Κλειδωμένη η πόρτα της αίθουσας στο βρεφονηπιακό σταθμό
Σήμερα με σφιγμένη καρδιά πήγα το 16 μηνών αγοράκι μου στο δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό της περιοχής μου. Νιώθω τύψεις επειδή είναι μικρούλης για παιδικό σταθμό. Από την άλλη πέρσυ που πήγαινε ο μεγάλος στον ίδιο σταθμό ήμουν ικανοποιημένη από τις κοπέλες του σταθμού, ένιωθα ότι τον αγαπούσαν. Τελοσπάντων, η κυρία στο τμήμα των βρεφών που τον πήρε κάθε άλλο παρά στοργική μου φάνηκε, δεν φαινόταν «ανοιχτή» σε κάθε είδους συζήτηση.
Έφυγα με βαριά καρδιά για δύο ώρες και όταν επέστρεψα η πόρτα της τάξης ήταν κλειδωμένη. Χτύπησα τέσσερις φορές και μετά μου άνοιξαν, ξεκλείδωσαν. Ήταν μέσα οι δύο δασκάλες και τρία μωράκια, ταδύο από αυτά μέσα στα πάρκα έκλαιγαν με τις μύξες να τρέχουν και το 3ο, το παιδάκι μου έκλαιγε και ήταν μες τις μύξες στη μέση της τάξης… Δεν μπορούσαν να πάρουν αγκαλιά κάποιο από αυτά τα μωρά ή να τα σκουπίσουν τις μυτούλες; Μου είπαν ότι δεν σταμάτησε να κλαίει (δεν έπρεπε να με ειδοποιήσουν να πάω να τον πάρω;) αλλά θα προσαρμοστεί.
Αυτό που με ανησυχεί είναι που η πόρτα της τάξης ήταν κλειδωμένη. Σε όλες τις άλλες τάξεις οι πόρτες ξέρω (επειδή παέι εκεί ο μεγάλος) είναι ανοιχτές. Το αστείο είναι ότι για να πάρω μια εβδομάδα άδεια από τη δουλειά για την προσαρμογή έφτυσα αίμα… και τώρα με πονάει το στομάχι μου στη σκέψη να τον πάω ξανα εκεί. Πείτε μου είναι θεμιτό να κλειδώνουν την πόρτα; Το παιδί μου είναι αρκετά ανεξάρτητο, δεν το έχω βάλει ποτέ σε πάρκο, αλωνίζει όλη μέρα το σπίτι δεν θέλω να πάει εκεί και να νιώθω ότι είναι φυλακισμένο. Πέρσυ είχα τις καλύτερες εντυπώσεις από τον ίδιο σταθμό αλλά από άλλη τάξη.
Τι με συμβουλευετε;
Ο άντρας μου λέει ότι πάντα και παντού έτσι είναι, κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα παιδιά μας είναι η εξαίρεση. Δεν θέτω ως θέμα την επιλογή παιδικός σταθμός ή σπίτι, μέσα στη ψυχή μου ξέρω τι είναι το καλύτερο για ένα βρέφος, θέτω ως θέμα την ποιότητα ζωής των παιδιών όπως αυτή διαμορφώνεται στο σύστημα.
