Ευτυχία!
Φαντάζομαι ότι συμβαίνει και σε εσάς… Όταν είσαι γονιός, ζεις ούτως ή άλλως συχνά μεγάλες στιγμές χαράς με τα παιδιά σου… Είναι όμως και κάποιες στιγμές, απλές, καθημερινές, χωρίς κάτι αμάν το ιδιαίτερο που νιώθεις μέσα σου να σκάνε πυροτεχνήματα χαράς και ευτυχίας…
Έτσι και εγώ σήμερα… Καθώς κάναμε μπάνιο στην αγαπημένη παραλία που ανακαλύψαμε πριν λίγες μέρες… έτσι όπως έβλεπα τον ήλιο να λαμπυρίζει πάνω στις βρεγμένες της βλεφαρίδες την ώρα που κολυμπούσε…
Έτσι όπως χτυπούσε με μανία τα ποδαράκια της προσπαθώντας να μάθει να κολυμπάει ανάσκελα…
Έτσι όπως γυάλιζαν τα λευκά της δοντάκια, καθώς χαμογελώντας πλατσούριζε προς το μέρος μου…
Έτσι όπως άπλωνε τα χεράκια και με αγκάλιαζε σφιχτά, με τα ποδαράκια γύρω από τη φουσκωτή κοιλιά μου φωνάζοντας «Μαμααααααά!» και σκάζοντας μου ένα αλμυρό φιλί…
Έτσι όπως έτρωγε στην αγκαλιά μου κεράσια τυλιγμένη στην πετσέτα της και πασάροντας μου ένα ένα τα κουκούτσια…
Σε όλα αυτά τα μικρά, αδιάφορα για εσάς στιγμιότυπα, ένιωθα την καρδιά μου έτοιμη να εκραγεί από ευτυχία και περηφάνεια.
Πώς γίνεται να μην έχω συνηθίσει καθόλου το χαμόγελό της; Να το χαίρομαι κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά;
Πώς γίνεται να μη θεωρώ ούτε κατά διάνοια δεδομένα τα φιλιά και τις αγκαλιές της;
Πώς γίνεται να να χαμογελάω συνέχεια σαν χαζομαμά, όσο και να προσπαθώ να συγκρατηθώ;
Είναι ευτυχία, είμαι σίγουρη για αυτό… Και η ευτυχία δεν κρύβεται… Σαν τον έρωτα και το βήχα και αυτή…
Νιώθω τόσο ευτυχισμένη που είμαι ευτυχισμένη!
Εγώ έχω 3 ευτυχιες και τρελαινομαι.Να τα χαιρόμαστε!
Αχ! και νόμιζα πως είμαι υπερβολικά ευαίσθητη, - ε, για την ακρίβεια, αλαφροΐσκιωτα χαζή - που κάθε στιγμή που κοιτάζω τον μικρό μου νιώθω μια απέραντη ευγνωμοσύνη προς το σύμπαν και τα πάντα, μαζί με το γιοκαράκι μου μου φαίνονται τόσο υπέροχα. Τελικά είμαι απλώς ΜΑΜΑ! Να είναι καλά όλα τα "θαυματάκια" του κόσμου και εμείς να τα χαιρόμαστε.
Πόση ευτυχία μπορεί να χωρέσει σ'ενα τόσο μικρό παιδάκι; Να δεις που τελικά όσο μεγαλώνει τόσο θα μεγαλώνει και η ευτυχία. Και σε λίγες μέρες, τσουπ ξαφνικά θα διπλασιαστεί με το αδελφάκι της και εσύ δεν θα έχεις πού να χωρέσεις τόση χαρά και θα σου γλυστράει απαλά από τα μάτια.
"......Σε όλα αυτά τα μικρά, αδιάφορα για εσάς στιγμιότυπα...." ΚΑΛΕ ΟΛΙΒΙΑ ΓΙΑΤΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ??? ΚΑΘΟΛΟΥ!!, ίσα ίσα, περιγράφεις αυτό που νιώθει η κάθε μιά μας, υποθέτω!! έκρηξη ευγνομωσύνης που ο Θεός με διάλεξε για μαμά της!!!!!!!!! Να ζήσουν τα κουκλάκια μας!
"έκρηξη ευγνομωσύνης που ο Θεός με διάλεξε για μαμά της!!!!!!!!! " Έτσι ακριβώς Ζωή! Το ίδιο νιώθουμε -νομίζω- όλες μας! Χάιδω
k egw to idio aisthanomai k eyxomai na niwthoume etsi gia olh mas th zwh akoma k otan ta paidia mas megalwsoun...
Ax...βούρκωσαν τα μάτια μου πάλι...πως τα καταφέρνεις κάθε φορά...!!!!έτσι ακριβώς είναι!σαν να μιλάς μεσα από την ψυχή μου!με το καλό και να χαίρεσαι την υπέροχη οικογενειά σου!
