Με τη βοήθεια της Αγίας Άννας και του νέου μου γιατρού

Γεια σας μανούλες, είμαι η μαμά Γιάννα και θα ήθελα να σας πω την δική μου ιστορία.

Παντρεύτηκα το 2000 και 2 μηνες μετά έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Πετάξαμε οικογενεικώς από την χαρά μας, αφού ήταν κάτι που το θέλαμε πολύ. Δυστυχώς 1 εβδομάδα μετά έχασα το μωράκι μου. Εδώ λοιπόν ξεκινάει και ο δικός μου Γολγοθάς.

Επειδή έμενα στην επαρχία λοιπόν άρχισα να επισκέπτομαι τους τοπικούς γιατρούς στην προσπαθεια μου να μείνω πάλι έγκυος. Ο πρώτος γιατρός λοιπόν που είπε «Θα σου κάνω μία ένεση για να μείνεις σίγουρα έγκυος«, όταν λοιπόν δεν έμεινα μου δήλωσε ότι έχω μία σάλπιγγα κλειστή… Χωρίς εξετάσεις! Στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι ήταν και οι 2 ανοιχτές. Αυτός με παίδευε 2 χρόνια περίπου.

Οταν μετακόμισα στην Αθήνα είχα πολλές επιλογές.  Αλλαξα περίπου 6 γιατρούς και 6 χρόνια μετά ήμουν πάλι στο ίδιο σημείο από όπου είχα ξεκινήσει, μόνο που είχαμε δώσει τρελά ποσά σε εξετάσεις παραεξετάσεις και μας είχει πάρει πολύ από κάτω.

Το 2008 μου λένε για έναν γιατρό που θα με προσέξει πολύ γιατί ήταν φίλος γνωστής μου και αποφασίζω να περάσω και απο εκεί μια βόλτα. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν να μην πατήσω στο ιατρείο του ποτέ. Πάτησα όμως και την πάτησα για τα καλά. Μπήκα στην διαδικασία και έκανα χειρουργείο για αφαίρεση κύστης που θα μπορούσε να αφαιρεθεί λαπαροσκοπικά, 2 σπερματεγχύσεις και 1 εξωσωματική σε διάστημα  15 μηνών. Ηταν τόση η λαχτάρα μου να αποκτήσω ένα μωράκι που θα έκανα -αν οικονομικά το άντεχα- κάθε μήνα. Το χειρότερο κομμάτι ήταν η αναμονή, αυτές οι 15 μέρες που δεν περνούσαν με τίποτα. Ξάπλα και να προσπαθείς να μην αγχώνεσαι και να μην το σκέφτεσαι.

Την εξωσωματική, λοιπόν, μου την έκανε σε γνωστό κέντρο γνωστού γιατρού στις εξωσωματικές, μάλιστα στη διάρκεια της ωοληψίας ήταν και αυτός εκεί. Οταν συνήλθα πονούσα και πήγα σπίτι όπου έπεσα ξερή. Οταν πήγαμε για να γίνει η εμφύτευση μετά από λίγες μέρες, με πήγε σε ένα δωμάτιο του κέντρου αυτού και με μία μεγάλη σύριγγα (δεν ξέρω πως ακριβώς την λένε) έκανε την εμφύτευση, μου ευχήθηκε και αυτό ήταν.

Δύο εβδομαδες αργότερα βγαίνω από το μικροβιολογικό και παίρνω τηλέφωνο τον γιατρό μου και του λέω τις μονάδες και μου απαντάει «Είναι λίγες οι μονάδες, να επαναλάβεις την χοριακή σε δύο μέρες«

Σε δύο μέρες είχαν πέσει οι μονάδες και πάλι στο τηλέφωνο μου είπε με λίγα λόγια ότι έφταιγα εγώ. Τρελάθηκα, με το ζόρι κράτησα τον άντρα μου να μην πάει να τον πλακώσει. Οι μονάδες όμως δεν έπεφταν τελείως και πήγα στον γιατρό που είχαν όλες οι φίλες και συνάδελφοι γιατί τον άλλο δεν μπορούσα ούτε να τον ακούσω. Αν δεν έπεφταν, θα έπρεπε να πάρω ένα χάπι με το οποίο όμως δεν θα έπρεπε ή δεν θα μπορούσα να μείνω έγκυος για 6 μήνες. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το πάρω και ξεκίνησα άλλες εξετάσεις και αποφασίσαμε να κάνουμε μία τελευταια προσπάθεια με τον γιατρό που συνεργαζόταν ο δικός μου.

