Ευτυχία!

Φαντάζομαι ότι συμβαίνει και σε εσάς… Όταν είσαι γονιός, ζεις ούτως ή άλλως συχνά μεγάλες στιγμές χαράς με τα παιδιά σου… Είναι όμως και κάποιες στιγμές, απλές, καθημερινές, χωρίς κάτι αμάν το ιδιαίτερο που νιώθεις μέσα σου να σκάνε πυροτεχνήματα χαράς και ευτυχίας…

Έτσι και εγώ σήμερα… Καθώς κάναμε μπάνιο στην αγαπημένη παραλία που ανακαλύψαμε πριν λίγες μέρες… έτσι όπως έβλεπα τον ήλιο να λαμπυρίζει πάνω στις βρεγμένες της βλεφαρίδες την ώρα που κολυμπούσε…

Έτσι όπως χτυπούσε με μανία τα ποδαράκια της προσπαθώντας να μάθει να κολυμπάει ανάσκελα…

Έτσι όπως γυάλιζαν τα λευκά της δοντάκια, καθώς χαμογελώντας πλατσούριζε προς το μέρος μου…

Έτσι όπως άπλωνε τα χεράκια και με αγκάλιαζε σφιχτά, με τα ποδαράκια γύρω από τη φουσκωτή κοιλιά μου φωνάζοντας «Μαμααααααά!» και σκάζοντας μου ένα αλμυρό φιλί…

Έτσι όπως έτρωγε στην αγκαλιά μου κεράσια τυλιγμένη στην πετσέτα της και πασάροντας μου ένα ένα τα κουκούτσια…

Σε όλα αυτά τα μικρά, αδιάφορα για εσάς στιγμιότυπα, ένιωθα την καρδιά μου έτοιμη να εκραγεί από ευτυχία και περηφάνεια.

Πώς γίνεται να μην έχω συνηθίσει καθόλου το χαμόγελό της; Να το χαίρομαι κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά; 

Πώς γίνεται να μη θεωρώ ούτε κατά διάνοια δεδομένα τα φιλιά και τις αγκαλιές της;

Πώς γίνεται να να χαμογελάω συνέχεια σαν χαζομαμά, όσο και να προσπαθώ να συγκρατηθώ;

Είναι ευτυχία, είμαι σίγουρη για αυτό… Και η ευτυχία δεν κρύβεται… Σαν τον έρωτα και το βήχα και αυτή…

Νιώθω τόσο ευτυχισμένη που είμαι ευτυχισμένη!