Μαμά σε πανικό…
Δεν ξέρω αν κάνω καλά που γράφω κάτω απο την επήρεια tavor, είναι η πρώτη φορα που παίρνω μιας και η γιατρός μου κατάλαβε πως δεν μπορώ να συνέλθω διαφορετικά… Τουλάχιστον σήμερα… Αυτό που έπαθα το είχα ξαναπάθει πριν κάποιους μήνες… Πόνος φοβερός στο στομάχι, εμετοί, ένας όξυς πόνος με διαπερνά απο το στέρνο μπροστά και χτυπάει μέχρι την πλάτη πίσω και τέλος χάνω τον έλεγχο της αναπνοής και της ομιλίας μου. Το καταλαβαίνω απο πρίν πως θα μου συμβεί αλλα δεν ξέρω πως να το σταματήσω… Η μάλλον πως να σταματήσω τα αίτια που το προκαλούν…
Εδώ και αρκετό καιρό πολλά πράγματα πάνε στραβά κι έχω βρεθεί σε μια κατάσταση όπου προσπαθώντας να φτιάξω ένα χαλάνε άλλα 3 κι αυτό εχει γίνει ένας εξαντλητικος φαύλος κύκλος… Αυτό που με αποτελειώνει όμως είναι η ατάκα «Μείνε δυνατή«… Ήμουν δυνατή για πολλά πάρα πολλα χρόνια… αλλά μου τελείωσε… Σωματικά και ψυχικά… Έχω αδειάσει εντελώς… Φωνάζω βοήθεια αλλα δεν ακούει κανείς…
Ξανά η ατάκα: «Πρέπει να μείνεις δυνατή… για τα παιδιά σου!» Καθόλου δεν αμφισβητώ την μαγική επίδραση που έχουν τα παιδιά στις μαμάδες τους πιστεύω όμως πως εχει όρια… Οπως επίσης πιστεύω πως ο άνθρωπος χρειάζεται κι ένα σύστημα υποστήριξης…. Πέφτω τουλάχιστον τους τελευταίους 8 μήνες αλλα δεν είναι ποτέ κανείς εκεί να με πιάσει… Η έστω να απλώσει το χέρι του να προσπαθήσει… Μόνο κρίνουν… Κρίνουν πόσο ατελής είμαι γιατί δεν αντέχω άλλο να μείνω δυνατή… Βλέπω τις ζωές των κοντινών μου ανθρώπων, όπως βλέπεις μια ταινία στην τηλεόραση… Εγω βλέπω την ζωή τους αλλά εκείνοι δεν βλέπουν την δική μου… Οπως έναν τηλεθεατή δεν μπορείς να τον δεις μέσα απο την οθόνη της τηλεόρασης…
Μέρα με τη μέρα γίνομαι αόρατη, όσο και να προσπαθώ να το αλλάξω… Λιώνω… Το μόνο σχέδιο μου είναι να καταφέρω να βγάλω την επόμενη μέρα…. Δεν θυμάμαι πως είναι να γελάς αληθινά, θα μπορούσα να πάρω Όσκαρ όμως για τις ερμηνείες μου, όταν χρειάζεται να κρύψω την αλήθεια… Δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα πια…. Έχασα όλα μου τα ενδιαφέροντα… Δεν το βλέπει κανείς πως κατρακυλάω; ή μήπως απλά δε νοιάζει κανέναν; Κι αν δεν τους νοιάζει τι γίνεται;
Δεν μιλάω για απλά κοντινά άτομα, μιλάω για τον άντρα μου και τους γονείς μου με ένα bonus την μικρή μου κόρη, η οποία εχει ξεσηκώσει τις συμπεριφορές τους κι εχει γίνει αγνώριστη…. Την αγαπώ τόσο πολύ κι αυτή είναι που θα μου δώσει την τελευταία μαχαιριά… Είναι τόσο επιθετική απέναντι μου και ξέρω πως εχει θυμώσει απίστευτα μαζί μου για όσα μου συμβαίνουν… Με εκδικείται γιατί δεν έχω δυνάμεις… μου λέει ευθέως «Eσυ φταίς«, επίσης έχω ακούσει απο τα γλυκά χειλάκια της να λέει «σε μισώ«…
Ολη η μέρα μου είναι μια ατέλειωτη μάχη… Ξεκινάει απο την μικρή μου και φτάνει μέχρι τον πατέρα μου… Φυσικά στο κλάμπ ο άντρας και η μάνα μου… Έχω χαθεί, δεν ξέρω ποια είμαι… Που πήγε το γέλιο μου, που ήμουν πάντα η ψυχή της παρέας; Που πήγε το κουράγιο μου που τα έβαζα μονάχη με Θεούς και δαίμονες; Που πήγαν οι αντοχές μου που μετά απο 15 ώρες δουλειάς χόρευα όλη τη νύχτα πάνω σε δωδεκάποντα;
Τι έγινε αυτή η κοπέλα; Πολυ την συμπαθούσα… Ξέβαψε κι έγινε γκρί, αυτό είναι σίγουρο… Πως ξανά βάζεις χρώμα όμως στη ζωή σου; … Και παρακαλώ μην απαντήσετε με τα παιδιά σου, γιατί δεν πιάνει….τα παιδιά μου έχουν όσα χρειάζονται και δεν τους λείπει τίποτα… Αλλά αυτό δεν με γεμίζει πια… Φοράω πάντα την καλή μου μάσκα μπροστά στα μικρά μου….
