Δεν είμαι σκάρτη, φίλε μου!
Δεν μπορω να ξερω τι θα πει ευτυχια σε μια αγαπημενη οικογενεια, γιατι χωρισα οταν τα παιδια μου ηταν 2,5 ο μεγαλος και 1 έτους η μικρη. Τωρα που ειναι 5 και 3,5 αντιστοιχα, εχω μαθει να ειμαι ο πατερας και η μητερα μαζι. Ο κακος και ο καλος του παιχνιδιου. Ξερω οτι αναρωτιουνται…. «Εμεις μπαμπα δεν εχουμε;»
Τους λεω πως ειναι στα καραβια…. Τι να πεις; Δεν νοιαζεται ουτε να σας δει; Εχει αλλες προτεραιοτητες;
Στο δικαστηριο για την επιμελεια μαλλον ηταν ο μοναδικος που εμφανιστηκε να πει οτι «Δεν θελω να δικαστω. Να εφευγα καλυτερα;«
Στο παρκο με κοιτουν με απορια.
«Ολο μονη ειναι»
«Πού μενετε;»
«Α, γιατι με τους γονεις σου;»
Ο κοσμος ειναι πικροχολος! Οσο επαναστατικοι και φιλελευθεροι και αν το παιζουν! Λες και ζουμε στο 1900 και βαλε… Αν εστω ενας μπορουσε να μας νιωσει, οσες το παλευουμε μονες μας, ισως να ειχαμε ενα κουραγιο παραπανω. Αλλα πιστευω οτι κρατιομαστε μονο απο αυτες τις παιδικες φατσουλες…. Που λεμε μεσα μας «εγω δεν θα σας παρατησω». Ποτέ! Αλλωστε εν γνωση μας κανουμε παιδια… Εαν εν γνωση μας τα απορριπτουμε, ειμαστε αξιοι της μοιρας μας…. Αλλα οχι και βλεμματα υποτιμησης απο αλλους γονει! Επειδη εσυ εισαι καλα με τον αντρα/γυναικα σου, αυτο εμενα δεν με κανει σκαρτη, φιλε μου… Με κανει πιο δυνατη!!!!!
Ακομα και στην χαρτουρα των σχολειων ή οταν εκανε εγχειρηση ο γιος μου και ημουν μονη ήοταν ημουν σε ενα αναψυκτηριο και ειχα κορακιασει να πιω κατι (γιατι ειχα παρει μονο στα παιδια να φανε και να πιουνε) αλλα δεν μπορουσα να πεταχτω και να περιμενω στην ουρα γιατι ημουν μονη… Δεν με λυγιζει!! Με λυγιζουν ομως τα σχολια απο ξερολες…. Σχολια που θα μεινουν μεσα μου χαραγμενα… Υποτιμησης…
Δεν νομιζω να κανουμε οικογενειες για να τις διαλυουμε, αλλα οταν συμβαινει, μη μιλατε περιφρονητικα…. Μη γελατε ειρωνικα…. Γενικα θυμηθειτε πως δεν εχουν αισθηματα μονο οι «τελειοι». Ολοι νιωθουμε…. Και ποτε μα ποτε δε ξεχναμε πως μας εκαναν να νιωσουμε…
Ευχαριστω οσους με εκαναν πιο δυνατη με την συμπεριφορα τους… Ενα χαμογελο μπορει να λεει πολλα, αλλα κρυβει πολλα περισσοτερα.
Αν αφηνα την σκληροτητα τους να με αγγιξει, θα ειχα πολυ στεναχωρημενα παιδια… Ευτυχως τα δικα μου γελανε… Και οχι μονο με το στομα, αλλα με τα ματια… Και αυτο λεει πολλα!
μαμά Ν.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Γέννησα πριν 35 μέρες έναν κούκλο κι ο πατέρας του μας εγκατέλειψε όταν ο μικρός μου ήταν 10 ημερών γιατί είχε δικά του προβλήματα όπως είπε. Ούτε καν δέχτηκε να τον αναγνωρίσει. Βλέπεις δεν είχαμε παντρευτεί. Ευτυχώς μάλλον τώρα που το σκέφτομαι. Ελπίζω να γίνω μια αξία μαμά σαν εσένα. Εύχομαι πάντα γερή και δυνατή για να καλύπτεις το κενό και να προστατευεις τα αγγελούδια σου.
