Πονούσα για 4 μήνες μετά τη γέννα και μου έλεγαν ότι είναι ψυχολογικό!
Πονούσα για 4 μήνες μετά τη γέννα και μου έλεγαν ότι είναι ψυχολογικό!
μαμά Πέρσα
Αποφάσισα λοιπόν και γώ να σας πω την Μαμαδοιστορία μου. Όχι μόνο γιατί θέλω να την μοιραστώ, αλλά ίσως βοηθήσω κάποια κοπέλα που μπορεί να είναι στην θέση μου και δεν ξέρει τι ακριβώς της συμβαίνει.
Η δική μου Μαμαδοιστορία όμως δεν ξεκινα ούτε στην εγκυμοσύνη, ούτε στον τοκετό, αλλα 5 μέρες μετά. Η εγκυμοσύνη μου, αν εξαιρέσετε τους εμετούς, ήταν καλή και η μέρα της γέννησης της μικρής μου Ιωάννας ήταν ότι πιο συγκλονιστικό έχω ζήσει. Γέννησα με καισαρική και μου έκαναν επισκληρίδιο. Μα για πόνο δεν μπορώ να μιλήσω, παρά μόνο για ατέλειωτη ευτυχία.
Μια ευτυχία όμως που δεν κρατησε για πολύ!
Πέντε μέρες μετα την γέννα και αφού είδη είχαμε πάει στο σπιτι και προσπαθούσαμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, αρχισε ο εφιάλτης. Ήταν απόγευμα και τάιζα την μπέμπα μου όταν άρχισαν να με κατακλύζουν αφόρητοι πόνοι στην περιοχή της πλάτης. Άφησα κάτω το μωρό και άρχισα να φωνάζω. Πήραμε αμέσως τον γιατρό μου και μας είπε να πάμε επειγόντως στο νοσοκομείο γιατί φοβήθηκε για πνευμονική εμβολή λόγω της καισαρικής. Πάμε λοιπόν στο νοσοκομείο και πρίν ακόμα με εξετάσουν λένε ότι χειρότερο μπορούσα να ακούσω: «ψυχολογικό»!
«Μα πονάω» τους έλεγα «και κάνω εμετούς….«
Και όμως το αποτέλεσμα ήταν… τίποτα! Απλά δεν είχα τίποτα!
Οι επόμενες μέρες τραγικές για μένα όπως και για την οικογένειά μου. Να με πιάνουν αυτοί οι πόνοι ξαφνικά και να κρατάνε 10 ώρες, να μην μπορώ να ανταπεξέλθω με το μωρό, να τρέχουν όλοι πανικόβλητοι, μα βράδυ ήταν, μα ξημερώματα ήταν και κανείς να μην μπορεί να με βοηθήσει. Είχα μείνει μισή. Τόσο αδύνατη δεν ημουν πριν μεινω έγκυος…
Ξεκινήσαμε λοιπόν τις επισκέψεις σε γιατρούς. Πηγαμε σε παθολόγο, σε νευρολόγο, σε ορθοπαιδικό και το αποτέλεσμα μηδενικό. Μου έδιναν απο μία τσάντα φάρμακα και μου έλεγαν να περιμένω να δω αποτέλεσμα. Έκοψα και τον θηλασμό, γιατί το γάλα μου πια με τόσα φάρμακα είχε γίνει δηλητήριο.
Θυμάμαι κρεμόντουσαν όλοι από τα χείλη μου… «Νιώθεις καλύτερα;;;«
«ΟΧΙ, είμαι χειρότερα» τους έλεγα.
Ακριβώς σε αυτή την κατάσταση περάσαν 4 μήνες. Είχαν αρχίσει όλοι να με κοιτάζουν με απορία και περίεργα και εγώ είχα αρχίσει να νιώθω ντροπή. Τους είχα κουράσει τόσο πολύ όλους άθελά μου. Χωρίς λοιπόν να το πω σε κανέναν, έκλεισα ραντεβού σε ένα γνωστό μου γαστρεντερολόγο, μόνο και μόνο για να μου δώσει κάτι για τους εμετούς. Πήγα μόνη μου και δεν θα ξεχάσω ποτέ με τη απογοήτευση του μίλησα. Του είπα οτι μάλλον είμαι τρελλή και του τα εξήγησα όλα. Η απαντησή του ήταν πόσο λυπάται που κάνεις δεν μπόρεσε να διαγνώσει κάτι τόσο απλό και με άφησαν να υποφέρω!
«Πέτρες στη χολή» μου είπε…
Υπέφερα 4 μήνες απο παροξυσμούς χολής 10 ώρες!!!!
Χειρουργήθηκα επειγόντως και αυτό που μου είπε ο χειρούργος είναι οτι η εγκυμοσύνη δημιουργεί πέτρες στη χολή και μπορεί οι κολικοί να μας πιάσουν και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Δοξάζω λοιπόν το Θεό που δεν με έπιασαν τότε, γιατί όλοι αυτοί οι κομπογιανίτες εδώ στο νησί θα μπορούσαν να μου πάρουν και το παιδί.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον άντρα μου, την μαμά μου και την πεθέρα μου για την συμπαράσταση.
