Κοριτσάκι και αγοράκι, πιπί και πουλάκι (κοινώς… μπέρδεμα!)

Την κοιτάω που τον κοιτάει περίεργα όπως σχεδόν κάθε φορά που αλλάζουμε την πάνα του μικρού. Προλαβαίνω την απορία της και της εξηγώ -ξανά:

– Ο αδερφούλης σου είναι αγοράκι, για αυτό έχει πουλάκι. Εσύ είσαι κοριτσάκι και έτσι έχεις πιπί. Κατάλαβες;

– Ναι.

– Η μαμά τι είναι;

– Κοριτσάκι!

– Και έχει…

– Πουλάκι!

– … Πάμε πάλι: τα αγοράκια έχουν πουλάκια και τα κοριτσάκια έχουν πιπί. Κατάλαβες;

– Ναι! Ο Νιάου; (= ο γάτος μας ο Σμούντα)

– Ο Σμούντα είναι αγοράκι.

– Όχι αγοράκι… Γάτος!

– Ναι, είναι γάτος, αλλά είναι γάτος αγοράκι.

– Όχι αγοράκι! Γάτος

– ΝΑΙ, είναι ΓΑΤΟΣ, αλλά είναι ΚΑΙ αγοράκι.

– Ο μπαμπάς;

– Ο μπαμπάς είναι αγοράκι!

– Όχι, αγοράκι! Γάτος!

– Ο μπαμπάς είναι γάτος;

– Ναι!

– Και αν είναι ο μπαμπάς, γάτος, ο Σμούντα τι είναι;

– Μπαμπάς!

(Σαν να τα μπερδέψαμε λίγο… Αλλά πού θα πάει, θα τη βρούμε την άκρη!)