Τι; Δεν θα ξαναγίνω μάνα;
Είναι 12:30 το βράδυ. Η Αθηνά και ο Μάνος κοιμούνται. Εγώ γράφω αυτο το κειμενο με το ένα χέρι, μιας και με το άλλο κρατάω τον Αρχέλαο που θηλάζει.
Φοράει το φορμακι τιγράκι που του πήρε η Λίλη και χαμογελάει, καθώς έχει κοιμηθεί πάνω στο στήθος μου. Είναι πολύ… μακρύς για την ηλικία του. Χθες μάζεψα τα ρουχάκια του 0-3, 1-2 φορμάκια θα τα κρατήσω για ενθύμιο και τα άλλα θα χαριστούν σε άλλα αγοράκια. Με επιασε μια μελαγχολία.
Αυτό ήταν; Τερμα οι τζουρες νεογέννητου αρώματος; Τερμα τα τοσοδούλικα φορμάκια; Τέρμα; Ποτε ξανά τοσο δα νινάκι δικό μου; Ποτέ ξανά φουσκωμένη κοιλιά;
Πώς θα θελα να ειχα ενα και δύο και τρία και τεσσερα παιδιά, τραγουδάω στους δικούς μου και αυτοί με κοιτούν και μου λένε «Έχεις δύο, είσαι μια χαρά».
Ο καθενας κάτι φοβάται… Κυριως την κατάσταση της χωρας. Τα οικονομικά. Τα λεφτά. (o Μάνος είναι ο μόνος που δεν ανησυχεί για αυτό, αλλά λέει ότι είναι πια μεγάλος για τρίτο παιδί!) Και ναι, έχουν δίκιο. Η αγάπη μεγαλωνει τα παιδια, όμως κακα τα ψεματα, δεν αρκεί μόνο αυτη. Από την άλλη, όλα τα λεφτά του κόσμου να έχεις, όλα τα ρηλάξ, τις κουδουνίστρες, τα παιχνίδια, τις πάνες, τα ρούχα, τα κολλέγια, αν δεν έχεις αγάπη, είναι σαν να μην έχεις τίποτα.
Ο Αρχέλαος μεγαλώνει με την ταχύτητα του φωτός. Όπως και η Αθηνα που σε τρεις μήνες κλείνει τα 3. Όπως και εγώ που σε 3 μέρες κλείνω τα 29. Όπως όλοι μας.
Ευχαριστω καθημερινα το Θεό και τη ζωή που έγινα μαμά. Δύο μάλιστα φορές. Και θαυμάζω απεριόριστα οσους με αγάπη γεννούν παιδια. Ένα, δύο, τρία, πέντε, δεκαπέντε, δεν έχει σημασία. Και εύχομαι σε οσους επιθυμούν ένα και δύο και τρία παιδιά, να τα αποκτήσουν…
Είναι τόσο υπέροχο να μεγαλώνεις ενα παιδί… Μακάρι να μπορούσα να κανω και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά. Αλλά τι να κάνω που όλοι μου λένε «Έχεις δύο, είσαι μια χαρά»;
Να, θα μαζεύω τα ρουχάκια που είναι πια μικρα, θα συγκινούμαι και θα αναρωτιέμαι ξανά και ξανά «Μα πώς περνάει έτσι ο καιρός;»
Αν και ποτέ δεν ξέρεις… Μπορεί τελικά να κάνω και ένα και δύο και τρία και τέσσερα… Και ας με λένε τρελή! 🙂
Ποτε να προλαβεις να τα ευχαριστηθεις ολα βρε παιδι μου?την αγωνια του θετικου τεστ?τον πρωτο υπερηχο με το ακουσμα της καρδουλας?τη φουσκωμενη κοιλια?την πρωτη κλοτσια?την πρωτη συναντηση?.....και εφτασες στα ξενυχτια,στα κλαματα,στα ξεσκατισματα....χωρις να το καταλαβεις,αλλα ειναι κι αυτα τοοοσο ωραια τελικα και περνανε τοοοοσο γρηγορα.... Προσπαθω για δευτερο παιδακι,αλλα παντα σκεφτομαι οτι θα περασει κι αυτο πολυ γρηγορα και δεν θα προλαβω να το ευχαριστηθω,θα ηθελα μια εγκυμοσυνη που κραταει πανω απο ενα χρονο(αν βεβαια εχω την ιδια καλη εγκυμοσυνη με τη πρωτη)Η κορουλα μου ειναι ενος ετους και οταν τη βλεπω στη κουνια της,μου ερχονται εικονες που την εβαζα και ηταν μιση σε μεγεθος...ποτε περασε ο καιρος?καταλαβαινω τη μελαγχολια σου,το σκεφτομαι απο τωρα τι θα παθω...θα ηθελα 3 παιδακια αλλα και τα δυο στη σημερινη εποχη,με αυτα τα οικονομικα ειναι πολλα,ζοριζομαστε πολυ αλλα δε θελω να αφησω μονη της τη κορη μου,θελω να εχει ενα αδερφακι στη ζωη της...μπορει να ζοριστουμε κι αλλο αλλα θα τα καταφερουμε...
