Η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας!

Από τα 19 μεχρι και τα 22 ειχα μια σχεση αρρωστημενη… Ενας ανθρωπος 4 χρονια μεγαλυτερος απο μενα με ολα τα κακα της μοιρας του… Τζογαδορος, βιαιος και οιδιπόδειο συμπλεγμα (σε βαθμο κακουργηματος). Ειμαι παιδι που γενικα εχω περασει πολλα και το χειροτερο οτι εχασα αδικα τον μοναδικο αδερφο μου απο τροχαιο σε ηλικια εκεινος 20 και εγω 18. Μετα απο 1 χρονο γνωρισα εκεινον και η σχεση αυτη κρατησε περιπου 3 χρονια, μια σχεση αρρωστη, μια σχεση με πολλη βια, ειτε σωματικη, ειτε λεκτικη…. Δεν μπορουσα να φυγω γιατι ημουν πολυ ευαλωτη, μολις ειχα χασει τον αδερφο μου και οι γονεις μου ηταν στο εξωτερικο… Ενιωθα οτι αυτος ηταν ο μονος δικος μου ανθρωπος…

Στα 22 μου λοιπον ηρθε ο πατερας μου για λιγο στην Ελλαδα και για να γνωρισει και τον υποψηφιο γαμπρο.. Οταν με ειδε ο πατερας μου ημουν με μελανιες στα χερια και στο προσωπο, καταλαβε… Και μου ειπε «Δεν μ’ αρεσει αυτος ο ανθρωπος» (εγω παντα δικαιολογουσα τα σημαδια μου, επεσα, σκονταψα κ ολο αυτες τις χαζες δικαιολογιες). Εγω εκει.. «Οχι, ειναι καλος…» Τον πατερα μου παντα τον ετρεμα και τον σεβομουν… ειτε ηταν μακρια, ειτε κοντα…

Μενω εγκυος στα 22 και κατι.. φοβομουν να το πω και με ειχε πιασει πανικος… τι να κανω;; Τον πηρα τηλεφωνο.. Μολις του το ειπα μου εκλεισε το τηλεφωνο… Σε 5′ με πηρε τηλεφωνο η μαμα (συμπλεγμα) και μου λεει «Πηγαινε ριξτο! Ο γιος μου δεν ειναι ετοιμος να γινει γονιος» και μου το κλεινει!!! Πανικος με επιασε και δεν ηξερα τι να κανω… Πηγα στο μοναδικο μερος που για ολα παιρνω τις αποφασεις μου… στον αδερφο μου… στο νεκροταφειο!! Εκλαιγα με μαυρο δακρυ.. μεχρι που με φυσηξε ενα αερακι, σηκωθηκα και του χαμογελασα…

Στην διαδρομη για το σπιτι σκεφτομουν πώς θα το ξεστομισω στον πατερα μου… (φοβος και τρομος) Μπηκα μεσα πηρα μια βαθεια ανασα και του το ειπα… Αντιδραση;; «Πηγαινε ριξτο…!» Καμπανακι εγω!! Σηκωθηκα και χτυπησα το χερι μου στο τραπεζι και του ειπα οπως δεν με ειχε ξανακουσει ποτε «Αυτο ειναι το παιδι μου κι εγω θα το κρατησω» (αυτη μου τη συμπεριφορα πρωτη φορα την ειδε ο πατερας μου και πραγματικα με φοβηθηκε)

Πηρα τον αλλον τηλεφωνο και του ειπα την αποφαση μου χωρις να με νοιαζει η αποψη του… Ο πατερας μου με στηριξε στην αποφαση μου και εκανα μια προσπαθεια ακομα να ειμαι με τον πατερα του παιδιου μεχρι και που γεννησα… Κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης ετρωγα και τις μπουνιες μου διοτι οταν πληρωνοταν πηγαινε κατευθειαν στο Προπο να ταισει τα αλογα και ερχοταν σπιτι χωρις λεφτα… και 9 μηνες ακουγα απο αντρα και πεθερα οτι το παιδι δεν ειναι δικο του και του το φορτωσα… Η απολυτη ξεφτιλα!!!