Συγνώμη που κλείνω απότομα αλλά ήρθαν δυο περιπολικά και κάμποσοι αστυνομικοί στην πολυκατοικία που μένω… κάποιον ψάχνουν… τα στραβά δεν έχουν τελειωμό… Να πάρω τα παιδιά να τα πάω στη μαμά μου; Μένω χαμηλά κι αυτή τη στιγμή υπάρχει σκαλωσιά που φτάνει στο μπαλκόνι μου…. Ελεος πια!!!!
Μαμά σε πανικό…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γλυκιά μανούλα μην ανυσηχείς! Περνας αυτό που περνάει τουλάχιστον μια φορα στη ζωή του το 30% των ανθρωπων! Καταθλυψη! Δεν εισαι ο εαυτός σου αλλά θα ξαναγίνεις! Δεν μπορεις να χαρείς, δεν μπορείς να προσφέρεις γιατι απλά εχεις κατάθλυψη, και όταν σου περάσει πίστεψέ με θα είσαι όπως είσουνα πριν και θα νιώθεις γεμάτη υγεία και δύναμη! Τωρα είσαι άρρωστη οχι σωματικά αλλά στην ψυχούλα! Να πας σε έναν καλό ψυχίατρο, ισως χρειαστεί να πάρεις φαρμακευτική αγωγή για ένα διαστιμα αλλά θα δεις θα γίνεις καλά! Το έχω περάσει και εγώ, ήταν η πιο δυσκολη και ασχημη περίοδος της ζωής μου αλλά πέρασε και τώρα είμαι μια χαρά, ικανή να φροντίσω τον εαυτό μου πρώτα απολα και μετα τους άλλους! Να ξέρεις πως κανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο από τον εαυτό σου! Με πολύ προσπάθεια απο σένα μαι μια μικρή βοήθεια απο τον κατάλληλο γιατρό θα γίνεις μια χαρα! Το μονο που σου εύχομαι είναι να γίνεις καλά όσο το δυνατό πιο γρήγορα!!!
Αυτά είναι κλασικά συμπτώματα κατάθλιψης και μάλιστα προχωρημένης και απορώ ειλικρινά πώς η μητέρα σου δεν μπορεί να σε στηρίξει σε κάτι τόσο σημαντικό! Δεν χρειάζεσαι Ταβόρ,ένα καλό αντικαταθλιπτικό χωρίς παρενέργειες χρειάζεσαι,και αυτό είναι το ευκολότερο πράγμα αφού έχεις συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Έχω και εγώ κρίσεις πανικού και έχω βλάψει την υγεία μου, επειδή οι άλλοι δεν καταλάαβαιναν ότι και εγώ έχω όρια. Αλλά το ξεπερνάω μόνη μου - μετά από τις συμβουλές των ειδικών - και έχω κάνει τεράστια βήματα μπροστά. Δεν είμαι μαμά, είμαι όμως καθηγήτρια, οπότε δεν θα σου πώ τα κλισέ ότι πρέπει να τα καταφέρεις για τα παιδιά σου. Θα σου πώ ότι είσαι υποχρεωμένη να κάνεις κάτι για το καλό τους,και να μήν σε βλέπουν σε αυτή την κατάσταση. Ανάθεσε τα παιδιά στην μητέρα και τον άντρα σου, όσο και να διαμαρτύρονται, τουλάχιστον ο άντρας σου είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να φροντίσει τα παιδιά του, δεν φύτρωσαν. Ασχολήσου με το ψυχικό σου κομμάτι, δες ένα ψυχίατρο και ένα νευρολόγο, όχι ψυχολόγους, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν στην φάση αυτή. ΓΙΝΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, γιατί τα παιδιά σου θα γίνουν ο καθρέπτης σου , άρα δυστυχισμένα. Μην τα παρατήσεις, ζήτα στήριξη από τις φίλες σου, ξέχνα τον ρόλο της μάνας και της συζύγου και γίνε κυρίαρχος του εαυτού σου. Και μόνο αν είσαι της θρησκείας, προσευχήσου βαθιά και επισκέψου ιερέα. Θα απαλύνει την ψυχή σου πραγματικά. Καλή επιτυχία.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ. ΟΥΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΗ. ΑΠΕΝΑΤΙΑΣ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΙΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ. ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΟΡΜΟΝΕΣ.
ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ...ΚΑΘΕ ΩΡΑ ...ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ ...ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ...ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΗ ΑΥΤΗ....ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΩΝ ΜΕ...ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΛΗΠΤΟ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΟΝΕΣΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ..ΝΑ ΕΙΣΕ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ .
Αχ αγαπητή μου μανούλα... Πόσο σταναχωριέμαι.. Μακάρι να μασταν κοντά σου να κάναμε μια ωραία κουβέντα και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε! Και εγώ δεν κατανοώ το λόγο, την αιτία που βούλιαξες τόσο! Λες θέμα υγειας αλλά τι? Είναι κάτι που σε κάνει να πονάς, που σε δεσμέυει και δε έχεις επιλογές στο να πας ένα γυμναστήριο ή να λέιψεις κάποιες μέρες ή να κάνεις ένα ταξίδι? Αν ναι, τότε σίγουρα πρέπει να απευθυνθείς σε ένα εδικό έιναι σίγουρο ότι θα σου κάνει καλό! Θα τα βγάλεις όλα από μέσα σου και είναι καλό που θα τα πείς σε ένα ξένο. Επίσης υπάρχουν και κάτι ομάδες ανθρώπων που μαζεύονται και συζητάνε - σα ψυχοθεραπεία - και βλέπεις ότι δεν είσαι η μόνη ότι μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα... Μακάρι να ακούσουμε νέα σου σύντομα ότι είσαι καλύτερα!
σου ξαναγραφω γιατι κατι εγινε και χαθηκαν. σου λεω λοιπον οτι θελω πολυ να σε βοηθησω. προτεινω να παρεις τηλεφωνο σε μια υπηρεσια υποστηριξης του δημου στον οποιο ανηκεις. εκει θα σε βοηθησουν. κανουν πολυ καλη δουλεια. αν θελεις μπορω να το κανω εγω για σενα. πες μου που ανηκεις και θα βρω καποιον να σου μιλησει. μην παραιτεισαι. μπορει για σενα να φαινεται βουνο αλλα καποιοι ειναι η δουλεια τους να στηριζουν ανθρωπους σε δυσκολες καταστασεις. οσο για τους δικους σου, μη νιαζεσαι. σε εχουν συνηθισει δυνατη και τωρα παραξενευονται. δωσε εσυ στον εαυτο σου τα χαδια που δεν σου δινουν οι αλλοι και μολις δυναμωσεις λιγο θα μπορεσεις να τους εξηγησεις και να τους αντιμετωπισεις. να ξερεις οτι δεν εισαι μονη, οτι χρειαστεις, ενημερωσε με. και μην φοβασαι. εισαι δυνατη!!
