o γιος μου μέχρι τα 4 δεν μιλούσε καθαρά. Σε τέτοιο σημείο που τον καταλάβαινα μόνο εγώ. Στον παιδικό σταθμό παρουσιάστηκαν τα πρώτα άσχημα σημάδια. Το παιδί δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κανέναν, δεν μπορούσε να συμμετέχει σε συζήτήσεις με αποτέλεσμα να κλείνεται στον ευατό του. Ξεκίνησε λογοθεραπεία στα 4 και κάτι. Μου έκανε απιστευτη εντύπωση σε κάποια γράμματα που επέμενα να του τα λέω καθαρά και να μην μπορεί να τα προφέρει ,να μπαίνει στο μάθημα του και στο μισάωρο ήξερε να τα προφέρει τέλεια!!! Σήμερα 7 ετών και αφού έκανε 2 χρόνια περίπου λογοθεραπεία μιλάει πεντακάθαρα και με πολύ πλούσιο λεξιλόγιο (που βοήθησαν οι συνεδρείες του σε αυτο και στο σχολείο σήμερα να είναι πολύ ν καλός στην περιγραφή εικόνων κλπ). Σήμερα αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα και σε χειρότερο βαθμό με το δεύτερο παιδάκι μου. Δεν άγχωνομαι ομως. Το σημαντικό είναι το παιδί να επικοινωνεί ακόμα και με τον δικό του τρόπο. Οι λογθεραπείες δεν είναι κάτι φοβερό όπως το έχουμε στο μυαλό μας . ΄Ισα ισα που το δικό μου παιδί τουλάχιστον, το βοήθησαν και πέρα απο την σωστή έκφραση των λέξεων και των γραμμάτων.

Ολιβιάκι μ οι αγωνίες σου είναι 100 τα 100 δικαιολογημένες αλλωστε ΕΙΣΑΙ ΜΑΜΑ :p Το "κακο" με εμας τις μαμαδες ειναι οτι μπαινουμε στη διαδικασια να συγκρινουμε τα πιτσιρικια μας, θελοντας και μη βρε παιδι μ τύπου το δικο μ εβγαλε το πρωτο δοντακι τριων μηνων , αχ καλε εμενα το εβγαλε ενος ετους χαχαχ κ πως τρωει καλε ...κ αχ το ανχος καταλαμβανει εμας τις δολιες μανες!! Σίγουρα καθε παιδάκι ειναι ξεχωριστό δεν τα κάνουν όλα τα παιδάκια ολα τα κατορθώματα τους στην ίδια ηλικία!! Η δική μ κόρη περπάτησε εντελώς μόνη της 12 μηνών, έβγαλε το πρώτο δόντι και μάλιστα τραπεζίτη 15 μηνών , μίλησε απο 9 μηνών και απο τότε που άρχισε παιδικο δλδ απο 20 μηνών και κάτι η γλώσσα πάει ροδάνι...τραγουδάει "τον έλενχο χάνω " και άλλα άσματα χιπ χοπ και φυσικά η μαμά κ ο μπαμπάς τρελενόμαστε κ χορεύουμε κ εμεις στο ρυθμο της...Ειπε καθαρα το ρ που στην αρχη το ελεγε λ και ολα καλα κ ανθηρα...ωσπου ηρθε η ωρα να ξεχωρισει το θ απο το ς!!!!εκει τα μπερδεύει...ξέρει οτι το σ ειναι σιγμα κ το θ ειναι αλλος ηχος ομως επειδη βαριεται η κ εγω δεν ξερω τι (μαλλον το χει συνηθισει) μιλάει θαν ιθπανιδα..Προχθές μια κυρια ειπε "αχ τι γλυκο παιδακι κ ειναι κ ψευδουλη" .....κρατηθηκα η δικια σ κ δεν ειπα τιποτα (εκανα μια ωραια ευχη απο μεσα μ )!!! ΤΟ ΠΑΙΔΙ Μ ΜΑΝΤΑΜ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟ !!ομολογουμενως τα πηρα κρανιο κ με ενοχλησε πολυ!!!!ισως χρειαστει να τη βοηθησω να τα ξεχωρισει πηγαίνοντας σε καποιον λογοθεραπευτη!! Ομως κυρα μ δλδ έλεος κρατα το στοματακι σ κλειστο για το παιδι του αλλου! Καλα έκανες λοιπόν που ρώτησες για να τη βοηθήσεις και καλά έκανες που το έγραψες και ξελάφρωσες!!!!Πάντα να ειστε περήφανοι για το Αθηνάκι!!!Πολλά φιλάκια στο Αθηνάκι και στον Αρχελαο, και ολα θα πανε καλα!!Συγνωμη για το μεγαλο ποστ!

