Σε βλέπω να κοιμάσαι
Σε βλέπω να κοιμάσαι
Αύρα Φούκου
Σε βλέπω να κοιμάσαι και χαζεύω την ομορφιά σου… όλα σαν σε ζωγραφιά τοποθετούνται πάνω σου… όλα σε αρμονία, μοναδικά ευλογημένα… όλα τόσο καθαρά και τέλεια σαν βγαλμένα από μοναδικό καλούπι… όλα σαν νεράιδες να ήρθαν να τα σμίλευσαν επάνω σου… όλα σαν να συναντήθηκαν στο ίδιο παραμύθι και κάναν μια ζωούλα για ιστορία…
Σε βλέπω να κοιμάσαι και μέσα μου ξαναζώ την κάθε μας στιγμή… όταν σε αντίκρυσα πρώτη φορά… όταν με κοίταξες με τα δυο σου πανέμορφα μάτια… με έβλεπες, ξέρω ότι με έβλεπες, ένιωθα ότι με έβλεπες κι ας λέγαν όλοι τα δικά τους… «όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ… τα πάντα είσαι…» ξέσπασα σε κλάματα μυρίζοντας την ανάσα σου και φιλώντας σε στο στόμα… Θεέ μου, πόσο όμορφη ήσουν… όλος ο κόσμος τυλιγμένος μέσα σε μια πετσέτα και με κοιτούσε… τι να σκεφτόσουν άραγε; Πόσο άγνωστα ήταν όλα, πόσο γνώριμη εγώ…;;;
Σε βλέπω να κοιμάσαι και εύχομαι να μπορούσα να τρυπώσω στα όνειρά σου, μήπως και από εκεί καταφέρω να δω ξανά τον κόσμο από την αρχή… Μήπως και μέσα από τα μάτια σου με αγαπήσω ακόμη πιο πολύ και καταφέρω να γίνω καλύτερη για εσένα θησαυρέ μου… Μήπως και μέσα από τα μάτια σου δώσω λίγο χρώμα στην ασχήμια αυτού του κόσμου…
Σε βλέπω να κοιμάσαι και τυλίγω το κορμί μου γύρω σου… σαν ολόσωμη ασπίδα ικανή να διώξει ότι σε κάνει να πονάς… τυλίγω το κορμί μου γύρω σου σαν κι αυτό να σε ζητά για να αναπνεύσει… Μακριά σου όλα τα αστέρια δείχνουν διαφορετικά, όλα τα φώτα είναι θαμπά και το οξυγόνο δεν είναι αρκετό… τυλίγω το κορμί μου γύρω σου και απορώ, πως ένιωθα ότι ζούσα τόσο καιρό χωρίς εσένα;
Σε βλέπω να κοιμάσαι και κάθε δυσκολία που φάνταζε βουνό, σβήνει στην ανάσα σου σαν κλέφτης που σκορπάει στον αέρα και τρυπώνει στο παντού, το ίδιο ανίκανος αλλά και ικανός… κάθε δυσκολία σβήνει μες ‘το φως των ματιών σου και σπάει στον ήχο του γέλιου σου… κάθε δυσκολία αποκτά καινούργια αξία και ξάφνου γίνεσαι όχημα για να ξεπεραστεί…
Σε βλέπω να κοιμάσαι και κλείνω μέσα μου κάθε σου χαμένη ανάσα… κάθε σου εκπνοή που για εσένα περισσεύει, για εμένα είναι παραπάνω από ζωή… Κάθε σου εκπνοή είναι για εμένα ο Θεός… σαν μυρωδιά από παράδεισο η ανάσα σου… προσεύχομαι και κλαίω…
«Θεέ μου… Πόσο ξεχωριστή είμαι για να μου εμπιστευτείς κάτι τόσο πολύτιμο;
Παναγία μου… φύλαγε το πλάσμα τούτο σε κάθε του βήμα… σε παρακαλώ…»
Κάθε φορά τα ίδια λόγια, κάθε φορά ο ίδιος λυγμός, κάθε φορά το ίδιο δέος… Πόσο τυχερή είμαι που ήρθες στη ζωή μου και μου έμαθες τι σημαίνει πραγματικά να ζω…
Ζωή μου…
Ανάσα μου…
Παιδί μου…
Όνειρα μαγικά…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
υπέροχο...''.Σε βλέπω να κοιμάσαι και κάθε δυσκολία που φάνταζε βουνό, σβήνει στην ανάσα σου σαν κλέφτης που σκορπάει στον αέρα και τρυπώνει στο παντού, το ίδιο ανίκανος αλλά και ικανός… κάθε δυσκολία σβήνει μες ‘το φως των ματιών σου και σπάει στον ήχο του γέλιου σου… κάθε δυσκολία αποκτά καινούργια αξία και ξάφνου γίνεσαι όχημα για να ξεπεραστεί… Σε βλέπω να κοιμάσαι και κλείνω μέσα μου κάθε σου χαμένη ανάσα… κάθε σου εκπνοή που για εσένα περισσεύει, για εμένα είναι παραπάνω από ζωή… Κάθε σου εκπνοή είναι για εμένα ο Θεός… σαν μυρωδιά από παράδεισο η ανάσα σου… προσεύχομαι και κλαίω…'' μου επιτρέπεις να το δανειστώ?
Με μεγάλη μου χαρά....!!!!
Κλαιω!!!ειναι τοσο ομορφο αυτο που εγραψεςοταν χαζευω τη μικρη μου καταλαβαινω ποσο ανοητα ειναι ολα τα προβληματα του κοσμου μπροστα στη ζωγραφια μου.οταν χαμογελαει ολα περνουν τα χρωματα του ουρανιου τοξου κ οταν κοιματε τοσο γαληνια τη χαζευω και με ταξιδευει βοηθοντας με να ονειρευτω το πιο ομορφο κ γλυκο μελλον...
Είναι ότι πιο τρυφερό έχω διαβάσει!!!!Αντιπροσωπεύει κάθε μητέρα , γιατί όλεs έτσι νιώθουμε.Και εγώ όταν κοιτάζω την μπέμπα μου να κοιμάται αισθάνομαι τόσα πολλά και γεμίζουν τα μάτια μου δάκρυα.Παναγιά μου ,έχε πάντα μέσα στην αγκαλιά σου τα παιδιά όλου του κόσμου και το δικό μου μαζί.
Αχ, τι ωραιο αρθο, λογια που αντιπροσωπευουν καθε μανα... Σα να ακουω τον εαυτο μου.. Τι χαρα μας δινουν οι ψυχουλες μας... Πραγματικα συνεχεια αναρωτιεμαι πως ζουσα πριν ερθει? Να εχει ο Θεουλης μας ολα τα παιδια του κοσμου καλα!
Με συγκίνησες τόσο πολύ!!! Αχ πόσο με εκφραζει...
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ ΚΑΙ ΒΟΥΡΚΩΣΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΜΕ ΕΞΕΦΡΑΣΕΣ ΑΠΟΛΥΤΑ....ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΑΥΜΑ...ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ...