της Μαρίας Νιώτη
Ωραία εποχή το καλοκαίρι, δε συμφωνείτε; Όλα είναι πιο χαλαρά, πιο φωτεινά, πιο ανέμελα, πιο ήρεμα… και να μη θέλεις ν’ αλλάξεις διάθεση, δεν μπορείς ν’ αντισταθείς βλέποντας τον ήλιο να καίει, το θερμόμετρο να σαρανταρίζει και τρία πιτσιρίκια να ετοιμάζονται για μπάνιο στη θάλασσα… τι καλύτερο;
Σε μια τυπική μέρα η ζωή σου κυλάει χωρίς προβληματισμούς και βαριέσαι…
Σε μια ενδιαφέρουσα μέρα στη ζωή σου θα μάθεις κάτι ευχάριστο ή θα πληρωθείς…
Σε μια σούπερ απίθανη μέρα, όμως θα προβληματιστείς…
Ok, το να πας για μπάνιο με τα παιδιά, δεν είναι ούτε πρωτότυπο, ούτε απίθανο, μερικές φορές είναι και εξοντωτικό, αλλά, όταν συνειδητοποιείς πόσο διαφορετικοί άνθρωποι υπάρχουν γύρω σου ή πώς και αν, τελικά αλλάζει ο άνθρωπος, ε τότε κάτι γίνεται!
Φτάνουμε στην παραλία, κλείνουμε πρώτη θέση στις ξαπλώστρες, φοράμε το αντιηλιακό και εκεί που προσεγγίζουμε ακτή και τουρτουρίζω εγώ απ το κρύο, ενώ προσπαθώ να το παίξω θηλυκός Φελπς και σούπερμαν μαζί, ακούγεται το συμπαθέστατο «γαβ-γαβ»!!
Την ίδια στιγμή βλέπεις όοοολα τα κεφάλια να προσπαθούν να εντοπίσουν την πηγή του θορύβου… οι μισοί αδιαφορούν, άλλοι χαμογελούν αληθινά, άλλοι βρίζουν από μέσα τους τύπου «το σκυλί τώρα τι το ήθελε;», μερικοί σκύβουν να το χαϊδέψουν και λίγοι κάνουν φασαρία και σαματά για την έλευση του τετράποδου στην παραλία…
Εγώ ανήκω πλέον στον τύπο που χαϊδεύω, πιάνω συζήτηση για τη ράτσα και το σκυλολόι και δεν ενοχλούμαι, έλα, όμως που δίπλα μας καθόταν μία αξιολογότατη μαμά ενός δίχρονου αγοριού, που μόλις αντίκρισε το ζωντανό, άλλαξε δεκαπέντε χρώματα! Άρχισε πανικόβλητη να μαζεύει τα κουβαδάκια, να τακτοποιεί πετσέτες και φυσικά να αγκαλιάσει το μικρό παιδάκι της (φοβήθηκε, φαίνεται μήπως το μικρό μαλτεζάκι του πάρει τα φτυαράκια και φτιάξει πύργους!), αλλά το πιο «σοβαρό» ήταν το μετά, πάει μπροστά στο ζευγάρι του μαλτέζικου εχθρού και με ύφος διατάζει «να πάρετε το βρωμόσκυλό σας από την παραλία! Δε βλέπετε ότι εδώ παίζουν παιδιά;!».
Τι να πεις τώρα; Κόκαλο εγώ, κόκαλο και το ζευγάρι, οι άλλοι δεν έδωσαν σημασία στο συμβάν.
Τελικά, μετά τη λογομαχία, το μαλτεζάκι άλλαξε θέση και παρέμεινε δεμένο με το λουρί στην ξαπλώστρα, χάλια πέρασε δηλαδή το ψυχούλι, το καταλυπήθηκα..
Και κάθομαι και σκέφτομαι, υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται ένα μαλτεζάκι ή το σιχαίνονται, μα υποτίθεται ότι σου λέει ότι είναι εμβολιασμένο και ο άλλος δεν είναι χαζός, ώστε να σου φέρει λυτό το ντόπερμαν δίπλα στο παιδί σου!
Και ποιος είμαι εγώ, που θα περάσω τους φόβους μου στο παιδί μου; Το ότι μπορεί να μου δάγκωσε τη γάμπα στα 16 μου το σκυλί του κολλητού μου, γιατί δεν του έδινα σουβλάκι, που έτρωγα, όταν κάναμε beach party αυτό δε σημαίνει ούτε ότι θα ξαναγίνει, ούτε ότι όλα τα σκυλιά αγαπάνε το σουβλάκι, τόσο ώστε να σε κόψουν στα δύο!
Και εν πάση περιπτώσει, σ’ ενοχλεί κάτι, δεν μπορείς να το πεις με όμορφο τρόπο; Μπορεί να έχεις τα χίλια δίκια, αλλά μιλώντας άσχημα και απειλητικά χάνεις σχεδόν όλο το δίκιο!
Ωραία, εσένα σ’ ενοχλεί το σκυλί, εμένα όμως μ’ αρέσει και θέλω να μπει στη γούρνα, που ετοίμασαν οι μικρές μου γι’ αυτό, να πλατσουρίσει και μετά να τιναχτεί κι αυτά να γελάνε, που γίνονται όλα χάλια!
