Επιχείρηση κόψιμο πάνας – Μέρα δεύτερη
Η μέρα μας ξεκίνησε με λαμπρή επιτυχία! Η Αθηνά κοιμήθηκε χωρίς πάνα 11 ώρες σερί χωρίς να βραχεί καθόλου!
Από εκεί και πέρα… άρχισαν τα δύσκολα! Διότι μέχρι να πάει στον παιδικό, αρνούταν πεισματικά να κάνει τσίσα! Και το δύσκολο συνεχίστηκε: δεν έκανε τσίσα ούτε στον παιδικό σταθμό!
Εκεί άρχισα να τα χάνω λίγο… Αν είναι να αρχίσει να τα κρατάει, θα αναγκαστούμε να πάμε πίσω στην πάνα, χαιρέτα το το γιογιό που χάνεις!
Τελικά στο σπίτι αποφάσισε να κάνει πιπί. Στο πάτωμα φυσικά. 4 φορές στο σύνολο. Τις δύο για να μην την αδικήσω, απλά δεν πρόλαβε, μιας και αντί να πάει στο γιογιό και να καθίσει, προτίμησε να το πάρει και να το φέρει κοντά μου. Ε κάπου στα μισά της διαδρομής, δεν άντεξε το πουλάκι μου…
Όμως στα κακά, είχαμε για άλλη μια φορά ΤΕΡΑΣΤΙΑ επιτυχία! Τα έκανε μέσα στο γιογιό χωρίς μα, μου, σου, του. Κολλήσαμε και ένα αυτοκόλλητο «Μικρό μου Πόνυ» στο χαρτονένιο πινακάκι που της έφτιαξα.
Πάντως, μαμάδες, νομίζω πως δεν τα πάμε και άσχημα… Αγχώνομαι λίγο για αύριο που θα πάμε και σε πάρτι και στη γιαγιά και θα χρειαστεί να μπούμε και στο αυτοκίνητο, αλλά τι να κάνουμε… δεν θα κόψουμε την εκμάθησή μας στη μέση! Το πολύ πολύ να ρίξουμε και σφουγγάρισμα εκτός έδρας.
Φλερτάρω πάντως πια έντονα με δύο σκηνικά: ή να πάρουμε και δεύτερο γιογιό, να έχουμε ένα στο μπάνιο και ένα στο σαλόνι ή να δοκιμάσουμε και το στεφανάκι για την τουαλέτα, μπας και της κάτσει καλύτερα.
Χθες πάντως που πήγα στο βιβλιοπωλείο να πάρω χαρτόνι και αυτοκόλλητα, βρήκαι και αυτό το βιβλίο των εκδόσεων Μίνωας με τίτλο «Βγάλε την πάνα, βάλε βρακάκι» που βγαίνει σε δύο εκδόσεις, ροζ και γαλάζιο. Σαν βιβλίο στην αρχή θα σας φανεί χαζό, αλλά έχει βάση: είναι γεμάτο με φωτογραφίες από παιδάκια που φοράνε βρακάκια και κάθονται στο γιογιό και είναι πολύ ευτυχισμένα που μεγάλωσαν και πέταξαν τις πάνες (έχει μέσα και αυτοκόλλητα επιβράβευσης πολύ όμορφα). Η Αθηνά τα χαζεύει με μεγάλο ενδιαφέρον, μη βλέπετε που και σήμερα επέμενε να κατουράει στο πάτωμα!
Σας αφήνω, γιατί μόλις αποφάσισε να τα ξανακάνει…
Εγω μπορώ να πώ ότι είχαμε κάνει την αρχή κάπου μέσα στο Μαιο.Της εξήγησα ότι τώρα που θα ξεκινήσει το σταθμό ,θα πρέπει να έχει κόψει την πάνα (στο σταθμό ήθελε πολύ να πάει),έτσι λοιπόν ήταν κάπως εύκολο,κόψαμε την πάνα κατευθείαν και το βράδυ από την δεύτερη ημέρα.Ο άντρας μου ήταν λίγο επιφυλακτικός και όταν ήθελε να την πάει στις κούνιες ,ήθελε να τις βάλω πάνα.Την πρώτη φορά τον άκουσα,οταν γύρισαν όμως σκέφτηκα οτι μάλλον θα την μπερδέψω,έτσι πετάξαμε τις πάνες εντελώς απλά για κάποιο διάστημα ,το βράδυ την σήκωνα για να κάνει τσισα και προσπαθούσα να αποφεύγω τα υγρά αργά το βράδυ.Μπορώ να πω ότι τα πηγαμε τελεια.Θεωρώ ότι η κάθε μανούλα θα πρέπει να εμπιστευτεί το ένστικτό της και να πράξει αυτό που πιστεύει ότι θα πετύχει.!!