Έχεις απόλυτο δίκιο. Έχω δύο παιδιά το πρώτο τα έκανε όλα ΠΟΛΥ γρήγορα 2 χρονών μιλούσε όπως μιλάει τώρα που είναι σχεδόν 10. Έιναι πρώτο σε όλα και από μικρό εντυπωσίαζε τους πάντες με τα κατορθώματα του. Το δεύτερο άργησε να μιλήσει είναι σχεδόν 4 και δεν μιλάει καθαρά έχει θέματα με πολλά γράμματα. Αποφάσισα να ξεκινήσουμε λογοθεραπείες και με έχουν φάει όλοι (μην συγκρίνεις τα παιδιά και τέτοια..) Θεωρώ ότι και το μικρό έχει πολλές δυνατότητες όμως ο λόγος αναγκαστικά το πάει πίσω. Ακολουθώ το ενστικτό μου και ας με λένε υπερβολική. Καμαρώνω και τα δύο παιδιά μου αλλά λίιιγο περισσότερο το δεύτερο γιατί προσπαθεί πολύ περισσότερο για να κατακτήσει κάποια πράγματα που για το μεγάλο έγιναν χωρίς καμιά προσπάθεια΄..

Μανούλες και Ολίβια, Θα με ενδιέφερε πολύ κάποια στιγμή να διαβάσω ένα κείμενο για τις μαθησιακές δυσκολίες και πού διαφέρουν από την νοητική καθυστέρηση. Και πώς μπορεί να φανεί σε ένα παιδί ότι θα έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δηλαδή είναι τέτοια ένδειξη ενδεχομένως ότι καθυστερήσει να μιλήσει καθαρά και με ολοκληρωμένες προτάσεις;

χμμμ σιγουρα καθε παιδι θελει τον χρονο του, αλλα τη στιγμη που ειδικοι σε διαβεβαιωνουν πως ολα ειναι ΟΚ τοτε πρεπει να δεις τι αλλο φταιει...για παραδειγμα η δικια μας κορη, μιλουσε πολυ νωρις με λεξεις καθαρες και με προτασεις...ξαφνικα οταν ημουν εγκυος στο 2ο και αρχισαν να ερχονται οι γιαγιαδες να βοηθησουν, το παιδι σταματησε να μιλαει και αρχισε να κοβει λεξεις και να μιλαει με επιφωνηματα...καυγαδισα με τις γιαγιαδες γιατι δεν την παροτρυναν να μιλαει...στο πρωτο μμμμμ της ελεγαν: θες νερο? χυμο? παραμυθι? μπισκοτο ? μεχρι να πετυχουν αυτο που εννοουσε η μικρη με το μμμμμμ....επισης της μιλουσαν μπεμπεκιστικα πχ νανι αντι για υπνο και μαμ αντι για φαι... εγω μετα ανελαβα παλι δραση μην δινοντας σημασια σε τιποτε αλλο παρα μονο στην σωστη λεξη...και φυσικα αρχισε παλι να μιλαει κανονικα.... μπορει εκεινη τη στιγμη να τεμπελιαζε ξεροντας πως οι γιαγιαδες θα την υπηρετησουν ουτως η αλλως... επισης κατι που μας βοηθησε πολυ ηταν να της λεω εγω τα λογια απο ενα τραγουδακι με κομμενες λεξεις για να τις συμπληρωσει εκεινη....πχ αχ κουνελακι, ξυλο που θα το ......και επερεπε να πει ''φας''...εκοβα μονο τις μικρες λεξεις στην αρχη και μετα τις μεγαλυτερες...τωρα τραγουδαει μονη της! και μην ανησυχεις...σε λιγο καιρο θα σας ξετρελανει με τραγουδακια και ομιλιες!

Ετσι ακριβώς είναι καταλαβαίνω απόλυτα αυτή την αγωνία και τα λόγια σου μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά μου έχοντας ανάλογο θέμα γιατί δε το βλέπω σα πρόβλημα...θα το ξεπερασουμε άς βοθήσουμε κάθε μανούλα και πατερούλης το παιδί του με τον κάθε δυνατό τρόπο! Να χαίρεσαι τα μικρά σου και να είναι οι καλύτερες σας γιορτές με ό,τι καλύτερο επιθυμεί ο καθένας σας!

