθώ να μπω στη θέση της και να νιώσω τι μπορεί να νιώσει. Αααα, δεν μου αρέσει πολύ αυτό που νιώθω. Φαντάζομαι πως όλα τα παιδάκια ένα μικρό σοκ το παθαίνουν όταν σκάει μύτη ο μικρότερος στο σπίτι.
Της μιλάμε από τώρα για το μωράκι που θα έρθει. Βλέπουμε βιντεάκια με μωρούλια στο Youtube, της δείχνω βρεφικά ρουχάκια στα καταστήματα και της λέω ότι τέτοια θα φοράει το αδερφάκι της, στο δρόμο της δείχνω καρότσια και μάρσιπους με μωρούλια. Αρκούν όλα αυτά όμως για να προετοιμάσεις έστω και στο ένα εκατοστό ένα δίχρονο για την αλλαγή που θα έρθει στη ζωή του;
Για το ότι η μαμά ξαφνικά θα έχει ένα μαιμουδάκι κολλημένο πάνω της; Για το ότι θα κουράζεται ευκολότερα; Για το ότι θα χαιδεύει και θα φιλάει ακόμα έναν ανθρωπάκο;
Αν και η Αθηνά δεν είναι από τα παιδιά που ζηλεύουν όταν η μαμά αγκαλιάζει ή νταντεύει ένα άλλο παιδάκι, η καθημερινότητα απέχει από το… μια στις τόσες!
Δεν αγχώνομαι υπερβολικά, γιατί αν το να αποκτά ένα παιδί αδερφάκι ήταν τόσο… φοβερό και τρομερό, τότε όλοι θα μέναμε στο ένα παιδί. Απλά σκέφτομαι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ως γονείς για να της έρθει ομαλότερα…
Εσείς που έχετε περισσότερα από ένα παιδάκι… Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε; Είχατε θέματα ζήλειας ή στεναχώριας;
geia olivia!GENNISA PRIN 1 MISI MINA KAI EXW KAI ENA AGORAKI 3 ETWN!I ALITHEIA EINAI PWS MAS KOITAZEI LIGO ME APORIA OTAN EXOUME TO MWRO AGALIA SAN NA LEEI"TI EGINE RE PAIDIA?"ALLA SE GENIKES GRAMMES TO PIRE POLI KALA!!TOU MILAEI,TON FILAEI...MONO POU...ARXISE NA KATHETAI PALI STO RELAX,NA KANEI"OUA OUA" KAI NA THELEI MPANIO STO NIPTIRA,{AN SOU LEEI KATI AUTO...}ME TO KALO TO MPEMPAKI SOU KAI MIN SE APASXOLEI,OLA KALA THA EINAI,THA TO DEIS!EUTIXIA X 2!
Εμενα η Αθανασια μου 4 ετων τωρα κ η μπεμπα μας 11 1/2 μηνων τα πανε αρκετα καλα.Οταν μαθαμε οτι θα ερχοταν το δευτερο μωρακι η Αθανασια μου ηταν 2μιση χρονων.Απο την πρωτη στιγμη που το σιγουρεψαμε το εμαθε κ η μικρη.της ειπαμε οτι η μαμα ειχε ενα μωρακι στην κοιλιτσα της κ πως σε λιγο καιρο αυτο το μωρακι θα ερχοταν στο σπιτι μας κ θα ειχε ενα αδερφακι για να παιζει μαζι του κ να μην ειναι πια μονη της.εκεινη ενθουσιαστηκε κ οταν τη ρωτησαμε αν ηθελε το μωρο να ειναι μπεμπης η μπεμπα μας ειπε αμεσως μπεμπη.Οταν στον 5 μηνα ειδαμε οτι τελικα ηταν μπεμπα αρχισε να το αλλαζει κ να λεει οτι η μαμα ειχε στην κοιλιτσα της την μπεμπα κ αυτη στη δικια της τον μπεμπη.πολλες φορες ερχοταν κ χαιδευε την κοιλια μου κ την φυλλαγε κ ανυπομονουσε ποτε θα ερθει το μωρο..οι μηνες περασαν (απο τον 5ο κ μετα αρκετα δυσκολα λογω επιπλοκης) κ οταν εφτασαν οι μερες που θα εμπαινα στο νοσοκομειο μιας κ ηταν προγραμματισμενη καισαρικη λογω προηγηθησας την προετοιμασα για την αφιξη του μωρου.Λογω του του οτι το μωρο μας βγηκε αρκετα μικρο(μολις 1990) αναγκαστηκα μπηκε θερμοκοιτιδα.Η μεγαλη με ρωταγε ποτε θα ερθει η αδερφουλα της σπιτι κ εμεις οποτε μπορουσαμε την περναμε μαζι μας κ την εβλεπε απο το παραθυρο.Την μερα που την πηραμε σπιτι η Αθανασια μου την πηρε αμεσως αγκαλια κ απο τοτε εχει δεθει παρα πολυ μαζι της.Ηταν μαζι μου στο ταισμα,στο αλλαγμα,στο μπανιο,σε ολα.Την προσεχει παρα πολυ κ απο τα πρωτα πραγματα που κανει οταν γυρναει απο τον παιδικο ειναι να παρει τη μικρη αγκαλια κ παιζει μαζι της.Μπαινει μεσα στην κουνια κ αρχιζουν τις τσιριδες.Ενταξει εχουμε κ τα αδερφικα μας καυγαδακια οταν η μικρη πειραζει τα παιχνιδια της αλλα τα ξεπερναμε.Πιστευω οτι το μυστικο ειναι οτι ποτε δεν της εχω πει οτι αγαπαω πιο πολυ τη μια η την αλλη ,αλλα κ τις 2 το ιδιο.Το ωραιο ειναι οτι ακομα μου ζηταει κ αλλα αδερφακια (συμφωνα με τους υπολογισμους της θελει καμια δεκαρια) κ αγορια κ κοριτσια...!!!προς το παρον της ειπα να βολευτει με την μπεμπα κ ισως αργοτερα να ερθει αλλο ενα (Θεου θελοντως κ καιρου η μαλλον οικονομικων επιτρεποντως)...!!!Σου ευχομαι λοιπον η Αθηνουλα σου να υποδεχτει το νεο μελος με την αγαπη,τη λαχταρα κ τη χαρα που υποδεχτηκε κ η δικια μου την μπουμπου μας...!!!
Εγω εχω τον Αντωνη 3,5 ετων και τον Γιαννη 6 μηνων. Ο Αντωνης λοιπον ηταν το πρωτο εγγονι απο την μερια την δικια μου αλλα και κατα καποιο τροπο απο την μερια του αντρα μου αφου με τα ξαδερφια του εχει 9 & 10 χρονια διαφορα. Και εννοειτε ο χαιδεμενος απο ολους περαν απο εμας που προσπαθουσαμε να κραταμε τις ισσοροπιες. Δεν δουλευω οποτε παρολο που πηγαινε σταθμο η μαμα ηταν παντα σπιτι. Οταν εμεινα εγκυος τον βαλαμε στο παιχνιδι αοπ την πρωτη στιγμη και επειδη ειχαμε δυσκολη εγκυμοσυνη του μιλαγα αρκετα για το μωρο και για την κατασταση αλλα ποτε δεν του ειπα οτι ειμαι στο κρεβατι και δεν μπορω να ειμαι μαζι σου 9 μηνες λογω του μωρου αλλα και εκεινος ποτε δεν ρωτησε. Πηγαιναμε μαζι στο γιατρο, ειχε μαθει που θα γεννουσα και οποτε περναγε απο εκει ελεγε εδω θα γεννηθει το μωρο μας, διαλεγαμε ρουχα και πραγματα για το μωρο μαζι. Τελικα γεννησα προωρα και ο Γιαννης εμεινε στο θερμοκοιτιδα 22 μερες το οποιο και αυτο με βοηθησε δηλ. δεν εμφανιστηκα ξαφνικα με ενα αλλο μωρο σπιτι, κερδισα και λιγο χρονο απο εκει. Δεν εχει ζηλεψει το μωρο ουτε μια στιγμη, με βοηθαει, τον ταιζει απο και να παει παντα θελει να παρει κατι και του μικρου παιζει μαζι του. Το μονο που εχει ζηλεψει ειναι τους αλλους παππου γιαγιαδες θειες που ειχαν πεσει κυριολεκτικα πανω του και μεχρι να προσαρμοστει λιγο του κακοφαινεται. Δεν επιτρεπω σε κανενας να μην παρει αγκαλια το μωρο και να του λενε γλυκολογα και καλα μυστικα απο τον Αντωνη για να μην ζηλεψει. Οποτε μεχρι στιγμης ολα πανε μια χαρα και ευχομαι σε ολους μια αντιστοιχη συμπεριφορα
Το μόνο θετικό που μπορώ να πω για την ώρα είναι πως λόγω θηλασμού(θηλάζει ακόμη γιός μου,28 μηνών)του λέω πως θα έχει παρεούλα και ακόμα περισσότερο γάλα όταν έρθει η αδερφούλα του!!!!ΣΕ 1 μήνα θα μπορώ να σου πω αν έπιασε!!!!
Η κόρη μου 2 χρονών όταν φέραμε τον αδερφό της στο σπίτι (ο οποίος φυσικά της έφερε ένα τρανταχτό δώρο) στην αρχή τον είδε σαν κούκλα, αλλά μετά από λίγες μέρες μου είπε: "Ωραία, ήρθε το μωράκι στο σπίτι, το είδαμε, το χαρήκαμε, πότε θα φύγει???". Αφού της εξήγησα ξανά ότι ήρθε για να μείνει για πάντα, την έβαλα γερά στο παιχνίδι (μαζί μπάνιο, μαζί θηλασμό, μαζί άλλαγμα κ.α.) προσαρμόστηκε!!! Όταν βέβαια ο μικρός άρχισε να κυκλοφορεί & να διεκδικεί πράγματα (παιχνίδια, αγκαλιές) περάσαμε πάλι μια δύσκολη φάση!!! Περάσαμε και μια φάση που ζήλευε ο μικρός απίστευτα!!! Όταν την έπαιρνα αγκαλιά, ο μικρός κυλιόταν στα πατώματα!!! Τώρα όμως που είναι 4 1/2 η μικρή & 2 1/2 ο μικρός είναι η καλύτερη συμμορία και έχουν μάθει και το λένε από μόνοι τους: "Η αγκαλιά της μαμάς χωράει και τα δύο παιδάκια"!!!