Μαμά φουλ στο άγχος!
Μαμά φουλ στο άγχος!
μαμά Άννα
Πάντα ήμουν αγχωτικό άτομο… Με οτιδήποτε τρελαινόμουν. Πόσο μάλλον από τότε που απέκτησα παιδιά !
Το άγχος που έχει η κάθε μάνα είναι, νομίζω, το πιο δυνατό και ικανό να σε τρελάνει!!
Ή μήπως μόνο εγώ το παίρνω έτσι;;;
Ήδη από τώρα (που ο γιος είναι 2,5 και η κόρη 9 μηνών), έχω άγχος για το σχολείο τους, για τις σχέσεις τους, για τις παρέες τους, ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ… !
Βέβαια δεν μπορώ να πω πως είναι και πολύ φυσιολογικό όλο αυτό…
Οι κοντινοί μου μου λένε πως είμαι τρελή!!!
Τρελή ή μήπως φοβητσιάρα;; Ή μήπως όλοι οι υπόλοιποι τα παίρνουν όλα «Έλα μωρέ εντάξει…» ή «Σιγά μωρέ και τι θα πάθει;;;»
Ειλικρινά δεν ξέρω..!
Βλέπω ειδήσεις, ακούω ιστορίες για κακοποιημένα παιδιά, απαγωγές, διάφορα και πάντα βάζω τα παιδιά μου στην θέση αυτών των παιδιών..!!!!
Είναι παρανοϊκό;;;
Τις προάλλες είχα ανέβει Αθήνα για κάτι εξωτερικές δουλειές. Περνώντας από την Αιόλου, συνάντησα έναν ναρκομανή – που παραλίγο να πέσει πάνω μου γιατί ήταν γκολ- και κοιτώντας τον -ήταν δεν ήταν 30 χρονών- το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν η μανούλα του και μετά τα παιδιά μου! Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε τα παιδιά μας όχι μόνο από τα ναρκωτικά, υπάρχουν τόοοοοσα παράσιτα και τόοοοοοσοι ΚΑΚΟΙ άνθρωποι που πολλές φορές δεν πάει το μυαλό μας!
Εμείς κάνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ για αυτά και ίσως βρεθεί κάποιος –μερικές φορές και εμείς οι ίδιοι- να τους κάνουμε κακό!!!!
…Άκουσα για κάτι γνωστούς μας που επειδή σώνει και ντε τα παιδιά τους πρέπει να σπουδάσουν – στα καταπληκτικά μας πανεπιστήμια μας- ότι από την πολλή πίεση στην προσπάθειά της να περάσει το κορίτσι τους, εδώ και 2 χρόνια παίρνει ψυχοφάρμακα!!!!
Ένα άλλο κορίτσι μετά τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών αυτοκτόνησε!!!
ΕΛΕΟΣ !!!
ΓΙΑΤΙ;;;;; Γιατί πρέπει την κόρη μου ή το γιο μου, επειδή σπούδασε ο τάδε, να τον καταστρέψω πιέζοντάς τους να μπούνε στο πανεπιστήμιο;;
Σίγουρα κανείς μας δεν ξέρει ακριβώς πώς να είναι γονιός και δεν υπάρχει κανένας μα ΚΑΝΕΝΑΣ να μην έχει κάνει λάθη μεγάλα ή μικρά.
Αυτό που πρέπει να προσπαθούμε είναι να τους δώσουμε ΠΑΙΔΕΙΑ, να ξέρουν να μιλήσουν και να φερθούν απέναντι και σε ανθρώπους και στα ζωάκια –τα κακόμοιρα τα ζωάκια! Πόσες φορές δεν έχουμε δει τα πιτσιρίκια να κλοτσάνε ή να φοβερίζουνε τα σκυλάκια ή τα γατάκια που κυκλοφορούν;;
Τελικά, θα έπρεπε να υπάρχει «σχολείο» για γονείς ή τουλάχιστον φροντιστήριο…. Για τα βασικά!…..
Είμαι πολύ μπερδεμένη, αναλώνομαι συνέχεια στις σκέψεις των παιδιών μου και στις φοβίες μου για αυτά.
