Έχει αρκετές μέρες που η κοιλιά έχει γίνει τεραστίων διαστάσεων. Ειλικρινά δεν ξέρω πού στο καλό θα φτάσει. Βέβαια, δεν διαμαρτύρομαι, ίσα ίσα μ’ αρέσει πολύ. Απλά εύχομαι να έχω 1-2 ρούχα να μου κάνουν μέχρι να έρθει ο καιρός να γεννήσω. Kαι να μη γλιστρήσω σε καμιά κατηφόρα, γιατί με βλέπω να κουτρουβαλώ σαν μπάλα μέχρι κάτω.
Γενικά μια ησυχία στο μέτωπο εγκυμοσύνη. Ενέργεια έχω ΠΟΛΛΗ. Καλό αυτό. Καούρες έχω λίγες. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ αυτό (αν και θα προτιμούσα να μην έχω καθόλου!). Ραγάδες έχω αρκετές, αλλά δεν βαριέσαι βρε αδερφέ… Πόνους έχω λίγους, κυρίως όποτε θέλω να αλλάξω πλευρό στο κρεβάτι. Νιώθω κάπως σαν να έχω κάνει σπαγκάτο να το πω; Δεν ξέρω… Πονάω εκεί που ενώνονται τα πόδια με τον κορμό, εσωτερικά.
Έχω βρει όμως μια ωραία άσκηση γιόγκα και την κάνω και έχουν κοπάσει οι πόνοι. Είναι τόσο ανακουφιστική (η άσκηση) που έτσι μου έρχεται να την κάνω όπου σταθώ και όπου βρεθώ. Αν δείτε μια έγκυο να πέφτει στα τέσσερα και να τεντώνεται σαν γάτα, εγώ θα είμαι, μην με παρεξηγείτε! (λέγεται cat cow pose και μπορείτε να δείτε πώς γίνεται εδώ! Φίλες εγκυούλες, δοκιμάστε το!)
Και τώρα έρχεται η κρίσιμη ερώτηση: γιατί δεν έχουμε πάρει ακόμα τίποτα για αυτό το μωρό; Κάτι μας κρατάει, δεν ξέρω τι. Χαζεύαμε τις προάλλες με το Μάνο μωρουδιακά και όμως δεν πήραμε ούτε ένα κορμάκι. Περιμένουμε άραγε να πλησιάσει τελείως ο καιρός; Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι το παιδί να του πάρουμε ρούχα να του ταιριάζουν; Μου κάνει φοβερή εντύπωση. Στην Αθηνά είχα πάθει τέτοιο άγχος με τα ψώνια που ήδη είχα στο σπίτι κρεβάτι, αλλαξιέρα και δεν συμμαζεύεται. Βέβαια, θα μου πείτε «Βρε χαζή, αυτά τα έχεις ούτως ή άλλως από το πρώτο παιδί«. Ναι, είπαμε… από είδη βρεφανάπτυξης είμαστε κομπλέ. Αλλά ένα ρούχο δεν θα του πάρουμε του παιδιού; Γυμνό θα τον έχουμε; Μια ζακετούλα του έχω πάρει όλη και όλη! Το παιδί με τη ζακέτα, χαχα!
Και το άγχος δεν λέει να κοπάσει. Ίσως αυτό φταίει για όλα. Ντρέπομαι πολύ που ζω μια εγκυμοσύνη μέσα στο άγχος. Όλο περίεργες σκέψεις κάνω. Όλο νομίζω πως το μωρό δεν είναι καλά. Αλλά δεν λέω τίποτα σε κανέναν. Να, μόνο σε εσάς τώρα… Σιγά μην αντέξω μέχρι τέλος Αυγούστου για να ξανακάνω υπέρηχο. Με βλέπω να τρέχω με τα αλάτια μετά από μπάνιο στη θάλασσα σε κανένα γιατρό αλαλάζοντας «Δεν τον ακούω, δεν τον ακούω!»
Πρέπει να χαλαρώσω. Ω ναι.
Εντάξει, οι χαλαρές στιγμές μου είναι πολύ απολαυστικές. Είναι εκείνες οι στιγμές που η Αθηνά δεν τσιρίζει (τι μανία αυτά τα δίχρονα με την απαιτητική τσιρίδα!!), που ο Αρχέλαος κουνιέται όσο θα ήθελα, που δεν ζεσταίνομαι πολύ, που δεν έχω καούρες, που δεν έχω δουλειές, που μπορώ απλά να απολαύσω τα παιδάκια μου μέσα και έξω από την κοιλιά.
86 μέρες έμειναν μέχρι την ΠΗΤ. Α σας είπα ότι έχω και ΤΕΡΑΣΤΙΟ άγχος για τον τοκετό; Δεν σας το είπα… Ναι, ναι… Πώς θα γεννήσω; Θα πονέσω; Θα αντέξω;
Και από χθες έχω και νέο άγχος: θηλασμός.
Όχι, όχι. Πρέπει να αυτο-χαστουκιστώ αμέσως. Πόσα άγχη μαζεμένα έχετε, αχάριστη φουσκωτή μαντάμ σε ενδιαφέρουσα; (αυτός είναι ο εαυτός μου που μιλάει στον εαυτό μου) Ντροπή σας, ντροπή σας, ντροπή σας. Πηγαίνετε επιτέλους να κάνετε κανένα μπάνιο στη θάλασσα γιατί δεν σας βλέπω καλά. Συνέλθετε.
Ευχαριστώ εαυτέ. Πού θα πάει, θα συνέλθω!