Ολίβια ακριβώς τα ίδια ακούω και εγώ... Θα τα πει όλα μαζί... Η καρδούλα μου όμως το ξέρει... Ο μικρός μου είναι 2,5 χρονών και λέει και αυτός λεξούλες όπως και η Αθηνά, όχι όμως προτασούλες... Δυστυχώς στην παρούσα φάση δεν έχουμε τη δυνατότητα για λογοθεραπείες και εργοθεραπείες... Προσπαθώ μόνη μου όσο μπορώ αλλά δεν ξέρω πως να βοηθήσω... Ίσως να ετοιμάζατε ένα άρθρο με προτάσεις για βιβλία ή τι να κάνουμε για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε στο σπίτι τα μικρά μας... Καλή υπομονή σε όλους μας!

Δεν συνηθίζω να αφήνω σχόλια, μάλλον η πρώτη φορά πρέπει να είναι...σε διαβάζω καιρό αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν συμμερίζομαι και πολύ την "γλυκερή" αίσθηση που μου αφηνουν τα κειμενά σου,ξέρεις αυτά του τύπου περνάμε καλά στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει και στον κόσμο! Στο θέμα μας λοιπόν, με άγγιξε πολύ το κειμενάκι...τα κλάματα, το άγχος, ο θρίαμβος για κάθε καινούργια λέξη. Έχω κι εγω εναν γιό, λίγο μεγαλύτερο απο την Αθηνά σου κατά 1 χρόνο που έχει τα θεματάκια του με τον λόγο. Η μικρή μας περιπέτεια ξεκίνησε εκεί λίγο μετά τα 2 του, όπου ήταν ενα ντροπαλό και ήσυχο παιδάκι, με εκρήξεις θυμού οταν δεν μπορούσε να εκφράσει αυτό που ήθελε με λόγια. Όλα τα καταλαβαινε και σε όλα συμμετείχε αλλά τα λόγια του δεν έβγαιναν, ξέρεις όλοι λέγανε το γνωστό τροπάριο, μην ανησυχείς,θα τα πει όλα μαζί, κι εμένα το παιδί της κουμπάρας του ξαδέλφου μου δεν μίλαγε μέχρι τα 4 και τώρα ειναι στο πανεπιστήμιο κ.ο.κ. Αυτό όμως το περίφημο ένστικτο δεν με άφηνε, έτσι εκεί γυρω στα 2.5 ξεκινήσαμε με μια αρχική διάγνωση απο αναπτυξιολόγο, οχι ιδιαίτερα ενθαρρυντική...να το αφήσουμε για 1 εξάμηνο και βλέπουμε, εγω στο μέσο της 2ης εγκυμοσύνης τότε με πολύ άγχος δεν ήθελα να χάνουμε χρόνο, πήραμε και τη γνώμη λογοθεραπεύτριας και 2 μήνες πριν τα 3 του αρχίσαμε δειλά δειλά τις ασκήσεις, στοματοπροσωπικές αρχικά. Ο μικρός μας δεν μπορούσε να κάνει όλες τις κινήσεις της γλώσσας, πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, δεν μπορούσε να φουσκώσει μαγουλάκια, να σουφρώσει χείλια, τέλος πάντων όλα αυτά τον δυσκόλευαν να σχηματίσει τις λέξεις που ήξερε και ήθελε να πει. Τώρα 1 χρόνο μετά τα πάει πολύ καλά, έχει ξεκλειδωθεί κατά κάποιο τρόπο, σχηματίζει προτάσεις,κάνει ερωτήσεις, κάνει χιούμορ,έχει γίνει πιο κοινωνικός έχει θέματα με την άρθρωση κάποιων συμφώνων αλλά συνεχίζουμε. Παρόλα αυτά τρέμω την ώρα που θα πάει νήπιο, τώρα στον παιδικό τα πράγματα ειναι πιο ήπια, αλλά το σχολείο με φοβίζει... Θέλω να σου πω οτι καλά έκανες και το έψαξες, 'εστω και αν απ' οτι φαίνεται η Αθηνά απλά θέλει τον χρόνο της και ένα σπρώξιμο ας πούμε. Να σου πω δεν ξέρω αν η πρόοδος του γιού μου οφείλεται στη δουλειά με την λογοθεραπεύτρια ή απλά θα κατακτούσε και μόνος του τον λόγο σιγά σιγά με τον ρυθμό του απλά εγω δεν μπορούσα να ησυχάσω, έβλεπα οτι ήθελε να μιλήσει και να επικοινωνήσει αλλά κάποια πράγματα τον κρατούσαν πίσω. Δεν μου ήταν εύκολο να αποδεχθώ οτι το παιδάκι μου είχε αυτό το θέμα, ακόμα θέλω κι εγώ δουλειά, κλάματα πολλά και στενοχώριες και άγχος που μου βγήκε στην 2η εγκυμοσύνη μου-δύσκολη, θέματα υγείας και δεν την χάρηκα, τωρα το καταλαβαίνω, αλλά ο ίδιος με έκανε να το βλέπω θετικά, γιατι το παλεύει μόνος του και θέλει την επιβράβευση και χαίρεται οταν μαθαίνει καινούργιες λέξεις και βελτιώνει την άρθρωσή του! Μετά απο αυτό το υπέρδιπλο σεντόνι θέλω να σου πω και στον εαυτό μου επίσης οτι τα παιδιά μας δείχνουν το δρόμο, εκείνα με το κέφι και τη δυναμή τους και με μας βοηθούς μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα!!

