Φαντάζομαι ότι ακόμα και οι πιο άσχετες με τη μαγειρική, ένα λουκάνικο θα το έχετε βράσει κάποια στιγμή στη ζωή σας. Φανταστείτε λοιπόν το λουκάνικο την ώρα που βράζει μέσα στο κατσαρολάκι: φουσκώνει, φουσκώνει, φουσκώνει και αν το παραβράσεις, κάνει ένα χρατς και ανοίγει. Ε κάπως έτσι νιώθω εγώ τα πόδια μου αυτές τις ημέρες. Πόδια λουκάνικα. Πρησμένα απίστευτα πολύ, ειδικά τις ώρες της μεγάλης ζέστης. Φανταστείτε ότι δεν μπορώ να φορέσω ούτε τις πιο ξεχειλωμένες σαγιονάρες μου, το πόδι σταματάει στα μισά της «διχάλας» και η φτέρνα μένει απέξω.
Πρησμένη είμαι γενικά τώρα που το σκέφτομαι. Η κοιλιά είναι σαν μπαλόνι και μάλιστα σκληρή σκληρή, ενώ το πρόσωπο είναι σαν τον Ρόκυ μετά από αρκετά μπουνίδια πάνω στο ρινγκ.
Τα έχεις αυτά το καλοκαίρι με την εγκυμοσύνη, μου λένε. Και μου προτείνουν να το ρίξω στο άραγμα και να έχω τα πόδια ψηλά και να ατενίζω το ταβάνι σαν Βούδας, μετρώντας αντίστροφα για τη λευτεριά. Ναι, αλλά εγώ συμμαζεμό δεν έχω. Είναι δυνατόν να μη χαρώ τα μπανάκια με το κοριτσάκι μου και να κάθομαι με τα πόδια πάνω σε 5 μαξιλάρες; Πάρε λοιπόν πρήξιμο!
Μου είπαν επίσης ότι βοηθούν τα πολύ κρύα ποδόλουτρα. Κάθε βράδυ λέω να κάνω, αλλά μετά με πιάνει μια τρομερή ατονία και νύστα που αν δεν προσγειωθώ στο μαξιλάρι μου σε 5 λεπτά, παίζει να με πάρει ο ύπνος εκεί που βρίσκομαι. Έχω γίνει η γκρινιάρα της παρέας και η χασμουρητού, αυτή που πρώτη λέει «Δεν πάμε σιγά σιγά;»
Η αλήθεια είναι ότι και προς το τέλος της πρώτης μου εγκυμοσύνης -γέννησα Φλεβάρη την Αθηνά- είχα αρκετό πρήξιμο, αλλά αυτή τη φορά έχω ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Ευτυχώς οι εξετάσεις μου είναι όλες πολύ καλές, μόνο ο σίδηρος έχει πέσει στα πατώματα και έτσι άρχισα να παίρνω ταμπλέτες.
Κατά τ’ άλλα πάμε καλά! Νομίζω πως με έχει πιάσει το σύνδρομο της φωλιάς και ανυπομονώ να επιστρέψουμε στη βάση μας και να ετοιμάσουμε το σπίτι για τον ερχομό του μικρού. Προς το παρόν το σπίτι μας φωνάζει «νήπιο!» και «κοριτσάκι!», ήρθε η ώρα να αποκτήσει και μία δόση «νεογέννητο!» και «αγοράκι!».
Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι έντονα τον τοκετό, προσπαθώ να προετοιμαστώ για τη μεγάλη στιγμή. Αν και πιο πριν γέμιζα με φόβο, τώρα είμαι αρκετά πιο χαλαρή.
