Περιμένοντας και περιμένοντας και περιμένοντας…
Αγαπητές μανούλες,
πήρα το θάρρος, μέσω αυτής της στήλης που δημιούργησε η γλυκύτατη Ολίβια, να απευνθυνθώ σε όλες εσάς, γιατί ξέρω οτι ίσως, κάποιες από εσάς να με καταλάβετε. Δυστυχώς, δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν από το περίγυρό μου και θα καταλάβετε το λόγο.
Δεν έχω κανένα σοβαρό παράπονο από τη ζωή μου. Ο σύζυγός μου είναι όπως ήθελα, με τα κουσούρια του βέβαια και ο 3χρονός μου γιος είναι ακόμη καλύτερος απ΄ ό,τι ονευρευόμουνα. Ευχαριστώ το Θεό για όλα όσα έχω κάθε μέρα.
Έχω μόνο ένα παράπονο. Το μόνο που μου λείπει είναι ένα δεύτερο παιδάκι… Δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και όσα με το καλό έρθουν… Δυστυχώς, όμως, δεν έρχονται. Μετά από δύο αποτυχημένες εξωσωματικές και 3 παλίνδρομες, βρισκόμενη στο κατώφλι των 40 ετών, νιώθω τόσο μα τόσο απογοητευμένη! Θα μου πείτε: Έχεις τον άντρα σου, έχεις το παιδάκι σου, μη στεναχωριέσαι. Και όμως… Θέλω και άλλα παιδάκια.Το θέλω για μένα, για το γιο μου, για τον άντρα μου, για τους γονείς μου και τα πεθερικά μου, για τον κόσμο όλο.
Μπορεί να σας φανεί υπερβολικό, αλλά έχω τόση αγάπη μέσα μου που θέλω να τη διοχετεύσω! Θα μου πείτε να υιοθετήσω. Το θέλω και το θέλω πολύ! Ο άντρας μου όμως είναι ανένδοτος! Αφήστε που ζω σε ένα μικρό χωριό και αυτό καταλαβαίνετε πώς λειτουργεί… Εννοείται οτι προσφέρω όπως μπορώ σε Μ.Κ.Ο. που έχουν σχέση με τα παιδιά, αλλά θέλω τόσο και άλλα παιδιά που δε φαντάζεστε!
Προσεύχομαι, κάνω αγαθοεργίες ,προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη ως άνθρωπος, ως μητέρα, ως σύζυγος, αλλά δεν έρχεται. Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω οτι όλα στη ζωή είναι ανταποδοτικά. Άραγε είναι; Θα δείξει…
Κατανοώ την πίρκα των γυναικών που δεν ένιωσαν ακόμη μανούλες. Είμαι κι εγώ υιοθετημένη και ξέρω τι είναι από πρώτο χέρι! Αυτό, όμως, δεν κάνει μικρότερη την έλλειψη. Την κάνει απλά υποφερτή.
Όπως και να΄ χει, θα συνεχίσω να προσπαθώ και θα συνεχίσω να περιμένω… Η αλήθεια είναι οτι έχω απογοητευτεί, αλλά δεν έχω «πιάσει ακόμη πάτο». Θα κάνω άλλη μια προσπάθεια στο αμέσως επόμενο διάστημα. Ελπίζω να πετύχει!
Να ΄στε όλες καλά και περήφανες που είσαστε μανούλες και τα παιδιά σας περήφανα που έχουν ελληνίδες μανούλες!