Αλλά το δικαίωμά μου σταματάει εκεί, όπου αρχίζει το δικαίωμα του άλλου.. ναι, αλλά ποιός είναι ο πρώτος και ποιος ο δεύτερος;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πολύ καλό κείμενο πραγματικά. Συμφωνώ σε πάρα πολλά σημεία, με μία ένσταση όμως. Εγώ είμαι αλλεργική σε κάθε είδους τρίχα ζώου (ήμαρτον δηλαδή)! Αν έρθω σε επαφή με τρίχα γάτας/ σκύλου/ αλόγου -σε αυτά έχω εντοπίσει την αλεργία μέχρι στιγμής- βγάζω εξανθήματα & αν είμαι σε κλειστό χώρο ή δίπλα σε ζωάκι με πιάνει και αναπνευστικό! Τέλειο, δε λέω, αλλά κουραστικό... Εγώ λοιπόν αν πάω στην παραλία και είναι δίπλα μου ένα άλογο (:D) πρέπει να μαζευτούμε συμπούρμπουλοι (παιδί, άντρας, κουβαδάκια, ομπρέλες) και να γυρίσουμε σπίτι. Τι φταίει το άλογο που εγώ έχω αλλεργία -θα μου πείτε- και θα έχετε και δίκιο... Τίποτα! Εγώ τι φταίω που έχω αλλεργία? Τίποτα.... Άρα? όλοι οι καλοί χωράνε :D (Αυτά τα γυναικεία "άρα" είναι υπέροχα :D) Υ.Γ. ποτέ δεν έχω διώξει άνθρωπο απο παραλία-κούνιες- πάρκο επειδή είχε σκύλο Υ.Γ.2 την κόρη μου ποτε μα ποτέ μα ποτέ δεν την φόβισα με τα ζώα γενικά. Πάντα της σκουπίζω το χέρι με μωρομάντιλο μετά απο χάιδεμα σκύλου (μην τουμπανιάσω σα το γουρουνόψαρο στην μέση του δρόμου) αλλά πάντα την ενθαρρύνω -με την σύμφωνη γνώμη του αφεντικού- να χαιδέψει/ μιλήσει/ στείλει φιλάκι στα σκυλάκια :D
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΜΠΑΛΑ ΠΟΛΛΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ,ΑΜ ΔΕ.., ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΙΟ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ,ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ...ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ
Επί τη ευκαιρία να σας πω τι είδα σε κάποια παραλία επαρχίας? Είναι μακριά από κατοικημένη (από ανθρώπους) περιοχή αλλά έχει πολλά ζώα που βόσκουν ελεύθερα (αγελάδες και κάτι τεράστια γουρούνια). Η παραλία επίσης τεράστια. Μαγαζιά με ξαπλώστρες ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια στην παραλία αλλά με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Η παραλία τεράστια,σας είπα, με ψιλή άμμο. Ανάμεσα σε δυο καφετέριες λοιπόν ένα απόγευμα πέρασε ένα κοπάδι (μάλλον οικογένεια ήταν ) αποτελούμενο από 6-7 γουρούνια(!!!) και μπήκαν στην θάλασσα για μπάνιο!!! Πως το χαιρόταν! Δεν έχω ξαναδεί γουρούνια στο νερό!! Ούτε και ήξερε κανένας σε ποιον ανήκουν για να του πει να τα μαζέψει. Ελεύθερα ήταν. Είχε πολύ πλάκα! Αργότερα έμαθα ότι και οι αγελάδες κατεβαίνουν για μπάνιο. Αν με ενόχλησε? Δεν είμαι φιλόζωος και μου φάνηκε κάπως. Αλλά αισθάνθηκα πιο πολύ ότι οι άνθρωποι καταπατούμε κάποιες φορές το χώρο των ζώων. Ποιος μου έδωσε εμένα την άδεια να κάνω μπάνιο στην παραλία και ποιος έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει από τα ζώα? Αυτά τα ζώα ζουν εκεί όλο το χρόνο και εμείς πάμε 2-3 μήνες το καλοκαίρι. Για λόγους υγιεινής έχω μόνο τις ενστάσεις μου. Σίγουρα δεν είναι εμβολιασμένα. Αλλά αφού ζουν εκεί? Να μην ξαναπάμε στην παραλία αυτή? Είναι μια πεντακάθαρη παραλία κοντά σε εκβολές ποταμού. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι ακριβώς μπορεί να έχουν τα νερά όμως ποιος θα μου εγγυηθεί ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα τα νερά είναι καθαρά?
Λοιπόν.... κανονικά δεν θα έγραφα αλλά είδα κάποια σχόλια στο Facebook που με ενόχλησαν. Έχω 2 παιδιά, ηλικίας 3 και 5 ετών. Έχω επίσης ένα μικρόσωμο Yorkshire terrier το οποίο λατρεύουμε οικογενειακως. Το σκυλί μας λοιπόν το παίρνουμε μαζί μας σε "σχεδόν" άδειες παραλίες. Είμαι από τους φιλόζωου ς που το σκυλάκι τους είναι φουλ εμβολιασμενό και επίσης στο λουρί του υπάρχει πάντα κρεμασμένη μια θήκη με σακούλες για τις ακαθαρσίες του. Πότε δεν έχω αφήσει πουθενά "δωράκι". Στην χώρα που ζω υπάρχει ετήσιο τέλος το οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε. Το πληρώνω και αυτό. Γιατί λοιπόν δεν έχω το δικαίωμα να πάρω τον σκύλο μου στην παραλία? Επίσης γνωρίζετε ότι τα σκυλιά ποτέ μα ποτέ δεν κάνουν την ανάγκη τους στο νερό? Όπως εμείς τα ΖΏΑ? Σέβομαι τους άλλους και τις ιδιοτροπίες τους για αυτό και δεν πάω καθημερινά σε οργανωμένες πλαζ (αυτές δηλαδή που πληρώνουμε χρυσάφι) Όμως εμένα ποιος θα με σεβαστεί? Η μανούλα του μικρού που θα αλλάξει το μικρό της και θα παρατήσει την πάνα στην άμμο και θα φύγει εμένα με ρώτησε?