Σας παρακαλώ να το δημοσιεύσετε γιατί και εγώ τότε έψαχνα στο internet, μηπώς βρώ κάτι ανάλογο και δεν έβρισκα τίποτα…
Ευχαριστώ πολύ!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα γέννησα κι εγώ πριν από 50 μέρες πάνω στην εβδομάδα άρχισαν οι πόνοι δεξιά στην κοιλιά μου .... Πονούσα πάρα πολύ ειδικά όταν θήλαζα κι έπαιρνα το μωρό αγκαλιά..Στο κέντρο υγείας στην περιοχή μου τρεις γιατροί με έστελναν επειγόντως για εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, όμως ο γυναικολόγος επέμενε ότι είναι μετεγχειρητικοι πόνοι...έτσι έκανα εξετάσεις αίματος και υπέρηχο κάτω κοιλίας και διαγνώστηκαν πέτρες στη χολή... Όμως δεν ήταν ο πόνος ούτε από τις πέτρες γιατί ήταν διαφορετικός πόνος πιο οξύς πιο σύντομος και σαν κάψιμο πιο πολύ όταν σήκωνα βάρος η όταν θήλαζα... Ο γυναικολόγος επέμενε ότι είναι από τις πέτρες στη χολή όταν με είδε στις σαράντα ημέρες... Εγώ όμως δεν ησύχασα γιατί έκανα και πάλι αιματολογικές οι οποίες ήταν πεντακάθαρες και δεν υπήρχε υποψία φλεγμονής από τη χολή...έτσι επισκέφθηκα εκ νέου άλλον ακτινολόγο ο οποίος αφού με έκανε κόσκινο βρήκε μια παραωοθηκικη κύστη 4 εκ ένα μόρφωα με αιμορραγικά στοιχεία και ο πόνος ήταν από εκεί...τώρα θα επισκεφθώ χειρουργό για να μου πει τι πρέπει να κάνω και με τα δυο μου προβλήματα....Πρέπει τελικά να τα ψάχνουμε όλα; Θα πω συμπερασματικά ναι και να έχουμε εμπιστοσύνη στο ένστικτο μας... Τώρα πολύ εύκολα οι περισσότεροι μιλάνε για ψυχολογικό πόνο και ότι όλα είναι στο μυαλό μας...αφού ο πόνος υπάρχει και δε φεύγει...περαστικά σε όσους υποφέρουν!!! Σας έγραψα για να δείτε ότι υπάρχει και αυτή η περίπτωση...
Ακριβώς το ίδιο 19 μέρες μετά τη γεννα,πέθαινα στους πόνους και μου λέγανε ότι φταίνε οι αντιπηκτικες που έκανα!! Να είναι καλά η μαμά μου που μου έκανε τη διάγνωση αγκαιρα(δεν είναι γιατρός) και έτσι χειρουργήθηκα σχετικά γρήγορα
Τα ιδια ρε παιδια τα ιδια!δεκα μερες μετα τη γεννα!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα εγώ το έπαθα 15 μέρες μετά την γέννα του πρώτου μου γιου 5 το πρωί αφορητός πόνος στην πλάτη μέχρι μπροστά στο στήθος δεν μπορούσα ούτε να βγάλω φωνή νόμιζα θα πεθάνω καλύτερα να γεννουσα άλλες 10 φορές πάρα τέτοιος πόνος νομίζω δεν υπάρχει χειρότερο. ...Εμένα μου είπαν για ψύξη στο νοσοκομείο αλλά μετά για καλή μου τύχη πήγα σε παθολόγο και μου είπε πως ήταν πέτρες στην χολή....
Το ιδιο συνεβη κ σε μια φιλη μου κ της ελεγαν ψυχολογικο!
oti pio ipoulo!!! kinisan oi krisis mu sta 16 mu k diagnostike sta 18 mu, eixa akusei ola auta ta xronia ta apira! apo psixologiko, stres efivias, o allos mu elege megaloni to stithos su k xtipaei ta neura k oti alo mporite na fantastite... mia pausiponi enesi k ante spiti su na xalarosis mu elegan panta! mexri pu pano se mia krisi apetisa iperixo pu to apotelesma ekane mpam petres k amos me fragmeno tn poro.. k meta ksekinise o golgothas isagogi mesa iouniou k epestrepsa spiti mu arxes augustou logo epiplokon pu proklithikan Apo kathisterimeni diagnosi!
ma poso axrh stoi giatroi uparxoun.........................................
Απιστευτο...Σαν να διαβάζω την δική μου ιστορία μονο που εμένα κράτησε 1 ολοκληρο χρόνο 5 μέρες μετά τη γέννα και εγώ ξαναμπήκα στο νοσοκομείο με φρικτούς πονους και κανένας δεν ήξερε τι έχω. Οι παθολόγοι μου είπαν οτι ειναι ψυχολογικό λογω οτι το μωράκι μου εκεινη την περίοδο ήταν στην ΜΕΝΝ και ηταν λεει φυσιολογικο να ξεσπάει ο οργανισμός απο την θλίψη σε πόνους!! Οι πόνοι όμως πόνοι απο τον Οκτώβριο 2013 που γέννησα μέχρι το Πάσχα είχα πάθει 8-7 κρίσεις. Ο παθολόγος μου και ο ρευματολόγος επέμεναν να παίρνω βαλεριάνα το βράδυ για να κοιμάμαι για να μην προκαλώ λέει τους πόνους στον εαυτό μου ΑΚΟΥΣΟΝ!!! Οταν έπαθα απόφραξη ο ηπατολόγος επέμενε οτι εχω Ηπατιτιδα και πρέπει να μου πάρουν το παιδί απο το σπίτι για να μην το κολλήσω!!! Το τέλος δώθηκε τον Ιούλιο οταν μπήκα στα επείγοντα κρατικού νοσοκομείου κατακίτρινη με φρικτούς πόνους. Πέτρες στη χολή μου λένε μπορεί και παγκρεατίτιδα. Εμεινα μέσα 18 μέρες για ενδοφλέβια. Ευτυχώς στο τσακ γλιτωσα την παγκρεατιτιδα. Χειρουργήθηκα τελικά πριν 10 μέρες και ελπίζω ποτέ ξανά να μην νιώσω αυτούς τους φρικτούς πόνους!!!!! Το μεγάλο σοκ ήταν για τους γιατρούς οταν τους περιέγραφα την ιστορία μου και όλους αυτούς τους "γιατρούς" που πέρασα, απορρώντας πως δεν διέγνωσαν καραμπινάτη χολή!!! Ο θεος βοηθός και να είναι το τελευταίο που περάσαμε!
το ιδιο ειχα κι εγω για εξι μηνες μετα τη γεννα αλλα μου δημιουργησε και παγρεατιτιδα. και ολοι να λενε ψυχολογικο. Εγω πονουσα και στην εγκυμοσυνη. Εμετους 9 μηνες... Ελπιζω πλεον οι γιατροι να καταλαβουν οτι πολλες εγκυες παθαινουν πετρα στη χολη και να μην ταλαιπωρουντε αλλες γυναικες....
Κ εγώ μια από τα ίδια πέρασα!!!!εμένα με έπιασε ο πόνος στην πλάτη 1 μήνα μετά την γεννά του 2ου παιδιού μου!πόνος στην πλάτη,στο στομάχι κ διάρροιες!όπου κ αν πήγαινα μου έλεγαν Γαστρεντεριτιδα όπου στο τέλος πήγα στον παθολόγο μου να με στείλει για γαστροσκοπηση κ με έστειλε πρώτα για υπέρηχο χολής κ εκεί μου είπαν ότι έχω άμμο κ πολύ μικρά πετραδάκια!έκανα την επέμβαση κ ηρέμησα μια κ καλή!
loipon ta idia akrivws perasa ki egw 1 evdomada afou gennhsa. phgaina sto nosokomeio kai mou elegan muiko einai logw psuxologias. telika phrame gnwsto mas orthopediko afou upotithetai pws htan muiko kai o anthrwpos mas eipe oti einai h xolh h nefra kai telika htan h xolh mou!!!!!!!
to perasa kai egw kai enw imoun egkios 7 minwn ksekinisan oi ponoi.pigaina se nosokomeia kai mou legan oti einai palindromisi kai oti apla apo tous toooosous emetous xalarwse o sfunktiras kai tetoia.. ospou gennisa kai meta apo 2 bdomades nosileutika 10 meres.ekei mou pan oti eidan petres sti xoli.mou kanan mia agwgi gia na iremisw kai mou pan na kleisw se xeirourgo kai na mpw na tis bgalw.bebaia mou dwsan na kanw kai eksw uperixo.piga kai ekei mou eipan oti den exw tipota!aporousan malista pou eidan oi giatroi sto nosokomeio tis petres.mia xara einai i xoli sou mou leei.kai to afisa.auta persu.fetos pou imoun egkuos sto 2 pali me epiase autos o ponos kai pali ta idia mou legan.twra pou gennisa 8a paw na to ksanadw.giati kai pali me epiase afotou gennisa kana 2 fores.koritsia einai aforitos o ponos.ti plati kai ti sti8os.nomiza 8a stamatouse i kardia mou
αχ και εγώ μια από τα ίδια! Όταν ήταν η μικρή μου 18 ημερών με έπιασαν αφόρητοι πόνοι όπως περιγράφεις. Έκανα υπερυχογράφημα άνω κοιλίας και εξετάσεις αίματος και με το που τις είδε ο γιατρός μου είπε να κάνω επιτόπου εισαγωγή για εγχείρηση. Δυστυχώς και εγώ χρειάστηκε να κάνω απόφραξη η οποία οδήγησε σε παγκρεατίτιδα και έμεινα στο νοσοκομείο 25 μέρες. Το ψυχολογικό ήταν το πιο δύσκολο - να πρέπει να αφήσω την κορούλα μου 3 χρονών που ακόμα δεν είχε προσαρμοστεί στον ερχομο του μωρού, αλλά και το μωρό που ήταν 18 ημερών και το θήλαζα. Δυστυχώς κόπηκε και ο θηλασμός αλλά όλοι οι γιατροί μου είπαν οτι ήταν τόσο σοβαρή η κατάστασή μου που τα παιδιά μου είναι τυχερά που με έχουν ακόμα. Περαστικά σε όλες μας και μακάρι να είναι η τελευταία περιπέτεια υγείας που περνάμε.
ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ.............ΤΑ ΠΕΡΑΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ, ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΕΠΑΘΑ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΗΚΑ ΑΡΚΕΤΑ. ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕΣ, ΦΡΙΚΤΟΙ ΠΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ, ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΣ ΘΑ ΤΟΝΙΣΩ (ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ).........ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΕΥΤΥΧΩΣ !!!!!!!!!!!!!!
Γειά σας και από εμένα....τα δικά μου συμπτώματα ξεκίνησαν όταν πήγα φοιτήτρια και για 8 χρόνια (8 μάλιστα) έτρεχα στα νοσοκομεία και τους γιατρούς με πόνους στον αυχένα και το στομάχι......και όλοι έλεγαν να πάω σε φυσιοθεραπευτή για μασάζ και ότι είναι πιάσιμο και οι πόνοι στο στομάχι από τα φάρμακα που μου έδιναν για το αυχενικό!!! Δεν μπορούσα να γυρίσω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά για οχτώ χρόνια και ήμουν συνεχώς με κολάρο...Ώσπου τελικά μετά από 8 χρόνια, Μεγάλη Παρασκευή ήταν, με έπιασαν πόνοι δεξιά την ώρα που κοιμόμουν....Αβάσταχτοι, αφόρητοι πόνοι, να μην μπορώ να κουνήσω και να αναπνεύσω...Δεν είπα τίποτα σε κανένα μιας και ήμουν διακοπές αρκετά χλμ μακριά από το σπίτι μου. Την επόμενη μέρα με ξαναπιασαν πόνοι και μάλιστα ήταν τόσο δυνατοί που λιποθύμησα....Άρχισαν οι εμετοί και οι διάρροιες και την επόμενη μέρα επέστρεψα σπίτι μου....Πήγα σε ένα παθολόγο και μου είπε ότι είχα ίωση και να κάνω κάποιες εξετάσεις. Του λέω μήπως είναι η χολή? αλλά απάντησε αποκλείεται μιας και είσαι μικρή αλλά επειδή επέμενα μου έγραψε και ένα υπέρηχο άνω κάτω κοιλίας....Πήγα σε χειρούργο τα αποτελέσματα των εξετάσεων και μου κανόνισε επειγόντως εγχείριση χολής καθώς είχα άμμο (πολυ πιο επικίνδυνο από τις πέτρες)στη χολή και μια μεγάλη πέτρα στο νεφρό....Ήμουν στο όριο της παγκρεατίτιδας.Μια μέρα όμως πριν την εγχείριση με έπιασαν κολικοί με αποτέλεσμα να τρέχω στο δημόσιο νοσοκομείο και να κυλιέμαι στο πάτωμα από τον πόνο ( οι γιατροί στον κόσμο τους ως συνήθως...). Μπήκα στο χειρουργείο (σε ιδιωτική κλινική φυσικά μιας και στο δημόσιο νοσοκομείο μου κανόνιζαν εγχείριση 3 μήνες μετα) την επόμενη μέρα με 12.000 λευκά....ο γιατρός δυσκολεύτηκε πάρα πολύ, είχα εσωτερική αιμορραγία, έκοψαν ένα κομμάτι από το συκώτι γιατί είχα συμφύσεις και μάλιστα μου είπε ότι τόσα χρόνια που κανείς δεν είχε βρει τι είχα, η χολή μου δε δούλευε και μάλιστα αναρωτιόταν πως κατάφερα και ζούσα ακόμη...Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι με το που συνήλθα από το χειρουργείο γύρισα το κεφάλι μου δεξιά-αριστερά....μετά από 8 χρόνια....Σήμερα-2 χρόνια μετά-είμαι έγκυος και σε λίγες μέρες περιμένω τη μικρή μου μπουμπού. Μου έλεγαν μάλιστα ότι από τη στιγμή που πέρασες χολή η γέννα θα σου φανεί παιχνιδάκι...Ας το ελπίσουμε ;) Αυτό που θέλω να πω με την όλη ιστορία μου είναι ότι πρέπει να ψαχνόμαστε και να ακούμε το ένστικτο μας..Η υγεία είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε...Ας την προσέξουμε για να είμαστε γερές και δυνατές για τα παιδιά μας.
Γέννησα πριν 2 μήνες...ένα μήνα πριν την γέννα με έπιασε φρικτός πόνος κ ενημέρωσα τον γιατρό μου.Επειγόντως στο ΡΕΑ μου είπε να σε δω.Όταν του έδειξα που πονάω με έστειλε για υπέρηχο άνω κάτω κοιλίας κ μου είπε ότι 99,9% είναι χολή...πράγματι έτσι ήταν.Δύο φορές την εβδομάδα έκανα αιματολογικές εξετάσεις κ όταν αυξήθηκαν τα χολικά οξέα με έβαλε για πρόωρο τοκετό...35 εβδομάδων το μωρό.Την ημέρα που σαράντιζε το μωρό χειρουργήθηκα...όλα καλά πλέον...
οι γιατροι στο ΜΕΓΑΛΕΙΟ τους!! ευγε
Σε καταλαβαίνω όσο κανείς στον κόσμο. Έπαθα την πρώτη κρίση, 6 μηνών έγκυος. Πήγα στο νοσοκομείο ξημερώματα και με έδιωξαν για να μην κολλήσω κανένα μικρόβιο λέει… Ο γυναικολόγος από τηλεφώνου μου έδωσε κάτι χαζοχάπια για γαστρεντερίτιδα και πονόκοιλο!!!!!!!!!!!!!!!! χωρίς να ρωτήσει τίποτα παραπέρα… Την δεύτερη κρίση την έπαθα την ημέρα που σαράντισε το αγοράκι μου. Πάλι η ίδια αγωγή και φυσικά αμέτρητοι εμετοί και αφόρητος πόνος. Στις 29/12/12 κατεβήκαμε για γιορτές στα πεθερικά μου σε ένα χωρίο πριν το Αγρίνιο. Το βράδυ της ίδιας μέρας, κατέληξα στο νοσοκομείο του Αγρινίου, με ίκτερο, αίμα στα ούρα, απερίγραπτο πόνο κι εμετούς! Με πρόλαβαν στο τσακ. Η γιατρός που με ανέλαβε (να είναι καλά η γυναίκα!!!) μου είπε ότι αν αργούσαμε ένα τέταρτο τώρα δεν θα ζούσα. Έμεινα στο Αγρίνιο 12 μέρες περίπου κι έπειτα με έφεραν στο 251 (είναι πυροσβέστης ο σύζυγός μου) όπου έμεινα άλλες 23 μέρες!!!! Έχω κάνει συνολικά 8 αξονικές, μία μαγνητική, αμέτρητες αιμοληψίες, μία αφαίρεση 400γρ. υγρού κάτω από τον πνεύμονα χωρίς αναισθησία, τόνοι αντιβιώσεων και φαρμάκων, είχα καθετήρα στη φλέβα του λαιμού (με τόσο τρύπημα δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο στα χέρια, ακόμη και στα πόδια έψαχναν…!!) και είχα να φάω και να πιω νερό 20 μέρες. Από τον αφόρητο πόνο τις πρώτες μέρες στο νοσοκομείο δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα… Το μόνο που με πόνεσε πραγματικά, όμως, είναι ότι αποχωρίστηκα το αγγελούδι μου 52 ημερών και το ξαναείδα 3 μηνών…. και όλο αυτό το διάστημα το κρατούσε η πεθερά μου….. Τελικά έκανα αφαίρεση χολής 12 Αυγούστου και όλα πήγαν περίφημα.(στους ενδιάμεσους μήνες από την έξοδο από το νοσοκομείο μέχρι το χειρουργείο έτρωγα καθημερινά μόνο κοτόπουλο και ζυμαρικά για να μην επιβαρύνω τη χολή κι έχω πάλι τα ίδια....) Ο Θεός να σας έχει όλες καλά, να προσέχετε και να μην αμελείτε την υγεία σας. Σας φιλώ.
Ανατριχιασα!!!! Ακριβως το ιδιο επαθα. Μονο που εγω το ειχα παθει απο τον 4ο μηνα της εγκυμοσυνης και υπεφερα 6 μηνες μετα τη γεννα. Ειχα φτασει στο σημειο να ποναω και να κανω εμετους 3μερες συνεχομενα. Απορω τη εβγαζα αφου δεν ετρωγα τιποτα. Στην εγκυμοσυνη μου ελεγαν οτι ηταν λογω εγκυμοσυνης και μετα τη γεννα οτι ειχα παθει καταθλιψη και αγχωδη διαταραχη με ψυχοσωματικες αντιδρασεις. Τα οποια ναι μεν τα ειχα παθει αλλα δεν ηταν μονο αυτα, ηταν και η χολη που κανεις δεν διεγνωσε. Οπως κι εσυ ετσι κι εγω ειχα μεινει μιση. Εκοψα κι εγω το θηλασμο και ηταν μονιμως η μαμα μου μαζι μου γιατι δεν μπορουσα να φροντισω ουτε το μωρο μου ουτε τον εαυτο μου. Μεχρι που ενα βραδυ πηγα στο νοσοκομειο με 9 ικτερο. Η χολη επιρρεασε και το παγκρεας. Νοσηλευτικα για 10 μερες μεχρι να περασει η παγκρεατητιδα. Αλλους 2 μηνες θεραπια στο σπιτι μεχρι να ηρεμησω και να κανω την επεμβαση. Βεβαια ειχα ταλαιπωρηθει τοσο πολυ ολους αυτους τους μηνες που η καταθλιψη κρατησε 15μηνες. Τελος καλο ολα καλα αλλα εχω φοβηθει τοσο πολυ που δεν θελω να κανω αλλο παιδι.
