μαμά Όλγα
‘Εχω δυο μικρά φατσάκια, τον Κωνσταντίνο 3,5 και το Τινάκι 2 ετών. Πριν από 3 μήνες μου διέγνωσαν πολλαπλή σκλήρυνση και θέλω να μοιραστώ μαζί σας τα μαθήματά μου από αυτήν την εμπειρία….
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μου περνάει ποτέ από το μυαλό οτι κάτι μπορεί να έχω. Εργάζομαι, έχω 2 μικρούλια, κάνω ένα μεταπτυχιακό και γενικά…. έχω μια πλήρη ημέρα!!! Συνεπώς, δεν προλαβαίνω να είμαι άρρωστη…. Αν λοιπόν κάνω οτι δεν βλέπω τα σημάδια, τα προσπερνώ και δεν τους δίνω σημασία, αυτά θα φύγουν από μόνα τους…. ΛΑΘΟΣ!!! Κάθε μια από εμάς, έχει υποχρέωση να φροντίζει τον εαυτό της που φροντίζει όλους τους υπόλοιπους…. Χωρίς εμάς, το σύστημα καταρρέει. Οπότε, σας προτείνω να ΦΡΟΝΤΙΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ.
Αν και πολύ ωραία τα έχει γράψει ο Κοέλλιο, καμία από εμάς δεν είναι φτιαγμένη από ατσάλι και σίγουρα χρειαζόμαστε κι εμείς ξεκούραση, περιποίηση και πού και πού, μια ανάσα…. Η γη γυρίζει και χωρίς εμάς, απλά δεν είναι τόσο διασκεδαστικά χωρίς εμάς, οπότε έχουμε υποχρέωση να είμαστε γύρω για αρκετό καιρό.
Η διάγνωση με χτύπησε κατακέφαλα… και τι δεν έλεγα τόσο καιρό που είχα τις ενοχλήσεις… «Ε, δυο γέννες κολλητές, έχω να κοιμηθώ σωστά 3 χρόνια… πολύ φυσιολογικό να παραπατάω… κάθε βράδυ σηκώνω 2 παιδιά για να τα κάνω μπάνιο και όλη μέρα τρέξιμο, λογικό να πονάει το πόδι μου και να κουτσαίνω… » Και αυτή η κούραση….κούραση…. ατελείωτη. Αλλά, είπαμε, λογική και αυτή με τέτοιο πρόγραμμα. Αλλά τελικά δεν ήταν. Και κατά έναν σχιζοφρενικό τρόπο, ένοιωσα μια τεράστια ανακούφιση, που τελικά όλα αυτά που μου συνεβαιναν ήταν συνδεδεμένα με κάτι περισσότερο από την καθημερινότητά μου. Γιατί, μέσα σε όλα τα άλλα, με βασάνιζε και μια τεράστια ενοχή, που δεν είχα το κουράγιο να κάνω πολλά πράγματα με τα παιδιά εκτός σπιτιού και φυσικά απέναντι στον σύζυγό μου που κάθε βράδυ γύρω στις 11 το χασμουρητό μου τσάκιζε και την πιο καλή διάθεση….
Είμαι πλέον στην φάση που έχω ξεκινήσει μια αγωγή, κάνω φυσικοθεραπεία, κάνω πισίνα μαζί με τον Κωνσταντίνο – το οποίο αποδείχθηκε πιο διασκεδαστικό απ’ ότι πριν που τον πήγαινα απλά και περίμενα να τελειώσει – και γενικά κάνω ό,τι μπορώ και όχι περισσότερα. Κοινώς σταμάτησα να σκοτώνομαι. ‘Οπως είπα και στην μαμά μου «ήταν σαν κάποιος να μ’ έπιασε από το αυτί και να μου είπε… επ!!! που πας;; συγκεντρώσου γιατί έχεις χάσει τον στόχο«.
