Η πληγωμένη μανούλα

Γλυκές μου μανούλες, πάντα ονειρευόμουν την στιγμή που θα έγραφα και εγώ την δικιά μου ιστορία μόνο που αυτή η ιστορία θα ήθελα να ήταν η ιστορία της γαμο-βάπτισης μου που ακόμα δεν πρόλαβα να σας διηγηθώ, η ιστορία τοκετού της κόρης μου που επίσης δεν πρόλαβα να σας διηγηθώ, ελπίζω κάποια στιγμή να σας της γράψω και αυτές.

Η ιστορία πού θα σας διηγηθώ θα είναι το δεύτερο γλυκό θαυματάκι που μου έστειλε ο γλυκός θεουλης… μόνο που μετά εξελίχτηκε ο πιο κακός μου εφιάλτης, μέχρι και τώρα…… μέχρι πότε; Μήπως για πάντα…;;;;

Λοιπόν έχω μία κόρη 14 μηνών, ήθελα πάντα τα παιδια μου να μην έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας και έτσι 1,5 μήνα πριν τα γενέθλια της κόρης μου αποφασίζουμε με τον άντρα μου να ξεκινήσουμε προσπάθειες για ένα δεύτερο παιδάκι.. και έτσι έγινε, και μόλις μετά από ένα μήνα να κρατάω στα χέρια μου ένα θετικό τεστ και μία θετική χοριακή.. έλαμπα από απέραντη ευτυχία και ευχαριστούσα τον γλυκό θεούλη μου κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή για το δεύτερο γλυκό θαυματάκι που μου  έστειλε και μου το έδωσε και αυτό τόσο απλόχερα και τόσο γρήγορα.

Από την αρχή ένιωθα πολύ αγχωμένη, σαν  κάτι να με φόβιζε και δεν ήξερα τι ήταν αυτό. πήγα στον γιατρό μόνη μου λόγο το ότι ο άντρας μου δουλεύει μακριά και έπρεπε να επιστρέψει στην εργασία του.. πήγα και άκουσα για δεύτερη φορά τον πιο γλυκό ήχο που έχω ακούσει στην ζωή μου.. ήταν το μικρό μου φασολάκι μόλις 6 εβδομάδων και η καρδούλα του χτυπούσε 117 παλμούς το λεπτό. ο γιατρός μου είπε ότι όλα προς το παρόν είναι όλα καλά και να μην ανησυχώ. εγώ όμως ακόμα δεν είχα ησυχάσει κάτι με φόβιζε και δεν ήξερα τι ήταν αυτό..

Λίγες μέρες αργότερα είδα κάτι καφέ και ροζ στο εσώρουχο μου και κάτι πονάκια που είχα αλλά δεν με φόβισε αυτό ακριβώς το είχα και στην κόρη μου και μου είχε δώσει κάποια χάπια.. εννοείται ότι πήρα τον γιατρό κατευθείαν τηλέφωνο, μου είπε να πεταχτώ να με δει. Πήρα γρήγορα ταξί και μέσα σε 10 λεπτά ήμουν εκεί. Με δέχεται κατευθείαν μέσα στο γραφείο για να με εξετάσει και τελειώνοντας την εξέταση η απάντηση του ιατρού ήταν:

«Δεν είναι τίποτα κοπέλα μου, το μωράκι είναι μία χαρά, απλώς λίγο η μήτρα σου είναι λίγο αδύναμη και κάνει μερικές συσπάσεις. Θα σου δώσω κάτι χάπια θα τα παίρνεις κάθε 6 ώρες, δεν θα σηκώνεις βάρη, θα ξεκουράζεσαι και δεν θα κάνεις πολλές μετακινήσεις, αν δεν χρειάζεται και θα έρθεις στις 29 Ιανουαρίου για να κάνουμε την αυχενική διαφάνεια«