Καλό κουράγιο κοριτσαρα μου δυνατή, με έκανες και έκλαψε. Απλός να είσαι δυνατή
Μανουλες σαν εσενα είστε μικρες ηρωιδες... Κλεινε τα αυτια σου στις κακίες και κρατα κοντα σου μονο τους λίγους που σε καταλαβαινουν και σε νοιαζονται. .. η ζωη ειναι ωραια για να κατσεις να χαλαστεις για τον καθε ηλιθιο που δεν εχει ιδέα ... Σσυνεχισε με το κεφαλι ψηλά. .. φιλακια
ΜΠΡΑΒΟ ΣΥΝΕΧΙΣΕ. ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ 1000 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΙΕΡΟ. ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ, ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΣ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ. ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΟΧΟΛΟΣ.
Να μην σε απασχολει καθολου η γνωμη των αλλων.αφοσιωσου στα παιδακια σου και να περνεις δυναμη απο τα καθημερινα τους χαμογελα.ειμαι κι εγω μαννουλα και το δικο μου το παιδακι εχει εναν "εξαφανισμενο" μπαμπα αλλα το μονο που με απασχολει ειναι να μην νιωσει μεγαλονωντας αυτο το κενο.ο κοσμος ας κοιταξει μεσα στο σπιτι του και τα δικα του προβληματα.
Είσαι μοναδική κ υπεροχη μανούλα..κ μην θεοποεις τις ευτυχισμένες οικογένειες γιατι κ εγώ παντρεμένη είμαι αλλά τις μισές φορές μόνη μου γυρνάω γιατί ο αλλος βαριέται που ζει...κ,δεν είναι οι μισοί που έχουν χωρίσει αλλά οι περισσότεροι κ οι υπόλοιποι μπορεί κ να χωρίσουν στο μέλλον.αυτο που κάνεις είναι το πιο δυσκολο πράγμα στο κόσμο κ πρέπει να είσαι υπερήφανη!
μπραβο σου που μεγαλώνεις μονη σου τα παιδιά σου με τόσο κόπο και για τις αξίες που τους δίνεις. Πραγματικά όμως γιατί κάθεσαι και σκέφτεσαι τι λένε οι υπόλοιποι??σημασία έχει τι νιώθεις εσύ και τι νιώθουν τα παιδιά σου που τα μεγαλώνει μια υπέροχη μανούλα όπως εσύ. και να σου πω κάτι άλλο πυο τείνει να γίνει η δική μου αρχή: πολύς κόσμος είναι κακός και κομπλεξικός.το παν σε αυτή τη ζωή ειναι να ζήσεις όπως εσύ θες και πάντα με αξιοπρέπεια. ΟΤΙ και να κάνεις κάποιος καλοθελητής θα βρεθεί να σε θίξει κ να σε κακολογήσει. είτε αυτό είναι κακό, είτε είνια καλό είτε είναι όμορφο είτε είναι ασχημο. οπότε πολύ απλά μη δίνεις σημασία σε μικρόψυχους ανθρώπους και ζήσε όσο πιο όμορφα μπορε΄ςι για τα παιδιά σου. η κακία του κόσμου όντως πληγώνει πολλές φορές αλλά μάθε να την προσπερνάς και μόνο εσύ θα βγεις κερδισμένη.