Αυτός ο καλός παππούλης που λέγεται Άι Βασίλης από προσωπική εμπειρία το γράφω τις ακούει αυτές τις ευχές και παρέα με τους γονείς οι ευχές πραγματοποιούνται!:-)

Μεσα στην καρδια μου μιλησε το κειμενο σου... μπορει να ειμαστε ακομα μικροι εμεις (12,5 μηνων ειναι ο ανταρτης μου) αλλα εχω βαθια μεσα μου την εντυπωση οτι γενικα δεν κανει πραγματα τοσο γρηγορα οσο αλλα παιδια... ξερω οτι πριν τα 2 ειναι νωρις να κρινω αν θα μιλησει η οχι, παντως συμφωνω οτι πρεπει να ακουμε το ενστικτο μας κι οτι δεν ειναι ντροπη ουτε υπερβολη να συμβουλευοματε ειδικους αν νομιζουμε οτι το παιδι μας αργει σε κατι. ελπιζω ο γιοκας μου να αρχισει συντομα να λεει λεξουλες και ειμαι σιγουρη οτι αγιος βασιλης θα σας φερει πολλες πολλες προτασουλες πολυ συντομα!

Θελω να σου πω οτι καταλαβαινω απολυτα τις ανησυχιες σου. Εγω ειμαι μαμα μεγαλων παιδιων 17 και 14 χρονων. Ο γιος μου που ειναι και ο μεγαλυτερος παντα αργουσε στα πρακτικα θεματα. Ηταν τριων χρονων και δεν μπορουσαμε να συνενοηθουμε δεν ειχε κοψει την πανα κλπ κλπ. Οταν δε γεννηθηκε η μικρη μου ηρθε ακομη πιο πισω. Χασαμε και αυτα που ειχαμε κατακτησει μεχρι τοτε. Απο την αλλη ομως ηξερε να αναγνωριζει ολες τις μαρκες των αυτοκινητων χωρις να του τις εχω πει. Απευθυνθηκα σε ειδικους και αρχισαμε διαφορα μαθηματα λογοθεραπειας κινησιοθεραπειας κλπ. Η πρωτη προταση που μου ειπε ηταν αυτη: μαμα παμε εκει γιατι ειμαι αρρωστος για να γινω καλα; Με διαλυσε!!! Επεσε ο ουρανος στο κεφαλι μου!!! Πηγα αλλη μια φορα στην γιατρο που μου οργανωνε το προγραμμα και τα μαθηματα και αφου ειδε οτι ημουν αγριεμενη μου ειπε οτι εγινε θαυμα και οτι παει πολυ καλα.... Χαζομαρες!!! Απλα νομιζω οτι υπαρχει ενα καλοστημενο κυκλωμα που εκμεταλευεται την αγωνια μας. Η εξελιξη του γιου μου;; Σημαιοφορος σε δημοτικο και γυμνασιο και με πολυ καλες πιθανοτητες να περασει πολυτεχνειο που τοσο το θελει. Βεβαια παντα εχω μια ιδιαιτερη ανησυχια γιαυτον που φτανει στα ορια της υπερπροστατευτικοτητας. Συχνα ασχοληθηκα με τις σχεσεις του με τα αλλα παιδια καθοσον ο κοσμος των παιδιων ειναι σκληρος και οτι δεν ειναι ιδιο το απορριπτουν. Ξερω ομως οτι εχω ενα παιδι ιδιαιτερης ευφυιας που ειτε θα φτασει πολυ ψηλα ειτε θα πιασει πατο. Αγωνιζομαι για το πρωτο.