Μόδες μιας άλλης εποχής

Γεννήθηκα το 1973.

40 χρόνια πριν και ακριβώς 17 χρόνια από την γέννηση της μαμάς μου. Ήμουν το δώρο της για τα 17α γενέθλιά της!

Στις 14 Απριλίου δηλαδή θα είμαι ακριβώς 40, αλλά τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα!

Πρόσφατα ψαχουλεύοντας για κάτι πιστοποιητικά, έπεσα στον πακέτο των παιδικών μου φωτογραφίων! Είναι να κλαις και να γελάς!

Ειδικά μία φωτογραφία (αυτή που σας βάζω) κάθε φορά που την βλέπω γελάω και νευριάζω! Η μόδα του «Λανσάροντας την ταπετσαρία του καναπέως, βεβαίως βεβαίως» (προσέξτε την τσαχπινιά στην αριστερή τσέπη ε;!).

Βέβαια όταν το λέω στην μαμά μου, η απάντηση που παίρνω κάθε -μα κάθε φορά είναι :

«Τι λες παιδάκι μου…ξέρεις πόσο είχε αυτό το ύφασμα; Από τα ακριβότερα της εποχής ήταν! Άσε που με τα χεράκια μου στο έραψα το συνολάκι αυτό!  Και ήσουν και πολύ της μόδας!!«

Και εγώ κάθε-μα κάθε φορά γελάω!

Έχω άλλη μία που λέω το ποίημα στα νήπια ή στην πρώτη δημοτικού νομίζω… με καφέ σύνολο και κόκκινες κάλτσες… αλλά όχι δεν θα εκτεθώ τόσο… δεν θα σας την δείξω εκείνη χαχα!

Θα σας δείξω όμως μία αγκαλιά με την μανούλα μου, σε κάποιες καλοκαιρινές μας διακοπές, όπου εγώ είμαι 13 και η μαμά μου 30!

Δεν ξέρω αν η μόδα κάνει κύκλους… αλλά τόσα χρόνια δεν ξαναείδα της μόδα της «ταπετσαρίας του καναπέως»!

Εσείς; Έχετε τέτοιου είδους παιδικές φωτογραφίες, ενδυματολογικής «τραγελαφικότητας»;

Ελάτεεεε πείτε πως δεν είμαι η μόνη!!!

Σας φιλώ γλυκά στην μούρη

μαμά Σοφία