Σου εύχομαι αυτά τα συναισθήματα να τα νιώθεις για μια ζωή! Εμένα ο μικρός μου(3 ετών και 4 μηνών) το τελευταίο διάστημα μου κάνει κάτι νάζια...Το βράδυ ξυπνα και με φωνάζει να πάω στο κρεβάτι του να κοιμηθούμε μαζί...Εμένα(καθότι πάλι έγκυος) με παίρνει γλυκα ο ύπνος ξανά και εκείνος μου χαιδεύει τα μαλλιά και με τα χεράκια του με τυλίγει όσο μπορεί! Όσο κοιμάται κάποιο χεράκι ή ποδαράκι του ακουμπούν συνέχεια πάνω μου για να με νιώθε ι εκεί...Δε ξέρω αν είναι σωστό αυτό που κάνω αλλά δε σηκώνομαι να πάω πίσω στο κρεβάτι μου όταν πια αποκοιμηθεί...Απολαμβάνω τόσο πολύ αυτές τις εκδηλώσεις της αγάπης του...Μου λένε ότι θα τον κάνω μαμάκια που τον χαιδεύω και τον φιλάω...Αλλά δε ξέρω...Για πόσο ακόμα θα τα δέχεται κι αυτός όλα αυτά και θα τα χαίρομαι και γω? Αγοράκι βλέπεις...Και τις στιγμές που δε μπο΄ρώ να τον αγκαλιάζω απλά κάθομαι και τον χαζεύω...Τα ματάκια του, τα χειλάκια του, το πως παίζει και γελάει...Μακάρι να είναι πάντα καλά τα παιδάκια μας!!!
Γεια σου ρε Ολίβια που με λίγες αράδες τα κατάφερες πάλι και με έκανες να κλάψω!!!!!
η κόρη μου 5,5 χρονών και οι διδυμοι γιοι μου 4 χρονών κολυμπούσαν με τα μπρατσάκια τους και ξαφνικά ήταν σαν να τους έβλεπα για πρώτη φορά και τσιμπιόμουν: έχω εγώ στ' αλήθεια τέτοια παιδιά; Πρώτη φορά το ένιωσα αυτό και μαζί με ευτυχία ένιωσα φόβο μην τη χάσω!
για μενα ειναι ερωτας.και μαλιστα χωρις βασανα, χωρις χτυποκαρδια μαγαπα δε μαγαπα.μαγαπα και μαλιστα πολυ.θυμαμαι μια περιοδο που ηταν αρρωστουλα και εγω ημουν στη δουλεια τα πρωινα, το μονο που ηθελα ηταν να γυρισω κοντα της.το στομαχι μου πεταριζε ακριβως όπως όταν ήμουν ερωτευμένη.εκεινες τις μερες καταλαβα πωσ ναι...ειναι ερωτας...
Αχ βρε Ολιβια ! Μανα ! Παντα ετσι ευτυχισμενη σου ευχομαι !!!! Αυτες τις μερες η δικια μου σκαει επιτελους κατι χαμογελα, με καρφωνει στα ματια και λεει,λεει,λεει.....αχ και να ξερα τι λεει ! Με τα χιλια ζορια κρατιεμαι να μη μπηξω τα κλαμματα απο τη συγκινηση και το τρομαξω το χρυσουλι μου. Πολλες φορες οταν την παιρνω αγκαλια, εχω κι ενα αγχος μη το σκασω το παιδι ,τοσο σφιχτα που τη κρατω! Φιλια σε ολες!!!!!!
εχεις δικιο Ολιβια, το καθε τι που κανει με κανει να νιωθω ευλογιμενη που το ζω. Καθε φορα που του ζητω να μου δωσει το φιλι της ζωης κ το κανει, νιωθω πως εχω τα παντα πως δεν χρειαζομαι τιπ. αλλο. Καθε βραδυ που με ξυπνα φωναζοντας μαμα μες στον υπνο του,μονο κ μονο για να σιγουρευτει πως ειμαι εκει νιωθω πως ολος ο κοσμος ειναι δικος μου, μια κ ο κοσμος μου ειναι αυτος.Το μικρο μου θαυμα με κανει να λαμπουν τα ματια μου καθε μερα απο χαρα κ λαχταρα, φοβο .....κ οτι συνεπαγετε με το να εισαι γονειος για το καθε τι καινουριο, μεγαλο ή μικρο που θα συμβει. Ναι ειμαι ευτυχισμενη δεν ζητω τιπ. αλλο!!! Με το καλο το μπεμπακι σου να ερθει να σου δωσει κ αλλες πολλες στιγμες ευτυχιας!!!!!!
Γεια σου Ολίβια!Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...Νομίζω για κάθε μάνα το ή τα παιδιά τους είναι ο θυσαυρός τους ,είναι Θείο δώρο ,είναι ευλογία ,είναι χαρά, είναι λύπη ,είναι άνχος, είναι περηφάνεια, είναι ευτυχία ,είναι....είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ....!!! Με το καλό να έρθει ο μπέμπης σου!!!φιλιά
ok Ολίβια με κάλυψες,τόσα πολλα και όμορφα συναισθήματα!!!πολές φορές μου έρχεται να κλάψω απο την τόση μεγάλη ευτυχία που νοιώθω όταν είναι αυτή ευτυχισμένη!
Εχεις απολυτο δικιο τα παιδια μας δινουν τη μεγαλυτερη ευτυχια.ειτε εχουμε κουραση ειτε εχουμε στεναχωρηθει και τσαντιστει μετη καθημερινοτητα αυτα ειναι η ζωη μας ο λογος που βλεπουμε το κοσμο με αλλο ματι.ναναι καλα ολα τα παιδια.
Είσαι μαμά...! Έτσι γίνεται... όπως εγώ κλαίω κάθε φορά που λέω ή γράφω κάτι για τους γιους μου, που νιώθω πλημμύρα συναισθημάτων και ξεχειλίζουν απ' τα μάτια μου... Αυτή δεν είναι η μαγεία του να είναι κανείς γονιός;;; Τα φιλιά μου σε όλους σας, κι ας μην σας έχω γνωρίσει ακόμη! Πάντα τέτοιες μικρές, καθημερινές ευτυχίες!!!