Το ιδιο ειχα παθει και εγω. Την ημερα που 40ντισα μετα την γεννα ειχα παει στον γυναικολογο και γυρνοντας για το σπιτι με επιασε το στομαχι μου. Υπεθεσα οτι κατι τρανταχτηκε με την εξεταση που μου εκανε ο γυν. Πηγα το βραδυ σε νοσοκομειο αλλα ηδη μου ειχε περασει. Κατα διαστηματα με επιαναν τετοιο κολικοι φρικτοι, πονοι στην πλατη, στομαχι και εμετο (οχι παντα). Τελικα αποφασισα να το ψαξω και καποιος απο τους γιατρους εριξε την ιδεα να κανουμε υπερηχο χολης και βρηκε πολλες μικρουλες πετρουλες. Μου ειπε πως ειναι συνηθισμενο μετα την εγκυμοσυνη. Ετσι κατεληξα 7 μηνες μετα την γεννα να κανω χειρουργειο χολης, λαμπαροσκοπηκα.
τι μου θυμισες και μενα! αλλα εγω ημουν και τυχερη ας το πουμε και ετσι! μερικες μερες μετα την γεννα ένα βραδυ ξαφνικά με επιασαν τρομεροι πονοι στο στομαχι οι οποιοι ναι μεν με εκαναν να χτυπιεμαι στα πατωματα απο τον πονο και να κλαιω αλλα διαρκουσαν 10 λεπτα αφοτου βεβαια επερνα το zantac (κατάλληλο και σωτηριο χωρις να το ξερω). αφου παρακαλουσα να γεννουσα 10 φορες παρά αυτο! βεβαια πηγα στο νοσοκομειο αλλα δεν βρισκανε τιποτα διοτι ήδη μου περνουσε μεχρι να φτασω! φοβομουν βεβαια να παω στον γιατρο μην μου δωσει καμια γαστροσκοπηση να κάνω. αλλα εκει ερχεται και η σωτηρια μου. 2 μηνες μετα και αφου με επιαναν καθε 2-3 μερες πονοι, ηρθε ο καιρος να κανω υπερηχο ανω κατω κοιλιας λογω της νοσου μου που ειχα πριν την εγκυμοσυνη! η κοπελα που μου εκανε τον υπερηχο σε δημοσιο νοσοκομειο παρακαλω, να ναι καλά, εντοπισε τις πετρες (20) στο συνολο και μου κανονισε αμεσα χειρουργειο! εκ των υστερων εμαθα οτι ειναι συνηθισμενο αυτο μετα την εγκυμοσυνη και λογω της εγκυμοσυνης να δημιουργουνται πετρες και μπορω να σου το πω με βεβαιοτητα διοτι κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης και οντασ 4 μηνων περιπου ειχα κανει υπερηχο για την νοσο που προανεφερα και ημουν καθαρη.
kali mou poso se katalabaino... meta apo mia egkimosini me genna tin 20h ebdomada girisa spiti mou xoris moro kai arxisa na exo aytous tous ponous pou les kai oloi bebaia elegan psixologiko logo kia tis apoleias tou morou ... perasan 2 mines kia tyxaia rvtisa ena giatro sto dromo pou ton eida ai mou eipe klinika akougete gia xoli kseries simbainei apo tinb egkimosi polles fores.. kai ekana yperixo eixa petres kai ammo.xeirourghuhka laparoskopika se xolikistektomi kai ayto itan.. pantos oi giatroi to exoun para...sei olo psixologika lene... perastika sou k na xerese to nini sou!!!!
kalhspera!egw eixa pathei kati analogo pou omws pote den katalaba apo ti proerxontan htan prin 6 xronia peripou kamia sxesh me egkymosynh ksekinhse me emetous eisagvgh sto nosokomeio k mou eipan gastrenteritida k meta aforhtoi ponoi sthn plath ksana sto nosokomeio k na mhn mou briskoun kati na mou lene einai psyxologiko oi dikoi mou den hthelan na ksanapaw giati leei mou edinan k hremistiko mono auto gia na perasei ospou emena pia syo spiti na ponaw k telika epatha katathlipsh meta apo ola auta giati ponousa den hksera ti eixa k kanenas den mporouse na me bohthisei telika pote den katalaba an hmoun arrwsth sto swma telika!twra eimai kala doksa to theo!briskomai k egw se nhsi poly tha hthela na mathw se poio nhsi eisai esy persa alla mallon pantou ta idia! bohtheia mas!
