Πείτε με χαζομαμά, πείτε με κουκουβάγια, ότι θέλετε, πείτε με, αλλά θα το πω, δεν αντέχω: έχω το πιο γλυκο-χαμογελαστό μωράκι του πλανήτη! Δεν αντέχω σας λέω, θέλω να τον φάω, να τον ροκανίσω, να τον λιώσω στα φιλιά. Είχα που είχα το πανέμορφο χαμογελάκι της νεράιδας Αθηνάς (άλλο χαμογελαστό πλάσμα και αυτό!), τώρα έχω και τον Αρχέλαο ο οποίος σου χαμογελάει και σου παίρνει την ψυχή.
Με το που ξυπνάει, ανοίγει ναααα τις ματάρες του και ρίχνει ένα χαμόγελο. Στην πρωινή μας μασαζο-γυμναστική χαμογελάει, στο απογευματινό μας tummy time χαμογελάει. Τρώει χαμογελάει, βλέπει την Αθηνά χαμογελάει, τον πειράζει ο μπαμπάς του χαμογελάει, του μιλάνε στο δρόμο, χαμογελάει. Μέχρι και πάνα όταν του αλλάζω, αυτός χαμογελάει! Και εγώ κάθε φορά κάνω σαν τη χαζή και ο Μάνος κουνάει το κεφάλι «Πάει το έχασε τελείως η γυναίκα μου».
Φτου σκόρδα, φτου, για δεύτερη φορά ο Θεός, η μοίρα, η τύχη μου έδωσαν ένα μωρό πολύ…. easygoing να το πω; Πολύ χαρούμενο.
Αν κλαίει; Ε φυσικά και κλαίει! Μωρό είναι! Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τραβάμε τόσο άγχος με το κλάμα των μωρών. ΤΑ ΜΩΡΑ ΚΛΑΙΝΕ. Κλαίνε γιατί δεν έχουν τα έρμα άλλον τρόπο να εκφραστούν. Δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε με το κλάμα. Αρκεί να προσπαθήσουμε να το αποκωδικοποιήσουμε!
Πεινάνε; Θα κλάψουν.
Έκαναν κακά; Θα κλάψουν.
Πονάει η κοιλιά; Θα κλάψουν.
Κρυώνουν; Θα κλάψουν.
Βαριούνται; Θα κλάψουν (και με εντελώς στεγνό κλάμα, τα ψευτράκια!!)
Θέλουν αγκαλιά; Θα κλάψουν!
– Μα όλο αγκαλιά γίνεται; Απαπα, θα το αφήσω να κλαίει.
Όχι, να μην το αφήνετε να κλαίει. Η αγκαλιά είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον για τα τόσο μωρά. Δεν καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Απενοχοποιήστε την αγκαλιά παρακαλώ! Σκεφτείτε πόσες αναμνήσεις από αγκαλιές κουβαλάτε εσείς οι ίδιοι… Αγκαλιές που σας ανακούφισαν, που σας χάρισαν ασφάλεια…
Ο Αρχέλαος λοιπόν και κάθε μικρός Αρχέλαος και Αρχελίνα (και Αθηνά!!) λατρεύουν τις αγκαλιές, ζητούν τις αγκαλιές. Η αγκαλιά είναι το αγαπημένο τους μέρος. Ο κόσμος είναι ακόμα πολύ άγνωστος και τρομακτικός για αυτά. Η αγκαλιά της μαμάς όμως… Παράδεισος!
Φουλ στις αγκαλιές και τα χαμόγελα είμαστε λοιπόν! Χαμόγελα το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ!
Αγκαλιές επίσης πρωί, μεσημέρι, βράδυ! Το βράδυ δε, παίρνουμε το μεμέ της μαμάς αγκαλιά και κοιμόμαστε μέχρι να αποφασίσει αυτή να σηκωθεί (εκτός αν κάνουμε κακά στο μεταξύ, πράγμα ευτυχώς σπάνιο)
Και ναι είμαι χαζομαμά! Κρατιέμαι, κρατιέμαι, κρατιέμαι τόσο καιρό, μα δεν αντέχω θα το πω: ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
καλε γιατι κρατιεσαι;;;φωναξε το οσο πιο δυνατα μπορεις!!!να το φωΝαξουμε ολες οι μανουλες!!Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!!! ειναι πολυ γλυκας παντως!!!!
Να είστε γεροί και να δίνετε στα παιδιά σας λόγους να χαμογελούν!!!Τα δικά μου είναι αρκετά μεγάλα πια σε σχέση με τα δικά σας,αλλά πίστεψέ με έχουν παραμείνει χαμογελαστα και η αγκαλιά μας γεμίζει ακόμη από αυτά.
Αγαπαω μωρα που ειναι χαρουμενα...αλλα για να γινουν ολα αυτα τα παιδακια μας πρεπει να μεγαλωνουν σε ηρεμο και χαρουμενο περιβαλλον...κατι που το εχετε!!!!!και ξερουν να αναγνωριζουν τα τοσοδουλια πλασματακια τη διαθεση μας και μας τη φτιαχνουν ακομη πιο ομορφη!!! και δεν υπαρχει πιο ομορφο να ξυπνας με ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Πόσο σε καταλαβαίνω να ήξερες!εχω μια μπεμπούλα 6 μηνών που ειναι το πιο χαμογελαστό παιδάκι!όλη την ώρα την φιλάω και όλη μέρα ήμαστε αγκαλίτσα,το προτιμάμαι απο όπου δίποτε αλλου!μου έρχετε να την ζουμπίξω,να την φάω και να βγώ έξω να φωνάξω πόσο πολύ την αγαπάω!!!!
Αχ τι ωραια που τα λες,νιωθω ακριβως οπως κι εσυ,αν και ειναι δυο χρονων ο μικρος μου,λιωνω οταν χαμογελαει,τον παιρνω οσες αγκαλιες θελει,τον θηλαζω ακομα για να νιωθει παντα τη σιγουρια και την ασφαλεια.Αυτος δεν ειναι ο ρολος μας?Να προσφερουμε στα παιδια μας οση αγαπη εχουν αναγκη?