Πείτε με χαζομαμά, πείτε με κουκουβάγια, ότι θέλετε, πείτε με, αλλά θα το πω, δεν αντέχω: έχω το πιο γλυκο-χαμογελαστό μωράκι του πλανήτη! Δεν αντέχω σας λέω, θέλω να τον φάω, να τον ροκανίσω, να τον λιώσω στα φιλιά. Είχα που είχα το πανέμορφο χαμογελάκι της νεράιδας Αθηνάς (άλλο χαμογελαστό πλάσμα και αυτό!), τώρα έχω και τον Αρχέλαο ο οποίος σου χαμογελάει και σου παίρνει την ψυχή.
Με το που ξυπνάει, ανοίγει ναααα τις ματάρες του και ρίχνει ένα χαμόγελο. Στην πρωινή μας μασαζο-γυμναστική χαμογελάει, στο απογευματινό μας tummy time χαμογελάει. Τρώει χαμογελάει, βλέπει την Αθηνά χαμογελάει, τον πειράζει ο μπαμπάς του χαμογελάει, του μιλάνε στο δρόμο, χαμογελάει. Μέχρι και πάνα όταν του αλλάζω, αυτός χαμογελάει! Και εγώ κάθε φορά κάνω σαν τη χαζή και ο Μάνος κουνάει το κεφάλι «Πάει το έχασε τελείως η γυναίκα μου».
Φτου σκόρδα, φτου, για δεύτερη φορά ο Θεός, η μοίρα, η τύχη μου έδωσαν ένα μωρό πολύ…. easygoing να το πω; Πολύ χαρούμενο.
Αν κλαίει; Ε φυσικά και κλαίει! Μωρό είναι! Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τραβάμε τόσο άγχος με το κλάμα των μωρών. ΤΑ ΜΩΡΑ ΚΛΑΙΝΕ. Κλαίνε γιατί δεν έχουν τα έρμα άλλον τρόπο να εκφραστούν. Δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε με το κλάμα. Αρκεί να προσπαθήσουμε να το αποκωδικοποιήσουμε!
Πεινάνε; Θα κλάψουν.
Έκαναν κακά; Θα κλάψουν.
Πονάει η κοιλιά; Θα κλάψουν.
Κρυώνουν; Θα κλάψουν.
Βαριούνται; Θα κλάψουν (και με εντελώς στεγνό κλάμα, τα ψευτράκια!!)
Θέλουν αγκαλιά; Θα κλάψουν!
– Μα όλο αγκαλιά γίνεται; Απαπα, θα το αφήσω να κλαίει.
Όχι, να μην το αφήνετε να κλαίει. Η αγκαλιά είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον για τα τόσο μωρά. Δεν καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Απενοχοποιήστε την αγκαλιά παρακαλώ! Σκεφτείτε πόσες αναμνήσεις από αγκαλιές κουβαλάτε εσείς οι ίδιοι… Αγκαλιές που σας ανακούφισαν, που σας χάρισαν ασφάλεια…
Ο Αρχέλαος λοιπόν και κάθε μικρός Αρχέλαος και Αρχελίνα (και Αθηνά!!) λατρεύουν τις αγκαλιές, ζητούν τις αγκαλιές. Η αγκαλιά είναι το αγαπημένο τους μέρος. Ο κόσμος είναι ακόμα πολύ άγνωστος και τρομακτικός για αυτά. Η αγκαλιά της μαμάς όμως… Παράδεισος!
Φουλ στις αγκαλιές και τα χαμόγελα είμαστε λοιπόν! Χαμόγελα το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ!
Αγκαλιές επίσης πρωί, μεσημέρι, βράδυ! Το βράδυ δε, παίρνουμε το μεμέ της μαμάς αγκαλιά και κοιμόμαστε μέχρι να αποφασίσει αυτή να σηκωθεί (εκτός αν κάνουμε κακά στο μεταξύ, πράγμα ευτυχώς σπάνιο)
Και ναι είμαι χαζομαμά! Κρατιέμαι, κρατιέμαι, κρατιέμαι τόσο καιρό, μα δεν αντέχω θα το πω: ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
poso uperxo pragmatika na gemizei h kardia sou etuxia me ena toso mikro xamogelo!! ergazomoun 13 xronia ws ntanta kai den tha allaza me tipota thn douleia mou latreuw ta paidia mou giati etsi ta vlepw Paidia mou..ta eixa analavei apo mwra pernousa apeires wres mazi tous kai parolo pou sxolaga den elega na fygw ..sxolaga stis 3 kai efeyga stis 5...4 xronia sthn mia oikogeneia 5 sthn allh kai 4 sthn teleutaia ..yperoxa paidia..kai yperoxoi goneis..yperoxa xronia ..H anidiotelhs agaph pou sou dinoun ta paidia den sygkrinetai..to xamogelaki tous ..to xadi tous ..h agkalia tous ..oi prwtes lekseis tous ..ta sagapw pou vgainoun authormhta apo to stomataki tous ta skeftomai kai sygkinoumai...kai twra meta apo 13 xronia tha kanw to diko mou paidaki kai tha ginoun oi nonoi tou .den mporw na skeftw kalytero dwro apo auto.hmoun poly tyxerh giati einai yperoxa paidakia.TA LATREYW ..
...εχεις καταλαβει ποσο ιδιος ειναι ο μικρος με την αθηνα στην ηλικια του?? ΙΔΙΟΣ....μπερδευτηκα....να ζησουν!!!!