Ένα γράμμα χωρίς παραλήπτη (Χρόνια πολλά, μπαμπά!)

Ένα γράμμα χωρίς παραλήπτη

(Χρόνια πολλά, μπαμπά!)

μαμά Νίκη

Γεια σου μπαμπα!!

ειμαι η κορη σου, με θυμασαι; Η Νικουλα, το μαιμουδακι σου,το κουτσουνακι σου;;

Που μας εβλεπαν ολοι και μας ζηλευαν (με την καλη εννοια); Που σου ελεγαν ολοι ποσο πολυ αδυναμια μου εχεις και σου εχω;

Που καθε φορα που σε εβλεπα καναμε σφιχτες αγκαλιτσες και πολλα πολλα φιλακια, που ακομη και στα 25 μου στα ποδια σου καθομουν ολοκληρη γουρουνα για να παρω μια αγκαλια σου κι εσυ παντα οσο κουρασμενος και αν ησουν μια σφιχτη αγκαλια την εδινες!

Γεια σου μπαμπα!

Θυμασαι; Χατηρια ποτε δεν μου χαλουσες, παντα δυνατα με αγαπουσες και περηφανος μιλουσες για μενα.

Θυμασαι; Οταν ημουν μικρη καθε Χριστουγεννα στη γιορτη σου σου αγοραζα ενα ημερολογιο για να εχεις στη δουλεια σου με μια αφιερωση ξεχωριστη σαν εσενα. Καθε χρονο και διαφορετικη για να την διαβαζεις και να παιρνεις δυναμη τις δυσκολες στιγμες σου.

Με επαιρνες μαζι σου στη δουλεια στο φορτηγο και καναμε μαζι μεταφορες… Τι ωραια που ητανε! Γυρνουσαμε ολη την Αθηνα!

Μιλουσαμε στο τηλεφωνο καθε μερα παρολο που βλεπομασταν καθε μερα απο κοντα.

Θυμασαι μπαμπα;

Μια φορα η μαμα, οταν ημουν μικρη, με χαστουκισε και μπηκες αναμεσα μας και της ειπες αν με ξαναγγιξει θα την »σκοτωνες», που ειχα κανει μια διαβολια και ειχα κρυφτει στην ταρατσα και οταν με ειδες μου φωναξες «Κατεβα κατω γρηγορα τωρα!!!»

Μα τελικα οταν κατεβηκα τρομαγμενη οτι θα με μαλωσεις εσυ με πηρες αγκαλια και δε με μαλωσες!!

Γιατι ρε μπαμπα;

Απο τοτε που εγινα μανουλα, αλλαξες τοσο πολυ;

Σταματησες να εισαι διπλα μου νοητα, ψυχικα και μετα και σαν παρουσια…

Ηρθες για λιγο στο μαιευτηριο και με προφαση τη δουλεια εφυγες με το που γεννησα και ηρθες μετα απο 7 μερες στο σπιτι για 5 λεπτα να μας δεις και δεν ξαναρθες;

Με απεφευγες τοσο πολυ, τηλεφωνα δε σηκωνες, επαφες δεν κρατουσες!!

Και περασε ο καιρος, ρε μπαμπα κι εγω στεναχωριομουνα οτι κατι κακο συμβαινει με την υγεια σου, μετα θυμωσα που ησουν καλα και μονο μαζι μου δεν ησουν καλα, αλλα ανακουφιστηκα ταυτοχρονα.

Μετα με επιασε ο εγωισμος μου οτι ποτε δε θα σου ξαναμιλησω γι’ αυτο που μου εκανες, επειτα απογοητευτηκα και μετα απλα αδιαφορησα…

Μπαμπα!!

Την αγαπη δεν την ζητιανεουμε, την προσφερουμε απλοχερα.. Μου ‘χες πει οτι εσυ θα ερθεις σε μενα οταν νιωσεις πως η υγεια σου παει καλυτερα… Τελικα ομως δεν ειχες τιποτα και ποτε δεν ηρθες να με βρεις… Δεν ηρθες στην βαπτιση του πρωτου σου εγγονιου, δεν ξερεις την μορφη του δευτερου εγγονιου σου καν!!! Που ειναι ολα αυτα που ελεγες πριν γεννηθουν οτι θα τα παιρνεις με το καροτσι και θα τα πηγαινεις βολτα;

Δεν ξερεις πως ειμαι, τι κανω, πως τα περναω…

Να ξερεις ομως οτι ειμαι σε καλα χερια, μ’ αγαπανε πολυ εδω που ειμαι… Τα πεθερικα μου ειναι σαν εσας, με λατρευουν και δεν με ξεχωριζουν απο τα αλλα τους παιδια.

Ειμαστε τοσο κοντα, μενουμε τοσο κοντα μα σας νιωθω ηδη πολυ μακρυα μου…

Δεν ξερω αν ποτε ξαναμιλησουμε, αλλα δεν θα ειναι το ιδιο ρε μπαμπα… Αυτο ειναι που με κανει να θλιβομαι.. οτι τιποτα δε θα ειναι οπως πριν…

Αραγε τι να κρυβεις μεσα στο μυαλο σου… Τι σκεψεις… Απορω, αληθεια…

Πειραζει! Αν και το συνηθισα πια, σ’ αγαπω ακομη, εννοειται αυτο, γιατι οταν αγαπας καποιον δεν παυεις ποτε να τον αγαπας, αλλιως ποτε σου δεν τον αγαπησες αληθινα…

..ας ειμαστε καλα εστω και μακρυα, αλλα αυτο που μου κανες δεν το σκεφτηκες καλα…

Κανεις δεν μπορει να πιστεψει οτι δεν εχουμε τσακωθει… και ομως μακαρι να τσακωνομασταν γιατι τωρα δεν ξερω τι να σκεφτω.. εχω να σου μιλησω 2 χρονια και 3 μηνες… οσο η ηλικια του πρωτου σου εγγονιου σχεδον…

Η ζωη μου εχει πολυ χρωμα, πολυ κεφι, ζωντανια, χαρα, γελια, αγαπη… Τιποτα δεν με εκανε να αλλαξω σαν ανθρωπο μετα απο την απορριψη σας…

Ειμαι εδω οπως και πριν με τα αστεια μου και τις παραξενιες μου… Εσενα εχει αλλαξει η ζωη σου μπαμπα;;

Με εκανες ακομη πιο δυνατη να ξερεις… Και χαρη σε σενα αγαπω πιο εντονα και τους παντες… Ειμαι πιο φιλοσοφημενη και πιο χαλαρη στις αποψεις μου…

Αντε βρε μπαμπα, χρονια σου πολλα για τη γιορτη σου, χρονια μου πολλα για τα γενεθλια μου και καλη ψηφο!!!!

Και καλα να ‘μαστε!!!