Η Μητρότητα στα Χρόνια της Χολέρας
Δευτέρα πρωί. Και να’ μαι πάλι στο γραφείο. Χαμογελάω στις συναδέλφισες από υποχρέωση, σχεδόν από συνήθεια. Απορώ κιόλας πως το κάνω, μιας και αυτό που μου έρχεται είναι να τα σπάσω όλα εδώ μέσα και να φύγω. Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται. Που να βρω δουλειά τέτοιους καιρούς που διανύουμε; Αν πω και παραιτηθώ την επόμενη στιγμή έχουμε πεινάσει. Ο μισθός του άντρα μου δεν επαρκεί πια. Πως θα μπορούσα να στερήσω το φαγητό από τα παιδιά μου; Η μέση μου και ο αυχένας μου διαλυμένοι. Αφού δεν έμεινα παράλυτη από τη μέση μου πάλι καλά. Για δύο χρόνια το πάλευα, το ένα πόδι είχε σχεδόν παραλύσει. Δεν μπορούσα να περπατήσω ούτε το τετράγωνο. ‘Έκλαιγα συνέχεια από τους πόνους θυμάμαι. Δύο χρόνια έτρεχα για φυσιοθεραπείες. Δύο χρόνια να κοιτάω το ταβάνι χωρίς να μπορώ να κάνω τα πράγματα που κάνουν οι φυσιολογικοί τριαντάρηδες και να προσεύχομαι. Δύο χρόνια να με μεταφέρουν με το ζόρι στη δουλειά. Έκλαιγα από τους πόνους και δούλευα. Και μετά παντρευτήκαμε. Έμαθα ότι ήμουνα έγκυος την ημέρα που παντρευτήκαμε. Ήταν τόσο απρόσμενο! Δεν πίστευα ότι θα έκανα παιδί μετά από τόση ταλαιπωρία. Τα συναισθήματα ανάμικτα. Θα τα καταφέρω με μια μέση που δεν άντεχε να σηκώσει ούτε ένα λίτρο νερό; Κι όμως, τα κατάφερα. Διαλυμένη από την κούραση, τους πόνους και την εγκυμοσύνη αλλά τα κατάφερα.
Κάποτε ήρθε η ώρα να γυρίσω στην δουλειά. Με έστειλαν με συνοπτικές διαδικασίες σε διαφορετικό αντικείμενο χωρίς καμία εκπαίδευση. Άγνωστο αντικείμενο και απαιτητικό. Η κόρη μου, παιδάκι δύσκολο στον ύπνο, από τότε που γεννήθηκε μέχρι και τώρα, δεν μας έχει αφήσει να κοιμηθούμε ένα βράδυ ολόκληρο. Εγώ κομμάτια στη δουλειά. Βάλε και τις αρρώστιες από τον παιδικό, βάλε και την συνολική εξάντληση μου, βάλε και το ότι δεν είχα βοήθεια ούτε από μαμά ούτε από πεθερά… είχα φτάσει να σέρνομαι στα πατώματα και να αρρωσταίνω κι εγώ συνέχεια. Η βαθμολογία στην αξιολόγηση; Πάτος. Η αντιμετώπιση από τον προϊστάμενο; Φωνές, απειλές, επιθετικότητα… Πόσες φορές με είχε απειλήσει πως θα με περάσει από πειθαρχικό για το παραμικρό, δεν θυμάμαι. Κι ας του είχα εξηγήσει πως δεν είμαι καλή σε αυτό το αντικείμενο, δεν είχα προσληφθεί γιαυτό, άλλη εμπειρία είχα δέκα χρόνια που δούλευα, για ποιο λόγο με έβαζαν να κάνω κάτι άσχετο; Ποτέ δεν πήρα απάντηση φυσικά. Ήμουν πάλι έγκυος, στο δεύτερο παιδί μου και ανυπομονούσα να φύγω με την άδεια εγκυμοσύνης να ησυχάσω. Ποτέ δεν μου συγχώρησαν που έμεινα έγκυος δεύτερη φορά. Γι’ αυτό και όταν ξαναγύρισα με έβαλαν στο ίδιο τμήμα με μια συνάδελφο – ο θεός να την κάνει – η οποία αν πω ότι εξασκούσε εργασιακό bulling, λίγο θα είναι. Δύο χρόνια πέρασαν μέσα σε φωνές, απειλές και φοβέρες – πάλι. Η αξιολόγηση; Πάτος πάλι. Μια βαθμολόγηση σαν να είμαι ο χειρότερος υπάλληλος που έχει υπάρξει. Έλειπα, λέει πολλές μέρες (συνολικά για το 2013 χρησιμοποίησα 15 μέρες αναρρωτική) γιατί έπρεπε να φροντίσω τα άρρωστα παιδιά μου. Α, έφταιγα γιατί έπαθα και αυχενικό. Μόνο συγνώμη που δεν ζήτησα γιατί έπαθα και αυχενικό από το κομπιούτερ. Ντροπή μου που έλειπα επειδή δεν είχα που να αφήσω τα παιδιά. Ντροπή μου που δεν καθόμουνα ως το βράδυ να δουλέψω. Ντροπή μου που δεν παράτησα τα παιδιά στο δρόμο, έδειξα λέει αδιαφορία για την υπηρεσία. Γιατί τηρούσα το ωράριο κι αυτό είναι ντροπή. Έπρεπε να συμπληρώνω τουλάχιστον δεκάωρο για να θεωρηθεί ότι είμαι καλός υπάλληλος. Και πως τόλμησα να πάρω αναρρωτική 8 μέρες για τον αυχένα; Δεν πειράζει που δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τους πόνους, έπρεπε να έρθω στη δουλειά.
Κι έρχεται η ώρα να δηλώσουμε τις άδειες του καλοκαιριού. Όπου και ζητάω την άδεια που δικαιούμαι. Όχι όλη. Τρεις εβδομάδες, τον Αύγουστο – όπου τα παιδιά θα είναι σπίτι μιας και τα σχολεία κλείνουν και δεν έχω άνθρωπο να τα φυλάξει. Δύο εβδομάδες θα κάτσει ο άντρας μου και τρεις εγώ. Η μαμά μου είναι άρρωστη και δεν μπορεί. Η πεθερά μου σχεδόν τυφλή από το ένα μάτι. Όπως καταλαβαίνετε άνθρωπο δεν έχω, αλλά ούτε και οικονομική δυνατότητα να προσλάβω κάποια κυρία να μου τα κρατήσει. Η απάντηση του προϊσταμένου;
«Δεν μπορείς να λείψεις τρεις εβδομάδες, δεν έχουμε αντικαταστάτη»
Και τα παιδιά μου; του λέω. Τι θα τα κάνω; Δεν έχω άλλη λύση.
«Κανένας δεν θα λείψει πάνω από δύο εβδομάδες φέτος» μου λέει.
Ποια εγκύκλιος το λέει αυτό; αναρωτήθηκα. Έχει βγει κάποιος νόμος; Και οκ να σας εξυπηρετήσω αν μπορώ, να λείψω σπαστά. Αλλά δεν δύναμαι αυτή τη φορά. Επιπλέον κύριε προϊστάμενε, με έχετε βαθμολογημένη σαν να μην δουλεύω καθόλου ενώ ξεπατώνομαι, τώρα σας είμαι απαραίτητη; Δεν δύναμαι κύριε προϊστάμενε αυτή τη φορά. Δεν πετάω τα παιδιά μου στο δρόμο ούτε θα σπάσω το κεφάλι μου να βρω κάποιον να μείνει με τα παιδιά μου. Θέλω και απαιτώ την άδεια που δικαιούμαι. Όχι όλη. Όχι και τις 27 μέρες που έχω φτάσει να δικαιούμαι κύριε προϊστάμενε και που δεν θέλετε με τίποτα να μου δώσετε όλη τη χρονιά. Τρεις εβδομάδες θέλω. Και θα την πάρω έστω κι αν χρειαστεί να βρω ψεύτικη αναρρωτική. Κι αν σας αρέσει κύριε προϊστάμενε.
*Ο τίτλος είναι απο το βιβλίο του Γκαμπριελ Γκαρσία Μαρκες ¨Ο Ερωτας στα Χρόνια της Χολέρας»
μαμά Β.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ρε παιδια γιατί τόση κακια ;;εχοντας εργαστεί κ στο δημοσιο αλλα κ στον ιδιωτικο με βάρδιες,κομμενα ρεπό σκ,αργιες κ τόσα αλλα γνωρίζω πλέον πως λειτουργεί ο κάθε τομέας αλλα γιατι τόση κακια απέναντι σε αυτήν την μαμά;;;γιατι να μην πάρει 3 εβδομάδες αδεια,τα παιδια της την έχουν ανάγκη,βοηθεια δεν εχει από πουθενά,ειμαστε οι περισσότερες μαμάδες,ξερουμε ποσο μας χρειάζονται τα παιδια μας.Αφήστε την δεν της φτάνει το bulling ελάτε λίγο στην θέση της... μια ψυχή θα παραδώσουμε όλες πριν πεθάνουμε ας φροντίσουμε να είναι καλή...
Καλημέρα! Ευχαριστώ για το κουράγιο και τις ευχές που μου δίνετε και όσες προσπαθήτε να βοηθήσετε. Ειλικρινά και μέσα απο την καρδιά μου, ευχαριστώ. Ιωάννα1971 πολύ γέλασα με τον εθνικό ύμνο. Εμένα πάλι μου έρχεται το "Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά" του Ρήγα Φερραίου χαχαχα!
Αχ Βιβή, μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό επειδή θέλω να τον ξεχάσω. Τρίζουν τα κοκαλίνια του, του Ρήγα. Τρίζουν!
Του Ρήγα, του Σολωμού, του Κολοκοτρώνη... Δεν τα ακούς? Εγώ τα ακούω συνέχεια.