Αγοράκι μου μέσα στην κοιλιά… Η μαμά σου δεν είναι συνήθως τόσο τρελή. Μια χαρά άνθρωπος είναι, θα έλεγα. Υπόσχεται ότι μόλις γεννηθείς δεν θα είναι γεμάτη άγχος. Πραγματικά, μην αγχώνεσαι. Έχεις κουλ μάνα λέμε… Είναι οι ορμόνες της εγκυμοσύνης, παιδί μου… Αλλά πού να σου εξηγώ τώρα… Όταν και αν με το καλό είναι να γίνεις πατέρας, θα στα εξηγήσω μπας και ρίξω φως στο μυαλουδάκι σου όσον αφορά τις γυναικείες ορμόνες.
Προς το παρόν… κολύμπα ανέμελος!
Σ’ αγαπώ!!
Συν-εγκυούλες μου… πώς είστε;;;
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Αχ βρε κορίτσια... Και εγώ που περιμένω πως και πως να ξαναμείνω έγκυος για να ευχαριστηθώ αυτή τη φορά μιας και την πρώτη ήμουν όλο άγχος και κακές σκέψεις.... με απογοητεύετε που τη δεύτερη φορά είστε χειρότερα. Όλα θα πάνε καλά Όλιβ, υπομονή
Ολίβια,καταρχήν, συγκινήθηκα...Ιδίως με το τελευταίο πινακάκι...Κατά δεύτερον, έχω τόσο καιρό να γράψω εδώ στις μαμάδες που ίσως συγκινούμαι και από αυτό... Ζω μια πολύ έντονα στρεσογόνα περίοδο και γω (όχι εγκυμοσύνης!!!!) και πήρα απόφαση, αν και νιώθω αποκομμένη, να γράψω... Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ! Συγχαρητήρια για τα νέα του φύλου! Θα είναι τέλεια να έχεις και εναν γιο θα το δείς! Συγχαρητήρια για τα 3 χρόνια του eimaimama και όλες τις ευχές του κόσμου για μια τέλεια γέννα! Ήμουν και γω "ορμονοπαθούσα" στις εγκυμοσύνες μου γιατί είναι και κάποιες που το περνάνε πολύ cool βρε παιδί μου όλο αυτό....Και αυτόν τον πόνο στον σημείο που ανέφερες ιδίως στην τρίτη μου εγκυμοσύνη δεν θα τον ξεχάσω...προς το τέλος νόμισα ότι είχε κατέβει το κεφάλι τόσο χαμηλά και με "εμπόδιζε".. Δράμα! Ένα απίστευτο βάρος! Πιστεύω ότι ήταν και λόγω κιλών αλλά και λόγω αριθμού εγκυμοσύνων...Α! είναι και μένα αγοράκι δεν ξέρω μήπως εχει να κάνει! :)) Όλα θα πάνε καλά! το είχα πει και τότε με το σποράκι ότι σύντομα θα μείνεις έγκυος και δεν έπεσα έξω! :) Να προσέχεις τον εαυτό σου και να απολαύσεις τις τελευταίες "μοναχικές" σας στιγμές με την Αθηνούλα! Είναι τοοοοοοσο διαφορετικά τα πράγματα με 2 παιδιά....(στο διαφορετικά περιλαμβάνεται και το όμορφο, να μην παρεξηγηθώ, απλά να δεν είναι ίδιος ο χρόνος που έχουμε με τα πρώτα βλαστάρια μας...) Με 3 παθαίνεις πολιτισμικό σοκ! :) Μετέπειτα δεν έχω εμπειρία και δεν σκοπεύω να αποκτήσω! :) Καλό βράδυ!!!!
ΟΛΙΒΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΝΟΩ ΑΠΟΛΥΤΑ! ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ (ΤΟ 2 ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ) Κ ΕΙΧΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ Κ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ!!!! ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΧΩ ΑΓΧΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ (ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ)ΕΙΧΑ ΑΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΜΟΥ, ΛΕΣ Κ ΗΜΟΥΝ ΠΡΩΤΑΡΑ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ Κ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ 2 ΖΟΥΖΟΥΝΙΩΝ ΜΟΥ, ΑΡΙΣΤΕΣ!!! ΕΥΧΟΜΑΙ Κ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Κ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΗΡΕΜΙΑ! ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!!!
Υπομονη Ολιβια! Του χρονου τετοια εποχη θα μας για τα κατορθωματα του γιου σου! φαινετε μακρια κι ομως δεν ειναι.. μια ανασα δρομος.. ο χρονος περναει γρηγορα ακομα και αν μας φαινετε το αντιθετο καμια φορα.. φιλια στα παιδακια σου (μεσ ακαι εξω απο κοιλια)
πωπω ολιβια περναει ο καρος!!πολυ γρηγορα εε?? 28week εσυ 24 εγω!!αντε με το καλοοοο...γιατι βρε παιδι μου τετοιο αγχος??στην αθηνουλα δεν ησουν ετσι..χαλαρωσε λιγο κοριτσακι μου, οοολα καλα θα πανε με τον γιοκα σου κ σενα!!!εγω τι ναπω???με αυτα που εχω περασει..ξερεις..θα επρεπε να ημουνμε ηρεμηστικα..αλλα ενταξει ειμαι καλυτερα απ οτι πιστευα...οσο περναει ο καιρος το αγχος μου μεγαλωνει βεβαια αλλα οκ ολα καλα!!!ευχομαι , ελπιζω, πιστευω ο Θεος να φροντισει κ το μωρακι μου να ειναι υγιεστατο!!!! υπομονη λοιπον ..περναει ο καιρος.. χρονια πολλλααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!να τα εκατοστησει το υπεροχο ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ...