μαμά Άννη
Ήταν Ιούλιος και συγκεκριμένα 17 Ιουλίου, όταν βγήκα το πρώτο ραντεβού με τον άντρα μου. Εγώ 20, εκείνος 32. Δεν περίμενα ότι θα κρατήσει να πω την αλήθεια μου και τον είχα λίγο του πεταματού. Όσο περνούσε όμως ο καιρός δενόμουν μαζί του γνωριζόμασταν καλύτερα και περνούσαμε πολύ ωραία μαζί.
Μέχρι που μία μέρα γύρω στους 6 μήνες σχέσης περίπου μένω έγκυος.
Το ήθελα… πιο πολύ για να μην το ρίξω, να πω την αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά, μιας και το θέμα το άφησε πάνω μου, τα έβαλα κάτω οικονομικά – δουλειά – σπίτι και το πράγμα φώναζε από μακριά «Δεν είστε έτοιμοι για παιδί. Με τι λεφτά; Που θα μείνετε; Και τα έξοδα από που θα βγαίνουν που δεν έχετε σταθερό μεροκάματο;«
Έτσι λοιπόν με βαριά καρδιά αποφασίζω να το «στείλω πίσω» με το σημείωμα «Λυπάμαι, σ’ αγαπάω αλλά δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να σου προσφέρω όσα θα ήθελα. Θα σε περιμένω όμως να ξαναέρθεις σε λίγα χρόνια. Να προσέχεις«
Έτσι και έγινε… Αν και ενήλικη, διάλεξα να μην μιλήσω στους γονείς μου για να μην αγχωθούν και στεναχωρεθούν.
1η Μαρτίου έγινε η επέμβαση. Με ενημέρωσε ο γιατρός μου ότι σε περίπου ένα μηνα το πολύ θα έχει επανέλθει ο κύκλος μου. Πράγμα που δεν έγινε και υπέθεσα κάτι η στεναχώρια, κάτι οι τσακωμοί και η παραίτηση μου από την δουλειά, το έριξα σε αιτία ψυχοσωματική. Τον επόμενο μήνα όμως που πάλι δεν επανήλθα, επικοινώνησα με τον γιατρό μου που μου ζήτησε να κάνω εξετάσεις για καινούργια εγκυμοσύνη, πράγμα για το οποίο ήμουν σίγουρη πως δεν ισχύει.
Όταν έκανα όμως τις εξετάσεις έδειξαν ότι είμαι έγκυος. Φυσικά έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Και ιδού το δίλημμα: «Το ρίχνεις ή το κρατάς; Και ποιες θα είναι οι συνέπειες κάθε απόφασης;«
Μιας και δεν το ανέφερα, εγώ είμαι από επαρχεία, ενώ ο γυναικολόγος μου είναι στην Αθήνα. Για αυτόν το λόγο λοιπόν αποφάσισα να πάω σε έναν παθολόγο στο νησί εξειδικευμένο στους υπέρηχους. Ο άνθρωπος μετά το μικρό ιστορικό μου, έτριβε τα μάτια του. Το μωρό ήταν τόσο μεγάλο που δεν υπήρχε αμφιβολία: ήμουν 22 εβδομάδων και το μωρό ήταν αγόρι. Δεύτερο σοκ.
Ενημέρωσα τους γονείς μου που με τη σειρά τους έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Πήρα τηλέφωνο το γιατρό μου για άλλη μία φορά, ο οποίος όμως αυτή τη φορά οριώταν πως δεν γίνεται να είναι από πριν το μωρό και οτι έχει γίνει λάθος στη μέτρηση.
Παίρνω λοιπόν το πρώτο πλοίο και βρίσκομαι Αθήνα και συγκεκριμένα στο ιατρείο του. Ο γιατρός με το που με είδε τα έχασε, γιατί μόνο με μια ματιά κατάλαβε πως είμαι 22 εβδομάδων. Δεν θα σας κουράσω άλλο με περισσότερες λεπτομέρειες.