Πραγματικά με στεναχωρεί πολύ αυτή η επιθετικότητα. Αντί να δώσουμε κουράγιο σε ένα συνάνθρωπο που είχε την ανάγκη να γράψει για το πρόβλημα του αρχίζουμε να τον κράζουμε! Δηλαδή εσείς οταν σας πιέζουν στην δουλειά σας, οταν εκμεταλλεύονται τον επαγγελματισμό σας, οταν δουλεύετε αναγκαστικά για τα πλέον πολύ απαραίτητα σας αρέσει; Καταλαβαίνω και τους επιχειρηματιες που πλέον έχουν πιεστεί και τους ευχαριστώ που μπορούν και μας δίνουν μια θέση εργασίας! ΑΛΛΑ ΕΛΕΟΣ! Είμαστε άνθρωποι, γυναίκες, σύζυγοι, μαμάδες.. Σου εύχομαι να βρεις την σωματική και ψυχική σου υγεία! Μήπως να προσπαθήσεις να αλλάξεις τμήμα; Όσο για την άδεια εγώ έχω ζητήσει για 11 Αυγούστου για 2 εβδομαδες και ξέρουν ότι πρέπει να κρατήσω το παιδί μου και απάντηση δεν έχω πάρει ακόμα!!!!!! Άρα κανε ότι χρειαστεί για να την πάρεις αλλά να είσαι προετοιμασμένη για τα χειρότερα οταν επιστρέψεις ...
Ποσο σε καταλαβαίνω.δουλευω στην ίδια εταιρεία 12 χρονια! Μεχρι να παντρευτώ ήμουν σε υπεύθυνη θέση,ταξίδευα εξωτερικό και ολοι έλεγαν τα καλύτερα. Εννοείτε οτι πανω απο 15 μερες δεν είχα κανει διακοπές,δούλευα 12 ωρα και ζήτημα να εχω παρει 5 μερες αναρρωτική στα 12 χρονια. Με το που έμεινα εγκυος ολα άλλαξαν. Ενώ ήμουν συνεπης( έλειψα μόνο για την καμπύλη ζαχαρου) αυτοί άρχισαν να μου κόβουν αρμοδιότητες και να με υποβαθμίζουν. Γέννησα και πήρα το 6 μηνό. Οταν γύρισα μου ανακοίνωσαν οτι δεν βγαίνουν και οτι έπρεπε να με κάνουν πάρτ ταιμ(άσχετα αν βάση νομού απαγορευοταν). Εγω τον ζώον δέχτηκα γιατι μου είπαν οτι θα ηταν μόνο για 3 μηνες. Το κλίμα χάλια, τη θέση μου ειχε παρει ο βοηθός μου με 800 ευρω. Εγω μεχρι τότε έπαιρνα 1.400. Ξαφνικά έπεσα στα 500 αλλα είπα οκ τουλάχιστον θα γυρίζω νωρίς στο σπίτι.οι μηνες πέρασαν όμως αυτοί με αντιμετώπιζαν ολο και χειρότερα και δεν έγινα ποτε ξανά full time! Νευρίασα και στους 17 μηνες( υποψιαζόμουνα απόλυση) ξανά έμεινα εγκυος. Τωρα τι θα γίνει οταν γυρίσω ο θεός βοηθός. Στην Ελλάδα και ειδικά στον ιδιωτικό τομέα η μητρότητα θεωρείτε αναπηρια
Έχουμε καταντήσει να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά για 1000 ευρώ και να αισθανόμαστε ενοχές που κάνουμε παιδιά. Άϊ σιχτίρ! Όλο ο Εθνικός Ύμνος μου έρχεται στο μυαλό τελευταία...
ποια 1000 ευρώ βρε παιδιά;;;650 εγώ...δασκάλα νεοδιόριστη. Στην Κω. Από Φλώρινα. 300 ευρώ μόνο το νοίκι. 350 να περάσεις με λογαριασμούς. δεη-νερό-κοινόχρηστα-τηλέφωνο.Για αμάξι ούτε λόγος. Λεωφορείο κάθε πρωί στις 6.για το σχολείο. 1,5 χρόνο έχω να πάω στον πατέρα μου στη Φλώρινα .Χριστούγεννα-Πάσχα κάτω μόνη μου.300 ευρώ τα έξοδα πηγαινέλα. Και είμαι από τους τυχερούς. Οι συμμαθητές μου όλοι άνεργοι. Παιδιά;;οικογένεια;;;ποια παιδιά;;;τυχερές είσαστε όσες προλάβατε.ακόμα και με αυτές τις συνθήκες.Εμείς οι νεότερες αυτά τα όνειρα τα έχουμε διαγράψει.
Έχουμε καταντήσει ηλ/κοι υπολογιστές.... ούτε όταν 'πέφτει' το ρεύμα δεν μπορούμε να 'κλείσουμε' πια....
Περνουσα ακριβως τα ιδια και με τα ξενυχτια και ολα.και τελικαεναν μηνα πριν εκανα το μπαμ και τα παρατησα ολα.ειπα η θα με τρελλανουν η θα σωθω.και το εκανα.αυτη την στιγμη ειμαι σε περιεργη φαση δεν λεω.ομως ηρεμησα.ουτε οτι αυτο ειναι το σωστο.οι υποχρεωσεις τρεχουν.εννοειται οτι μια δουλεια με ανθρωπινο ωραριο θα την δεχομουν.δουλευα 9 τοπρωι με 9 το βραδυ καθε μερα εκτος κυριακης.Μεχρι που παρακαλουσα τον γιατροου να γεννησω καισαρικη για να.λειψω συγκεκριμενες μερες.τωρα απολαμβανω το παιδακι μου.και το περιεργο,απο την ημερα που εμεινα σπιτι δεν εχει ζητησει τιποτα.ουτε παιχνιδια ουτε υστεριες θελω το ενα και το αλλο.μονο αγκαλιες
Αλήθεια τι ζητάμε;;;;;;;;; Αν ζητάμε στον εργασιακό χώρο ισοτιμία μεταξύ υπαλλήλων δεν πρέπει να κάνουμε κάτι κι εμεις εκτός απο την γκρίνια και απαιτήσεις; Γιατί οι μητέρες εργαζόμενες να έχουμε άλλη αντιμετώπιση; Τις άδειες κύησης ή λοχείας που δικαιούμασταν τις πήραμε, ίσως και το μειωμένο ωράριο. Τί άλλο θέλουμε; Κάνουμε μια δουλειά για την οποία πληρωνόμαστε όπως και μια ανύπαντρη ή άγαμη άλλη συνάδερφος ή ενας άντρας συνάδερφος. Σκεφτήκαμε ποτε αν έχουν αυτοί ανάγκες; Αν υποχωρήσαμε, σεβαστήκαμε και προτείναμε βοήθεια σε κάποιον γιατι πχ ξενύχτησε, ήθελε να πάει διακοπές με φίλο/η ημερομηνίες που τους βόλευαν, να λείψει γιατι έχει ραντεβού ή να πάει κομμωτήριο; Για όποιο λόγο βρε αδερφέ θεωρεί αυτος σημαντικό και ας είναι για εμάς πολυτέλεια η ανούσιος λόγος. Το οτι κάναμε εμεις παιδιά, επιλογή μας φυσικά, δεν μας δίνει το δικαίωμα να απαιτούμε καλύτερη συμπεριφορά. Κυρίες μου η δικιά μας ζωή άλλαξε όχι και του επαγγελματικού περίγυρου μας και ας μην ξεχνάμε... ότι δίνουμε, παίρνουμε.
Εαν ότι δίνουμε παίρνουμε, τότε θέλω να μου δώσουν ότι τους έδωσα. Την υγεία μου κατ' αρχήν. Θέλω μια γερή μέση και έναν γερό αυχένα. Θέλω τα δύο χρόνια που έχασα κλεισμένη στο σπίτι γιατί δεν μπορούσα ούτε να περπατήσω ούτε να καθίσω. Θέλω τον χρόνο και τα λεφτά που σπατάλησα στους γιατρούς και τους φυσιθεραπευτές. Θέλω πίσω τις στιγμές που έκλαιγα απο την στενοχώρια μου για το άσχημο φέρσιμο όταν ήμουνα εφτά μηνών έγκυος στον γιο μου και ο προιστάμενος θέωρησε καλό να με βγάλει στον διάδρομο όρθια και να με κατσαδιάζει επειδή δεν ήξερα να κάνω κάτι και κανείς δεν μου έδειχνε. Α ναι...αν ότι δίνουμε παίρνουμε, τότε κι εγώ θέλω τα χρωστούμενά τους πίσω. Υ.γ. Ποτέ δεν απαίτησα κάτι χωρίς να έχω προσφέρει εγώ πρώτα. Και ούτε καν απαίτησα. "Ζήτησα" είναι η σωστή λέξη.
Βιβη ετσι οπως τα λες ολα συγκλινουν στο οτι επρεπε εδω και χρονια παραλληλα με τη δουλεια σου να ψαχνεις να βρεις και κατι αλλο, μια αλλη δουλεια, ισως με μικροτερες απολαβες, αλλα με καλυτερο περιβαλλον και ισως αν το επιθυμουσες και πιο ελαστικο ωραριο. Η συγκεκριμενη δουλεια οπως την περιγραφεις, ακομα κι αν βγαζαμε απο την εξισωση τη μητροτητα, παλι προβληματικη ειναι. Νομιζω πως το βασικο σου προβλημα ειναι οτι απεχθανεσαι το εργασιακο σου περιβαλλον και ολα τα αλλα ακολουθουν. Οσον αφορα το θεμα παιδια και δουλεια, εχω μονο να πω πως η αποκτηση παιδιων ειναι μια συνειδητη επιλογη και ως τετοια πρεπει να διαχειριζεται.
