Η Ευρυδίκη που έγινε… Ευρυδίκος!

Η ιστορία της Νίκης

Χα χα χα χα,  γεια σας παιδιά! (αυτο ειναι απο τον πολυ Μικυ που βλεπω καθημερινα!!!!)

Είμαι η Νίκη  (η μύγα για τις φίλες!) και ήρθε η ώρα να σας πω την ιστορία μου για την δεύτερη μου γέννα… Αράξτε στην καρεκλίτσα σας, πάρτε και καμια μπιρίτσα ή παγωτο (οτι προτιματε) και… πάμε!!

Λοιπόν, μένω έγκυος τον Ιούνιο του 2011. Πάλι δεν καταλαβαίνω οτι περιμένω παιδάκι (ενώ έχω καθυστέρηση), όπως με το πρώτο μου νινι που πέρασε εναμισης μήνας να το πάρω χαμπάρι, εξακολουθώ να μην βάζω μυαλό και να θεωρώ δεδομένο οτι απλά αλλάζει η περίοδός μου..

Αφού τελικά το παίρνω γραμμή, κάνω ένα τεστ, το οποίο βαράει κόκκινο απο την αρχή και πολύ γρήγορα και κάνω και μια χοριακή για τα μάτια του κόσμου και ξεκινάω και πάλι τις ίδιες διαδικασίες… Διατροφη για τον διαβήτη, ενημέρωση στη δουλειά για να μην σηκώνω βάρη και όλα καλά..

Τα πράγματα κύλησαν λιγο  δύσκολα στην αρχη… Πέσαμε πάνω σε μετακόμιση, στο γάμο της κουνιάδας μου, με αποτέλεσμα να μην έχω όση βοήθεια θα ήθελα (με γονεις επαφές δεν εχω, οπότε βασίζομαι αποκλειστικά στην πεθερά την οποία »εχασα» για λιγο καιρό καθότι παντρευότανε η τελευταία της κορη). Έπαθα και μια μικρή αποκόλληση, τελικά όμως όλα πήγαν περίφημα…

Οι δυσκολίες ηταν στο να φέρω βόλτα ενα νέο και πολυ μεγαλύτερο σπιτι από αυτό που ζουσα πριν, ενα μωρο εναμιση ετους και φυσικα να δουλευω παραλληλα… Σταματησα με την κοιλια τουρλα, 7 μηνων και κατι!!!

Στο ταμειο (σε σουπερ μαρκετ δουλευω )ολοι οι πελάτες ήταν τόσο καλοί μαζί μου… και απολαυσα στο έπακρον ολη την εγκυμοσύνη μου, παρεα με χιλιάδες κόσμο…

Μέχρι τον 8ο μηνα περίμενα την Ευρυδίκη μου… την κοράκλα μου… τη ζουζούνα που θα την έκανα βασιλισσα… και φυσικά είχα πει οτι θα την ονομάσω ετσι απο την πεθερά που μου χει σταθεί καλύτερα και απο μάνα… το αξίζει…

Χαρες και πανηγύρια στο σπιτι, οταν σιγουρεψαμε την Ευρυδικουλα… Εκλαιγε απο χαρά! Αχ που να ‘ξερε ομως.. χι χι χι

Στο doppler ξαφνικα η Ευριδικη έγινε Ευρυδίκος και πάθαμε πλάκα με τον αντρα μου!!!! Ενιωσα ασχημα και πολλες τυψεις που στεναχωρεθηκα οταν μου ειπανε με σιγουρια οτι ειναι γιος!!!

Και στεναχωρεθηκα για το όνομα της πεθεράς μου…

Τι να κανεις, μας το φυλαγε το κωλοπαιδο… (…με την καλη εννοια παντα!!!!)

Πλησιαζουν οι μερες μου και τιποτα… Καθε μερα στο γιατρο και… τιποτα..!

– Βρε γιατρε μου, του ελεγα, κανε σε παρακαλω τα μαγικα σου να γεννησω αυθορμητα και όχι με πρόκληση… Θα έχω αγχος αν μπω προγραμματισμένα…

– Θα κανω οτι μπορω, μου απαντουσε

…μια, δυο, τρεις, τιποτα…

Ητανε Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου. Παμε ξανα να με δει και μου λεει «Βρε Νικη μου, αυτο αντι να κατεβει ανεβηκε και αλλο!!!!«

Φτου σου, λεω, δε θελει το ατιμο να βγει!!

Ειχα ταλαιπωρηθει, ουτε να φαω μπορουσα λογω διαβητη, ουτε να κοιμηθω λογω βαρους… δεν αντεχα αλλο!

– Αν δεν γεννησεις μεχρι την Πεμπτη, Παρασκευη θα μπουμε για προκληση!

Ειχα περιθωριο μεχρι την Δευτερα, αλλα λογω διαβητη ηθελε να με βαλει λιγο νωριτερα.

Τελικα αφου κανει τα μαγικα του, μου λεει «Αν δεν εχεις πονακια μεχρι αυριο, τοτε Παρασκευη μια και καλη… Αλλα προσεξε, οτιδηποτε αισθανθεις, με παιρνεις τηλεφωνο, δεν ειναι να το ρισκαρεις με τετοιο ιστορικο γεννας» (ευκολης και γρηγορης εννοουσε)

Η ωρα παει 18:00 και εχω ενοχλησεις..