Με εκτίμηση
Δ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα και από μένα. Καταρχήν να χαίρεστε το αγγελουδάκι σας! Εμείς είχαμε ελεύθερη επαφή με τον σύζυγό μου 2 χρόνια και το παιδάκι δεν μας ερχόταν. Αποφασίσαμε να πάμε σε γιατρό για να συμβουλευτούμε. Ο γιατρός, μας απογοήτευσε και μας είπε ,ούτε λίγο ούτε πολύ πως έχασα το τραίνο γιατί ήμουν ...32 και είχα λέει μόνο 15 % πιθανότητες να πιάσω φυσιολογικά παιδί!!!Μάλιστα , ειρωνεύτηκε και είπε με φοβερή έπαρση ότι "οι άλλες από τα 14 και τα 17 τους έχουν επαφές και για αυτό μένουν έγκυες.Εσύ,μου λέει, τώρα τέλειωσες, πέρασες τα 30 ,πάει ξόφλησες". Μόνο με εξωσωματική πια και αν θα πετύχει!!!Όπως καταλαβαίνετε,ένιωσα τελειωμένη, ψυχολογικά και καταρρακώθηκα. Εννοείται με την ψυχολογία μου στο ναδίρ δεν υπήρχε περίπτωση να συλλάβω (αφού ούτε διάθεση είχα για επαφή). Αρχικά, σκεφτόμασταν να κάνουμε εξωσωματική μα εγώ δεν ήθελα. Δεν είχα ψυχολογία. Έπειτα σκεφτόμασταν μήπως υιοθετήσουμε παιδί αλλά και πάλι δεν είχα ψυχολογία καλή .Θεωρούσα τον εαυτό μου τελειωμένο, αποτυχημένο και περνούσαν ιδέες από το μυαλό μου πως ίσως δεν ήμουν άξια για μητέρα αφού πέρασα τα 30. Κοινώς, μου τσακίστηκε τελείως η ψυχολογία και έχασα κάθε διάθεση για να κάνω ή να υιοθετήσουμε παιδί. Ο άντρας μου ,μου είπε πως δεν τον ένοιαζε τόσο το παιδί απλά ήθελε να είμαστε μαζί αγαπημένοι και να συνεχίσουμε τη ζωή μας.Τίποτε άλλο δε ζήτησε. Η μητέρα μου ,μου έλεγε συνέχεια να πάω στο γιατρό της να πάρω 2η γνώμη μα εγώ δεν άκουγα τίποτε και κανέναν. Πέρασαν 6 μήνες και αποφάσισα να πάω να κάνω το καθιερωμένο test pap. Ο σύζυγός μου με παρότρυνε να πάμε σε άλλο γιατρό, σε αυτόν που παρακολουθούσε και την μητέρα μου, και πράγματι τον βρήκαμε και ούτε λίγο ούτε πολύ, αφού κάναμε τις σχετικές εξετάσεις, μας είπε πως δεν έχουμε τίποτε παρά μόνο το άγχος που είναι αυτό που δε μας αφήνει να κάνουμε παιδί και όχι η ηλικία μας ή κάποιο άλλο πρόβλημα. Μας είπε μάλιστα ότι 2 στις 3 ασθενείς του που ήταν εγκυμονούσες ήταν άνω των 40 και όλες έμειναν έγκυες με φυσιολογικότατο τρόπο...Κοινώς μου είπε πως ο συνάδελφός του μας έλεγε ανυπόστατα πράγματα. Μας πρότεινε να πάμε ένα ταξιδάκι να ηρεμήσουμε και μετά χαλαρά να κάνουμε το τεστ ωορρηξίας (υπό την επίβλεψή του φυσικά) και περιττό να σας πω πως το "πρόβλημά μου" ήταν πως η γόνιμη μέρα μου σε έναν σταθερό κύκλο 28 ημερών ήταν η 18η και όχι η 14η!!Απλά το ωάριο μεγάλωνε πιο αργά από το σύνηθες. Περιττό να σας πω πως έμεινα έγκυος αμέσως και σε μερικούς μήνες πια περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Μην ακούτε τίποτε, από τα "στατιστικά" και ιδίως μην σας αγχώνουν τα σχετικά με την ηλικία μας,ακόμα και αν μας το λένε οι "ειδικοί"...Μπορεί να είναι κάτι απλό , όπως το δικό μου, μπορεί κάτι πιο πολύπλοκο που όμως να λύνεται, μπορεί να είναι και μόνο άγχος.Ένας καλός ιατρός είναι απαραίτητος για στήριξη και συμπαράσταση, μα πάνω απ'όλα είναι η καλή ψυχολογία μας. Το σίγουρο είναι πως όλα πια αντιμετωπίζονται. ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ και σκεφτείτε πως όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Αφού το θαύμα σας εκπληρώθηκε μια φορά,και ήδη έχετε στην αγκαλιά σας το 1ο παιδάκι σας, τότε με πίστη, προσευχή αγάπη και ιατρική καθοδήγηση να είστε βέβαιη πως θα εκπληρωθεί για άλλη μια φορά το θείο θαύμα. Σας εύχομαι το συντομότερο δυνατό να νιώσετε την χαρά της εγκυμοσύνης για 2η φορά και να γίνετε μανούλα ξανά!!Καλή επιτυχία από καρδιάς.