Βιβή δεν σου μιλάω ούτε εκ του ασφαλούς, αλλά ούτε σαν εργοδότης.... Υπάλληλος είμαι και εγώ και έχω δουλέψει με 3 σπασμένα πλευρά ( ούτε μια μερα άδεια....), έχω δουλέψει με ρήξη μηνίσκου, και πρόσεξε.... δουλεύω εδω και 10 χρόνια με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Μόνο εγω ξέρω πως τα καταφέρνω! Όμως δεν ΖΗΤΗΣΑ ούτε μια φορά διαφορετική αντιμετώπιση!!!! Κατανόηση, ζητάω μόνο απο την οικογένεια μου. Αν δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε στην δουλειά ή αλλάζουμε δουλεια ( κατι που θα έπρεπε να εχεις κανει εδω και χρόνια, οταν μπορουσες να βρεις άλλη), ή παραιτούμαστε! Με την συμπεριφορά μου όμως στην δουλειά και με το πείσμα μου, κέρδισα τον σεβασμό των συναδέρφων, κάτι που δυστυχώς σαν υπάλληλος δεν κατάφερες εσυ. Προσπάθησε!!!!!!!!!! Αν δεν βοηθήσεις εσυ τον εαυτό σου μην περιμένεις να σε βοηθήσουν άλλοι. Υπερηφάνεια λέγεται.
Αγαπητή Ελευθερία. Καλή σου μέρα και πραγματικά σε συγχαίρω που καταφέρνεις να δουλεύεις με ρευματοειδή αρθρίτιδα τόσα χρόνια. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να δουλεύεις και να πονάς. Να ξυπνάς και να κοιμάσαι με πόνους και να πρέπει να ανταπεξέρθεις σαν εργαζόμενος, σαν μητέρα και σαν σύζυγος. Καταλαβαίνω πολύ καλά και το ζω καθημερινά διότι και εμένα οι πόνοι μου, δυστυχώς είναι χρόνιοι. Νομίζω πως έχεις καταλάβει λάθος όμως. Δεν ζήτησα απο κανέναν διαφορετική αντιμετώπιση. Δεν φόρτωσα σε κανέναν τη δουλειά μου. Να σε ρωτήσω όμως... γιατί εφόσον είσαι υπάλληλος δούλεψες με σπασμένα πλευρά? Γιατί δεν πήρες αναρρωτική? Και αν δεν πήρες επειδή φοβόσουνα για τις συνέπειες στη δουλειά σου, αυτό είναι σωστό να το υφίστασαι? Τον σεβασμό στην δουλειά μου έχω πολλά χρόνια που τον έχω κερδίσει. Στην προηγούμενη διεύθυνση που δούλευα πριν μείνω έγκυος όλοι οι συνάδελφοι και με σέβονταν και με αγαπούσαν. Στην παρούσα διεύθυνση γίνονται όλα αυτά που περιγράφω. Επίσης δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει κάποιος τμήμα εδώ. Μερικές φορές περνάνε και χρόνια μέχρι να γίνει. Και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος αλλά και πριν ξεσπάσει η κρίση, νομίζω πως δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να βρεις άλλη δουλειά - που να μην είναι περιστασιακή εννοώ. Τώρα αν πούμε ότι θα μπορούσα να τα παρατήσω όλα και να πάω να δουλέψω σε μπαρ ή να γίνω καθαρίστρια ή να φυλάω παιδάκια ή κάτι τέτοιο, πραγματικά θα μπορούσα να το κάνω και θα το έκανα εαν βρισκόμουνα σε ανάγκη - καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Αλλά νομίζεις πως θα μπορούσα να βγάλω πέρα δύο παιδιά με μη σταθερό μισθό τη στιγμή που και ο άντρας μου παίρνει πια σχεδόν το μισό του μισθού του? Και ποιός μου εγγυάται άλλωστε ότι αν άλλαζα αφεντικό δεν θα είχα τα ίδια προβλήματα ή και χειρότερα?
ΝΤΡΟΠΗΗΗΗΗΗ δεν έχω λόγια...συνήθως δεν σχολιάζω, είναι η πρώτη φορά...αλλά αισθάνθηκα τρομερά άσχημα. Το γεγονός ότι ζούμε άσχημες στιγμές δεν σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να καταλύει δικαιώματα για τα οποία χάθηκαν ζωές για να αποκτηθούν. Και ουτε με την δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν δουλειές και ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Σε αυτο το τριπάκι μας έχουν βάλει με την πλ.υση εγκεφάλου την οποία υφιστάμεθα μέσα από ΜΜΕ. Ο ένας εναντίον του άλλου....και ποιος κερδίζει στο τέλος.;;; Τα μεγάλα αφεντικά. Ότι δικαιούται η κοπελα ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ!!!! Και εάν οι υπόλοιποι δεν θέλουν να συννενοηθούν μαζί της....εφοσον μπορει ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ!!! ΕΛΕΟΣ ΠΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΕΑΝ ΛΕΝΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΕΣ....ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΑΣ...
EPITHEORISI ERGASIAS!!!! KANE ENA TILEFWNIMA...
σε νιώθω , μόνο που εμένα είναι ακόμη χειρότερα διότι ως ελ. επαγγελματίας ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να κλεισω υο "μαγαζάκι " μου ακόμη κ για λίγες ημέρες.. αν το κείσω , δεν θα έχω να πληρώσω την γυναίκα που μου προσέχει την μικρή ( 400€) , ούτε τον παιδικό του γιού μου ( 250€) , ούτε το τέλος επιτηδεύματος( 650€) , ούτε την ασφάλιση υγεία μου( 660€/έτος) . την οποία επιβαρύνομαι ΜΟΝΗ μου , ούτε την ασφαλιστική εισφορά που σχετίζεται με την σύνταξή μου ( 2600€/ έτος) την οποία επίσης πληρωνω μόνη μου... φέτος πρώτη φορά δεν πλήρωσα τις ασφαλιστικές εισφορές μου.. ουσιαστικά δηλαδή είμαι ανασφάλιστη υγειονομικά κ κάνω τον σταυρό μου μην μου συμβεί τπτ...... ξέρω οτι υπάρχουν πολλές μητέρες σαν κ εμένα ,άλλες λίγο καλύτερα κ άλλες ακόμη κ πολύ χειρότερα.. δεν στον λέω για να νιώσεις καλύτερα επειδή υπάρχουν τα χειρότερα.. αλλά για να διεκδικήσεις αυτα που σου αναλογούν.. εγώ φταίω κ εσύ κ όλες μας που δεχθήκαμε την μη ύπαρξη κρατικής πρόνοιας κ αρωγής απέναντι στις μητέρες... δεν είμαστε λεπρές κ ούτε καημένες.. είμαστε άνθρωποι κ έλληνες πολίτες που μέχρι πρόσφατα ήμασταν πολύ εντάξει απέναντι σε όλες μας τις υποχρεώσεις κ απλώς τώρα όλα κόλλησαν.... ο αδερφός μου ξεπατώνεται για 650€/ μήνα.. το γεγονός οτι κάποιοι άλλοι είναι άνεργοι( όπως κ ο ίδιος ήταν για 2,5 χρόνια) δεν σημαίνει οτι πρέπει να φυλάει τα βρακιά κανενός .. εργάζεται , δεν τα δανείζεται από το κράτος(εργάζεται με σύμβαση )... Με αυτήν την λογική θα μας βάζουν να δουλεύεουμε 25h/24 ωρο με μισθό της πείνας κ θα πρέπει να προσκυνάμε κιόλας....
Βλεπετε κοριτσια οτι ο εργασιακος μεσαιωνας που μας εχουν επιβαλει οχι μονο μας εχει προκαλεσει εναν απιστευτο διχασμο (θα επρεπε να ειμαστε ενωμενες σαν μια γροθια, αντ'αυτου η μια επιτιθεται στην αλλη), αλλα επιπλεον μας στερει το πολυτιμοτερο αγαθο που εχουμε σε αυτην τη ζωη, τον χρονο μας . Τον χρονο που θα αφιερωναμε στους αγαπημενους μας, το χρονο που θα μας βοηθουσε να μοιραστουμε στιγμες, να ανακτησουμε τη χαμενη μας ηρεμια και χαρα. Προσωπικα αποφασισα να αφησω μια καλοπληρωμενη δουλεια για να μεγαλωσω τα τρια μου παιδια, στηριζομαστε μονο στο μισθο του συζυγου (με ο,τι συνεπαγεται αυτο), ομως να πω την αληθεια, δεν το εχω μετανιωσει ουτε στιγμη. Φιλη θεματοθετρια ευχομαι να βρεις τις ισορρροπιες σου.
Νηφάλια απάντηση, αξιοπρεπής και με κατανόηση (όπως και άλλες, απλως στάθηκα σε αυτό το σχόλιο).Πόσες φορές σκέφτηκα κι εγώ να παραιτηθώ...όχι μόνο από απογοήτευση, αλλά και από αγάπη για το σπίτι και τα παιδια.
HELLOOOOO!!!!! Στην Ελλαδα του 2014 ολοι/ες κανουμε τουμπεκι στις δουλειες μας(οσοι εχουμε) . ΔΥΣΤΥΧΩΣ αυτη ειναι η κατασταση για ολο τον κοσμο.Οι εγκυμοσυνες ειδικα,ηταν παντα " ο εφιαλτης στο δρομο με τις λευκες" του εργοδοτη. Ποσο μαλλον τωρα που γιναμε Ουγκαντα. Μιλας λες και εσυ εισαι η αδικημενη και η εξαιρεση. Προσωπικα,δεν εχω παρει ΠΟΤΕ αδεια σερι 3 εβδομαδες.Παντα το καλοκαιρι μου εδιναν 2 εβδομαδες και τις υπολοιπες μερες τις ζητιανευα.Πολλες φορες μου τρωγανε μερες κιολας. Εχει τυχει μια φορα να ζητησω αδεια μια ωρα για κατι σοβαρο και μου βγαλανε την πιστη για να φυγω.Πηγα να σκοτωθω στο δρομο απο το αγχος.Μολις παντρευτηκα μετα απο 2 μηνες με απελυσαν. Αυτη ειναι η ελληνικη πραγματικοτητα και εσυ μιλας για εγκυκλιους,νομους και κουραφεξαλα.(Sorry κιολας)
Προφανώς και αυτή είναι πλέον η Ελληνική πραγματικότητα. Προφανώς και δεν είμαι ούτε η μοναδική, ούτε η εξαίρεση ούτε και η αδικημένη. Γιαυτό βγήκα και τα έγραψα σε site το οποίο διαβάζει τόσος κόσμος. Όχι για να με λυπηθήτε ή να πείτε "α μωρε την καημένη τι τραβάει" αυτό μπορώ να το πω και μόνη μου στον εαυτό μου, αλλά για να ακουστούμε. Σαν μητέρες και σαν εργαζόμενες. Επειδή δεν τυχαίνει να είμαι ιδιοκτήτης κάποιου μέσου μαζικής ενημέρωσης για να μπορώ να δημοσιεύω τις πραγματικότητες της καθημερινής ζωής σκέφτηκα να γράψω εδώ. Επίσης κορίτσι μου να σου πω ότι όταν έρθει η στιγμή που ΕΜΕΙΣ πάψουμε να χρησιμοποιούμε σαν όπλα τις εγκυκλίους και τους νόμους, αυτή είναι και η στιγμή που θα δεχτούμε ότι κάθε δικαίωμά μας έχει καταργηθεί και ναι, ζούμε στην Ουγκάντα και μας αξίζει - διότι θα έχουμε καταθέσει τα όπλα και θα έχουμε σταματήσει να παλεύουμε.
