28 μήνες μαζί..!
Σαν σήμερα πριν 28 μήνες ήρθε στη ζωή μας…
Σήμερα δεν θα γράψω απλά για το πόσο την αγαπώ… Θα γράψω για να επιβεβαιώσω από τη μεριά μου ότι κάπου εκεί ανάμεσα στα 2 και τα 3, ακόμα και τα πιο… αγγελούδια-παιδάκια παθαίνουν ένα μίνι ντουβρουτζά και μεταμορφώνονται σε μικρά τερατίνια! Κάπως έτσι και η μικρή μου. Μπορεί να μην ζούμε αμάν δύσκολες καταστάσεις και να συνεχίζει να είναι ένα σχετικά «εύκολο» παιδί, αλλά… δεν είναι ακριβώς το παιδί που ξέραμε, χαχα!
Το «όχι» το έχει ψωμοτύρι… Τη μαμά την έχει ανάγκη μόνο όποτε αυτή θέλει. Κατά τ’ άλλα, «Μμμ μμμμ» (άρνηση με κούνημα κεφαλιού δεξιά και αριστερά). Μόνη της θα φάει, μόνη της θα πιει, μαμά -μη διανοηθείς να με βοηθήσεις γιατί θα γίνουμε μπίλιες εντάξει;
Και φυσικά όταν δεν περνάει το δικό της, πατάει την κλασική τσιρίδα «Ιιιιιιιι!» που με κάνει να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Για να μην πω για το δάκρυ το κροκοδείλιο που έτοιμο το έχει, κάθε φορά που τσατίζεται (τι ψευτρού, Θεέ μου! Τι ψευτρού, ξαναλέω! Να δείτε για πότε κόβεται στα μισά το δάκρυ όταν τελικά παίρνει αυτό που θέλει)
Κατά τ’ άλλα είναι ένας άγγελος (χαχα, μόνο τόσο άντεξα να κατηγορήσω το παιδί μου, χαχαχα). Τι να πω για αυτό το τρυφερούδι μου μωρέ; Το τρυφερούδι που δεν είναι πια μωρό… Είναι παιδάκι!
Αχ βρε μαμάδες… Όταν με χαιδεύει, νιώθω κάθε μα κάθε μα κάθε φορά να λιώνω. Δεν πα να είμαι φορτωμένη με νεύρα, με το που απλώσει το μαγικό της χεράκι, τελειώνουν όλα… Την λατρεύω… Και ξέρω πως με καταλαβαίνετε γιατί και εσείς έτσι νιώθετε για τα δικά σας βλασταράκια.
Τις τελευταίες μέρες, θέλετε λίγο η ζέστη, θέλετε η εγκυμοσύνη, θέλετε μία μελαγχολία που με τριγυρνάει, θέλετε το κόψιμο της πάνας, μια δυο φορές την αδίκησα, το ομολογώ και τώρα είμαι μέσα στις τύψεις και τη στεναχώρια… Φοβάμαι τόσο πολύ μην κάνω κάποια στιγμή κάτι που θα χαλάσει την υπέροχη μας σχέση… Τρέμω, τρέμω, τρέμω στην ιδέα ότι θα μπορούσα να τη χαλάσω από μια βλακεία μου…
Πόσο θα ήθελα να νιώθει πάντα τόση ασφάλεια και ευτυχία κοντά μου, όπως τώρα που είναι μόλις 28 μηνών…
Χρόνια σου πολλά, καρδούλα μου!
ax poso se katalavainw! mou xtuphses euaisthiti xordh me auto sou to post olivia! kammia fora an malwsw k egw ligo parapanw to gio mou 21 mhnwn trellainomai meta apo tis tupseis! emena me aggikse idiaitera h protash sou: Φοβάμαι τόσο πολύ μην κάνω κάποια στιγμή κάτι που θα χαλάσει την υπέροχη μας σχέση… Τρέμω, τρέμω, τρέμω στην ιδέα ότι θα μπορούσα να τη χαλάσω από μια βλακεία μου… to idio niwthw k egw! alla einai toso kala ta psuxoulakia mas pou kseroun oti ta agapame akoma k otan ta malwnoume giauto mas kanoun auta tha thespesia xadakia, pou mas kanoun na liwnoume!!!:)))
Αχ ειναι μια γλύκα η Αθηνουλα...Μεγαλωσε και ψηλωσε πολυ μακαρι να ειναι παντα καλα και να την χαιρεστε...Ολιβια να μου φιλησεις την Αθηνά και να κανεις ενα χαδακι στον Αρχελαο...!
copy paste ετσι νιωθω!
"Πόσο θα ήθελα να νιώθει πάντα τόση ασφάλεια και ευτυχία κοντά μου, όπως τώρα που είναι μόλις 28 μηνών…" ακριβως αυτο σκεφτομαι κι εγω καθε φορα!!!!!μακαρι να τα καταφερουμε να τα κανουμε να αισθανονται ΠΑΝΤΑ ετσι.... να την χαιρεσαι την αθηνουλα σου ολιβια!!!!!