Στο πέμπτο νινι τα καταφερα (με τη βοήθεια της Παναγίας)!

Στο πέμπτο νινι τα καταφερα (με τη βοήθεια της Παναγίας)!

μαμά Σταματία

Γειας σας, με λενε Σταματια.

Με αφορμη δυο τελευταια αρθρα σας που διαβασα, πηρα την αποφαση να μιλησω και εγω για τη δικη μου ιστορια ζωης!

Παντρευομαι το 2006 το Δεκεμβρη και αποφασιζουμε να μην ξεκινησουμε απο την αρχη της κοινης μας ζωης τις προσπαθειες για μωρο, αλλα απο το δευτερο χρονο. Και οντως ετσι εγινε… Μενω εγκυος στους δυο μηνες προσπαθειων, δεν το αντιλαμβανομαι καθολου! Με καθυστερηση (που παντα ειχα) συνεχιζα και σηκωνα βαρη (δουλεια-σουπερ μαρκετ)! Το αποτελεσμα βεβαια…; Το εχασα.

Συνεχιζω με το δευτερο, παλι δεν το καταλαβα (θα λετε τωρα που διαβαζετε «Σε χωριο ζει;» Οχι!), γιατι η περιοδος μου δεν ηταν σταθερη λογω θυρεοειδη! Nα μην τα πολυλογω, το χανω και αυτό, γιατι κολλησα τη γριπη την καινουρια που ειχε τότε πρωτοερθει…

Ολα αυτα τα μαθαινα με χοριακη, αφοτου τα εχανα και ειχα εμετους… Ο γιατρος μου πολυ καλος, γνωστος απο την αδερφη μου που τον ειχε και δεν ειχε ζησει ουκ ολιγα και με εκεινη με ανεμοβλογιά… Τελος παντων…

Στο τριτο… εξωμητριο! 2 μηνων με προλαβε στο τσακ ο ντοκτωρ (τωρα γελαω και λεω «Εγω τα εζησα αυτα;;»), με μυριστηκε με τις μοναδες που πολλαπλασιαζονταν και σακος τιποτα! Χανω τη μια σαλπιγγουλα μου, μου λεει ο γιατρος «Σε ενα εξαμηνο ξαναπροσπαθησε και αν δουμε οτι δεν πιανεις, τοτε εξωσωματικη…«

Πραγματικα στο 8αμηνο συλλαμβανω, παω στο γιατρο, παθαινει σοκ. Μου λεει «Μπραβο ρε θηριο, αλλες μπλοκαρουν και δεν ξαναπιανουν με μια σαλπιγγα..«

Βλεπουμε σακο, καρδουλα οχι ακομα… Μου λεει «Ελα σε 10 μερες να την ακουσουμε!«

Τη 10η μερα, ημερα των γενεθλειων μου στις 11 Φλεβαρη, ενω ενιωθα οτι πηγαιναν ολα καλα, ουτε αιμα, ουτε τιποτα, μου ηρθε να λιαστω στο μπαλκονι η κυρια.. Παει και το τεταρτο!!!

Το καλο ηταν οτι παρολο που εφτανα 2 μηνων δεν εκανα αποξεση, γιατι ο οργανισμος μου εδιωχνε και το παραμικρο που υπηρχε μεσα μου… Αμεσως μετα μου εδωσε μια σελιδα εξετασεις ο ντοκτωρ για να δουμε τι εφταιγε, γιατι δεν πιστευε οτι εφταιγαν τα βαρη κλπ… Εγω ειχα μια ενδοκρινολογο που πηγαινε η πεθερα μου, ταχα ηταν καλη… Αλλα μονο αν της εκανες δωρακια κολωνιτσες…. Γι΄ αυτο και μου ειχε πασαρει απλως κατι χαπια και νομιζα εγω και ο γυναικολογος μου οτι ηταν ρυθμισμενος ο θυρεοειδης μου…

Ελα που η αδερφη μου με «ετρωγε» ποσο καιρο να παω και σε αλλον.. οπως και πηγα! Για να τελειωσω με την αλλη γιατρο, της ειχα πει για τις αποβολες και ρωτησα μηπως τα αντισωματα μου που ειναι ανεβασμενα κανουν τη ζημια!

«Οχι, κατηγορηματικα«, μου ειπε η @@@@@!!!

Παω σε αλλον ενδοκρινολογο μου βρισκει οτι αυτο ειναι το προβλημα και οτι πρεπει να παρω συγκεκριμενη αγωγη σε συμφωνια με το γυναικολογο… Εκεινος με στελνει σε δικο του για καθ΄εξιν αποβολες ειδικευμενο, συμφωνουν και οι τρεις για την αγωγη…

Στο «καπακι» παω ΤΗΝΟ!!!

«Μονο μια Παναγια θα με σωσει» λεω…

ΣΕ 10 ΜΕΡΕΣ ΜΕΝΩ ΕΓΚΥΟΣ!!!! Τιποτα τυχαιο…. Παω, παιρνω την κορτιζονουλα μου, τις ενεσουλες μου και λεω οτι ειναι να γινει θα γινει… Γιατι παντα αγχωνομουν… Και τι καταφερνα..; Ανεβαζα τα αντισωματα στα υψη και αυτα σκοτωναν το ΘΑΥΜΑ που δημιουργοταν μεσα μου!!!!

Ολα θα δειχναν αμα ακουγαμε καρδουλα… και ακουσαμε… Και οσο μεγαλωνε ελεγα «ΘΕΕ ΜΟΥ, μη μου το παρεις τωρα και αυτο…!«

Τωρα δακρυσα, ενω πριν γελουσα οσο σας τα εξιστορουσα! Δακρυσα γιατι σκεφτηκα τη ΖΩΟΥΛΑ που μεγαλωνε μεσα μου και ΑΚΟΜΑ δεν το πιστευω οτι μετα απο ΟΛΑ αυτα, εχω το γιοκαρινο μου 4ων μηνων…

Και ΝΑΙ, το Σεπτεβρη το βαπτιζω στην Τηνο!!! Πως να μην το κανω, αφου ολα ξεκινησαν τα ωραια μεσα σε 10 μερες που εφυγα απο το νησι…!!!

Συγγνωμη που τα γραφω ορθα κοφτα-βιαστικα, αλλα κοιταω το σημερα που εχω αγκαλια το ΘΑΥΜΑ ΜΟΥ, το δικο μου θαυμα…. Ευχαριστω που μου δωσατε την ευκαιρια να ακουστει και η δικια μου ιστορια ζωης…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com