Φεύγοντας από το ιατρείο πάω σε ένα φαρμακείο να πάρω τα χάπια που μου έδωσε, utrogestan λεγόντουσαν. όλα πήγαιναν καλά.. έφτασε η ώρα για να κάνω την αυχενική διαφάνεια με πάρα πολύ μεγάλο άγχος, τα πόδια μου έτρεμαν, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει μέχρι που πήγα και είδα το μικρούλη μου ήταν τόσο όμορφο και ήρεμο ο γιατρός συνέχεια μου έλεγε ότι όλα είναι καλά. Σε κάποια στιγμή με ρώτησε τι φύλλο πιστεύω ότι είναι και του είπα αυτό που πίστευα από την αρχή. Πίστευα ότι ήταν αγόρι.

Τελείωσε η εξέταση, ο γιατρός μου είπε «Κορίτσι μου, όλα καλά, θα πας να κάνεις και μία εξέταση αίματος» και μου έδωσε και μία φυλλομαντεψία κατά 80% είναι αγοράκι.. φεύγοντας από το ιατρείο πήγα κατευθείαν σε ένα μικροβιολογικό να δώσω αίμα, «Τα αποτελέσματα θα βγουν σε 5 μέρες«, έτσι μου είχαν πει. Φεύγοντας από το μικροβιολογικό, πήρα το κινητό μου να πάρω τον άντρα μου τηλέφωνο για να του πω ότι όλα είναι καλά. Ήμουν τόσο χαρούμενη και ευτυχισμένη που όλα ήταν καλά με το μωρό και που θα εκπλήρωνα την επιθυμία του άντρα μου και θα του έφτιαχνα τον γιο και κυνηγό που ήθελε και ονειρευόταν και ας μην μου το έλεγε. (εννοείται πως το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν να είναι ΚΑΛΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Και ας ήταν ότι ήθελε, είτε αγόρι, είτε κορίτσι, το ίδιο θα ήταν και για τους δύο μας.. επίσης να διευκρινίσω ότι ο άντρας μου είναι κυνηγός αγριογούρουνων)

Την επόμενη ημέρα αρχίζει ο εφιάλτης μου… Βλέποντας πλημύρες αίματος αρχίζω να φωνάζω και να κλαίω, η μητέρα μου που έμενα εκεί παίρνει κατευθείαν τον γιατρό.

«Να ξαπλώσει να ηρεμήσει και όταν νιώσει καλύτερα να έρθει αμέσως»

Έκατσα 10 λεπτά, ξάπλωσα, ηρέμησα λίγο και μετά πήγα στον γιατρό με την μητέρα μου.. Ο γιατρός μου είπε ότι το αίμα προέρχεται από ένα αιμάτωμα που έχει δημιουργηθεί κάτω από τον πλακούντα αλλά το θετικό είναι ότι ο πλακούντας είναι ψηλά, το μωρό τρέφεται σωστά και όλα αυτό δεν έχει επηρεάσει σε τίποτα το μωρό, το μωρό είναι καλά, μου έγραψε κάτι χάπια όπου θα παίρνω 2 χάπια κάθε 6 ώρες  να είμαι σε ακινησία και θα πάω σε δύο μέρες να με ξανά δει..

Οτι μου είπε αυτό έκανα, ξάπλα, ακινησία, σηκωνόμουν μόνο για να πάω στο μπάνιο και για να φάω όπως μου είπε ο γιατρός.. Μετά από δύο μέρες ξανά πήγα, το μωρό ήταν καλά και μου είπε ο γιατρός ότι προς το παρόν το μωρό δεν επηρεάστηκε  από τίποτα, συνεχίζω όπως μου είπε μέχρι να ξανά πάω σε 5 μέρες γιατί μεσολαβούσε σαββατοκύριακο. Επίσης να σας πω ότι το αίμα είχε σταματήσει, είχα μόνο καφέ και λίγο ροζ στο σκούπισμα. και όλες αυτές οι μέρες περνούσαν ξάπλα ξάπλα ξάπλα και αυτός ο φόβος όπου είχα από την αρχή γινόταν όλο και πιο μεγάλος.. ήθελα να τον βγάλω από μέσα μου αλλά δεν γινόταν, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ και αναρωτιόμουν γιατί;