Ρε κορίτσια τα σχόλιά σας είναι ντροπή!!!! Δεν καταλαβαίνω, επειδή κάποιους τους εκμεταλλεύεται ο εργοδότης τους πρέπει κι όλοι οι υπόλοιποι να πραιτηθούν απ'τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ τους για να μην τους κάνουν να αισθανθούν θύματα;;;; Είναι σαν να λέμε πχ "κι εμένα με δέρνει ο άντρας μου, τι παραπονιέσαι, έτσι είναι η ζωή πια"... 'Οχι, αυτή η γυναίκα δεν είναι υποχρεωμένη ούτε περισσότερες από 8 ώρες να κάτσει στη δουλειά, ούτε να προγραμματίσει πότε θα μείνει έγκυος με το πότε βολεύει τον εργοδότη, ούτε να πάρει λιγότερες διακοπές απ'αυτές που δικαιούται, ούτε φυσικά να αρνηθεί μια αναρρωτική που τις δίνει ο γιατρός (αν είναι δυνατόν!!!). ΑΛΛΙΜΟΝΟ όταν φτάσει η μέρα που θα παραιτηθούμε απ'αυτά τα στοιχειώδη δικαιώματά μας επειδή είμαστε ευγνώμονες που έχουμε ακόμα δουλειά!
Δεν είναι υποχρεωμένη να υποστεί τίποτα από όλα αυτά που αναφέρεις όντως..Αλλά δεν δικαιούται κιόλας να πάρει 3 εβδομάδες άδειας μέσα στον ΑΥΓΟΥΣΤΟ εφόσον δεν μπορεί να γίνει σε συνεννόηση με τους συναδέλφους και τον προιστάμενο. ΄Σιγά να μην είναι αναφαίρετο εργασιακό δικαίωμα να παίρνεις 3 συνεχόμενες εβδομάδες καλοκαιρινής άδειας. Και όποιος δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό και προσφεύγει στην ψεύτικη αναρρωτική εις βάρος των συναδέλφων του, είναι απλά ΚΑΦΡΟΣ!!!!!!!...για όποιον σοβαρό λόγο και αν το κάνει!!!
Καλή σου μέρα. Αν έκανες τον κόπο να διαβάσεις παραπάνω τα όσα έγραψα, θα έβλεπες ότι οι συνάδελφοι αυτοί που περιγράφεις δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να συννενοηθούν μαζί μου για το πότε θα φύγουνε με άδεια. Μου το ανακοίνωναν απλά. Κι αυτό, όταν πια το έιχαν κανονίσει με τον προιστάμενο φυσικά όχι μπροστά μου. Κάνε σε παρακαλώ τον κόπο και διάβασε τα όσα γράφω και καλό θα ήταν να μην χαρακτηρίζεις ανθρώπους με βαριές κουβέντες. Εδώ κάνουμε διάλογο, δεν βριζόμαστε. Μπορείς φαντάζομαι να πεις την γνώμη σου χωρίς να βρίσεις και να χαρακτηρίσεις, σωστά? Επίσης να σου πω, αν δεν το ξέρεις, πως φυσικά και είναι αναφαίρετο δικαίωμα να πάρεις 3 εβδομάδες άδεια. Διότι αν δεν είναι, δείξε μου σε παρακαλώ τον νόμο ή τον κανονισμό της εταιρίας που λέει πως δεν μπορείς να πάρεις άδεια 3 εβδομάδες μαζί. Αν έχω υπογράψει τέτοιο πράγμα στην σύμβασή μου ή έχεις υπογράψει εσύ θα μπορούσες να μας το παραθέσεις?
Δεν μπορώ να μην το πω.....ΑΝΑΛΌΓΩΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ!
Για τη neda το σχόλιο....
Πως φαίνονται οι κυρίες που δεν έχουν παιδιά κρινούν και κατακρίνουν και μιλούν χωρίς ίχνος ανθρωπιάς... Που πήγε η ανθρωπιά πραγματικά.......... Εγώ αγαπητή μανούλα σε καταλαβαίνω απόλυτα, απλά ένα έχω να σου πώ κανέναν δε νοιάζει αν εμείς έχουμε παιδιά ή αν κοιμόμαστε 5 ώρες τι 24ωρο.... Το έχω βιώσει και εγώ και απλά αποφάσισα να είμαι όσο σκληροί είναι και όλοι οι άλλοι... Δίνω οτι εισπράτω πια, γιατί πιο παλιά ήμουν στο ροζ συνεφάκι και νόμιζα οτι και οι άλλοι σκέφτονται ανθρώπινα όπως και εγώ, αλλά οχι. Κουράγιο υπομονή και απλά κοίτα τα παιδάκια σου, είναι το καλύτερο που έχεις δημιουργήσει......
Αν θες το πιστεύεις κοπέλα μου, εγώ εργάζομαι σε δημόσιο σχολείο και ένα από τα πράγματα που ενοχλεί τον διευθυντή/τρια είναι να λείψεις με νόμιμη άδεια, για να φροντίσεις το άρρωστο παιδί σου. Έχω βαρεθεί τα σχόλια τύπου "να πάρεις γυναίκα να τα κοιτάζει" (με τι λεφτά, πλάκα κάνουν;) "δεν αφορά το σχολείο, δεν θα χάνουν μάθημα τα παιδιά για τέτοια θέματα" (λες και θα λέιψεις μια εβδομάδα) και άλλα διάφορα. Η μωρομάνα είναι η λεπρή του εκπαιδευτικού (και γενικά του εργαζόμενου) κόσμου. Και ας κάνεις πάντα το παραπάνω, είσαι συνεπής στη δουλειά και στο μάθημά σου, έχεις πάντα θετική αντιμετώπιση από γονείς και παιδιά, προσπάθείς να χρησιμοποιείς νέες ιδέες και μέσα, τίποτα δεν έχει σημασία. Την έκτατη φορά που το μωρό σου θα έχει πυρετό και δεν θα μπορεί πάντα ο πατέρας να σε αντικαταστήσει, θα πρέπει να ακούσεις την επίπληξη από τον προίστάμενο. Τους σιχαίνομαι, έχω τόσο καλή δουλειά που υπεραγαπώ και η δήθεν αυστηρότητα (που δεν ξέρουν να την εφαρμόσουν εκει που πρέπει) με κάνει να νιώθω χάλια. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να σου πάνε όλα καλά στο εξής.