Καλημέρα κοριτσάκι!!Είσαι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: ''άλλη μια μανούλα σε πανικό''... γιατί -πίστεψέ με- δεν είσαι μόνη σου, καμία μας δεν είναι καλά.. Όλες δίνουμε καθημερινά τον αγωνά μας για να μπορούμε να στεκόμαστε στα πόδια μας και να είμαστε, όσο είναι δυνατόν, καλές σε όλους τους τομείς... Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν.... βρες λίγο χρόνο για τον εαυτό σου... δες τι πραγματικά σε βασανίζει τόσο και προσπάθησε να το αντιμετωπίσεις.... νομίζω ότι μόνον εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου... αν δεν είσαι εσύ καλά, δεν είναι ούτε τα παιδιά σου.. και τον καραγκιόζη να κάνεις μπροστά τους, καταλαβαίνουν ότι δεν είσαι καλά... είναι σίγουρο ότι τα παιδιά σου σε αγαπούν, αλλά όταν εσύ η ίδια κατηγορείς τον εαυτό σου, αυτά εκμεταλλεύονται τέτοιες καταστάσεις και μερικές φορές μιλούν άσχημα... το πιο εύκολο είναι να ρίχνεις ευθύνες στους άλλους και να λες ''εσύ φταις''.. Πρέπει να αρχίσεις να βλέπεις το ''ποτήρι'' μισογεμάτο και όχι μισοάδειο... Μην καταφεύγεις σε φάρμακα. Η ζωή ειναι ωραία.. χαμογέλα!! Προσπάθήσε να βλέπεις να πράγματα με θετική διάθεση.. όλοι έχουμε προβλήματα και διανύουμε δύσκολες μέρες, σε όλους μας χαλάνε πράγματα το ένα μετά το άλλο .... Μην το βάζεις κάτω.... Θα τα καταφέρεις!!
Koπέλα μου μην κατηγορεις τον εαυτό σου, η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια σου και τις δυνάμεις σου. Οπως περιγράφεις τα συμπτώματα είναι δειγματα κατάθλιψης. Το πέρασαν χιλιάδες μανούλες, και μερικοί πατεράδες. Μην αφήνεις άλλο χρόνο να τυραννιέσαι, τρέξε σε ειδικό για βοήθεια. Όταν βγεις από αυτό το πηγάδι (έτσι ακριβώς αισθάνεσαι) θα είναι όλα μακρινός εφιάλτης. Πίστεψέ με , με βοήθεια τελειώνει. Σου μιλάει μια παθούσα. Φιλιά.
κορίτσι μου...μην περιμένεις απο κανένα να σε βοηθήσει απο μόνος του,αφού δεν το έχουνε κάνει μέχρι τώρα.αν δεν έχεις τη δυνατότητα να πας σε κάποιον ειδικό,υπάρχουνε και μέσω διαδικτύου δωρεάν,ακόμα και τηλεφωνικά μπορείς να καλέσεις και να μιλήσεις με κάποιον ειδικό...δεν το έχω κάνει για να σου πω,αλλά ψάξ'το.οι δικοί μας άνθρωποι έτσι κιαλλιώς και να θέλουνε μπορεί να μην έχουνε το σωστό τρόπο!!!! βρες βοήθεια,μην αφήσεις τον εαυτό σου!!!κάντο και για σένα και για τα παιδιά σου.η κορούλα σου φαντάζομαι οτι βλέπει απλά κάτι που δεν της αρέσει και αντιδράει μ'αυτό τον τρόπο.αν βοηθηθείς θα δεις οτι θα αλλάξει και η σχέση με το παιδί σου!!!! σου εύχομαι τα καλύτερα.
