Ανακάλυψα το eimaimama και αφού είδα όλες τις ιστορίες, είπα να γράψω και εγώ τη δική μου εμπειρία, μιας και έγινα μαμά στα 17…
Δεν ήμουν καν 17 όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος και φυσικά… έπαθα σοκ! Σκεφτόμουν ότι το τεστ ήταν λάθος, έτσι αποφάσισα να πάω σε μια γυναικολόγο. Και μου το επιβεβαίωσε! Ο μεγαλύτερός μου φόβος έγινε πραγματικοτητα.
«Κατι τώρα; Πώς το λέμε στους δικούς μου;»
Όπως είναι φυσικό, δεν περίμεναν να γίνω μαμά τόσο μικρή, ούτε και να σταματήσω το σχολείο μου. Άλλα σχέδια είχαν για μένα. Να μην τα πολυλογώ, με τις πολλές αντιρρήσεις στην αρχή, κατάφεραν τελικά να συνειδητοποιήσουν ότι θα γίνουν παππούδες, πριν καλά καλά κλείσουν τα σαράντα.
Ο πρώτος υπέρηχος ήταν για μένα υπέροχος. Με το που άκουσα την καρδούλα του μπέμπη μου, έβαλα τα κλάματα. Αθόρυβα!
Περνούσε ο καιρος και η εγκυμοσύνη προχωρούσε ομαλά, περίμενα πως και πως την πιθανή ημερομηνία τοκετού στις 27 Μαίου 2012… Στον έβδομο μήνα άρχισαν οι συσπάσεις και ο γιατρός μου είπε να αρχίσω να το μαγνήσιο. Με τόσο μαγνήσιο (6 χάπια την ημέρα για μία εβδομάδα και αργότερα τρία την εβδομάδα μέχρι να μπω στο μήνα μου, αν και δεν το τήρησα), ήξερα ότι δεν θα γεννήσω σύντομα!
Οι μέρες περνούσαν, μπήκα στο μήνα μου, χωρίς κανένα ίχνος επερχόμενης γέννας!
Η πιθανή μου ημερομηνία είχε φτάσει και εγώ κόντευα να σκάσω. Ήμουν πρησμένη, αλλά ευτυχώς είχα βάλει μόνο 10 κιλά. Πήγα για την καθιερωμένη επίσκεψη στο νοσοκομείο της Καβάλας στο γιατρό μου με παρακολουθούσε και αφού με έβαλαν σε καρδιοτοκογράφο και με εξέτασαν, μου είπαν πως ακόμη έχω μόνο διαστολή δύο και το μωρό είναι πολύ ψηλά, κάτι που έδειχνε πως ο μπεμπάκος μου δεν είχε σκοπό να γεννηθεί. Ε, αφού με έστειλαν σπίτι μου το απόγευμα της 27ης Μαίου -Κυριακή μάλιστα- θα ξαναπήγαινα για επανεξέταση δύο μέρες μετά. Αλλά ο γιατρός μου, οικογενειακός φίλος, επικοινώνησε με τη μαμά μου και της είπε ότι θα ήταν καλύτερα να κάνουμε καισαρική, γιατί υπήρχε περίπτωση να μην αντέξω τους πόνους.
Εγώ είχα ψιλοφοβηθεί τις τελευταίες μέρες και σκέφτηκα ότι η καισαρική θα ήταν εύκολη λύση.
Αφού κάναμε εισαγωγή Δευτέρα απόγευμα, το ίδιο βράδυ άρχισα να έχω λίγη αιμορραγία. Είπα «Ωπ, εδώ είμαστε! Θα γεννήσω φυσιολογικά και δεν θα έχω κανέναν μαζί μου!»
Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα…
Το επόμενο πρωί και μετά από ένα βράδυ ξάγρυπνη, άρχισαν να με ετοιμάζουν για το χειρουργείο. Με όλο το σόι μαζεμένο και το δικό μου και του άντρα μου, μπήκα στο χειρουργείο. Λόγω ηλικίας, όλοι προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Και έτσι έγινε. Μετά από 20 λεπτά στο χειρουργείο, με συζητήσεις και γέλια, άκουσα το κλάμα του μικρού μου. Τον πήραν, τον τύλιξαν και μου τον έφεραν. Μέσα στη ζαλάδα μου άκουσα μια μαία να μου λέει ότι το μωρό είναι σίγουρα τέσσερα κιλά!
Αφού γύρισα στο δωμάτιο και κοιμήθηκα 2 ώρες, περίμενα πως και πως να μου φέρουν το μωρό μου! Άρχισαν και οι πόνοι μόλις πέρασε και η νάρκωση και η μόνη μου παρηγοριά ήταν αυτός! Το μωρό μου!
Τελικά τον πήρα αγκαλιά 9 ώρες μετά και ένιωσα τα πάντα!
«3.950 και 55 εκατοστά παίδαρος!», μου είπε η μαμά μου.