Καταρχήν να σας καλησπερίσω και να πω ότι είχα μέρες να μπω στο site οπότε και τώρα βλέπω τις απαντήσεις σας. Κατα δεύτερον θα ήθελα να διευκρινήσω πως, ούτε δημόσια υπάλληλος είμαι, ούτε κάνω δύο ώρες να βάλω μια υπογραφή. Δουλεύω σε μεγάλη εταιρία. Τόσο μεγάλη ώστε η απουσία μου για μερικές μέρες δεν επιβαρύνει κανένα συνάδελφο. Ούτε και κατέχω κάποια τόσο σημαίνουσα θέση που εαν λείψω θα γκρεμιστεί το σύμπαν. Επίσης το πρόβλημα με τη μέση μου και τον αυχένα μου δημιουργήθηκε μετά απο 15 χρόνια συνεχόμενης σκληρής εργασίας ως τις βραδυνές ώρες χωρίς να πληρώνομαι υπερωρίες και χωρίς ποτέ να παραπονεθώ για την οποιαδήποτε εργασία που μου έχει ανατεθεί. Επί 15 συναπτά χρόνια ήμουνα παραπάνω απο πρόθυμη να βοηθήσω τους συναδέλφους μου, να αναλάβω τα καθήκοντά τους όταν έλειπαν με άδειες και να τους διευκολύνω. Τέτοια αντιμετώπιση εγώ πάλι δεν έλαβα απο κανέναν, εκτός απο μία συνάδελφο που λειτουργούμε σαν πραγματική ομάδα. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα, δεν με ενοχλούσε, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και με τους εκάστοτε προισταμένους μου είχα πάντα άριστες σχέσεις και έπαιρνα και μπόνους για την ποιοτική μου εργασία. Όσον αφορά τις καλοκαιρινές μου άδειες πάντα λειτουργούσα με βάση τις ανάγκες της εταιρίας. Επίσης άδεια για το αυχενικό και την μέση μου χρησιμοποίησα την νόμιμη αναρρωτική, με χαρτί γιατρού. Και ενώ η συμβουλή του ήταν να κάτσω για 15 μέρες για να μην έχουμε χειρότερα, εγώ πήρα οχτώ μέρες για να μην λείψω τόσο πολύ. Θα μπορούσα να σκεφτώ πως, ναι, υπάρχουν άνεργοι, κακοπληρωμένοι, άνθρωποι που δουλεύουν κυλιόμενα ωράρια, αργίες κλπ κλπ και θα έπρεπε να είμαι ευχαριστημένη. Και πραγματικά είμαι ευγνώμων που σε τέτοιους καιρούς εγώ έχω δουλειά. Αυτό δεν αναιρεί όμως την ανάγκη μου να δουλεύω αξιοπρεπώς και να μην με μειώνει ο κάθε κομπλεξικός. Ούτε και αναιρεί το ότι θα ήθελα η αξιολόγησή μου να στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε feedback (αυτή ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε ο προιστάμενος) τρίτων. Με αξιολόγησε δηλαδή απο τα λεγόμενα ενός ατόμου και όχι απο προσωπική του εμπειρία και επαφή. Η δε χαμηλή βαθμολογία οφείλονταν και στο γεγονός του ότι δεν έμενα ως το βράδυ - και μου το είπε κατάμουτρα. Εγώ τέτοια υποχρέωση απο την σύμβασή μου δεν έχω, ούτε και πληρωνόμαστε υπερωρίες. Όποτε έχει χρειαστεί να μείνω παραπάνω και είναι ανάγκη, φυσικά και έχω μείνει και έχω κόψει και το κεφάλι μου να βρω άνθρωπο να πάρει τα παιδιά απο τον παιδικό σταθμό. Επίσης να υπογραμμίσω πως οι υπόλοιποι συνάδελφοι παίρνουν άδειες όποτε τους καπνίσει και χωρίς να συνεννοηθούν μαζί μου. Χριστούγεννα και Πάσχα έχω πάρει ελάχιστες φορές άδεια. Οι υπόλοιποι παίρνουν κανονικά και κάνουν τις διακοπούλες τους. Εγώ γιατί θα πρέπει να τους σκεφτώ τώρα και να σπάσω το κεφάλι μου να βρω κάποιον να μείνει με τα παιδιά μου? Εσείς αυτό θα κάνατε εαν συνεχόμενα και επανελλειμένα σας έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια? Νομίζω λοιπόν πως δεν αξιώνω κάτι τόσο τραγικό. Τρείς εβδομάδες μπορούν άνετα να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους μιας και το κορόιδο(εγώ είμαι αυτή) τους εξυπηρετεί πάντα. Επίσης μπορείτε να με πείτε ανεδαφική, ουτοπίστρια, τρελλή ή ότι άλλο χαρακτηρισμό θέλετε αλλά αυτά, κορίτσια, είναι τα κεκτημένα μας. Είναι τα δικαιώματά μας. Είναι αυτά που έχουμε υπογράψει. Και αν θέλουν να λειτουργούμε ως κράτος σαν τα προηγμένα ευρωπαικά κράτη, συγνώμη κιόλας, αλλά ας μας εξασφαλίσουν και τις ανάλογες εργασιακές συνθήκες. Η Γερμανίδα εργαζόμενη για παράδειγμα θα σκιστεί στην δουλειά, αλλά έχει εξασφαλίσει που θα αφήσει το παιδί της. Έχει άριστη ιατρική κάλυψη. Έχει πέντε εβδομάδες άδεια και τις παίρνει όλες μαζί και ταξιδεύουν οικογενειακώς σε όλη την Ευρώπη. Οπότε συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να συμβιβαστώ με αυτές τις συνθήκες. Και θα το φωνάζω και θα συνεχίσω να το φωνάζω πως δικαιούμαστε όλες οι μανάδες καλύτερη αντιμετώπιση.
Άμα μπορείς να πάρεις αναρρωτική... Να την πάρεις κοπέλα μου! Και μην ακούς κανενα! Αντέ... Τα ισιπεδωσαμε όλα! Η δουλειά, δουλειά αλλά πάνω από όλα οι οικογένεια! Σιγά μην αφήσεις τα παιδιά σου στον αέρα για να αισχρόκερδουν πλέον... Με τους μισθούς που μας έφτασαν...κάποιοι που το πιο πιθανό είναι, όταν εσύ πιέζεσε, να κάνουν χλιατες διακοπές! Εγώ δουλεύα 10 χρόνια Πολύ σκληρά γιατί πιστεύα πως όταν έρθει η ώρα να τους χρειαστώ θα μου το ανταποδωσουν.... Όταν ήρθε αυτή η ώρα κι έμεινα έγκυος, ξεχάστηκαν όλα! Και από τη διεύθυνση που άμα βάλω τις ώρες που δεν πληρώθηκα υπερωρίες μόνο αυτό φτάνει, αλλά και από συναδέλφους που είχα βοηθήσει εγώ στην εγκυμοσύνη τους! Μην απολογισε για τίποτα! με την γέννηση της κόρης μου, άλλαξα κι εγώ τη στάση... Όταν θέλω άδεια, την παίρνω! Είτε με την έγκριση τους,η αλλιώς, αναρρωτική! Χάχα!από αλλού περίμενα βοήθεια από αλλού μου ήρθε! Φταίω εγώ που μου ήρθε από το γιατρό! Και αν δεν τους αρέσει να μου δώσουν 16 χρόνια αποζημίωση και φεύγω...δεν θα τους κάνω τη χάρη να πεθάνω και να τη γλιτώσουν! ΚΑΝΈΝΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
...κι εγώ το βιολάκι μου να βοηθήσω πρακτικά στην αυχενική κούραση τη "μαμά Β". Αλήθεια, σε έχουμε βοηθήσει καθόλου με όλα αυτά που έχουμε όλες γράψει; Θα ήθελα να σε "ακούσω"... www.facebook.com/BowtechCenter (Κάνοντας "like" στη σελίδα τους, θα λαμβάνεις tips καθημερινών ασκήσεων, συνήθως ολιγόλεπτων)
Αγαπητή μαμά, σκέψου το λίγο διαφορετικά: Αν ήσουν άνεργη και έψαχνες αυτή τη στιγμή απελπισμένα δουλειά για να θρέψεις τα δυο σου παιδιά, πόσοι εργοδότες πιστεύεις ότι θα σε προσλάμβαναν? -κάθε τρεις και λίγο λείπεις με αναρρωτική απαιτείς να παίρνεις συνεχόμενα 3 εβδομάδες άδεια χωρίς να σε νοιάζει για τους υπόλοιπους δεν μπορείς να προσαρμοστείς σε νέες-διαφορετικές απαιτήσεις εργασίας/ θέσης δεν είσαι αποτελεσματική στην εργασία σου (όπως προκύπτει από τις αξιολογήσεις σου) έχεις μονίμως μούτρα στη δουλειά Εγώ δεν θα σε προσλάμβανα με τίποτα...συγγνώμη κιόλας. Εντωμεταξύ αν ήσουν ήδη υπάλληλός μου θα είχα όλη την παραπάνω συμπεριφορά και θα είχα "φάει" και 2 συνεχόμενες εγκυμοσύνες. Στις μέρες μας που δεν υπάρχουν χρήματα στην αγορά το να έχεις και να πληρώνεις έναν τέτοιο υπάλληλο και να μην μπορείς και να τον διώξεις είναι τεράστιο πρόβλημα.Και σε οσους πέσουν να με φάνε με αυτά που λέω....δυστυχώς έτσι είναι η πραγματικότητα και η αδιαφορία απέναντι σε αυτό δεν οδηγεί πουθενα αντίθετα σπρώχνει τις επιχειρήσεις ακόμα περισσότερο μέσα στο βάλτο.
Το ότι έχω συνέχεια μούτρα στη δουλειά απο πού το συμπέρανες? Το γράφω κάπου? Γιατί θα έπρεπε να προσαρμοστώ σε νέες/διαφορετικές απαιτήσεις της εργασίας ενώ έχω προσληφθεί με άλλο αντικείμενο? Δηλαδή στάσου για να καταλάβω...όποτε του καπνίσει του καθενός προισταμένου μπορεί να με αλλάζει αντικείμενο - και δεν μιλάμε για κάτι παρεμφερές, μιλάμε για εντελώς διαφορετικό και πέρα απο τις γνώσεις και τις δυνατότητές μου...δηλαδή εαν παραστεί ανάγκη θα μπορώ ας πούμε, να μετατεθώ και στο νομικό τμήμα της εταιρίας όπου μπορώ κάλλιστα εαν το θέλω και έχω την όρεξη και τη διάθεση, να παρέχω και νομικές συμβουλές! Δεν πειράζει που δεν το έχω σπουδάσει ή δεν το κατέχω, με λίγη καλή θέληση θα το καταφέρω! Αυτό θες να μου πεις? ότι όλο αυτό είναι λογικό? Κάθε τρεις και λίγο λείπω με αναρρωτική λες... Λοιπόν για να μιλήσουμε με βάση τους νόμους δικαιούμαι όλο το χρόνο 30 μέρες αναρρωτική ή όχι? Ε λοιπόν εγώ μέσα σε όλο το χρόνο έλειψα συνολικά 15 μέρες, τη μισή αναρρωτική. Τι παράνομο και καταχρηστικό υπάρχει εδώ για το οποίο πρέπει να απολογηθώ ή να σκεφτώ ότι δεν το δικαιούμαι? Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις? Επίσης τι πάει να πει "έχω φάει δύο συνεχόμενες εγκυμοσύνες?". Τι πάει να πει αυτό ακριβώς? Ότι θα έπρεπε να αισθάνομαι ένοχη που θέλησα να δημιουργήσω οικογένεια? Συγνώμη αλλά καταλαβαίνεις πως το θέτεις?