Το αποτέλεσμα ήταν πως έχω δύο μήτρες οι οποίες την 1η Μαρτίου του 2011 κυοφορούσαν από ένα έμβρυο η κάθε μία. Ο γιατρός μου που δεν το γνώριζε αυτό μιας και χρειαζόταν ειδική εξέταση για να φανεί κάτι τέτοιο, αφαίρεσε μόνο το ένα έμβρυο και παρά τις δύσκολες σωματικές καταστάσεις που πέρασε (όπως πλύσιμο και άπλωμα χαλιών, οδήγηση μηχανής και πεζοπορία στο βουνό, δεν αναφέρω βέβαια το σήκωμα βάρους και τα σκυψήματα), το άλλο μωρό συνέχισε να μεγαλώνει κανονικά.
Και αυτή τη στιγμή, ετοιμάζομαι να παντρευτώ θρησκευτικά και βαφτίσω το αγγελούδι μου (που έχει φτάσει αισίως σχεδόν 9 μηνών) με την οικονομική βοήθεια των γονιών μου βέβαια τον Αύγουστο.
Γι’ αυτό όσες δεν έχουν γίνει μανούλες ακόμα, μην απελπίζεστε, θα έρθει όταν θέλει και όποτε θέλει αυτό… Εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να το περιμένετε και να το αγαπήσετε όσο περισσότερο βαστάει η καρδιά σας.
Σας ευχαριστώ που με τόση υπομονή διαβάσατε την ιστορία μου.
Φιλιά απο Σύρο
Άννη
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Nα σου ζησει το μωρακι σου!Δε θα σε κρινω για την αποφαση σου,δεν ειμαι θεος!Απλα,με αφορμη το κειμενο σου θελω να επισημανω κατι.Ειναι καιρος η ελληνιδα γυναικα να ωριμασει,και να μαθει να σεβεται το σωμα της.Δεν πειθομαι οτι τοοοσες ανεπιθυμητες εγκυμοσυνες οφειλονται σε ατυχημα(αυτο το ποσοστο ειναι πολυ μικρο)αλλα σε επιπολαιοτητα και αγνοια.Εξαλλου,απο δικες μου γνωστες,δεν ξερω καμια να εμεινε εγκυος ενω χρησιμοποιησε προφυλαξη.Δε λεω οτι δε συμβαινει,αλλα ειναι η εξαιρεση της εξαιρεσης.Απλα,στην Ελλαδα εχω την αισθηση,και απο ερευνες που εχω δει,οτι συγχεουμε την αντισυλληψη με την εκτρωση(καπου ειχα διβασει οτι 8 στις 10 γυναικες εχουν κανει αμβλωση).Περα απο το ηθικο κομματι(εγω ας πουμε πιστευω οτι απο τη συλληψη ακομη υπαρχει ψυχη,αλλα ειναι απολυτα σεβαστο να πιστευει καποιος το αντιθετο και δε θα συγκρουστω μαζι του,οπως δεν το κανω ποτε),ειναι πολυ σημαντικο το ψυχοσωματικο για την ιδια τη μητερα.Ειναι αφελεια να υποστει καποια μια τοσο επιπονη διαδικασια,γιατι δεν οριζει οπως πρεπει το σωμα της!
οταν μιλαω για γνωστες βεβαια,εννοω οσες ειχαν ανεπιθυμητες εγκυμοσυνες,και δεν ειναι λιγες.
