Σκυλοκαβγάδες!

Σκυλοκαβγάδες!

της Μαρίας Νιώτη

Ωραία εποχή το καλοκαίρι, δε συμφωνείτε; Όλα είναι πιο χαλαρά, πιο φωτεινά, πιο ανέμελα, πιο ήρεμα… και να μη θέλεις ν’ αλλάξεις διάθεση, δεν μπορείς ν’ αντισταθείς βλέποντας τον ήλιο να καίει, το θερμόμετρο να σαρανταρίζει και τρία πιτσιρίκια να ετοιμάζονται για μπάνιο στη θάλασσα… τι καλύτερο;

Σε μια τυπική μέρα η ζωή σου κυλάει χωρίς προβληματισμούς και βαριέσαι…

Σε μια ενδιαφέρουσα μέρα στη ζωή σου θα μάθεις κάτι ευχάριστο ή θα πληρωθείς…

Σε μια σούπερ απίθανη μέρα, όμως θα προβληματιστείς…

Ok, το να πας για μπάνιο με τα παιδιά, δεν είναι ούτε πρωτότυπο, ούτε απίθανο, μερικές φορές είναι και εξοντωτικό, αλλά, όταν συνειδητοποιείς πόσο διαφορετικοί άνθρωποι υπάρχουν γύρω σου ή πώς και αν, τελικά αλλάζει ο άνθρωπος, ε τότε κάτι γίνεται!

Φτάνουμε στην παραλία, κλείνουμε πρώτη θέση στις ξαπλώστρες, φοράμε το αντιηλιακό και εκεί που προσεγγίζουμε ακτή και τουρτουρίζω εγώ απ το κρύο, ενώ προσπαθώ να το παίξω θηλυκός Φελπς και σούπερμαν μαζί, ακούγεται το συμπαθέστατο «γαβ-γαβ»!!

Την ίδια στιγμή βλέπεις όοοολα τα κεφάλια να προσπαθούν να εντοπίσουν την πηγή του θορύβου… οι μισοί αδιαφορούν, άλλοι χαμογελούν αληθινά, άλλοι βρίζουν από μέσα τους τύπου «το σκυλί τώρα τι το ήθελε;», μερικοί σκύβουν να το χαϊδέψουν και λίγοι κάνουν φασαρία και σαματά για την έλευση του τετράποδου στην παραλία…

Εγώ ανήκω πλέον στον τύπο που χαϊδεύω, πιάνω συζήτηση για τη ράτσα και το σκυλολόι και δεν ενοχλούμαι, έλα, όμως που δίπλα μας καθόταν μία αξιολογότατη μαμά ενός δίχρονου αγοριού, που μόλις αντίκρισε το ζωντανό, άλλαξε δεκαπέντε χρώματα! Άρχισε πανικόβλητη να μαζεύει τα κουβαδάκια, να τακτοποιεί πετσέτες και φυσικά να αγκαλιάσει το μικρό παιδάκι της (φοβήθηκε, φαίνεται μήπως το μικρό μαλτεζάκι του πάρει τα φτυαράκια και φτιάξει πύργους!), αλλά το πιο «σοβαρό» ήταν το μετά, πάει μπροστά στο ζευγάρι του μαλτέζικου εχθρού και με ύφος διατάζει «να πάρετε το βρωμόσκυλό σας από την παραλία! Δε βλέπετε ότι εδώ παίζουν παιδιά;!».

Τι να πεις τώρα; Κόκαλο εγώ, κόκαλο και το ζευγάρι, οι άλλοι δεν έδωσαν σημασία στο συμβάν.

Τελικά, μετά τη λογομαχία, το μαλτεζάκι άλλαξε θέση και παρέμεινε δεμένο με το λουρί στην ξαπλώστρα, χάλια πέρασε δηλαδή το ψυχούλι, το καταλυπήθηκα..

Και κάθομαι και σκέφτομαι, υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται ένα μαλτεζάκι ή το σιχαίνονται, μα υποτίθεται ότι σου λέει ότι είναι εμβολιασμένο και ο άλλος δεν είναι χαζός, ώστε να σου φέρει λυτό το ντόπερμαν δίπλα στο παιδί σου!

Και ποιος είμαι εγώ, που θα περάσω τους φόβους μου στο παιδί μου; Το ότι μπορεί να μου δάγκωσε τη γάμπα στα 16 μου το σκυλί του κολλητού μου, γιατί δεν του έδινα σουβλάκι, που έτρωγα, όταν κάναμε beach party αυτό δε σημαίνει ούτε ότι θα ξαναγίνει, ούτε ότι όλα τα σκυλιά αγαπάνε το σουβλάκι, τόσο ώστε να σε κόψουν στα δύο!

Και εν πάση περιπτώσει, σ’ ενοχλεί κάτι, δεν μπορείς να το πεις με όμορφο τρόπο; Μπορεί να έχεις τα χίλια δίκια, αλλά μιλώντας άσχημα και απειλητικά χάνεις σχεδόν όλο το δίκιο!

Ωραία, εσένα σ’ ενοχλεί το σκυλί, εμένα όμως μ’ αρέσει και θέλω να μπει στη γούρνα, που ετοίμασαν οι μικρές μου γι’ αυτό, να πλατσουρίσει και μετά να τιναχτεί κι αυτά να γελάνε, που γίνονται όλα χάλια!

Αλλά το δικαίωμά μου σταματάει εκεί, όπου αρχίζει το δικαίωμα του άλλου.. ναι, αλλά ποιός είναι ο πρώτος και ποιος ο δεύτερος;