Αυτα τα ιδια και χειροτερα περασε η δικη μου μαμα,μπορω να σε καταλαβω ως ενα σημειο επειδη το βιωσα απο κοντα.Οι κοπελες που λενε εστω και καλοπροαιρετα ''εισαι λαθος,εισαι υπερευαισθητη'' δεν το λενε απο κακια αλλα γιατι δεν μπορουν να το βιωσουν.Εχοντας μεγαλωσει μονο με την μαμα μου και τον αδερφο μου,σου λεω με βεβαιοτητα οτι ναι οι εικονες που εβλεπα την μαμα μου να λυγιζει και να κλαιει και να στεναχωριεται επειδη εκανε δυο δουλειες να μας μεγαλωσει μιας και κανεις αλλος δεν μπορουσε να συμμετεχει ουτε οικονομικα ουτε συναισθηματικα,ναι νοιωθω οτι οταν χωρισαν οι δικοι μου εχασα και ενα κομματι της μαμας μου μιας που δεν την εβλεπα σχεδον ποτε λογω της δουλειας της προκειμενου να αναταπεξελθει στα υπερογκα χρεη που μας αφησε ο πατερας μου.Εχοντας μεγαλωσει πλεον και βαδιζοντας στο κατωφλι να εχω δικα μου παιδια σου λεω μετα βεβαιοτητας οτι ασχετα απο τον κακο κοσμο και τα γεματα πικρια σχολια που ειχε ακουσει και ειχαμε ακουσει,η μανα μου κανει για 10 πατεραδες και δεν θα την αλλαζα με τιποτα στον κοσμο.Η στηριξη και η αγαπη της με εκαναν τον ανθρωπο που ειμαι σημερα.Δεν απαγκιστρωθηκε επανω μας και ας μην ξαναεφτιαξε την ζωη της,μας εδωσε την δυναμη να πιστευουμε στον εαυτο μας και να ανοιξουμε τα φτερα μας.Οσες γιορτες και να εχασε στο σχολειο γιατι δεν της εδιναν ρεπο,οσα γενεθλια ελειπε μακρυα μου,οσες γιορτες,παραμονες χριστουγεννων εκανα μονη μου με τον αδερφο μου και εκεινη δεν ηταν εκει σωματικα,ηταν εκει που ειχαμε ενα σπιτι γεματο αγαπη και ενα πιατο φαγητο στο τραπεζι μας.Ειμαι πολυ περηφανη για εκεινη και μακαρι αν ποτε μου τυχει μια τετοια κατασταση οσο και να το απευχομαι,να εχω τα κοτσια οπως εκεινη,οπως και εσυ να μην λυγισω και να γινω το στηριγμα των παιδιων μου.
Φυσικά και δεν είσαι σκάρτη. Ήρωας είσαι! Όσο για τα βλέμματα και τα σχόλια που αναφέρεις δυστυχώς έτσι αντιμετωπίζονται οι χωρισμένες γυναίκες. Η Conchita γίνεται δεκτή από την ελληνική κοινωνία, η χωρισμένη μητέρα όχι. Να ξέρεις πάντως ότι υπάρχει όχι μόνο ένας αλλά πολλοί που μπορούν να σε νιώσουν. Προσπάθησε να αγνοείς τους πικρόχολους και όλα θα πάνε καλά. Μήπως αν είσαι παντρεμένος δεν δέχεσαι κουτσομπολιό και στραβά βλέμματα ή μήπως οι παντρεμένοι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία μπορεί να είναι πολύ πιο καταστρεπτικά για ένα παιδί από ότι η απουσία του πατέρα;
ΜΑΚΑΡΙ να σκεφτοντουσαν ετσι οι περισσοτερες γυναικες!!! Ποσα παιδια θα γλιτωνανε ανεξιτηλες πληγες κ τραυματα απο γονεις που μισουν οενας τον αλλον.. Ποσα παιδια θα γινοντουσαν διαφορετικοι ενηλικες αν ειχαν μεγαλωσει μονο με τη μαμα αντι με εναν μπαμπα που τους τιμωρει για τη σικη του συστυχια. ΜΠΡΑΒΟ Κ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ Κ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΚΡΟΧΟΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ
Ναι ναι...αυτοί που κάνουν τα σχόλια είναι και οι δήθεν "καθωσπρέπει " που τσαλαπάτησαν και τσαλαπατούν τον εαυτό τους, τα όνειρά τους και δυστυχώς τα παιδιά τους, ζούνε μια "δήθεν" κατάσταση που ονομάζουν "ευτυχία" (έχω γνωρίσει τέτοιες περιπτώσεις) και πέρα από αυτό καταδικάζουν οτιδήποτε άλλο....και συνήθως είναι οι πιο δυστυχισμένοι. Ένα πράγμα να εύχεσαι κοριτσάκι μου, να έχεις την υγεία σου, εσύ και τα παιδάκια σου. Μην ασχολείσαι με μισανθρωπους.