Maria an thes mporoume na epikoinonisoyme meso facebook.to onoma mou einai persa pouli.na sou po kai apo pio nisi eimai
Τιμου θύμησες τώρα?Το ίδιο το είχαμε περάσει και εμεις με την νύφη μου,πόναγε αφόρητα,τρέχαμε σε γιατρούς και νοσοκομεία μέρες και μήνες και η απαντηση τους ήταν: μυικος πόνος, και δώστου ενέσεις και δώστου παυσίπονα.Όταν μεταφέρθηκε με παροξυσμο στο νοσοκομειο και καταλαβαν οτι ηταν χολη,την εστειλας κατευθειαν σε νοσοκομειο εκτος του νησιου μας σαν επειγον περιστατικο.
Ζούμε σε μία εποχή που η ψυχολογία και τα ψυχοσωματικά έχουν αποκτήσει πρωτεύοντα ρόλο. Η σημασία της ψυχής και η επίδραση της στο μυαλό και στο σώμα θεωρείται πλέον δεδομένη. Και ότι όλες οι ασθένειες είναι εκδηλώσεις ψυχολογικών θεμάτων. Έχοντας περάσει και από τον χώρο των θετικών επιστημών (Βιολογία) και από τον χώρο των θερωρητικών (Ψυχολογία) και έχοντας μία εμπειρία 24 ετών πρώτη θα δηλώσω ότι ναι μεν η ψυχολογία μας επιδρά στο σώμα μας, αλλά "μην τρελλαθούμε!" . Πρώτα ψάχνουμε τα απλά και τα βασικά και μετά πάμε σε ποιό σύνθετες έννοιες όπως ποιό συναίσθημα κυριαρχεί και πως εκδηλώνεται στο σώμα. Και συχνά χρειάζεται να θεραπεύσουμε πρώτα το σωματικό σύμπτωμα (μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία) και μετά αν θέλει ο άνθρωπος να ερευνήσουμε και τα συναισθηματικά-διανοητικά- ψυχολογικά του θέματα. Συχνά όμως η έννοια του ψυχολογικού και οι γενικεύσεις γύρω από αυτό καλύπτουν ένα θέμα που χρήζει άμεσης βοηθείας. Αν το ένστικτο σας λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, ακολουθήστε το και ψάξτε το περισσότερο. Είτε αφορά εσάς είτε το παιδί σας. Γιατί σε μία έγκυο γυναίκα και μετά σε μία μητέρα, ενεργοποιείται το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου (αυτό της διαίσθησης και του ενστίκτου) και μας δίνει πληροφορίες "μη λογικές" αλλά συχνά σωστές! ώστε να έχουμε πάντα "τέλος καλό, όλα καλά!" και εσείς ευτυχώς ακολουθήσατε το ένστικτο και επιμείνατε.
εγω δεν ειχα πετρα στη χολη ,αλλα διογκωση νεφρου,συμπτωματα ομως ιδια.πονος,εμετοι και πονοι στην πλατη.ελεγα στον γυναικολογο μου οτι πονουσα εκει και μου εκεγε η μεση σου ειναι παρε κανα ντεπονακι.με αποτελεσμα ενα βραδυ να παω με αφορητους πονους στο νοσοκομειο(7 μηνων εγκυος)και να μου κανουν εισαγωγη .αν αργουσα λιγο ακομα θα γεννουσα προωρα απο τους πονους!7 μερες εμεινα μεσα!ζητηστε εξετασεις,υπερηχους,και οχι απο το τηλεφωνο!!
Τι μου θύμισες! Εγώ είχα πόνους στον 5ο μήνα της πρώτης μου εγκυμοσύνης και αφού επέμεναν πήγα σε γαστρεντ. και μου είπε ότι ήταν σίγουρος πως ήταν χολή, αλλά επιβεβαιωθήκαμε μόλις γέννησα. Οι κολικοί ήταν αφόρητοι, μόλις μετά βίας μπορούσα να θηλάσω, αλλά με μεγάλη θέληση, υπομονή και αρκετή δίαιτα κατάφερα και να θηλάσω και να καθυστερήσω την επέμβαση για 8 μήνες ακόμη! Δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, πρέπει να ψάχνουμε το κάθε τι!
Πω πω τι περάσεις!!! Και αλήθεια.. Που να το φανταστείς!! Όμως οι γιατροί έπρεπε να έιναι πιο προσεκτικοί...έχω πάθει και σε καταλαβαίνω στην πρώτη γέννα αλλα και γενικά...τώρα πάω για το δεύτερο σε λίγο καιρο και άρχισε να με πιάνει ο τρόμος για το τι θα μου συμβεί αυτη τη φορα...προσεύχομαι να με φυλάει και μένα και το παιδάκι μου ο Θεός... Επειδη θα ήθελα να γνωρίζω και επειδη έτυχε τις τελευταίες μέρες να έχω πόνους στην δεξιά πλευρά της πλάτης ( που μοιάζουν σαν ψύξη) οι οποίοι όμως πανε κι έρχονται και ενα πόνο σα σουβλιες κάτω απο το δεξί στήθος την ίδια ώρα, μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε αυτός ο πόνος εξαιτίας της χολης που ακριβώς εντοπίζεται στην πλάτη;; Να ξέρω αν έιναι και χειροτερέψει πως να το κυνήγησω!!!