πιστευω οτι πρεπει να αγαπησεις περισσοτερο τη δουλεια σου και τους συναδελφους σου και στο λεω οχι για να σου κανω την εξυπνη αλλα γιατι καποτε γκρινιαζα και παραπονιομουν και εγω σαν κι εσενα... μεχρι που καταλαβα πως ολα ειναι δραση αντιδραση και οταν δειξεις αγαπη και σεβασμο σε αυτους τους ανθρωπους που περνας τη μιση σου ζωη μαζι τους, ειναι βεβαιο πως θα σου δειξουν και αυτοι! ειμαι μητερα δυο μικρων παιδιων 21 μηνων και 6 χρονων δουλευω στον ιδιοτικο τομεα εδω και 15 χρονια με κυλιομενο προγραμμα με νυχτες αργιες σαββατοκυριακα κλπ. με τον συζηγο μου παλευουμε μονοι μας δουλευοντας αντιθετες βαρδιες για να κραταμε τα παιδια μας, -οποτε αυτο ειναι εφικτο, γιατι δεν κανονιζω εγω το προγραμμα της δουλειας μου-. Στο τμημα που εργαζομαι δουλευουμε 8 γυναικες, οι μισες ειναι μητερες με τα ιδια ακριβως θεματα με τα δικα μου. Αντιλαμβανεσαι οτι οι σχεσεις μεταξυ γυναικων δεν ειναι παντα οτι καλυτερο, υπαρχει ανταγωνισμος κουτσομπολιο κλπ. Ομως μετα απο τοσα χρονια εχουμε αδερφοποιηθει και αγαπηθει μεταξυ μας, συνετελεσε επισης και ενα γεγονος που πραγματικα μας κλονισε και μας ενωσε οταν πριν απο 4 χρονια χασαμε μια συναδελφο απο καρκινο, μητερα 3 μικρων παιδιων, κι εκει καταλαβαμε ποσο ανουσιες ειναι οι κοντρες για τις βαρδιες και τις αδειες, ποια θα παρει περισσοτερες μερες ποια λιγοτερες κλπ. κι ετσι χωρις να αποφασισουμε κατι - συνεβη απλα απο μονο του- ολες μαλακωσαμε, ολες σεβομαστε η μια τις αναγκες της αλλης ειτε αυτη εχει παιδια, ειτε οχι, ολες θα υποχωρησουμε και ολες με τη σειρα μας θα ευνοηθουμε οταν παραστει αναγκη. Φτανει να σου πω οτι πριν δυο μηνες εβαλα την κορη μου για τρεις μερες στο νοσοκομειο και επειδη δεν υπηρχε δυνατοτητα να παρω αδεια, με δικη τους πρωτοβουλια δουλεψαν διπλοβαρδιες δλδ 16ωρα για ναμε καλυψουν και φυσικα εχω κανει το ιδιο και εγω για εκεινες και θα το ξανακανω αν ξαναχρειαστει! οσο για την καθημερινοτητα μου, ΝΑΙ τσακιζομαι στην κουραση, δεν εχω οσο χρονο θα ηθελα με τα μικρα μου και τον αντρα μου, πολλες φορες δεν εχω που να τα αφησω και ζοριζομαι για να βρω τη λυση, ομως δεν ειμαι η μονη!!! απο την αλλη ειμαι πραγματικα ευγνομων που εχω τη δουλεια μου,- γιατι γνωριζεις πολυ καλα τι γινεται εξω- και αγαπω πραγματικα τις συναδελφους μου και τους προισταμενους μου, περνω ενα μεγαλο μερος της καθημερινοτητας μου μαζι τους και τολμω να πω οτι ειναι η δευτερη οικογενεια μου, δεν εκανα κατι μαγικο απλως μαλακωσα και ειδα τα πραγματα απο μια αλλη οπτικη, οταν εισαι ευγενης κι εξυπηρετικη κι εσυ ως προς τις δικες τους αναγκες ειναι βεβαιο οτι και αυτοι θα κανουν το ιδιο για σενα. κανε εσυ την αρχη και ειμαι βεβαιη οτι θα πιασει... Φιλικα, μαμα Φρα
Κάποια πράγματα είναι σχετικά αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία από ποια σκοπιά το βλέπει κανείς. Σε μια δουλειά, υπηρεσία ,εταιρία κανείς δεν είναι μονάδα αλλά όλοι είναι ομάδα είτε οι συνθήκες και οι σχέσεις είναι καλές είτε όχι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό δεδομένο. Βέβαια ο καθένας κοιτάζει το δικό του ζόρι αλλά δεν υπάρχει "δικαιούμαι, το θέλω, θα το κάνω, δεν με νοιάζει" όταν η επιβάρυνση θα πέσει πάνω σε κάποιο άλλο κεφάλι, γιατί με τη ίδια λογική μπορεί και κάποιος άλλος να φορτώσει στο δικό σου κεφάλι τη δική του δυσκολία. Ειδικά στο δημόσιο που το θέμα άδεια είναι πιο διαχειρίσιμο και δεν φοβάσαι ότι μια ωραιότατη αναρρωτική ξαφνική και σε βολική ημερομηνία δεν θα σου δείξει την πόρτα της εξόδου όλοι μπορούν να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι και απέναντι στους άλλους και μπορεί η βοήθεια και η συμπαράσταση που δεν βρίσκεις στον προϊστάμενο να βρεθεί από συναδέλφους, να γίνει μια καλύτερη "εσωτερική μοιρασιά" των αδειών και να βρεθεί μια λύση. Και σου το λέω από ίδια εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα που τρεις εβδομάδες άδεια είναι επιστημονική φαντασία από πάντα όχι λόγω κρίσης εκτός αν η εταιρία κλείνει τον Αύγουστο. Υπήρξαν περιπτώσεις που τέτοια προβλήματα λύθηκαν και περιπτώσεις του στυλ "εγώ θα λείψω και κόψτε το λαιμό σας γιατί έχω παιδιά,σκυλιά,παίρνει άδεια και ο άντρας μου ,πήγε η πεθερά μου στα λουτρά κτλ κτλ" .Αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορείς να τις δεις θετικά. Όλοι έχουν υποχρεώσεις είτε είναι μικρά παιδιά είτε οτιδήποτε άλλο, εκτός και αν οι υπόλοιποι συνάδελφοι σου είναι 25χρονοι που ζουν με τους γονείς τους, δεν το νομίζω. Επίσης στο θέμα εγκυμοσύνη υπάρχει ειδοποιός διαφορά. Υπάρχουν κοπέλες που λείπουν με την άδεια του ΙΚΑ 4 μήνες και κοπέλες που λείπουν απο το θετικό τεστ μέχρι 9 μήνες μετά τη γέννα. Δε λέω ο νόμος μπορεί να σου δίνει δικαιώματα αλλά και η δουλειά είναι κάτι που δημιουργεί μοιραία την υποχρέωση να σεβαστείς κάποια πράγματα και όχι να πιαστείς απο όπου μπορείς για να λείψεις. Δεν ξέρω κοπέλα κυρίως στο δημόσιο αλλά και όπου την έπαιρνε στον ιδιωτικό που να μην πάρει μούφα χαρτί επαπειλούμενης κύησης για να κάτσει. Καλώς η κακώς αυτό το κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του αλλά δημιουργούνται θέματα έτσι που δεν είναι πάντα εύκολο να χωνευτούν απο όλους. Δες λίγο και τη δική σου στάση και ευθύνες στην κατάσταση γιατί μια ομάδα καλώς ή κακώς έχει κανόνες και δεν μπορείς να μπαίνεις και να βγαίνεις ανάλογα τις συνθήκες. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία με μικρά παιδιά χωρίς βοήθεια είσαι και ίσως να μην είσαι και η μόνη στην υπηρεσία σου. Όλες όσες δουλεύουμε παλεύουμε με αντίξοες συνθήκες αλλά όπως λες δεν μπορεί να γίνει και κάτι όταν χρειάζεσαι τη δουλειά.Στο χέρι μας όμως είναι να χειριστούμε/αλλάξουμε κάποια πράγματα για να μην είναι η καθημερινότητα τόσο η δική μας όσο και των άλλων μαρτύριο.