Εκείνη τη στιγμή ήμουν η πιο ευτυχισμένη κοπέλα στον κόσμο..! Ακόμα και τώρα το ίδιο νιώθω! Είμαι εξαρτημένη από το γιο μου και όπως μου ειπαν και οι μαίες «Πρέπει να είσαι περήφανη που πήρες αυτή την απόφαση!»
Βέβαια, αν κάνω και δεύτερο παιδί, θα προσπαθήσω να γεννήσω φυσιολογικά!
Παρ’ όλο που δεν κατάφερα να δώσω εξετάσεις και να τελειώσω το Λύκειο, δεν έχω πρόβλημα. Το έχω ήδη δρομολογήσει και αυτό. Δεν θα άλλαζα για τίποτε στον κόσμο αυτή την απόφασή μου και λατρεύω το μωρό μου όσο τίποτε άλλο στον κόσμο! Τώρα μάλιστα κατάλαβα πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της μαμάς που ακόμα και εγώ η ίδια δεν την άντεχα μέχρι πριν λίγους μήνες!
Άλλωστε… θα μεγαλώσουμε μαζί!!
Μικαέλλα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
να σου ζήσει ...κι εγώ εχω δυο κόρες 12 κ 10 ,είμαι 30 όλοι με περνουν για αδερφή ή για ξαδερφη τους,, στο σχολείο ιδιώς τα πρώτα χρόνια όταν άκουγαν οι δάσκαλοι που με έλεγαν μαμά τρελαίνονταν έίχε πλάκα....δεν το μετάνιωσα ουτε για μια στιγμή ποτέ ,,θα εχεις κάποιες δυσκολίες κάποιες στιγμές αλλά αν εχεις δίπλα σου την οικογενειά σου μη φοβάσαι τίποτα....να πω ένα ευχαριστώ στον άντρα μου που αν και ξεκινήσαμε λίγο γρήγορα την κοινή μας ζωή είμαστε 12 χρόνια τρελά ερωτευμένοι καλύτερα απο ότι 'ημασταν τότε...ευχομαι να πάνε όλα καλά και να κάνεις κι αδερφάκι στον γιοκα σου
συγχαρητηρια για την αποφαση σου να κρατησεις το παιδακι σου κ για το οτι εισαι τοσο συνειδητοποιημενη μανουλα..ευχομαι να σου πανε ολα τελεια,να ζησετε οι τρεις σας πολυ πολυ ευτυχισμενοι κ οταν θελησετε να κανετε κ αλλο παιδακι. παντως ακομα μπορεις να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου,για σπουδες πχ,αλλα κ να συνεχισεις να βγαινεις,να διασκεδαζεις,οπως κ πριν(εε περιπου οπως πριν,το ιδιο δε γινεται!),απλα τωρα θα υπαρχει κ ενα γλυκο ζουζουνι να συμπληρωνει την εικονα. κ εγω εγινα σχετικα μικρη μανουλα,αλλα κ μεταπτυχιακο εκανα κ εξω εβγαινα με τον αντρα που κ εκδρομες πηγαινουμε πολλες,συνηθως μαζι με το μωρο. κ παλι μπραβο για το θαρρος σου:) ενα γλυκο φιλακι μικρουλα κ γλυκια μαμα:)
Να είναι γερός και τυχερός ο γιος σου και να είστε καλά κι οι γονείς του να τον δείτε όπως επιθυμείτε!!! Με την μητέρα μου έχουμε μόνο 20 χρόνια διαφορά και μου αρέσει πολύ που μπορούμε και μιλάμε σαν φίλες. Την καλύτερη δουλειά έκανες που γέννησες το παιδάκι σου, όλα τα άλλα θα γίνουν με τη σειρά τους. Πάνω απ'όλα το μωρό!!!
Γεια σου κοπελα μου πολυ ωραια η ιστορια σου.Εγω εκανα το πρωτο μου παιδι στα 18 και το δευερο στα 21 και ειμαι η πιο ευτιχισμενη μαμα του κοσμου.ο γιος μου τωρα ειναι 15 χρονων και μας περνανε για αδελφακια παω στο σχολειο του και οι καθηγητες δεν το πιστευουν πως ειμαι μαμα του.και εκεινος καμαρωνει που εχει μια τοσο νεα μαμα.σου ευχομαι οτι καλυτερο να εισαι πολυ πολυ ευτιχισμενη και να δεις τον γιοκα σου οπως ονειρευεσε
κοπελα μου να σου ζησει το αγγελουδι σου. συγχαρητηρια για την επιλογη σου εκανες το σωστο δεν σκοτωσες μια ψυχουλα με την δικαιολογια ειμαι μικρη. οταν εκανες αχαχ παλι μικρη εισουνα (χιχιχιχιχι) αλλα κανεις δεν ειπε κατι. αρα απο την στιγμη που ειχες σεξουαλικες επαφες μικρη λογικο να γινεις μικρη μανουλα. εγω γεννησα στα 27 μου και ο γιοκας μου ειναι τωρα 15 μηνων. αντε συντομα και στο δευτερο και κοριτσακι αυτη την φορα