μαμά Στέλλα
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
καλη μου,συμφωνω με την tatum,300%.....ΜΙΛΑ,ΜΙΛΑ,ΜΙΛΑ......τι δουλεια εχει η κλειδωμενη πορτα,απαγορευονταιι,εκει που συναθροιζονται πολλα ατομα,κλειδωμενες πορτες,και γιατι υπηρχε τετοια αναλογια,3 παιδια και 2 παιδαγωγοι,δεν σε απασχολησε?και γιατι τα πιστιρικια εκλαιγαν...ΟΛΑ?επρεπε να σε προβληματισουν ολα αυτα,την ιδια στιγμη,να ριξεις ενα @$@$$% και να παρεις το παιδακι σου να πας σε αλλο σταθμο,ποιο ανθρωπινο,...δεν φταινε οι μαναδες που πανε τα παιδακια στον σταθμο νωρις...δεν εχουμε επιλογη...φταινε ομως οι επικεφαλεις και οι παιδαγωγοι οταν τα παιδακια δεν περνανε καλα,να πας αλλου,και οπως λεει η μαριαννα,ακου το παιδακι σου,παρακολουθησε το,θα σου πει τι του συμβαινει αρκει να εισαι προθυμη να το ακουσεις,θα σου το πει με τον δικο του τροπο,μονο μην αφησεις τις τυψεις να σου θολωσουν την κριση,εχουμε δουλεια (ευτυχως,ακομη) ,δεν εχουμεβοηθεια και παμε τα παιδακια στον παιδικο,end of story....αααα ,σκεψου οτι πρεπει το παιδακι σου να εχει το καλυτερο και για εναν ακομη λογο,οι παιδικοι ,ακομη δεν εχουν καταλαβει ποσο εχουν μειωθει οι μισθοι και ζητανε τα δικα τους,που ειναι πολλα,αρα δεν υπαρχει δικαιολογια για την εκπτωση των υπηρεσιων τους
αν η αναλογια ηταν πολυ μεγαλη πχ μια δασκαλα για 5 παιδια τοτε σιγουρα χρειζεται να ειναι κλειδωμενη η πορτα ή να ειναι το πομολο ψηλα για να μην το φτανουν. για το θεμα παρκο, το παρκο συνηθως ειναι η λυση της μαμας για να μπορεσει να μαγειρεψει ή να καθαρισει με την ησυχια της χωρις να κινδυνευει το παιδι να καει ή να γλιστρυσει αντιστοιχα. οι παιδαγωγοι εχουν σαν αντικειμενο εργασιας την απασχοληση των παιδων, ουτε μαγειρεμα ουτε σφουγγαρισμα ουτε απλωμα και σιδερωμα. το βρισκω απαραδεκτο να υπαρχουν παρκα μεσα στο σταθμο, και μαλιστα οι δασκαλες να μην ασχολουνται με τα παιδια αλλα να τα παρατανε να κλαινε. στο σταθμο που παει η κορη μου οταν γραφονται κιανουρια παιδακια μεχρι να προσαρμοστουν και καποια για αρκετο καιρο μετα ειναι ολο γκρινια και κλαμα. ε αυτα τα παιδακια την περισσοτερη ωρα οι κοπελες τα εχουν αγκαλια κια ασχολουνται περισσοτερο μαζι τους
Πλακα κανετε τωρα ετσι? Δεν ξερω απο τεχνικες του να αφηνεις μικρα να κλαινε και μιξες ακαθαριστες, ξερω ομως απο ΑΣΦΑΛΙΑ! Η πορτα δεν ειναι μονο για να μπεινουμε και να σταματαει φυγαδες (ποσο μαλον με τετια αναλογια μωρων-δασκαλων) αλλα και για να γλειτωσει καποιος αν γινει κατι κακο! Απ τα πραγματα που θεωρω απαραιτητα για το σχολειο των παιδιων μου ειναι: πορτα πανικου (που ανοιγει προς τα εξω) πομολο ψηλα. Αν συμβει κατι κακο τι θα πρωτοκανουν? Θα παρουν τα μωρα αγκαλια για να τα σωσουν ή θα προσπαθουν μες τον πανικο της στηγμης να ξεκληδωσουν??? Η αλλαγη στη θεση του πομολου ειναι δουλεια 15 λεπτων... Αν με τοσο μικρο αρηθμο μωρων δεν μπορουν να τα κουμανταρουν, ας κανουν αυτο τουλαχιστον! Ελεγα να μην πω για τα κλαματα-μιξες αλλα! Αν ειναι να παω το παιδι μου καπου για να ειναι κλειδομενο σε ενα ασφαλες δωματιο, να κλαιει και να κλαινε και αλλα μωρα μαζι... καλυτερα να αδιασω ενα δωματιο σπιτι, να βαλω και 2-3 λουτρινα και να δωσω το κλιδι σε καποιον να του πηγενει φαγιτο... Και τις ιωσεις θα γλιτωνα και δεν θα ειχε πονοκεφαλο απ τις υπολιπες φωνες! Συγνωμη για τη σκληρη γλωσσα και ΜΙΛΑ! Οχι στις δασκαλες αλλα στην διευθηντρια...