Σ’ αυτήν την εξωσωματική όλαν ήταν διαφορετικά, μετά την ωοληψία δεν πονούσα καθόλου, αμέσως μετά πήγα στην δουλεία και το κυριότερο η εμφύτευση έγινε μέσα σε χειρουργείο και αφού τοποθετήθηκαν τα έμβρυα έγινε υπέρηχος για να μου δείξουν ότι όντως τοποθετήθηκαν. Μετά μου είπαν ότι δεν χρειαζόταν να μείνω ξάπλα 2 εβδομάδες, απλά να μην κουράζομαι και να μην σηκώνω βάρη. Την ημέρα που πηγαίναμε να κάνουμε την χοριακή, προσευχήθηκα και παρακάλεσα ττην Αγία Αννα να είμαι έγκυος και έταξα να δώσω το όνομά της αν έκανα κορίτσι.

Και ήρθε η μεγάλη μέρα δεν θα ξεχάσω την ημέρα αυτή όσο ζω. Είμαστε με τον αντρούλη μου σε μεγάλο μαιευτήριο, εκεί που έγινε και η εξωσωματική, στο σαλόνι με άλλα ζευγάρια που περιμένουν να πάνε για εξωσωματικές και βλέπω τον γιατρό μου να έρχεται προς το μέρος μας. Προσπαθώ να διαβάσω το προσωπό να δω μία έκφραση που θα μαρτυρήσει το αποτέλεσμα και τότε πλησιάζει τον άντρα μου, του δίνει το χέρι και του λέει «Συγχαρητήρια» και αμέσως μου φεύγουν δάκρυα… Χαράς αυτή την φορά.

Ο πρώτος υπέρηχος έδειξε 2 καρδούλες και αυτό ήταν και το όνειρό μου να αποκτήσω δίδυμα. Δυστυχώς το ένα δεν τα κατάφερε αλλά ευτυχώς 9 μήνες μετά, στις 10 Ιουλίου του 2010 και μετά από 10 χρόνια προσπαθειών κράτησα στα χέρια μου το μωρό μου, το σπλάχνο μου το κοριτσάκι μου. Την Άννούλα μου.

Κάθε μέρα της λέω «Πού ήσουν εσύ; Γιατί άργησες τόσο;» και κάθε βράδυ προσεύχομαι και ζητώ από την Παναγία να έχει καλά τον γιατρό μου και την οικογένειά του γιατί δεν με είδε σαν χρήματα αλλά σαν άνθρωπο!

Πάνω από όλους ευχαριστώ την Παναγία και την Αγία Αννα που άκουσαν την προσευχή μου και μου έστειλαν το πολυτιμότερο «δωράκι», όπως την αποκαλώ.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι την ώρα της καισαρικής ο γιατρός μου με ρώτησε λεπτομέρεις για το χειρουργείο αφαίρεσης κύστης που είχα κάνει με τον απατεώνα και μετά την γέννα μας είπε ότι αν δεν γεννούσα εκείνη την μέρα το μωρό μου θα πνιγόταν στο λίπος μου είχε μαζευτεί στην τομή μου λόγω λάθους του προηγούμενου γιατρού και τότε ήταν που δεν θα τον έσωζε τίποτα από τα χέρια μας.

Συγνώμη αν σας κούρασα και κουράγιο στα ζευγάρια που ξεκινούν αυτή την διαδικασία!

Προσοχή στους γιατρούς!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com