Έχω άγχος, έχω τύψεις, έχω ανησυχίες…
Άννα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πωπω κούκλα μου κάνε σεξ ή αλλιώς ψυχίατρο δεν θα την παλέψεις απαπα ... όλες έχουμε παιδιά αλλά σαν τρελές δεν κάνουμε !!
όλες οι μανούλες, λίγο πολύ, κάνουμε "κακές" σκέψεις αναφορικά με το μέλλον των παιδιών μας αλλά ας μην το αφήσουμε να επηρεάσει την καθημερινότητά μας και την σχέση μας με τα παιδιά. Ότι οι καιροί είναι δύσκολοι δεν το αμφισβητεί κανείς και τα λυπάμαι, πραγματικά, τα παιδιά μας που μεγαλώνουν τελικά σ'αυτόν τον κόσμο, αλλά ας είμαστε αισιόδοξες ότι θα είναι πιο τυχερά στην ζωή τους και ας τα μάθουμε να προστατεύονται όσο γίνεται γιατί αλλιώς το χάσαμε το μυαλουδάκι μας! (στο λέω εγώ αυτό, που είμαι επίσης ψυχαναγκαστικό άτομο, που ξενυχτώ πολλές φορές σκεπτόμενη μαύρα σενάρια, αλλά δεν την παλεύω γι'αυτό είπα να χαλαρώσω λίγο)
Μπορει να φανω κινηκη,αλλα θα στο πω....κανε επιγοντος sex....!
Όλα αυτά που περιγράφεις είναι σίγουρα στο μυαλό κάθε μαμάς. Και φυσικά αν μείνεις σε αυτές τις σκέψεις το σίγουρο είναι πως θα σε τρελάνουν και μαζί με εσένα και τα παιδάκια σου, στην προσπάθεια σου να τα προστατεύσεις. Το σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε μια πολύ καλή επικοινωνία με τα παιδιά μας από την βρεφική τους ηλικία ακόμα, και αυτό θα μας δώσει την δυνατότητα να τα κάνουμε δυνατούς χαρακτήρες. Γιατί οι απειλές όπως είπες, είναι πολλές και δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε. Μπορούμε όμως να "χτίσουμε" σωστούς ανθρώπους, με την αγάπη και την εμπιστοσύνη μας σε αυτά, και να φροντίσουμε να έχουν ένα γερό οικογενειακό τοίχος γύρω τους, να τα αγκαλιάζει.
Δεν είμαι μανούλα ακόμη. Αλλά έχω υπάρξει παιδί κάποιων γονιών όπως όλοι μας. Αυτό που νομίζω εγώ ότι έχουν ανάγκη τα παιδιά για να είναι θωρακισμένα στη ζωή τους είναι: 1. Αγάπη ειλικρινή και ανιδιοτελή. Να νιώθουν ότι οι γονείς τους θα ναι εκεί ό,τι και να συμβεί. 2. Αποδοχή. Να σέβονται τις επιλογές του παιδιού τους, να μη το συγκρίνουν και να μην περιμένουν να καλύψουν τα δικά τους όνειρα μέσα απ'αυτό. 3. Αυτοεκτίμηση πάνω απ'όλα. Να νιώθουν τα παιδιά τι αξίζουν και να το διεκδικούν, από τις παρέες τους, το σχολείο τους, ακόμη και από το σπίτι τους. 4. Κανόνες και πρόγραμμα.! Μπορεί στην αρχή να αντισταθούν...αλλά στην πορεία θα εκτιμήσουν και τα δύο στη ζωή τους. 5. Μια ισορροπημένη μανούλα που θα καταφέρει να αποδεχτεί το περιβάλλον που ζει και θα θωρακίσει το παιδί της με γνώση, και όχι με απαγορεύσεις, ώστε να αντιμετωπίζει το παιδί μόνο του τις δυσκολίες που σίγουρα θα προκύψουν μπροστά του. Αυτό που ξέρω είναι ότι η μεγαλύτερη ισορροπία για το παιδί είναι να έχει ισορροπημένους γονείς. Εύχομαι όλοι να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας γαλήνη μέσα στο βάρβαρο κόσμο που ζούμε και να καταφέρουμε να μεγαλώσουμε ολοκληρωμένους και δυναμικούς ανθρώπους για να φτιάξουν επιτέλους ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς φοβίες και παραίτηση.
nantia mou , ti na sou pw??? ayta pou les einai 100% swsta!!! na sai kala....