ΕΧΩ ΔΙΔΥΜΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ 27 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΤΡΙΤ, ΓΕΝΝΑΩ ΣΕ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ. ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΑ ΔΙΔΥΜΑ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΛΥΣΕΙ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ. ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ( ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ ΑΛΛΑ ΠΕΤΥΧΕ) ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΛΥΣΣΑΞΑΝΕ ΟΤΙ ΓΙΑΤΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ. ΤΡΟΧΟΝΟΜΟ ..... ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ!!!! ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ
Έλα πες αλήθεια... διάβασε τη σκέψη μου έτσι; χα χα! Πάντως το πέρασα κι εγώ αυτό το στάδιο και μάλιστα αρκετά έντονα, όμως τελικά κατάλαβα ότι από το να κάθομαι να μιζεριάζω (γιατί κακά τα ψέματα νιώθεις ότι δεν είσαι πια "παραγωγικός") το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο για τα 2 παιδιά που ήδη έχω. Ναι, έχω αποθέματα αγάπης και για 3ο ή 4ο παιδί, όμως έχω και 2 υπέροχα παιδιά που περιμένουν να τη μοιραστούν!
Μόλις ξυπνησα, όχι οτι είχα κατι να κάνω , έτσι από το άγχος μου και τις διάφορες σκέψεις που γυρίζουν στο μυαλό μου. Μήπως και κοιμάμαι καθόλου πια? Ανοίγω τον υπολογιστή και βλέπω το άρθρο σου Ολίβια.... αχ η ριμάδα η οικονομική κρίση. Είμαι εγκυος 4 μηνών , ο άντρας μου απολύθηκε από την δουλειά του και εγώ το μόνο που σκέφτομαι ειναι πως θα μπορέσω να πάρω τα πράγματα του μωρού και φυσικά πως θα κάνω τις απαιτούμενες εξετάσεις μιας και δεν έχουμε ούτε ασφάλεια και δουλειά πουθενά...
akrivos ta idia skeftomai k go kai nomizo oti den tha stamatisei auti i skepsi pote osa kai na kano nomizo panta tha thelo ena akomi moro alla kati tha mas empodizei na to pragmatopoiisoume to oikonomiko,to oti exoume idi 2,to oti einai diskoloi kairoi kai se pion kosmo ta fernoume,ouououou apo logia kai dikaiologies uparxoun xiliades gia na prospathisoun na me peisoun oti ftanoun ta 2 eisai kala!pantos to xeirotero pou akouw einai otan mou lene e kai ti to theleis to trito?ti na apantiseis?mporei arage na se katalavei kanenas allos ekto apo mia gunaika pou exei ginei mana eidi pano apo duo fores(giati to ithele)oxi kanenas opote stamatas ti sizitisi otan anoigei kai elpizeis gia trito se autin tin katalathos fora pou tin exw akousei apo tosa zeugaria kai panta tin fovomouna prin kano paidi!!!