Παει 18:30, ακομη οι ενοχλησεις…

Παει 19:οο και εξω ξεκιναει χαλασμος Κυριου… Τετοια βροχη ποτε δεν ειχα ματα δει!!!!!

Λεω στον αντρα μου «Εχω ενοχλησεις εδω και ωρα, αλλα οχι πονους…«

Μου λεει «Καλα, πλακα θα ‘χει να γεννησεις σημερα με τετοιον τρελοκαιρο!!! Παρε τηλεφωνο το γιατρο…«

– ΟΧΙ!

– Μην πας γυρευοντας και σε ξεγεννω στο αμαξι, κανονισε…

– Ντρεπομαι να τον ενοχλω.. Μα δεν ποναω, απλα εχω ενοχλησεις… Μην τον ξεσηκωνω αδικα!

– Αν δεν παρεις εσυ, θα παρω εγω!

– Καλα καλα, του λεω, θα παρω, λιγο υπομονη ακομη να μετρησουμε καθε ποσο ποναω (δεν πονουσα, ενοχλησεις ειχα, βρε κοριτσια, αληθεια)

Μετραμε και με πιανει καθε 7 λεπτα… Πολυ γρηγορα γινονται καθε 5 λεπτα και κατα τις 21:00 (ΩΩΩΩΩ ναι εκει καταληξαμε να τσακωθουμε που περνουσε η ωρα τοσο πολυ κι εγω δεν επαιρνα τηλεφωνο) οι ενοχλησεις ηταν καθε 2 λεπτα!!!!!!!!

Στις 21:30 παιρνω τηλεφωνο το γιατρο μου…

Του λεω οτι δεν ποναω, μα εχω ενοχλησεις καθε 2 λεπτα και μου λεει «Οπως εισαι φευγεις για Μητερα… Ξεκιναω κι εγω τωρα!!!«

Παιρνω τη μαια τηλεφωνο, τα πεθερικα μου, τις κουνιαδες μου και τους λεω πως μαλλον γενναμε!!!!!!

Ο αντρας μου μπηκε για ντουζακι (κανονικα εγω δεν επρεπε να μπω;; χα χα), εγω τακτοποιουσα το νεροχυτη με τα πιατα για να μην μεινουν, το σπιτι το ειχα ευτυχως στην εντελεια οποτε ειχα αραξει στον καναπε και περιμενα τον αντρα μου.. χα χα οτι να ‘ναι!!!

Ο μικρος Νικολακης επαιζε αμεριμνος και ξαφνικα ριχνει μεσα στο τζακι ενα παιχνιδι με μπαταρια και αρχισαν τα μπαμ και τα μπουμ… εκει λεω: Τωρα θα γεννησω..!!

Ευτυχως χαρη σε αυτο το γεγονος ο συζυγος εκανε πιο γρηγορα να ετοιμαστει!!!!

Μετα πηγα να αλλαξω, να βαλω τη white musk Μου, τα νυχια μου ηθελα να τα ξεβαψω, αλλα σκεφτηκα αστα τωρα… (ηταν κοκκινα κι ελεγα μηπως μου την λεγανε.. Πού πας, μαρη, με αυτο το χρωμα για να γεννησεις!!)

Τα ειχαμε ετοιμα τα πραγματα και φυγαμεεεεεεε… Στην αττικη οδο αναρωτιομουν αν οντως γενναω… ή αν ειναι ψευτοπονοι και γυρναω πισω… Αλλα οπως μου ειπε η κουνιαδα μου στο τηλεφωνο «Kαι να μην γεννας, θα σε κρατησουν να γεννησεις! Tι Δευτερα, τι Παρασκευη!«

Φτανουμε στις 23:00 περιπου… ηταν ολοι εκει!!!!! Γιατρος, μαια, πεθερικα και τελευταιοι εμεις!!! Τι ντροπη, χαχα!

Μου κανουν εισαγωγη, με τσεκαρει η μαια μου και μου λεει «Ok, έτοιμη εισαι για γεννα!!«

Κανω τα σχετικα προ γεννας, την ωρα που περιμενω να ενεργησει το κλυσμα, εχει ερθει ο γιατρος μου και μου πιανει την παρλα και ευχομαι να μην με πιασει το τσιρλιο εκεινη τη στιγμη, ωσπου ξαφνικα μου λεει «Τι περιμενουμε τωρα;;«

Του λεω «Το κλυσμα!!!«

«Ιιι και εγω σε ενοχλω;; Γιατι δεν το λες τοση ωρα; Φευγω…«

χα χα

Με πανε μετα να δω τον Νικο μου και ολη τη φαμιλια και αφου τους χαιρετησα πηγαμε στο δωματιακι… Ηταν το ιδιο δωματιο που περασα τις οδυνες στο πρωτο μου παιδι!

Κλασσικα οπως τοτε, ετσι και τωρα, εγιναν ολα πολυ γρηγορα… Με πιανανε καλοι πονοι επιτελους για γεννα!!!