Τώρα, διασκεδάζω περισσότερο, μαλώνω λιγότερο και γενικά, όπως λένε και στην Θεσ/νίκη… ΧΑΛΑΡΑ!!!! Ελπίζω να το διατηρήσω. Το μόνο για το οποίο θα συνεχίσω να σκοτώνομαι, είναι το να κάνω τα πάντα για να είμαι μαζί με τα μπομπιράκια και τον καλό μου για πολλά πολλά χρόνια ακόμα και να μπορούμε να κάνουμε όλα αυτά τα οποία έχουμε ονειρευτεί οτι θα κάνουμε και να μπορέσω κι εγώ να προσφέρω στα παιδάκια μου όλα όσα μου έχει προσφέρει και συνεχίζει ακούραστη και η δική μου μανούλα. Κι όσο απίστευτο και αν ακουστεί, ένα από τα πράγματα που με στενοχωρούν, είναι που σκέφτομαι καμιά φορά οτι ίσως, εγώ να μην μπορέσω να στηρίξω τα παιδιά μου και να τα βοηθήσω τόσο, όσο οι δικοί μου γονείς. ‘Εχω όμως υποχρέωση να προσπαθήσω.
‘Ηθελα λοιπόν κλείνοντας να σας ζητήσω, να σταθείτε μια στιγμή και να κοιτάξετε γύρω σας και να σκεφτείτε, οτι ο ρόλος μας κάθε άλλο παρά εφήμερος είναι. ‘Εχουμε λοιπόν χρέος να προστατεύουμε, να αγαπάμε και να φροντίζουμε τους εαυτούς μας. Χωρίς ενοχές και χωρίς αγχος. Κάντε το και όλοι θα είναι κερδισμένοι. Και δεν πειράζει και αν δεν γίνουν όλα τέλεια. Και αν τα κρεβάτια μείνουν ξέστρωτα μια μέρα. ‘Οπως λέει και ο καλός μου… «ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ…..«.
Φιλιά και καλή δύναμη σε όλες!
‘Ολγα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πόσο δίκιο έχεις!!! Περαστικά σου μανούλα, που θα είναι γιατί φαίνεσαι πολύ δυνατός άνθρωπος!!!
Πρίν δύο χρόνια διαγνώστηκε με ΠΣ ένας καλός μου φίλος 36 ετών, πατέρας 2 παιδιών.Μία εβδομάδα πριν την βάφτιση της κόρης του παρέλυσε η μισή του πλευρά και έμεινε κατακοιτος.Σήμερα είναι μια χαρά γυμνάζεται καθημερινά και άλλαξε ριζικά το τρόπο σκέψης και ζωής, βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα της, ο γιατρός του είπε ότι πιθανόν να μην έχει ποτέ ξανά στη ζωή του άλλη κρίση.
Θα σου απαντήσω μ' ένα εξαίρετο άρθρο (όχι δικό μου) http://www.gazzetta.gr/bloggers/article/292106-mikrotsoytsoynoi-ithikoi-aytoyrgoi
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΟΛΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΗΤΕΡΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΔΥΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΣΩΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΖΥΓΟΣ.ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΟΛΕΣ!ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΟΙ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΕΛΛΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΣΩΣΤΗ Η ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ Η ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ.ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΠΙΑ ΧΑΛΙΑ ΕΧΟΥΝ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΜΑΡΩ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!Ε ΛΟΙΠΟΝ ΦΤΑΝΕΙ!!!ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΚΑΘΑΡΙΣΑ Η ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΛΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΑΝΟΥΣΙΑ!ΘΑ ΖΗΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΧΑΛΑΣΕΙ!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΟ ΔΥΝΑΤΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ!
καταρχασ ενα μεγαλο μπραβο ολγα μου που το αντιμετωπιζεισ ετσι και δινεισ μαθηματα και σε εμασ που γρινιαζουμε με το παραμικρο.προσφατα αντιμετωπισα αυτη την ασθενεια με την κολητη μου μανουλα 2 παιδιων που το πηρε πολυ ασχημα θα τη βαλω ομωσ να διαβασει το κειμενο σου να παρει κουραγιο.χωρισ να θελω να ακουστω καπωσ θελω να σου πω οτι αυτη η ασθενεια σε λιγα χρονια θα θεραπευεται στο 100% βρισκονται πολυ κοντα στο φαρμακο και στο λεω γιατι το εχουμε ψαξει πολυ με την κολητη μου.καλη τυχη σου ευχομαι να εισαι παντα καλα κιεσυ και τα ζουζουνια σου και ο αντρουλησ σου φυσικα