Μα καλά, ποιος κάνει σχόλια για το διαζύγιο, τη στιγμή που οι μισοί γάμοι διαλύονται; Μην αισθάνεσαι άσχημα, ούτε η πρώτη είσαι, ούτε η τελευταία που χώρισε.
Μόνο ηρωίδα θα μπορούσα να χαρακτηρίσω. Για όλες τις μάχες που δίνεις καθημερινά, για όλες τις θυσίες και τις προσπάθειες να γεμίσεις το κενό του πατέρα τους κι όχι μόνο. Θαυμασμός κι εκτίμηση αξίζει σ'ολες εσάς που μεγαλώνετε με τέτοιες συνθήκες τα παιδιά σας και είμαι σίγουρη ότι θα το βλέπεις στα μάτια τους όσο μεγαλώνουν και θα'ναι το μεγαλύτερο βραβείο και η καλύτερη δικαίωση. Να τα χαίρεσαι και να τα καμαρώνεις τα αγγελούδια σου!
Ποιος; Ποιος το ΚΕΡΑΤΟ μου σκέφτεται έτσι; Είμαστε τόσο σκάρτοι τελικά εμείς οι άνθρωποι; Γιατί να κάνει οποιοσδήποτε κάποιον άλλο να νιώσει έτσι; ΓΙΑΤΙ; Κοπέλα μου. Έχεις έναν κόσμο! ΕΝΑΝ! Κι αυτός είναι τα παιδιά σου! Στάσου πλάι τους και δείξ'τους πως να πετάνε ελεύθερα και να αγαπάνε και η ζωή σου θα γεμίσει ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν για το καλό που έκανες!
1ον ο "πατέρας" των παιδιών σου είναι ένα γουρούνι!! τι σχέση έχει το διαζύγιο με τα παιδιά;!επιτέλους δηλαδή! 2ον κι εγώ κυκλοφορώ συνεχώς μόνη μου με το παιδί γιατί ο άνδρας μου δουλεύει και κανεις ποτέ δεν το σχολίασε. Μάλλον απλώς σου τη δίνει η στάση του και αισθάνεσαι περίεργα. δεν είναι λογικό. τόσες μαμάδες μόνες. Αν είναι χαρούμενα τα παιδάκια σου, όλα καλά θα πάνε. Κι αν δεν έχουν μπαμπά, έχουν μια μαμά που κάνει για 2
Φυσικά δεν αμφισβητώ όσα γράφεις, κάτι αισθάνθηκες. Σκέφτομαι μόνο μήπως είσαι λίγο υπερευαίσθητη στο θέμα. Δεν έχουν πρόβλημα τα παιδάκια σου και ούτε θα έχουν ποτέ. Ο μπαμπάς αν δεν είναι καλός μπαμπάς, τι να τον κάνεις
Μπράβο μαμά! Πάντα άξια!!!!
Σε βρίσκω λάθος !!!! Ξέρεις τι θα πει ευτυχία σε μια οικογένεια , γιατί τα παιδιά σου γελάνε και ΝΑΙ είστε ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ . Και Σκάρτη δεν νομίζω πως μπορεί να σε κάνει κανείς , παρά μόνο οι πράξεις σου . Δεν νομίζω πως υπάρχουν άνθρωποι στην παιδική χαρά που γελάν με μια μαμά μόνη , που δεν έχει εναν άνθρωπο να τις πάει ένα νερό στο νοσοκομείο . Αν έχεις συναντήσει τέτοιους "ανθρώπους" λυπάμαι ...... Καταλαβαίνω πως θα ήθελες κάτι άλλο για τα παιδιά σου ...και αυτό σε τιμά !