Αχ, αχ, αχ.... Πόσο σε καταλαβαίνω! Έχω τη μικρή μου 3 ετών και μόλις κλείσαμε 1,5 χρόνο προσπαθειών για το δεύτερο... Κι εκεί που λέω "χαλάρωσε, αφού έχεις ένα παιδί και όλες οι εξετάσεις είναι καλές, θα έρθει και το δεύτερο", η ίδια ακριβώς σκέψη με κάνει να απελπίζομαι ή να εξαγριώνομαι... Θέλει πίστη και ηρεμία, δύσκολο βέβαια, αλλά με προσπάθεια κάτι καταφέρνω... (Παρηγορούμαι από την ιστορία της πρώτης μου ξαδέρφης, που την πήρε πάνω από δυο χρόνια να πιάσει το πρώτο παιδί και 4 χρόνια αργότερα είχε κάνει τρία! :-) ) Η σκέψη που κάνω μετά από αυτή την εμπειρία είναι πως αν εμείς αισθανόμαστε έτσι, που έχουμε ήδη ένα παιδί, πώς άραγε το βιώνουν τα ζευγάρια που παλεύουν για το πρώτο;!... Εύχομαι ολόψυχα να κρατάς σύντομα το δεύτερο νινάκι στην αγκαλιά σου! Πίστη και ηρεμία και όλα θα πάνε καλά!
μετα απο 4 εξωσωματικες κατορθωσαμε να κανουμε τη ΖΩΗΤΣΑ μου.εδω και 2μιση χρονια εχουμε ελευθερες επαφες αλλα τιποτα.σε καμια περιπτωση ομως οσο και αν θελουμε και αλλο παιδι δεν τα βαφουμε μαυρα.εχουμε πει με τον αντρα μου οτι λογω οικονομικων δεν υπαρχει δυνατοτητα και αλλης εξωσωματικης.που θελω να φτασω..οτι υπαρχουν ακομα μανουλες που προσπαθουν για 1 παιδι.εγω τα καταφερα και αισθανομαι οτι εχω 10 παιδια οχι 1!αυτο βεβαια δεν μου απαγορευει να ονειρευομαι για ενα ακομα παρολο που τα αυτονοητα για καποιες γυναικες για μενα ειναι ΠΟΛΥ ΜΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ.σκεψου οτι εχεις το παιδακι σου και τον αντρουλη σου!δεν εισαι μιση.(το'χω ακουσει και αυτο)μπορει να ερθει στο χρονο του!να σε παιδευει.αλλα αν δεν ερθει ειμαι σιγουρη οτι το παιδι σου θα σε γεμιζει για παντα γιατι αυτο σε εκανε μανουλα.ευχομαι οτι καλυτερο για ολες!
Mανουλα σιγουρα σε νιωθω, αλλα τι να πουν και οι κοπελες(μια απο αυτες ειμαι κι εγω) που δεν εχουν κανενα παιδακι..!που προσπαθουνε τοσα χρονια εγω 5 και παλι στο μηδεν καταληγουμε..να χαιρεσαι το παιδακι σου κ τον αντρα σου, κανε και εναν γυναικολογικο ελεγχο κι αν ειναι ολα καλα, απεβαλλε το αγχος κ θα ερθει το παιδακι, μα κι αν δεν ερθει θα χεις το αγγελουδι σου να σου γεμιζει την αγκαλιτσα σου..
Γλυκια μου ειμαι και γω στην ιδια κατασταση με εσενα!!! Εχω ενα 5χρονο αγορακι και εδω και 2 χρονια προσπαθουμε για δευτερο αλλα δεν ερχεται...Το ωραιο ειναι οτι τον γιο μου τον "επιασα" μετα απο μονο 3 μηνες ελευθερων επαφων με τον αντρα μου...Ξεκινησα και εγω με τον συζηγο καποιες εξετασεις φετος και καταληξαμε στην μεθοδο της σπερματεγχυσης γιατι δεν υπαρχει σοβαρο προβλημα απο οτι μας ειπε ο γιατρος...Βεβαια ξερω οτι αν δεν αποβαλλω το αγχος μου,δεν θα κανω τιποτα...Ολη αυτη η ανεξηγητη υπογονιμοτητα που ταλαιπωρει πολλα ζευγαρια πλεον,πιστευω οτι πηγαζει πρωτα απ'ολα απο το καταραμενο αγχος,οσο και αν οι γιατροι μας λενε οτι δεν παιζει μεγαλο ρολο...Ευχομαι ολα να πανε καλα και συντομα να κραταμε και οι δυο ενα θετικο τεστ στα χερια μας και να εχουμε μια καλη εγκυμοσυνη!!! Να εισαι καλα και να χαιρεσαι την οικογενεια σου.
και εγώ πιστεύω οτι θα έρθει! και πρέπει να το πιστέψεις και εσύ η ίδια! έχει πίστη...και όλα θα γίνουν!δυστυχώς ή ευτυχώς για κάποια πράγματα στη ζωή δεν αποφασίζουμε εμείς! να χαίρεσαι την κάθε στιγμή σου με το παιδάκι σου και τον άντρα σου!μη ξεχνάς οτι ανυπομονείς να είναι ''λίγες ακόμα'' που θα είσαστε οι τρείς σας και μόνο! σου εύχομαι ολόψυχα να αποκτήσεις σύντομα ενα παιδάκι!!!