Τους λεω «Καλε, πού ειναι ο αναισθησιολογος;;» 

Μου απαντανε «Ακομα δεν εχουν βγει οι εξετασεις σου…«

Τοτε μου σπαει τα νερα ο γιατρος μου κατα τις 00:15.. Και αμεσως, ρε κοριτσια, με επιασαν αφορητοι πονοι…

Ηρθε και ο αναισθησιολογος μετα απο εντολη του γιατρου μου και την ωρα της ενεσης, εγω ειχα εξωθησεις… 2 μαλιστα!!!!

Του ελεγα «Καλε μου γιατρουλη, μη με πονεσεις, ευχομαι να εισαι ελαφροχερης!«

«Ειμαι, ειμαι«, μου ελεγε, «ο καλυτερος!«

Το μωρο ειχε κατεβει… Ενιωθα το τσουξιμο και δεν μου εφταναν τα δικα μου, ειχα απο το αλλο δωματιο να ακουω… Ααααααααααα οοοοοοοοοοοο ιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!

Ουφ!

Ηταν μια μανουλα που δεν δεχοταν επισκληριδιο ο γιατρος της, αλλα ουτε κι εκεινη και υπεφερε!!!

Πω πω!! Ετσι, λεω, θα γεννησω κι εγω… Σιγα μην προλαβει να με πιασει η ενεση!!

Τελικα μου κανουν την ενεση, μετα βιας κρατιεμαι να μην σπρωξω για να μην πονεσω μεχρι να επιδρασει η ενεση και κατευθειαν με πανε στο χειρουργιο… Στο ιδιο που γεννησα το πρωτο μου… τι καλα!! Τα ζουσα ολα ξανα…. ιδια και απαραλλαχτα!!!!

Με τα ποδια ορθανοιχτα εγω και ενω τοση ωρα ηθελα να σπρωξω, ξαφνικα… τιποτα!

«Αντε καλε, σπρωξε«, μου λεει ο γιατρος.

«Μα δεν μου ερχεται τωρα!«, του λεω…

Περιμεναμε και μιλουσαμε ταυτοχρονα… επαιζε και μουσικη και ειπα ρε γμτ εκεινη την ωρα να το θυμαμαι το τραγουδι, αλλα τελικα οπως παντα το ξεχασα…

Μου ‘ρχεται εξωθηση και… αν και ζοριστηκα λιγο παραπανω απ’ οτι με το πρωτο μου παιδακι, τσουπ, βγηκε το κεφαλι!!!

Τοτε πεταγεται μια μαια και λεει «Αχου, εχει και μαλλακια!!!! Καταξανθο ειναι!!!!!!!«

Και παθαινουμε κολουμπρα με τον αντρα μου, καθοτι ολοι μας μελαχροινοι!!!!!!!!

Βαζει τα γελια οπως ολοι μεσα στο χειρουργιο (ο αντρας μου δε να δειτε γελακια…) και αμεσως μετα κανω αλλη μια μεγαλη εξωθηση και τσουυυυυυυυυυυυπ, παρτον παιδαρο εξω!!!

Αμεσως εκλαψε και εδειξε οτι θα ‘ναι ζωηρουλης και πειναλας… Αμεσως τον πηρα αγκαλια και τον θηλασα… Η ωρα ηταν 00:35…

3400 το βαρος του!!

Τους ευχαριστησα που ηταν ολοι τοσο καλοι και ευδιαθετοι και μου απαντησαν οτι δεν ειναι παντα ετσι… ειδικα οταν εχουν να κανουν με στριγκλες!! χα χα

Μετα ολα ηταν χαλαρα! Πηγα με το μωρο, ειδαμε τους συγγενεις, ο Νικος μου επιανε το χερακι του αδερφου του μετα απο επιθυμια της προισταμενης να ανταμωθουν τα αδερφακια αμεσως…

Και μετα απο κανα 2ωρο ανεβηκα στο δωματιο… Παλι σε παραθυρο οπως τοτε!!!..

Το μπεμπε μου το ονομασα «ματθαιακι»!!! Ηταν το καλυτερο μωρο τους δωματιου… ετρωγε, ρευοτανε, εκανε κακα και νανι… Τιποτε αλλο… τοσο καλοβολο!! (Μα τι αλλο θα μπορουσε να κανει;;)

Aαααααχχχχχχχχ… Uελω αλλο ενα κοριτσι κατα προτιμηση, οχι πως θα με χαλουσε και αλλος γιος και η γεννα μου να ηταν τοσο ευκολη οσο αυτες οι δυο…

Tο μονο που με εκανε να σκιαχτω ηταν μια κουβεντα του γιατρου μου: «Νικη αν σπαγανε τα νερα σου στο σπιτι, θα γεννουσες στο αμαξι…«

Τωρα ειμαστε 4 μηνων ακριβως… Τετοια ωρα που σας γραφω μολις ειχα γεννησει και τον ειχα αγκαλια μου…

Φιλια σε ολες!!

Και  ζηστε το οσο πιο εντονα μπορειτε!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com