Η βάπτιση της Ιωάννας (και η μικρή μας ιστορία)

Σήμερα θα σας διηγηθούμε την δική μας ιστορία.

Είμαστε η Βάσια και ο Τάσος και όπως ήδη θα καταλάβατε η προσοχή μας είναι όλη στραμμένη πάνω της!

Εγώ και ο συμ-πορευτής μου, συντροφός μου και μεγάλος έρωτάς μου, είμαστε κατά της «χρυσόσκονης» και των παραμυθιών!

Ποτέ δεν μας άρεσε η ιδέα των στολισμών και των «θεμάτων» στις τελετές. Θεωρούμε ότι οι τελετές πρέπει να είναι λιτές και σεμνές και να δίνεται βάση στο μυστήριο.

Γι’ αυτό και χαρήκαμε θα έλεγα, όταν την ημέρα που πήγαμε στην εκκλησία με την μικρούλα μας να ενημερώσουμε για την ημερομηνία μας έδωσαν και ένα έντυπο με το τι πρέπει να αποφύγουμε στην τελετή, σχετικά με το στολισμό κλπ.

Η ζωή βέβαια μας επιφύλασσε άλλα σχέδια και έτσι το αγγελούδι μας έγινε το ίδιο το θέμα της βάφτισής της!

Κάτω από αυτό το δέντρο στο σπίτι μας είπαμε στον μπαμπά μου, θα γίνεις παππούς, λίγες μέρες μετά, κάτω από αυτό το δέντρο διάβασα μια αξονική… ο μπαμπάκας μου, ο Γιαννάκης μου ήταν σοβαρά άρρωστος μόλις στα 51 του.

Με το σποράκι στην κοιλιά μου, μπερδεμένη για το τι θέλω άρχισαν τα ταξίδια στο Μεταξά!

Κάποιοι τόλμησαν να πουν πως δεν πρέπει να στεναχωριέμαι γιατί ο Θεός μπορεί να μου παίρνει τον πατέρα μου, αλλά μου χαρίζει ένα παιδί!

Και άρχισε ο αγώνας και η αγωνία, τα όνειρα και οι εφιάλτες, η αναμονή και η προσμονή.

Στον ύπνο μου, ένα κοριτσάκι μελαχρινό πάντα κρατούσε εξετάσεις στα χέρια και τις ζωγράφιζε με καρδούλες και πολύχρωμα λουλούδια και πάντα χαμογελούσε!

Πήγαμε για υπερηχογράφημα… το σποράκι μας ήταν κοριτσάκι! Μάτια καρφωμένα πάνω στην οθόνη και μετά η μεταξύ μας ματιά! Ξέρετε αυτή η σιωπή, η ματιά που μόνο οι σύντροφοι μπορούν να διαβάζουν! Φύγαμε από το γιατρό, ανάμεικτα συναισθήματα, ο φόβος μην εμπιστευτώ τα όνειρά μου και διαψευστώ… ένα μελαχρινό κοριτσάκι! Επόμενη στάση ο Αγιάννης για ένα κεράκι και πλέον, «πρώτα ο Θεός» θα είχαμε την Ιωάννα μας, πάλι με μια δεδομένη ματιά χωρίς συζητήσεις.

Ο μπαμπάκας μου έλεγε θα το παλέψω, αυτό το μωράκι είναι η ζωή μου, του το χρωστάω, ποτέ δεν το έβαλε κάτω… (πόσο τον θαυμάζω γι αυτό!). Και όλο και λιγάκι έσκαζε ένα γέλιο και να τα πειράγματα, από τον άντρα μου…Τώρα πια δεν ήταν ο «μάστορας» ο μπαμπάς μου (εργαζόταν μαζί με τον μπαμπά μου παλιά), αλλά ο παππούς…

Και έφτασε η στιγμή του τοκετού. Ένας κόμπος πάλι στο λαιμό, οι δικοί μου δεν θα ήταν εκεί, έπρεπε να κάνουν χημειοθεραπεία… φανταστείτε έκπληξη και χαρά όταν ακύρωσαν το ραντεβού με το γιατρό για να είναι εκεί στην άφιξη του νέου μέλους!

Ο σύντροφός μου δίπλα μου, κάθε στιγμή κάθε λεπτό, μέρα και νύχτα άγρυπνος φρουρός και συμπαραστάτης, με το δικό του μοναδικό τρόπο αλλά πάντα δίπλα μου! Πόσο τον ευχαριστώ!

Και έτσι με πολλές δυσκολίες και επιπλοκές γεννήσαμε… ναι καλά διαβάσατε, γεννήσαμε… Γένναγε και ο Τάσος μαζί….

Πήραμε την Ιωάννα μας σπίτι και ξεκινήσαμε την νέα μας ζωή.

—

Όταν ήρθε η στιγμή της βάφτισής της δεν υπήρχε καθόλου άγχος! Δύο στοιχεία είχαμε στο μυαλό μας, ότι θέλαμε απλά πράγματα που θα της φτιάχναμε μαζί με τον μπαμπά της και ότι το θέμα μας θα ήταν τι άλλο; Η ίδια η ΖΩΗ !

Δίπλα μας είχαμε και την φίλη μας Ξένια που μας βοήθησε στο να αποτυπώσουμε τις όμορφες στιγμές μας σε χαρτί και το πιο σημαντικό στην βάφτιση της μικρής μας ήταν η σχεδόν αόρατη νεράιδα φωτογράφος που δεν μας ενόχλησε πουθενά!