Έφτασε ημέρα όπου βγήκαν τα αποτελέσματα από το μικροβιολογικό, πήγε τα πήρε η μητέρα, τα πήγε στον γιατρό, όλα καλά, τα αποτελέσματα ήταν τέλεια. και τα καφέ και τα ροζ αποχώρισαν, δεν είχα τίποτα, μόνο κάποιους πόνους στην κοιλιά παίρνω τηλέφωνο τον γιατρό και μου δίνει κάποια χάπια yutopar να παίρνω μισό χάπι κάθε 6 ώρες το έκανα και περίμενα να έρθει η Πέμπτη για να πάω στον γιατρό και να δω ότι όλα είναι καλά με το μικρό φασολάκι μου..

Ήρθε η ώρα, έξω από το ιατρείο του γιατρού περιμένω να έρθει η σειρά μου. και κάπου εδώ αρχίζει ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου, που δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσω ποτέ.. ξαπλωμένη μέσα στο κρεβάτι του ιατρείου περιμένω να ακούσω την μαγική μελωδία και δεν την ακούω.. με δάκρυα στα μάτια ρωτάω «Γιατρέ, τι γίνεται, γιατί δεν ακούω την καρδούλα του;«

«Κορίτσι μου, παλινδρόμηση» αυτή ήταν η απάντηση.. και με ένα φασολάκι απέναντι στην οθόνη να το βλέπω να μην κουνιέται το αριστερό του χεράκι να είναι πάνω στο αριστερό ματάκι του και το στοματάκι του να είναι ανοιχτό σαν να ζητάει βοήθεια και εγώ να μην μπορώ να του την δώσω… Αυτό δεν θα μπορέσω να το συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου.. Θα είναι μία εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

Για να μην σας κουράζω  άλλο, αρκετά σας κούρασα και ζητώ συγγνώμη αλλά ήθελα να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου για να ηρεμήσω λίγο. Ύστερα έγινε η απόξεση, ήρθε και ο άντρας μου εγώ σε αθλια κατάσταση. Μέχρι τώρα σε καθημερινή βάση τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου τις στιγμές που μένω μόνη μου. Η ψυχολογία είναι πολύ πεσμένη αλλά είναι ακόμα αρχή… Περνώντας ο καιρός θέλω να πιστεύω ότι η ψυχολογία μου θα επανέλθει.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκές μου μανούλες που με ακούσατε  και ζητώ συγνώμη για την τόσο μεγάλη ανάλυση μου αλλά και για την κούραση που σας προκάλεσα αλλά πιστεύω ότι καταλαβαίνετε..

Έτσι ήθελε ο Θεούλης, έτσι έγινε. Τώρα έχω και εγώ έναν άγγελο εκεί ψηλά στον ουρανό που δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.

Εύχομαι από μέσα από την καρδιά μου καμία άλλη μανούλα να μην περάσει αυτό που περάσαμε αρκετές μανούλες η τελευταία μανούλα ας είμαι εγώ!!

Ερώτηση πρώτη:

Υπάρχει καμία μανούλα που να πέρασε το ίδιο μια εβδομάδα μετά την αυχενική διαφάνεια; Και αν ναι ποσό καιρό σας πήρε να το ξεπεράσετε και μετά από πόσο καιρό  επανήλθε η ψυχολογία σας;;;

Ερώτηση δεύτερη:

Μετά από μία παλινδρόμηση μετά από πόσο καιρό ξεκινήσατε προσπάθειες για ένα άλλο μωράκι;; μετά από πόσο καιρό προσπαθειών το αποκτήσατε;;

Σας φιλώ  Ε.Κ !