Είναι πολύ συγκινητικό το κείμενό σου...Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και να είσαι δυνατή δίπλα του.... Η απώλεια της μάνας είναι κάτι πολύ σκληρό... Να είσαι πάντα καλά και να κάνεις πολλά παιδάκια !

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την θεωρία σας ότι αν τύχει και στερηθεί τους γονείς τους νωρίς ενα παιδι καλο είναι να χει αδέλφια! Με αυτά θα πορεύεται σχεδόν για το υπόλοιπο της ζωής του. Είναι σταθερή αξία αρκεί να ταιριαξουν και να υπάρχουν ισοτιμες σχέσεις. Μιλώ ως μητέρα ενός 10 μηνων κοριτσιού με την επιθυμία να της χαρίσω ενα αδελφάκι αλλα και ως μεγαλύτερη αδελφή. Η αδελφη μου που μέχρι πρόσφατα θεωρούσα ότι καλύτερο και την αντιμετωπιζα με αγάπη προστασία & ειλικρίνεια με απογοήτευσε αφάνταστα και μόλις πριν λίγες ημέρες συνειδητοποίησα πως εκείνη με έβλεπε τα απο κοινου 40 Χρόνια! Σας Ευομαι ολόψυχα να κάνετε και 1 & 2 & περισσότερα αδελφάκια στο μωρ´ο σας άμεσα να είναι γερά κι Ευτυχισμένα αλλα ταυτόχρονα ανεξάρτητα κι οσο περνά απο το χέρι σας να φροντισετε να έχουν ΙΣΟΤΙΜΕΣ σχέσεις μεταξύ τους.

συγκινηθηκα πολυ μεχρι που εκλαψα,οντως οταν γινεσαι γονιος καταλαβαινεις ειναι δυσκολο ομως τοσο μαγικο να σαι καλα

να χαιρεσε το μωρο σου κ να εισαι παντα ευτυχισμενη γλυκια μου!!!! εγω εχασα τη μαμα μου απο καρκονο δυο μηνες πριν φερω το τριτο μου παιδι στον κοσμο. Ποναω ακομα πανε 2 χρονια, δεν χαρηκα την εγκυμοσηνη μου ουτε την γεννα μου νιωθω ευλογιμενη για αυτο το μωρο που ηρθε 16 χρονια μετα απο το δευτερο κ πιστευω πως ηρθε γιατι ο θεουλης μου πηρε εκεινη αλλα μου εδωσε το μωρο. Τιπ. δεν μπορει να αντικαταστησει το κενο που νιωθω για τη μανουλα μου αλλα οταν το μωρακι μου γελαει δεν ποναω τοσο, Ηταν η χειροτερη περιοδος της ζωης μου να ξερω οτι η μανουλα μου δεν θα προλαβει να γνωρισει το μωρο μας που με τοση λαχταρα περιμενε κ λαχταρουσε. Ηταν κοντα μου κ μου εδινε δυναμη μια κ ημουν καθηλομενη στο κρεβατι για 7 μηνες κ αντι να της δινω εγω κουραγιο μου εδινε εκεινη κ ξεχνουσε τους πονους της για να ειναι κοντα μου. Εφυγε χωρις να γνωρισει το μωρο μας κ αυτο ειναι που με ποναει ποιο πολυ. Φοβαμαι ωρες ωρες πως κατι θα γινει κ θα αφησω το μωρο μου μονο του κατι που δεν σκεφτομουν στα αλλα δυο μια κ ημουν μολις 17 ετων στο πρωτο. Θα ηθελα να κανω ενα μωρο ακομα για να εχει συντροφια το μικρουλι μου αλλα δεν γινετε, με παρηγορει το γεγονος οτι εχω την κορακλα μου που ειναι δευτερη μανουλα για το μικρο μου, αλλα ευχομαι πως η Παναγια θα ειναι κοντα μου κ θα μεγαλωσω μονη μου το μωρο μου. Δεν γνωρισες τη μανουλα σου κ γιαυτο καληψες το κενο αυτο με το μωρο σου κ ενιωσες ολοκληρομενη. Ευχομαι συντομα να αποκτησει το αγγελουδι σου ενα αδερφακι κ να νιωσεις διπλη ευτυχια!!!!!!

Πολύ συγκινητικό το άρθρο σου.. Μήπως γέννησες στο Λητώ γύρω στις 6 ή 7 το πρωι;λέω μήπως..γιατί ήμουν σε διπλανή αίθουσα κ άκουσα μια τέτοια περίπτωση..γρηγορης γεννας! 11 Ιανουαρίου;

Πάρα πολύ συγκινητικό!!! Και είναι φοβερά όλα αυτά που νοιώθουμε...! Εγώ -δόξα το Θεό- την έχω τη μανούλα μου και εύχομαι να την έχω για πολλά πολλά ακόμη χρόνια... Όμως είναι τόσο αληθινό οτι όσο κι αν την ξέρω, μέσα απο τη μητρότητα τη γνωρίζω σε τομείς που δεν θα μπορούσα ΠΟΤΕ να φανταστώ...! Να είσαι καλά και όσο για το αδερφάκι, ΜΗΝ το καθυστερήσεις...! Κοντά στο ένα μεγαλώνει και το άλλο! Και να είσαι γερή να τα καμαρώσεις για πολλάααααααααααααααααααα χρόνια!!! :-)