Κι εγώ έστειλα την κόρη μου παιδικό σταθμό πέρυσι σε ηλικία 17 μηνών και ένιωθα κι εγώ όπως κι εσύ Στέλλα. Πίστευα ότι κάνω στο παιδί μου μεγάαααααλο κακό. Υπήρχαν πράγματα που μου άρεσαν εκεί και άλλα όχι και κολούσα να τους τα πω. Κάτι μέσα μου με έκανε να ανησυχώ. Πέρασα μια ψυχολογικά δύσκολη χρονιά και κάποια στιγμή, όταν η μικρή άρχισε να μιλάει, γυρνούσε σπίτι, μάλωνε τα παιχνίδια της και σαν παπαγαλάκι μας μετέφερε στο σπίτι ότι άκουγε. Και αυτά που άκουγε δεν μου άρεσαν και πολύ κι έτσι πήρα στο σταθμό τηλέφωνο και ζήτησα εξηγήσεις. Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι, αλλά αν δεν το έκανα θα έσκαγα. Από τότε πάντως, δεν τα ξαναάκουσα αυτά από το στόμα της μικρής. Άρα? Θα σε συμβούλευα να ζητήσεις εξηγήσεις για όλα αυτά που σου φαίνονται άσχημα και να μην φοβηθείς καθόλου. Το παιδί σου τους εμπιστεύεσαι, είσαι μάνα και έχεις δικαίωμα να ανησυχείς. Με ωραίο τρόπο πες αυτά που θες. Ρώτα γιατί κλειδώνουν την πόρτα, αφού τα μωρά δεν είναι και τόσο πιθανό να την ανοίξουν, έτσι? Όταν οι μεγαλύτερες τάξεις με πιο ψηλά παιδιά που φτάνουν το χερούλι και σίγουρα πιο ζωηρά την έχουν ανοιχτή, αυτές με τα μωρά στα πάρκα γιατί την κλειδώνουν? Να θέσεις και το θέμα με την αγκαλιά όταν κλαίνε, ακόμα και με τις μύξες...όλα να τους τα πεις χωρίς φόβο και πάθος. Κάνουν μια πολύ υπέυθυνη δουλειά....αν δεν αγαπούν τα μικρά παιδάκια καλύτερα να μην την κάνουν. Διεκδίκησε το καλύτερο για το παιδί σου στο υπάρχον περιβάλλον. Εμείς οι γονείς δεν μιλάμε και αυτές εφησυχάζονται. Αν ξέρουν όμως ότι μπορούμε και ακούμε τα παιδιά μας, ακόμα και όταν αυτά δεν μιλάνε για να μας τα πουν, κάτι μπορεί να αλλάξει. Προσπάθησε!
Σαν πρώην υπεύθυνη βρεφικού τμήματος μεγάλου βρεφονηπιακού σταθμού θέλω να πω και ότι και εγώ καθολη την διάρκεια της ημέρας κλείδωνα την πόρτα. Το τμήμα μου δεν είχε καμία επικοινωνία με τα άλλα τμήματα και σε περίπτωση που ένα από τα μεγαλύτερα κατάφερνε να την ανοίξει πολύ πιθανόν να μην το έπαιρνα είδηση και τότε θα είχε πρόσβαση στο μπαλκόνι και στην εσωτερική σκάλα. Φαντάζομαι πως το έκανα με την ιδία λογική όπως κλείδωνα την πόρτα στο διαμέρισμα μου όταν αντιλήφτηκα πως η δικιά μου μικρή είχε τάσης φυγής κάθε φορά που γύριζα την πλάτη μου….. Οπότε σίγουρα είναι καλύτερα μια κλειδωμένη πόρτα. Τώρα για τα υπόλοιπα και σε μένα την περίοδο προσαρμογής είχαμε κλάματα και πολλές πολλές μύξες από αλλά μωράκια λιγότερα και από αλλά περισσότερα . Και έχεις δίκιο για μια αγκαλιά τρυφερή άλλα όσο κι αν ήθελα να την προσφέρω από την στιγμή που ήμασταν δυο και τα μικρούλια 18 ήταν πραγματικά δύσκολο , βέβαια μου μιλάς για 4 παιδάκια με 3 δασκάλες αν κατάλαβα καλά ……. τότε ναι δεν το συζητάω είναι αδικαιολόγητες. Σε πάρκο τώρα 16 μηνών μου φαίνεται υπερβολή, βέβαια έχω δουλέψει και σε έναν μικρό παιδικό που τα μικρούλια τα είχαν στις κούνιες όλη μέρα με συσκότιση και τα έβγαζαν μόνο την ωρα του φαγητού και για πολύ λίγη ώρα να παίξουν όσα ήταν πάνω από 10 μηνών. Συμφωνώ με την KATERINA σε ότι προλέγει για την κοινωνικοποίηση η κόρη μου πήγε κατευθείαν προνήπιο από επιλογή μου αν και πραγματικά είχα την δυνατότητα να την έχω στον παιδικό που δούλευα . Αν έχεις την δυνατότητα ψάξε για κάποιον καλύτερο , σίγουρα υπάρχουν κακοί και καλοί και σε αυτό το είδος.