Μισό λεπτό... αναρρωτική για να φροντίσεις το παιδί σου δεν υπάρχει ουτε στον ιδιωτικό ουτε στον δημόσιο τομέα. Αν μεσα στο 2013 πηρες 15 μερες αδεια σκόρπιες γιατι ηταν αρρωστα τα παιδια σου δεν είναι αναρρωτικές είναι μερες από την κανονική σου άδεια ή ανευ αποδοχων. Οκτώ μέρες αναρρωτική μπορείς να πάρεις ΜΟΝΟ με χαρτί απο γιατρό της ειδικότητας που αφορά το πρόβλημά σου. Στην περίπτωση σου αυχενικό. Αν πήγες όντως σε γιατρό και κατέθεσες χαρτί είναι η νόμιμη αναρρωτική, αν τηλεφωνησες και είπες "με ποναει ο αυχένας" είναι παλι αφαιρετέες οι μέρες από την άδειά σου ή άνευ αποδοχών επίσης μπορεί τότε οντως να αντιμετωπίσεις πρόβλημα καθως μπορεί να είσαι ειλικρινής εσύ αλλα ο εργοδότης να θέλει και αποδείξεις. Όταν λοιπόν υπολογίζεις τις ημέρες της άδειάς σου πρεπει να βαλεις μέσα και αυτες. Και δυστυχως η κοπελα πιο πανω έχει δίκιο σε αυτό. Ο εργοδοτης σου δεν ειναι υποχρεωμενος να παρέχει διευκολύσεις σε εναν υπάλληλο επειδή έχει παιδια. Το θέμα της θερινής άδειας επίσης είναι μααααλον θολό στην Ελλαδα. Η νομοθεσία είναι από τη δεκαετία του 30 και τελειως απαρχαιωμενη. Λέει ότι η άδεια πρεπει να παίρνεται ολοκληρη (δεν το κανει κανενας ούτε καν στο δημόσιο). Οπότε η κάθε εταιρεία ανάλογα με τις αναγκες της και το φόρτο εργασίας ορίζει τον χρόνο των αδειών. Νομίζω πως δεν αξίζει τον κόπο να κάνεις φασαρία, κανόνισε κάποιο δημοτικό πρόγραμμα απασχόλησης για την μία εβδομαδα, ή καποια γειτονισα κλπ, θα μετρήσει πολύ καλύτερα στην αξιολόγησή σου παρα οι φωνές και ο πανικος, άλλωστε η μία εβδομάδα που υπολείπεται είναι στην πραγματικότητα πέντε εργασιμες. Αν κανονίσεις να είναι και η εβδομαδα του 15αυγουστου είναι 4 εργασιμες. Κατα τα άλλα οι εταιρείες και το δημόσιο και όλοι έχουν κανόνες λειτουργίας. Αν δεν τους ακολουθείς έχει συνέπειες. Αν είναι άδικοι μπορείς να προσπαθήσεις να τους αλλάξεις αλλα αυτό δεν γίνεται με ψεύτικες αναρρωτικές ούτε με κείμενα στο είμαι μαμα. Δεν μας λες που δουλευεις αλλά και το θέμα με την μεση σου και γενικά τα προβλήματα υγείας καλύπτονται από το νόμο. εάν κάνεις δουλεια που επιβαρυνει τη μεση σου μπορείς να ζητησεις να αλλαξεις σε άλλο τμημα. Αν βεβαια διεκδίκησες το συγκεκριμένο πόστο γνωρίζοντας τις ωρες εργασίας και την επιβάρυνση στη μέση σου για προσωπικούς λόγους (ΠΧ απολαβές), τότε εισαι σε μειονεκτική θέση εξ αρχης αν απαιτεις τωρα ειδικη μεταχείριση γιατι έχεις πρόβλημα υγείας. Επίσης από ότι λες πήρες τα νόμιμα στις εγκυμοσύνες σου παρα το γεγονός πως δεν τους άρεσε που έμεινες εγκυος (τι να κανουμε συμβαινουν). Κατα τα άλλα οκ παραπονιέσαι γιατί βιώνεις μια δύσκολη κατασταση, δεν εισαι η μονη, και δεν εισαι χειρότερα από άλλες περιπτώσεις. Το πως θα φροντισεις τα παιδιά σου το που θα τα αφήσεις, αν θα πεινάσετε δεν απασχολεί τον εργοδοτη, λυπαμαι αλλα αυτή είναι η αλήθεια, όπως και εσενα δεν σε απασχολεί αν ο εργοδότης σου χρωσταει σε τράπεζες και εφορίες και δεν ξέρει πως θα καλύψει τη μισθοδοσία σου. Εσυ θέλεις το μισθό σου όπως αντίστροφα ο εργοδότης σου θέλει να εργάζεσαι. Όσο για τις υπερωρίες εάν τις πληρώνεσαι κανονικά τότε ο εργοδότης μπορεί να σε υποχρεώσει να δουλεψεις υπερωριακα μέχρι νομίζω 10 ωρες την εβδομάδα. Αν δεν τις πληρωνεσαι δεν εισαι υποχρεωμενη να εργαστεις υπερωριακα. Αυτά, η μητρότητα ποτε δεν ηταν εύκολη, δεν πιστευω σε χρόνια της χολέρας και χρόνια της ευημερίας. Τα δικαιώματα που έχουμε κερδίσει τα τελευταια χρόνια είναι σαφως περισσοτερα από των γιαγιαδων μας που γεννουσαν κατω απο τις ελιες και δεν κάθονταν ουτε μια μερα στο κρεββατι, επίσης το να απαιτούμε προνομιακή μεταχείρηση εναντι των συναδέλφων μας γιατί εχουμε παιδιά δεν δημιουργεί καλό κλίμα, ειδικα αν έχουν παιδια και οι συνάδελφοι. Καλή συνέχεια.
Πες τα κοπέλα μου γιατί είχα αρχίσει να νοιώθω ότι παραλογίζομαι εδώ μέσα!!!
Αναστασία και Λενιώ, με καλύψατε πλήρως. Χαίρομαι που ακούγονται και κάποιες ψύχραιμες φωνές σαν τις δικές σας. Η αξιολόγηση που αναφέρεις,αγαπητή μαμά, έχει κάποια επίπτωση στην καριέρα σου ή στο μισθό σου; Απλώς την αναφέρεις για να προσθέσεις ένα δραματικό τόνο; Λες "Ποτέ δεν μου συγχώρησαν που έμεινα έγκυος δεύτερη φορά. Γι” αυτό και όταν ξαναγύρισα με έβαλαν στο ίδιο τμήμα με μια συνάδελφο – ο θεός να την κάνει – η οποία αν πω ότι εξασκούσε εργασιακό bulling, λίγο θα είναι". Δηλαδή για να εκδικηθούν (ποιοί ακριβώς;;;) που έμεινες έγκυος σε έβαλαν με μια συνάδελφο που σε μισεί; Τέλος, να πω ότι έχω δουλέψει σε Βέλγιο,Δανία και Αγγλία (και Ελλάδα φυσικά). Και στο εξωτερικό οι εργοδότες δεν είναι πιο ελαστικοί κι ας έχουμε αυτή τη φαντασίωση εμείς εδώ. Αν δεν έχεις τι να κάνεις με τα παιδιά σου είναι δικό σου θέμα και δεν μπορείς να πάρεις καλοκαιρινές άδειες όποτε και όσο θες.
Απλά στο εξωτερικό όλα είναι πιο αξιοκρατικά τα πράγματα. Υπάρχουν κρατικές και άλλες υποδομές που βοηθούν και συμπαραστέκονται στην οικογένεια... πχ το παιδάκι είναι άρρωστο; αν έχεις χαρτί γιατρού με τα φάρμακα που του χρειάζονται ο σταθμός στο κρατάει εκτός κ αν είναι παιδική ασθένεια. Άλλο παραδειγμα, για τις καλοκαιρινές διακοπές υπάρχουν τα κέντρα δραστηριοτήτων όπου τα παιδάκια περνούν μια χαρά όταν οι γονεις δεν μπορούν να πάρουν άδεια ή δεν υπάρχει παππούς και γιαγιά. Στη Γαλλία που ζώ έχουμε δικαίωμα αν δεν κάνω λάθος 3 ημέρες άδεια για άρρωστο παιδάκι στο σύνολο. Δηλαδή και 4 τέκνα να έχεις, 3 ημέρες το πολύ μπορείς να πάρεις. Μετά είναι από την άδειά σου ή άνευ αποδοχών. Τέλος πάντων το πρόβλημα σε όλο αυτό είναι πολύ πιο βαθύ. Είναι κοινωνικοπολιτικό. Δε λέω άλλα , νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε... Και δυστυχώς είναι ένας απο τους λόγους που μας έχουν ξενιτέψει...
Μήπως θα πρέπει να απευθυνθείς στον διευθυντή της Υπηρεσίας που εργάζεσαι? Να του μιλήσεις ή μπορείς να του στείλεις επίσημο έγγραφο. Εφόσον με τον προισταμένό σου δεν βγάζεις άκρη και θεωρεί οτι κακώς πήρες αναρρωτική άδεια.... Αν το πας το θέμα πιο ψηλά στην ιεραρχία ίσως να βρεις την άκρη... Όσον αφορά το εργασιακό bulling, γιατί δεν τους αναφέρεις οτι μπορείς να φωνάξεις άνετα τα τηλεοπτικά κανάλια μία μέρα? Οι δημοσιογράφοι πετάνε τη σκούφια τους για τέτοια θέματα! Ή καλύτερα, μπορείς να φωνάξεις μία φίλη σου στην Υπηρεσία, να παραστήσει τη δημοσιογράφο! Εκεί να δεις για το πότε θα ηρεμήσουν τα πνεύματα! Επιπλέον, εσυ μόνη σου πρέπει να βάλεις τα όρια στους συναδέλφους σου. Να τους πεις οτι η συμπεριφορά τους είναι απαράδεκτη και οτι δεν είσαι υποχρεωμένοι να τους ανέχεσαι... ούτε επιτρέπεται να ξεσπάνε τα νεύρα τους πάνω σου.... Για βάλε και εσύ μία μέρα τις φωνές να δεις πώς θα αντιδράσουν? Σε έχουν βρει θύμα και σου τα χώνουν....Σιγά μην τους ρωτήσεις αν θα μείνεις έγκυος ή αν θα πάρεις άδεια λόγω αυχενικού!!! Και στο κάτω - κάτω είστε συνάδελφοι με τα ίδια εργασιακά δικαιώματα, δεν είσαι δούλη τους για να τους ρωτάς για σημαντικά προσωπικά του θέματα!!! Για την άδεια του καλοκαιριού, εφόσον όλοι θα πάρουν τις ίδιες μέρες, τότε δεν μπορώ να σου πω κάτι.... Τέλος, βλέπω οτι το όλο θέμα σε έχει πάρει από κάτω αλλά το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παλέψεις και να περάσεις στην αντεπίθεση, γιατί όπως είδες μόνο με την άμυνα δεν βγήκε κάποιο αποτέλεσμα! Βγες από τη γωνίτσα σου και δείξε τα δόντια σου!
μπραβο σου!!! εγω δεν θα τα αντεχα ολα αυτα.. μπραβο και παλι μπραβο
Πραγματικά απορώ! Βασικά απορώ με πολλά πράγματα αλλά θα πω μόνο δύο. Συγγνώμη αλλά ο εργοδότης σου ούτε οι συνάδελφοί σου φταίνε που έκανες εσύ παιδιά. Αν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις δεν θα σου βρει ο εργοδότης σου τη λύση μόνη σου πρέπει να την βρεις. Επιπλέον, δεν σου είπε και κάτι τραγικό ο άνθρωπος. Σου είπε δεν θα πάρεις 3 βδομάδες θα πάρεις 2 όπως παίρνουν ΟΛΟΙ! Δεν το καταλαβαίνω τι το ιδιαίτερο έχεις εσύ που πρέπει να πάρεις 3 εβδομάδες. Μετά όταν θα σε απολύσει θα γράψεις ένα άλλο άρθρο και θα λες που σε απέλυσε και δεν μπορείς να θρέψεις τα παιδιά σου, βάλε όμως και το λινκ αυτού του άρθρου για να δεις γιατί θα σε έχει απολύσει. Βαρέθηκα με όσους νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν σε αυτή τη χώρα και να θέλουν κιόλας να τους λέμε και μπράβο από πάνω! Επιπλέον για να μην πέσετε να με φάτε να σας πω ότι εγώ θα πάρω 7 μέρες καλοκαιρινή άδεια (συνολικά όχι 7 εργάσιμες), να αρρωστήσω δεν μπορώ γιατί σκέφτομαι την συνάδελφο που θα αφήσω μόνη της και θα πελαγώσει, και επιπλέον μου χρωστάει η υπηρεσία μου και 50 ρεπό που θα τα πάρω του αη τέτοιου ανήμερα! Σύνελθε κοπέλα μου και δες τι γίνεται γύρω σου, κόσμος πεινάει, άνθρωποι δεν έχουν δουλειά, δεν λέω να γίνουμε είλωτες αλλά όταν έχουμε δουλειά ας την κάνουμε σωστά και ας μην είμαστε και πλεονέκτες!