Η Αθηνά συνεχίζει να γεμίζει με φιλιά την κοιλιά μου. Χθες στην παραλία είχαν σταθεί κάποιοι και την χάζευαν την ώρα που έριχνε δεκάδες «Μα!» «Μα, μα, μα!» στην κοιλιά μου, ενώ ταυτόχρονα την αγκάλιαζε σφιχτά και με τα δύο χέρια. Προσπαθεί να μάθει και το όνομα «Αρχέλαος» και για παιδάκι που ακόμα δεν λέει ακόμα πολλά, ομολογουμένως κάτι κουτσοκαταφέρνει (είναι και δύσκολο το όνομα. Ο ανηψιός μου την πρώτη φορά που το άκουσε, είπε «Αυχέλαος;» χαχα)
Δεν έμεινε πολύ ακόμα… Φάγαμε τον γάιδαρο και είμαστε στην ουρά! Το πόσο ανυπομονώ, δεν περιγράφεται! Και μόνο στη σκέψη ότι θα έχω ένα νεογεννητάκι στην αγκαλιά μου, νιώθω συγκίνηση… Νομίζω πως κατά βάθος, ακόμα δεν το έχω πιστέψει!
Συν-εγκυούλες μου… Πώς είστε;
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Σε καθε εβδομαδα που διανύω πηγαινω στο δικο σου ποστ της αναλογης εβδομαδας και βλεπω αν περναμε τα ιδια. Λοιπον, πρηξιμο δεν εχω πολυ, μονο αλλαξα νουμερο παπουτσι, και ειναι αδυνατον να φορεσω οτιδηποτε κλειστο- κατι καινουρια που αγορασα μπαλαρινες πανε χαμενα, την πρωτη μερα που τα φορεσα μου εκαναν τα ποδια λουκανικα που λες κι εσυ, ειμαι στα +2 νουμερα, απο 36 πηγα 38, που θα φτασει; Εχω τρελλαθει να ψωνιζω του μικρου πραγματακια, για το μαιευτηριο αλλα και γενικα!Καλε τι ομορφα που ειναι ολα τα μωρουδιακα, και για αγορακια βρισκεις ωραια πραγματα. Εχω ξαμολησει και συγγενεις και φιλους να βρουν οτι δεν βρισκω εγω! ΔΕΝ εχω μεγαλη κοιλια, βλεπω ζουμερες κοιλιες και ψιλοζηλευω, ολοι λενε εισαι (τόσο); δεν σου φαινεται καθολου!! Μετα λεω ευτυχως γιατι δεν ειναι οτι καλυτερο να μη μπορεις να συγυριστεις. Και αυτο το συνδρομο της φωλιας, εχω διαβασει οτι αφορα το σπιτι, μετα μανιας θελω να κανω δουλειες και να αλλαξω τα παντα εδω μεσα (τωρα στης ακριβειας τον καιρο!!). Και κυριως θελω να φτιαξω παιδικο δωματιο, αν και στην αρχη ειπα οτι θα το φτιαξω οταν ο αντρακος μου θα ειναι ετοιμος να μετακομισει, 3 μηνων περιπου!!! Ολιβια σου ευχομαι να γεννησεις συντομα, γιατι διαβαζω την αγωνια σου, και με "κανενα" πονο!!!!Με το καλο να ερθει ο Αρχελαος!!
Θα συμφωνήσω με την Έφη, μείωσε το αλάτι. Να πω την αλήθεια εγώ το έχω κόψει σχεδόν τελείως -πολλές μέρες και τελείως- και δεν έχω πάθει τίποτα (είμαι 37 εβδομάδων). Το χρειάζεσαι το καλοκαίρι αν κινείσαι κι ιδρώνεις, αλλά όντας έγκυος υποθέτω πως κι εσύ δε θα κινείσαι ιδιαίτερα ούτως ή άλλως αυτές τις ημέρες, οπότε και να το κόψεις τελείως δεν πρόκειται να πάθεις κάτι (πάντα βέβαια με την έγκριση του γιατρού σου). Κάποια στιγμή στην 30η εβδομάδα ξεκίνησα να κάνω ελαφρά κατακράτηση και το έκοψα, οπότε και ξεπρήστηκα και δεν ξαναπρήστηκα!
OLIBIA KOYRAGIO OTAN THA KRATHSEIS TO MIKROYLI STHN AGALIA SOU THA TA XEXASEIS OLA.AKOMA POLYGYRO EISAI?PROSPATHO NA KATALAVO SE POIA PARALIA EISTE EMEIS MENOUME GERAKINH K KANOYME MPANIO PSAKOYDIA STO PEYKO TON IDIOKTHTH TON LENE VAGELLI K EINAI APO POLYGURO