Γεννησα (εννοειται οτι δεν ειχαμε λεφτα) και ευτυχως εστειλε ο πατερας μου 4.000 ευρω στο λογαριασμο του κλαρινογαμπρου γιατι εγω ημουν νοσοκομειο και δεν μπορουσα να κανω αναληψη… Μου εμφανιζει τα 1000 μονο τα οποια τα πηρε ο γιατρος. Και τις 4 μερες που ημουν στο νοσοκομειο με το μωρο εκεινος;;; Καζινο!!!

Μειναμε μαζι αλλους τρεις μηνες… Το μωρο μου;; Ουτε γαλα!! Ερχεται το Πασχα βραδυ Αναστασης.. και με πλακωνει στο ξυλο γιατι αντιληφθηκα οτι εφαγε και τα λεφτα του παιδιου που ειχα μαζεψει απο συγγενεις οταν γεννησα… Για πρωτη φορα τον χτυπησα.. και του ειπα «Αν με ξαναγγιξεις, θα σε λιωσω…«

Η μαμα του;; «Μου σκοτωσες τον γιο μου!!«

Επειδη ετρεξε λιγο αιματακι απο την μυτη;;; Γιατι ρε;; Εγω δεν εχω γονεις;; Με εκαναν για να με σακατευει ο γιος σου;;

Πηρα την κορη μου κι εφυγα… χωρις πραγματα και με φιλοξενησαν δυο φιλοι μας… (τους χρωσταω πολλα). Δεν ειχα ουτε 5 ευρω…. Με πηρε λοιπον η πεθερα και μου λεει «Το παιδι σου δεν το σκεφτεσαι;» Της απαντησα και εγω «Το παιδι μου σκεφτομαι για να μην ζησει την τρελα σας» και της το εκλεισα… Η κορη μου τοτε;; 3μηνων! Την βρηκα την ακρη μου και ανακαλυψα μια μεγαλη δυναμη που ειχα θαψει μεσα μου, την οποια μου αφυπνισε η κορη μου…. το φως μου.. η ζωη μου…

Το μεγαλο πανηγυρι;; Στα βαφτισια… Ο κυριος ηθελε να βγαλουμε την μαμα, εγω με τιποτα… Βεβαια ολοι ετσι ηξεραν… οτι θα βγαζαμε την πεθερα!!! Οταν πηγαν να πεσουν οι υπογραφες μας πριν την βαφτιση… του ανακοινωσα το ονομα του παιδιου… Κατι πηγε να πει, αλλα με ειδε που ειχε γυαλισει το ματακι μου και δεν ειπε κουβεντα και φυσικα ολα τα εξοδα της βαφτισης δικα μου… του ζητησα να καλεσει οποιον ηθελε και εννοειται ηρθε ολο το σοι και πραγματικα αυτο ηθελα… Το ονοματακι της;; Εκεινου που με βοηθησε με εκεινο το γλυκο αερακι να παρω την πιο σωστη αποφαση… του αδερφου μου!!!

Σημερα ειναι 11 ετων, ξαναπαντρευτηκα και απεκτησα αλλα δυο υπεροχα παιδια… ειμαστε μια πενταμελης ευτυχισμενη οικογενεια…. ο αντρας μου εξαιρετικος ανθρωπος και σωστος οικογενειαρχης… Η μεγαλη μου κορη τον αποκαλει μπαμπα (το εχει μεγαλωσει απ’ οταν ηταν ενος ετους).

Τωρα ειμαι 33 και εγω δυο κορουλες κΙ εναν γιο… Τι αλλο να ζητησω;; Αν θα μπορουσα να ζητησω κατι αλλο, θα ηταν να ειχα κ τον αδερφο μου…. αυτα ηδη τα γραφω κΑΙ τα ματια μου τρεχουν….

Γι’ αυτο μην επιτρεπεις σε κανεναν να σε ακουμπαει… ολοι εχουμε δυναμη μεσα μας…. Το χρωσταμε στον Εαυτο μας κΑΙ στα παιδια μας!! (εκεινος με αποφαση δικαστηριου του απαγορευτηκε η επικοινωνια με το παιδι και εξαφανιστηκε)

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com