μια άσχημη κατάσταση με αρνητικές επιπτώσεις μακροπρόθεσμα. Τα φιλια μου!
Γλυκιά Μαμα Αννα, έχω φτάσει στο σημείο το άγχος να επηρεάζει την ζωή μου και να πάθαινω διάφορα απο αυτο όπως κρίσεις στομαχιου κλπ. Απο τότε που έγινα μανούλα κι εγω γέμισα άγχος, τύψεις κι ενοχές για τα πάντα. Συμβουλεύσου κάποιον ειδικό πριν να "σωματοποιηθουν" όλα αυτα που νιώθεις. Εγω δυστυχώς το πήρα χαμπάρι λίγο αργά, αλλα το πολεμαω. Και να θυμάσαι ότι δεν είναι κακο κάποιος να συμβουλευεται ψυχολόγο (με φοβο να τον πουν τρελό κλπ κλπ) κακο είναι να διαιωνιζουμε
Mikaela mou s eyxaristw.... ennoeitai pos den exw thema na dw psyxologo k eksipakouetai pws to exw skeftei .....
kapos etsi mporei k xeiroterh eimai kai ego!!!kai fantasou den eimai akoma manoula agxonomai gia ta paidakia pou tha fero se ayton ton kosmo k skeftomai apo tora pos tha to diaxeiristo gia na mh ta megaloso mesa sto agxos sta neyra k stis fovies mou!!!!
Άννα μου... γλυκιά μανούλα.. πρέπει να μάθουμε εμείς οι γονείς ποια είναι η θέση μας. Ναι ναι η θέση μας. Μετά την βρεφική ηλικία, η θέση του γονιού δεν είναι μπροστά από το παιδί, κλωτσώντας και σπρώχνοντας όλα τα εμπόδια και τα επικίνδυνα πράγματα από τον δρόμο που θα περάσει. Η θέση του είναι δίπλα στο παιδί. Να το κρατάει όποτε χρειάζεται,να δείχνει το σωστό και να επιβλέπει αυτόν τον δρόμο. Και μετά από λίγα χρόνια (ναι λίγα) η θέση του είναι πίσω από το παιδί.Η οπισθοφυλακή, η ασφάλεια, η σιγουριά και ο συμβουλάτορας αν χρειαστεί. Ένας γονιός τρομαγμένος, με άγχη και ανασφάλειες, δεν μπορεί να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη του παιδιού και να το κάνει να νιώσει ασφαλή, με αποτέλεσμα να μην ακούει και τις συμβουλές του με δυσάρεστα γι΄αυτό αποτελέσματα, δυστυχώς. Απέβαλε τα άγχη σου λοιπόν, γίνε λίγο "Σπαρτιάτισα μάνα" και με την ψυχραιμία σου θα κερδίσεις τα παιδιά σου και πολλά ακόμη οφέλη. Σε συμβουλεύω εγώ, μια μάνα που μεγάλωσε 2 γιούς (18 και 15 ετών σήμερα) σε μια μεγαλούπολη γεμάτη κινδύνους και κατάφερε να τους κάνει παλικάρια γεμάτα σιγουριά αλλά και αίσθηση των κινδύνων. Ξέρουν να υπερασπίζονται και να προστατεύουν τους εαυτούς τους αλλά και τους γύρω τους. Ψυχραιμία λοιπόν και όλα θα πάνε καλά!!!!
Sas eyxaristw poly K. Eleytheria! Oi simvoules sas einai poly polytimes!!! na sas zisoun ta palikaria sas k na ta kamarwnete!!
Γλυκειά μου σκέψου την καλύτερη δυνατή εξέλιξη και το πιθανότερο είναι να συμβεί. Το δικό μας καθήκον είναι απλώς να τα δυναμώσουμε να ξεπερνούν τις αναποδιές που ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ κάποια στιγμή θα συναντήσουν.
ευχομαι υγεια και ηρεμια στην οικογενεεια σου . Θελω επισης να σου πω πως λειτουργει σχεδον σε ολη την Ελλαδα ,ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ,εντελως δωρεαν απο φορεις του δημοσιου και που διαρκει 3 μηνες περιπου/1 φορα την εβδομαδα/ για 2 ωρες/με τη στηριξη ψυχολογων κλπ κλπ . Εχω ηδη γραφτει απο τελος Σεπτεμβριου,καποιε φιλες μου που ηδη πηγαν μου ειπαν πως βοηθηθηκαν παρα πολυ . Ψαξε κι εσυ στην πολη σου [βαλε στο google ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ πχ]
σ' ευχαριστώ αθανασία μου....
Εγω νομιζω οτι μονο κακο μπορει να κανει στο παιδι αυτη η υπερβολη και πσιρνω παραδειγμα σπο τον αντρσ μου. Οι γονεις του ηταν ακριβως ετσι και ειναι ακομα. Το αποτελεσμα ειναι ο αντρας μου να εχει ενα σωρο φοβιες, δεν κοιμαται μονος στο σπιτι γιατι φοβαται κ τις λιγες φορες που κοιμηθηκε μονος ηταν με ανοιχτη τν. Οταν βγαινω εξω μονη με το μωρο με τρελαινει στην κυριολεξια, να προσεχω να μην το κλεψουν, να προσεχω τους ναρκομανεις, τους μεθυσμενους, να πηγσινω μονο σε μερη με πολυ κοσμο για να μην μας πειραξει κανεις
Ορισμένος βαθμός άγχους είναι απόλυτα φυσιολογικός αλλά όταν αυτό είναι υπερβολικό θεωρείται παθολογικό. Αυτό οφείλεται σε εσένα, στον δικό σου ψυχικό κόσμο και όχι στους εξωτερικούς παράγοντες που νομίζεις ότι σε απειλούν. Θα ήταν καλό να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο για να κατανοήσεις την πηγή προέλευσης όλων αυτών και τον τρόπο διαχείρισής τους. Και όπως έχει πει κάποιος σοφός "είμαστε ευάλωτοι, αλλά όχι εύθραυστοι", το ίδιο και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις πτώσεις τους, αλλά μπορούμε να τους μάθουμε να ξανασηκώνονται όταν αυτό γίνεται. Και συμφωνω μαζί σου ότι δεν πρέπει να τα πιέζουμε, αλλά να τα αφήσουμε να επιλέξουν το δικό τους δρόμο.
η υπερβολή αυτή είναι μέσα μου και προσπαθώ να μην την βγάζω στα παιδιά , νομίζω πωσ τα καταφέρνω.....!
Απο ότι έχω καταλάβει δεν γίνεται να έισαι γονιός και να μην έχεις άνχος όλα αυτά είναι φυσιολογικά διαφορετικά θεωρήσε αναίσθητος.. εγώ που τώρα θα γίνω μάνα εχω τρελαθεί απο το άνχος μου μην πάθει κάτι το μωρό στην κοιλιά μου και δεν μπορέσω να το χαρώ... δοιάβασα πρόσφατα ιστορίες για ενδομήτριους θανάτους που μόνο καλό δεν μου έκαναν... όταν δεν ακούω το μωρό μου κλαίω και μετατόπισα το ραντεβού με τον γιατρό μου μια βδομάδα νωρίτερα μπας και γλυτώσω το κακό που έχω στο κεφάλι μου οτι θα συμβεί.. όλοι με περνάν για τρελή αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν την αγωνία μιας μάνας και τις ανυσιχίες τις ή κανουν πως δεν καταλαβαίνουν και κρύβονται πίσω απο το δαχτυλο τους διότι και αυτοί οι ίδιοι πέρασαν τις ίδιες ανυσηχιες... και άλλωστε μια παροιμία λέει φύλαγε τα ρούχα σου για έχεις τα μισά
Καπως ετσι ειμαι κι εγω οολα μα οοοοολα περνανε απο το μπλεντερ που εχω απο το κεφαλι μου ,και παντα ετσι ημουν τωρα με το παιδι απογινα.Το θεμα ειναι πως ετσι χανουμε την καθημερινοτητα και τις ομορφες στιγμες της και τα χρονια φευγουν τα παιδια μεγαλωνουν....Θα σου πω αυτο που λεω στον εαυτο μου οταν το αγχος φτανει να γινει πανικος και πνιγω τους γυρω μου .ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙΣ,ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕΣ.Η ζωη ειναι μικρη και πρεπει να τη χαρουμε οσο μπορουμε.