Νατάσα καταρχήν σου εύχομαι να μην έχεις κάτι τέτοιο.Οι πόνοι είναι ακριβώς εκέι που τους περιγράφεις. Στην αρχή και μένα ψύξη μου είπε ο γιατρός.Όμως αυτοί οι πόνοι δεν αυξάνονται σταδιακά, έρχονται ξαφνικά (ποτέ πρωινες ώρες)και είναι πολύ δυνατοί!!!!!!
Σε καταλαβαίνω. ολες που γεννήσαν με καισαρική, οσες ξέρω μετά υπέφερα απο πόνο δυνατο στην πλάτη. το επαθε αρχικά η αδερφή μου την επομενη μέρα και γαι μέρες, και μετα κι εγώ ..... ολοι λεγαν μυοσκελετικό... εσύ μπορεί να είχε πέτρα οπως σου είπαν και δεν ξερω αν φταιει αυτό.. αλλοι λέγαν στην αδερφή μου οτι είναι απο το κρύο ( ψυξη ) που τρως στο χειρουργικό κρεβάτι, κι εμένα ενας ειδικευόμενος μου είπε πως υπάρχει ενα νεύρο που συνδέεται αμεσα με αυτό την κοιλιάς και της πλάτης. και παθαίνουν αυτόν τον πόνο και οσοι χειρουργούνται με θέματα στην περιοχή της κοιλιάς.. τί να πεις..
Κορίσια να είστε πάντα καλά κ να είναι η τελευταία φορά που πονέσατε! Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ότι τα συμπληρώματα ασβεστίου που μας χορηγούν ασύστολα στην εγκυμοσύνη είναι η κύρια αιτία για πέτρες στην χολή μετά την εγκυμοσύνη! Στην εγκυμοσύνη μου, επειδή το γνώριζα φρόντιζα να πέρνω καθημερινά το απαραίτητο ασβέστιο από τις τροφές κ όλα πήγαν μια χαρά. η μικρή μου είναι 11 μηνών, θηλάζω κ συνεχίζω να πέρνω το ασβέστιο μόνο μέσω της διατροφής. συνήθως οι μέλλουσες μανούλες τρέφονται ήδη με αρκετό ασβέστιο κ τα συμπληρώματα προσθέτουν επιπλέων άλατα ασβεστίου που συσσωρεύονται στη χολή ή τα νεφρά με αποτέλεσμα τις "πέτρες". Ενημερωθείτε, ψάξτε το...
αχ και γω τα περασα αυτα 1 μηνα μετά την γέννα μπήκα για χολή... και ολα αυτά γιατί κανενας μα κανενας δεν μπηκε στον κόπο να κανει ή εστω να προτείνει εναν υπερηχο ανω κοιλιας...εγω παντως στο ιντερνετ βρηκα πως το στομαχι κλπ προκαλουν αντανακλαστικο πόνο στην πλάτη...αλλά χολή δεν φανταζόμουν...
Συνάδελφος! Γέννησα μόλις είχα μπει στον μήνα μου 1,5 εβδομάδα. Η η χολή προκάλεσε την διαστολη η η διαστολη την κρίση χολης. Δεν ήξερα ότι είχα θέμα με την χολή. Με κράτησαν για πιθανή πνευμονικη εμβολη ανήμερα πρωτοχρονιάς και την άλλη μέρα γεννησα. Δεν είχε κανείς ιδέα για την χολή και ας συνέχισαν να ποναω με κρίσεις. Τον Ιούλιο πια και μέσα στην προετοιμασία της βαφτίσης πάνω σε μια κρίση, φίλη μου μου είπε να πω ψέματα οικογενειακού ιστορικού σε χολή για να με ψάξουν. Τιγκα στην πέτρα η χολή! Επέμβαση, βάφτιση που δεν ευχαριστηθηκα και περαστικά μας!!!!
Τα ιδια περασα κ εγω αλλα για 2 μηνες μονο.πολυ πονο κ πολυ κλαμα
τι μου θυμησες !!!! με το που διαβασα τα συμπτωματα σου καταλαβα τι ειχες, το ειχα παθει κ γω, δεν μπορουσα να σταθω πουθενα απο τον πονο!!!εμενα μου ελεγαν οτι ειχα γαστρεντεριτιδα , μετα απο μια βδομαδα ξαναπηγα στον γιατρο αφου δεν ειχε περασει κ ημουν κατακιτρινη ειχα ανεβασει ικτερο κ το σηκωτι μου στα υψη...φοβηθηκανε για ηπατιτιδα !!!τελικα ενας ειδικευομενος γιατρος εκει που με εξεταζε με πατησε στην κοιλια κ τιναχτηκα απο τον πονο κ εκει καταλαβανε οτι εχω πετρα στην χολη!!!χαρας στο κουραγιο σου που αντεξες τοσους μηνες!!