Ρε κορίτσια η κοπέλα ήθελε να πει την ιστορία της. δεν είναι απαραίτητο να κρίνετε κάποιον για τις επιλογές του και πιο συγκεκριμένα δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το κάνετε αυτό. όσοι είναι της εκκλησίας γνωρίζουν πολύ καλά ότι και αυτό είναι ένα έγκλημα. Και να δω αυτές που είναι κατά της έκτρωσις να δω τι θα πούνε εάν τους τύχαινε ένα παιδί από βιασμό ή ακόμα χειρότερα από την ίδια της την οικογένεια εκεί σας θέλω. είμαι σίγουρη ότι όλες θα πείτε ότι θα το κρατούσατε αλλά σίγουρα η θεωρία από τη πράξη διαφέρει πάρα πολύ. δεν είμαι υπερ ούτε κατά της εκτρωσις αλλα σίγουρα ξέρω πως εγώ δεν είμαι ικανή ουτε να κρίνω ουτε να προσβάλω κάποιον για τις επιλογές του.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΑΜΑΙ...ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,ΦΙΛΗ ΜΟΥ,ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ....ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ 23 ΜΟΥ,ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΤΡΩΣΗ....ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ 33 ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 10 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ,ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ,ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΣΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΧΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΜΟΥ,ΑΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ,ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΑΒΙΑΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΦΡΑ!ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ....ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΕΜΒΡΥΟ 4 ΚΑΙ 5 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΟΚ,ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΜΕ,ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ...ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΜΒΕΝΑΜΕ ΕΜΕΙΣ....ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....ΑΡΧΙΚΑ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ,ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ....ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ ¨ΜΑΜΑ¨....ΠΟΥ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΘΑ ΖΟΥΣΕ....ΓΙΑΤΙ,ΝΑΙ,ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΒΡΥΑ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ....ΔΕΝ ΚΡΙΝΩ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ,ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΒΡΕΘΗΚΑ ΚΑΙ΄ΓΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ,ΑΛΛΑ ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΛΑΦΡΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ!!!ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ Ή ΕΣΤΩ ΑΣ ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΓΙΆΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ....ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ,ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ....ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ.....ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ....ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ....¨ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ¨,ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ,ΠΙΣΤΕΥΩ,ΟΤΙ-ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ-ΤΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ....ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ....
Θερμα συνγχαρητηρια να ακουγονται τετοια λογια απο ανθρωπους που εχουν βιωσει τετοιες καταστασεις και καταλαβαινουν τις συνεπειες καποιων πραξεων.Μπραβο κοριτσια που παραδεχεστε τα πραγματα ετσι οπως ειναι.Να χαιροσαστε τα μωρακια σας και να τα καμαρωσετε οπως επιθυμειτε και μακαρι να σκεφτονται και να μιλανε και αλλες γυναικες σαν και σας!!!!!
ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΔΥΟ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΒΑΣΙΜΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΦΑΛΗΡΙΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΘΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ? ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΨΕΙΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ. ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΤΜΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ 20 ΜΗΝΩΝ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΣΕ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΝΑΙ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑΜΕ. ΠΑΡΟΛΑΥΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΒΡΕΘΕΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΞΕΡΩ. ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΣΤΥΝΕΧΕΙΑ. ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙ.
δε θα σε κρίνω για την πράξη σου, γιατί δε μου έχει τύχει & δεν μπορώ να ξέρω την ψυχολογία σου. άλλωστε μόνο ο Θεός μπορεί να μασ κρίνει. ελπίζω όμως να έχεις συνειδητοποιήσει τι έκανες & να το έχεις μετανίωσει & να ζητήσεις συγχώρεση για σένα & για το καημένο μωράκι που χάθηκε. είμαι έξαλλη όμωσ με τις υπόλοιπες μαμάδες που λένε ότι η επιστήμη & η κοινωνία προχωράνε & δε ζούμε στο Μεσσαίωνα!!!! τι σημαίνει αυτό δηλαδή???? ότι πρέπει να σκοτώνονται αθώες ψυχούλες επειδή εμείς δεν προσέχουμε? ή ότι επειδή ζούμε στον 21ο αιώνα πρέπει να γίνονται συνέχεια εκτρώσεις? σοβαρευτείτε κορίτσια!!!! ακριβώς επειδή ζούμε στον 21ο αιώνα & το σεξ υπάρχει παντού, πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικές. & στην τελική (επειδή αναφέρθηκε το σπασμένο προφυλακτικό), υπάρχει το χάπι της επόμενης μέρας. όχι ως μέθοδος αντισύλληψης βέβαια.
επίσης δεν είναι ωριμότητα (όπως αναφέρθηκε από πολλές) το να σκοτώνεις ένα μωράκι. ωριμότητα είναι να προσέχεις να μη σου συμβεί ή αν σου συμβεί, να το κρατήσεις.