Σεβάστηκε το μυστήριο, αλλά και την παραξενιά μου, που δεν μου αρέσει καθόλου να….»στήνομαι» για φωτογραφίες!

Το προσκλητήριο μας αντί για κείμενο ήταν μια αφιέρωση στην κορούλα μας ένα ποίημα που της διαβάζουμε συχνά…

«Κοριτσάκι μου θέλουμε να σου φέρουμε τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν στον ύπνο σου..

θέλουμε να σου φέρουμε ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόκσονη, πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας να σεργιανάει στο γαλανό όνειρό σου…

Θέλουμε να σου φέρουμε ένα σταυρουλάκι αυγινό φως, δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μας, να σου ξορκίζουν το κακό, να σου φωτάνε μη σκοντάψεις…..»

Η μπομπονιέρα μας είχε ένα κρεμαστό διακοσμητικό δέντρο της ζωής και ένα μικρό χαρτάκι καρφιτσωμένο που εξηγούσε τι σημαίνει το δέντρο αυτό…

«Το Δέντρο της Ζωής στο Μπαχρέιν, είναι ένα αξιόλογο φυσικό φαινόμενο! Στέκεται μόνο σε μια μαγευτική ατμόσφαιρα, μίλια μακριά από οποιαδήποτε άλλη βλάστηση και με μη εμφανή πηγή νερού. Έχει αναπτυχθεί στο υψηλότερο σημείο στο Μπαχρέιν για πάνω από 400 χρόνια. Το μυστήριο για την επιβίωση του δέντρου έχει δημιουργήσει έναν μύθο.

Οι κάτοικοι της περιοχής πιστεύουν ότι αυτή ήταν η πραγματική θέση του Κήπου της Εδέμ. Το δέντρο στέκεται μόνος στην καρδιά της ερήμου, στην κορυφή ενός υψηλόυ αμμώδη λόφο. Συνέχισε να μεγαλώνει παρά την αλλαγή του κλίματος. Το πως ποτίζεται το δέντρο είναι μυστήριο. Επιστήμονες λένε ότι οι ρίζες του είναι πολύ βαθιά και μπορεί να πάρει νερό απότα αποθέματα του γλυκού νερού χιλιόμετρα μακριά. Οι Βεδουίνοι όμως πιστεύουν ότι ο Enki, ο μυθικός Θεός του νερού, είχε κάνει «ντους» με την ευλογία του στο δέντρο.

Για το σπιτικό μας το Δέντρο της ζωής είναι η Ιωάννα μας! Η μικρή μας ηλιαχτίδα που μας έχει χαρίσει την ζωή! Χωρίς αυτήν θα ήταν όλα μια έρημος, ήρθε και όλα γίναν μαγικά!

Σε ευχαριστούμε που υπάρχεις στην ζωή μας!

Με λατρεία

Ο μπαμπάς σου και η μαμά σου!»

Ο μπαμπάς μας, ο Τασούλης μου, που ναι κουκουβαγίζει πολύυυυυυυυ (χιχι) της έφτιαξε ένα υπέροχο ξύλινο αναλόγιο ώστε να τοποθετήσουμε το βιβλίο ευχών της που ήταν ένα πανέμορφο φωτογραφικό album, δωράκι της βάφτισής μας και ολοκλήρωσε τις στυλιστικές του πινελιές με τον μπουφέ και διάφορα ξύλινα αντικειμένα που θα βάζαμε μέσα τα κεράσματά της.

Έτσι αφού τα ετοιμάσαμε όλα με τα χεράκια μας, την επόμενη μέρα το πρωί ντύσαμε την μικρούλα Ιωάννα με ένα λευκό χιτώνα και την οδηγήσαμε στην εκκλησία να πάρει «το δρόμο του Θεού»

Όλα κύλισαν ομαλά, νομίζω δεν πρέπει να έχω ακούσει μυστήριο άλλη φορά με τόση προσοχή και συγκίνηση!

Την επόμενη ημέρα της βάφτισης είχαμε ραντεβού για επαναληπτικές εξετάσεις… χωρίς παθολογία το πόρισμα της αξονικής!

Και πριν μια εβδομάδα ο ογκολόγος μίλησε για θαύμα, ένα δίμηνο ζωής μετατράπηκε σε περασμένη διετία χωρίς παρουσία νόσου!

Κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω την Ιωάννα να αφήνει την αγκαλιά του παππού της και να τρέχει στον μπαμπά της γελώντας! Τάθοοο παπάω πολύ και ο μπαμπάς μου παραπέρα να δακρύζει…

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον όμως ευχαριστώ το Θεό για όσο μας βοήθησε έως τώρα!

Τελικά ναι πρέπει να ελπίζουμε και να πιστεύουμε στα θαύματα, εμείς έχουμε ένα μέσα στο σπίτι μας!

Έχουμε την Ιωάννα μας, την ζωή μας όπως συνηθίζουμε να λέμε!

Σε λατρεύουμε!

Ο μπαμπάς σου και η μαμά σου!

Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τη βάφτιση του μικρού σας αστεριού;

Διαλέξτε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες, γράψτε μας πώς την ετοιμάσατε και στείλτε μας e-mail στο eimaimama@gmail.com