Κοριτσάκι μου, μην απογοητεύεσαι κ μην σταματάς την προσευχή σου! Ο Θεός μόνο ξέρει τι είναι το καλύτερο όχι μόνο για εσένα αλλά κ για όλη σου την οικογένεια... αν αυτό σε παρηγορεί, εγώ εχω ένα παιδάκι, αλλά δεν έχω σύζυγο για να κάνω κ δεύτερο κ τρίτο που πάντα ήθελα κ ζητούσα από το Θεό...η οικογένεια μου δεν είναι ολοκληρωμένη κ εγώ πολλές φορές νιώθω "μισή"...Είμαι κ εγώ 40 χρονών κ ξέρω ότι τώρα πια είναι δύσκολο να κάνω άλλο παιδάκι (όχι όμως ακατόρθωτο αν το επιτρέψει ο Θεός)...δεν σταματάω όμως να προσεύχομαι και να ελπίζω
αγαπητη μανουλα πριν απο πολλα χρονια αντιμετωπισα ακριβως το ιδιο προβλημα με σενα!! ενω ειχα ενα αγορακι ηθελα απεγνωσμενα και δευτερο και γιατι οχι και τριτο παιδακι .. ομως αυτο το "απεγνωσμενα" ηταν απλα αγχος και δε με αφηνε..... ο καλος μου γυναικολογος το ειχε καταλαβει οτι ειχα απλα αγχος και προσπαθουσε να με πεισει να εγκαταλλειψω τις προσπαθειες ξεροντας οτι θα εμενα αμεσως εγκυος αν δεν το σκεφτομουν συνεχως... εγω νευριαζα απιστευτα μαζι του και ειχα φτασει στα προθυρα της εξωσωματικης οταν συνεβη ενα πολυ δυσαρεστο γεγονος στην οικογενεια μας... αρρωστησε πολυ βαρια ο πεθερος μου... οι υποχρεωσεις και τα τρεξιματα με τα νοσοκομεια και τις εξετασεις του δεν μου αφηναν φυσικα περιθωρια να σκεφτομαι εγκυμοσυνες και μωρα και ξεροντας πολυ καλα οτι το τελος του ερχοταν και μαλιστα συντομα το μυαλο μου ειχε φυγει τελειως απο αυτο... σε διαστημα τριων μηνων συνευρεθηκαμε στο κρεβατι με τον αντρα μου μονο μια φορα γιατι οταν ο ενας μας ηταν σπιτι ο αλλος εκανε βαρδια στο νοσοκομειο... αυτη η μια φορα μου εδωσε το δευτερο παιδακι μου .... την ημερα που ο πεθερος μου πηγαινε στην τελευταια κατοικια του εγω ειχα τις πρωτες αναγουλες και εμετους και ολοι νομιζαμε οτι ηταν απο κρυωμα... μετα απο μερες καταλαβα οτι δεν ειχα δει περιοδο εκανα το τεστ και ηταν φυσικα θετικο.... περιττο να σου πω οτι εκλαιγα απο χαρα γιατι θα εκανα μωρο που το περιμενα 5 χρονια και απο λυπη γιατι δε ζουσε πια ο πεθερος μου για να χαρει κι αυτος μαζι μας!!! προσπαθησε λοιπον κοπελα μου να αποβαλλεις το αγχος, ζητα βοηθεια απο καποιον ειδικο στην αναγκη και ολα θα πανε καλα !! σου το ευχομαι με ολη μου την καρδια (σου εγραψα την ιστορια μου για να ξερεις οτι δεν εισαι η μονη που σου συμβαινει κι επισης να σου πω οτι εχοντας πια δυο παιδια δεν ηθελα τιποτα αλλο απο τη ζωη μου κι ετσι μετα απο 2 χρονια εντελως απροσμενα και χωρις καμια προσπαθεια εμεινα εγκυος στο τριτο μου παιδακι και η ευτυχια μου ολοκληρωθηκε)
Θα έρθει.... Θα δεις!!!! Όσο πιο πολύ το πιστέψεις τόσες περισσότερες πιθανότητες έχεις να το καταφέρεις.... Το μυστικό το ξέρεις κ είναι η αγάπη... Αφού έχεις αγάπη μέσα σου μη φοβάσαι τίποτα.... Έχε πίστη και Θα έρθει ... Στη στιγμή του....