τι λες κοπελα μου ? διαβαζεις τι γραφεις?????? Επειδη εσενα σε εκμεταλευονται και λες και ευχαριστω θα πρεπει και η κοπελα να κανει το ιδιο? Φανταζομαι θα εισαι το τσιρακι του αφεντικου σου στη δουλεια την οποια εργαζεσε.... το τι θα τραβανε οι συναδελφοι σου απο εσενα ουτε θελω να το φανταστω... ΝΤΡΟΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
Άκου να δεις πως έχουν τα πράγματα...Από τα λεγόμενά της η μαμά Β είναι μια ωραιότατη δημόσια υπάλληλος (κατά 99,9999%) όπως είμαι κι εγώ. Πληρωνόμαστε είμαι σίγουρη ακριβώς το ίδιο με τη μόνη διαφορά ότι αυτή δουλεύει Δευτέρα-Παρασκευή ενώ υπάρχουν και αυτοί που κάνουν κυκλικό, διπλοβάρδιες, ακυρωμένα ρεπό, Πάσχα κάθε τρια χρόνια με την οικογένεια τους, αργίες κάθε δεύτερο χρόνο έξω και 1σκ το μήνα και αν...οπότε αν εγώ πάρω 2 βδομάδες αναρρωτική μέσα στο καλοκαίρι 2 συνάδελφοί μου δεν θα πάρουν ΚΑΘΟΛΟΥ καλοκαιρινή άδεια. Οπότε είμαι σίγουρη ότι μαζί μου οι συνάδελφοι μου δεν τραβάνε απολύτως τίποτα σε σχέση με το αν είχαν συναδελφους εσάς. Οπότε με αυτή την έννοια ναι είμαι τσιράκι του έλληνα φορολογούμενου που δεν γουστάρει να πληρώνει μια που ένα χρόνο δεν αξιώθηκε να μάθει το αντικείμενο της παραμόνο αρχίζει το μαμαδο-drama για μια βδομάδα επιπλέον καλοκαιρινή άδεια, χώνει τους συναδέλφους της τραβώντας αναρρωτικές και θέλει να αξιολογηθεί και με 10 για να μην βγει σε διαθεσιμότητα. Ας πάρει αυτό που της αξίζει και αν νομίζεις ότι αξίζει περισσότερο ας την πάρεις να δουλέψει για σένα, να της κόψεις και μισθό γιατί εγώ δεν θέλω να την πληρώνω ούτε να την συναντήσω σε μια δημόσια υπηρεσία να κάνει 2 ώρες να μου βάλει μια υπογραφή επειδή θα σέρνεται από την κούραση. Μπορείτε αν θέλετε να την βραβεύσετε και ως εργαζόμενη μαμά της χρονιάς αρκεί να μην την πληρώνω εγώ και ο κάθε εγώ!Υγ. Ας ελπίσουμε πως κάποτε αυτή η χώρα θα πάει μπροστά αλλά δύσκολο το βλέπω....
Αχ φίλη μου! Τόσους και τόσους έχουμε πληρώσει τζάμπα σε αυτό το δημόσιο! Ας πληρώσουμε και μια μανούλα δεν χάθηκε ο κόσμος! Μακάρι όλα αυτά που πληρώνουμε να ήταν για τις μανούλες!!!! Κι όχι για λαμογια!
Αγαπητή Λενιώ καλησπέρα, το σχόλιό σου μου προξένισε το ενδιαφερον. Eπίτρεψέ μου να εκθέσω αυτό που εξέλαβα απο τα λόγια σου χωρίς φυσικά να θέλω να σε κρίνω. Έτσι όπως τα περιγράφεις κρύβεις μέσα σου ένα παράπονο. Λες σε αυτήν την μητέρα :εσύ νομίζεις ότι είσαι καλύτερη από τους άλλους, όλους εμάς, και έχεις τέτοιες απαιτήσεις; Λυπάμαι αλλά αυτές οι συνθήκες εργασίας που περιγράφει ονομάζονται σκλαβιά! Ζώ σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης και αυτά που ακούω με στενοχωρούν πολύ διότι καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα με πρόσχημα την κρίση! Αν όμως στην Ελλάδα όλοι ήταν αλλυλέγγυοι τα πράγματα σίγουρα θα άλλαζαν. Φυσικά και ήταν επιλογή αυτής της κοπέλας να γίνει μητέρα. Δεν είναι έγκλημα αλλά το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου. Γιατί πρέπει λοιπόν να τιμωρηθεί; Ας πάρουμε πάράδειγμα Φιλανδία, Σουηδία κτλ όπου η μητέρα έχει πολλά δικαιώματα και επίσης πετυχαίνει και την καριέρα της και ως κερασάκι στην τούρτα έχουμε ήρεμες και ισσοροπημένες κοινωνίες. Επειδή λοιπόν εσύ μέσα σου έχεις υποστεί πίεση από τη δουλειά σου ή από την ανεργεία που σου έχει επιβληθεί και προφανώς απο την όλη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα και δεν έχεις το κουράγιο να επαναστατήσεις, στρέφεσαι ενάντια σε αυτήν εδώ την εργαζόμενη μητέρα. Τι να γίνει αυτό αισθάνεσαι, αυτό λές. Αμ δεν είναι όμως έτσι! Μόνο όταν όλοι καταλάβουμε ότι ενωμένοι σα γροθιά θα αλλάξουμε τα πράγματα, τότε θα κάνουμε κι ένα μεγάλο βήμα προς τα μπροστά. Αυτά είχα να πώ χονδρά χονδρά.. Καλό βράδυ σε όλες και κουράγιο! Μια νέα μέρα ξημερώνει, ας αδράξουμε την ευκαιρία!
Έχεις δίκιο που το εξέλαβες έτσι. Ελπίζω το δεύτερο σχόλιό μου να σε καλύπτει. Πάντα αγωνίζομαι (με τον τρόπο που μπορώ) να βελτιωθούν τα πράγματα, δεν βάλλομαι κατά των δικαιωμάτων της και του κάθε εργαζόμενου βάλλομαι κατά της νοοτροπίας της. Κι εγώ θα ήθελα όλοι οι άνθρωποι να παίρνουν τις άδειες τους, είτε έχουν παιδιά είτε όχι, αλλά θα ήθελα να υπάρχει και μια αξιοκρατία στην χώρα αυτή γιατί είναι άδικο άτομα που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στη θέση για την οποία πληρώνονται να συνεχίζουν να είναι εκεί και κάποιος άλλος που και θέλει και μπορεί να αναγκάζεται να είναι άνεργος ή να ξενιτεύεται. Δυστυχώς ή ευτυχως έχω ζήσει κι εγώ στο εξωτερικό και αυτά τα πράγματα που γίνονται στην Ελλάδα απλά δεν υπάρχουν όπως πολύ καλά θα ξέρεις από πρώτο χέρι εσύ. Την καλησπέρα μου και καλά να περνάς!
Μήπως δουλευουμε στην ίδια υπηρεσία; τα ίδια περνάμε κ εμείς, ίδια εργασιακή ψυχολογική καταπίεση, δεν μας αφήνει να πάρουμε 3 εβδομάδες και όλα όσα λες τα έχω περάσει κ εγώ. σε καταλαβαίνω.καλό κουράγιο
Καλημέρα! Πολύ δύσκολη η φάση που διανύεις! Κουράγιο - θα τα καταφέρεις γιατί έχεις σωστές προτεραιότητες (βάσει όσων διάβασα στο άρθρο σου). Έχω να προτείνω τα εξής κι ελπίζω να σε βοηθήσουν: α)όταν ήσουν στο κρεββάτι "κι έβλεπες το ταβάνι" είπες ότι προσευχόσουν - κάνε το ίδιο και τώρα! Θα σε βοηθήσει όπως και τότε και θα σου 'ρθουν αυτά που δεν έλπιζες ποτέ, όπως η πρώτη σου εγκυμοσύνη, β)για το θέμα του ύπνου συμβουλεύσου το βιβλίο "ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ - έχει βοηθήσει πολύ κόσμο, γ)για το θέμα της μέσης, επειδή κι εγώ ταλαιπωρούμαι χρόνια τώρα, αν θες συμβουλεύσου την BOWTECH CENTER. Θα σού δώσουν ασκήσεις που αν διαρκούν το πολύ 12' κι αν τις κάνεις τρεις φορές την εβδομάδα θα είσαι περδίκι και δεν θα καταλαβαίνεις τίποτε από πόνο. Και κάτι τελευταίο: μην δίνεις σημασία στον "πάτο" που σού δίνουν στη δουλειά, γιατί τα παιδιά σου για τα οποία φροντίζεις θα σέ έχουν πάντα στην ΚΟΡΥΦΗ! Καλή δύναμη...
Φοβερό το σχόλιο σου!!!!!!!!!!
Πόσο σε καταλαβαίνω.... Πόσο σε καταλαβαίνω.... Πόσο σε καταλαβαίνω.... Δεν θα πω τπτ άλλο. Απλά λυπάμαι, γιατί αυτοι οι άνθρωποι που φέρονται με αυτόν τον τρόπο σε σένα, σε μένα και κατ'επέκταση στις οικογένειές μας, υπάρχει περίπτωση να έχουν παιδιά. Μόνο γι' αυτό λυπάμαι. Και για μένα και για σένα που εργαζόμαστε και μας φέρονται σαν να είμαστε σκουπίδια. Τίποτα άλλο. Απλά κρίμα. Α.Π.