Αγαπητές μανούλες που μπήκατε στον κόπο να μου γράψετε και σας υπερευχαριστώ γι ´ αυτό...θέλω να σας απαντήσω για να με καταλάβετε .... Σε όσες μαμάδες με προτρέπουν να κινηθώ, να βγω έξω, να κάνω αθλητισμό κτλ... Δεν υπάρχει αυτή η επιλογή γιατί αυτήν την στιγμή που σας γράφω , απαγορεύονται οι δραστηριότητες αυτές απο τον έναν γιατρό γιατί έχω μεγάλες ζημιές στο σώμα μου που το ιδανικό θα ήταν η ακινησία κάτι όμως που αποκλείεται γιατί έχω δυο παιδιά ... Πονάω σε όλες μου τις κινήσεις... Δεν μπορώ να πάρω παυσίπονα γιατί μου το απαγόρευσε γιατρός άλλης ειδικότητας...και επίσης για την διατροφή , που μου προτείνετε αύριο έχω ραντεβού με άλλο γιατρό για να ξεκινήσω συγκεκριμένη διατροφή , με στόχο να διορθώσω, άλλο πρόβλημα υγείας. Στο άμεσο μέλλον πρέπει να κάνω μαγνητική για τον ένα γιατρό, για να αρχίσω φυσικοθεραπείες, χρωστάω στην γυναικολόγο κυτταρολογική και υπερηχο στήθους, ορμονολογικές στην ενδοκρινολόγο.... Πιστέψτε με ζω έναν παραλογισμό.... Μου δίνει ορμόνες οι γυναικολόγος,να διορθώσει ένα πρόβλημα , μου τις απαγορεύει ο ορθοπεδικός για να κάνω ενέσεις που δεν ταιριάζουν με τις ορμόνες, κάνω τις ενέσεις , χαλάνε οι θεραπείες της ενδοκρινολόγου, μου απαγορεύει άλλα φάρμακα απο τον ορθοπεδικό, πάω στην γυναικολόγο τις εξετάσεις της ενδοκρινολόγου που έχουν όμως άμεση σχέση με το γυναικολογικό που αντιμετωπίζω, δεν δέχεται καν να τις κοιτάξει, μου δίνει ορμόνες κτλ... Και πιστέψτε με , μέσα σε όλα αυτά κάνω ότι μπορώ να μην λείψει κάτι στα παιδιά μου... Την προηγούμενη εβδομάδα που έγραψα , είχα κρίση πανικού, και τώρα που σας γράφω έχω απίστευτη μητροραγία κι αναρωτιέμαι αν πρεπει να ξυπνήσωτον άντρα μου να με παει νοσοκομείο....και οχι, για να προλάβω το σχόλιο που ήδη έχω διαβάσει μια φορά απο κάποια κοπέλα... Δεν το θέλω , δεν το γουστάρω να είμαι έτσι... Δεν ξέρω γιατί συμβαίνουν όλα τα παραπάνω.... Είχα αμελήσει την υγεία μου; Ατυχίες; Λάθος διαγνώσεις; Απαράδεκτοι γιατροί; Σε όλα όμως είμαι μόνη μου.... ΜΟΝΗ... Κι εγώ ξέρω πως τρέχω σαν την παλαβή να προλάβω να πάρω τα παιδιά απο το σχολείο μετά το ραντεβού με τον γιατρό ή να κάνω τις εξετάσεις όσο αυτά είναι στις εξωσχολικές δραστηριότητες.... Τι να το κάνω το " πρέπει να μείνεις δυνατή" ... όταν κανείς δεν είναι διατεθειμένος να προσφέρει μια οποιαδήποτε βοήθεια... Πως να γλυτώσω την κρίση πανικού όταν μέσα σε όλα αυτά κάθε τρείς και λίγο κυριολεκτικά τρέχω να σώσω την ζωή ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου , που πάνω στην κρίση την δική του χτυπάει , κλωτσάει , δαγκώνει και μόλις επανέρχεται ξαναγίνεται ο κακός εαυτός του και μου φέρεται σαν σκουπίδι; Τι πρέπει να κάνω λοιπόν; Να τον βγάλω απο την ζωή μου γνωρίζοντας πως αν δεν είμαι εκεί στην επομενη κρίση του μπορεί και να πεθάνει; Δεν ήμουν ποτέ πρίν τόσο αδύναμη... Ακόμα και τώρα με όσα περνάω παρέχω καθημερινή βοήθεια σε δυο μητέρες... Καθημερινά, χωρίς κανένα προσωπικό ώφελος...αλλά δεν πάει άλλο.... Σέρνομαι....
μανούλα...θα συμφωνήσω με την Venus....κατ'αρχην βγες εξω απο το σπιτι!!εκμεταλλευσου τον ήλιο!!δεν ξέρεις ποση ενεργεια δινει!!Φυσικη πηγή της βιταμίνης D...δεν ειναιτυχαιο που το καλοκαιρι εχουμε καλυτερη διαθεση απο οτι το χειμωνα!!κ θα δεις διαφορα!!κ γω εχω φτασει στα ορια της απολυτης καταθλιψΑΡΑΣ!!!!αλλα το έσωσα!!Βγάλε απο μέσα σου οσα σε ενοχλουν κ οποιος σε ενοχλει..να του κλεισεις την πορτα της ψυχης σου στη μουρη!!!μια φορα μοναχα ζουμε!!Κανε νεες παρεές...βρες άτομα με θετικη σκεψη κ μαθε να σκεφτεσαι σαν κ αυτους!!στο λεω εγω που δε φημιζομουν για την αισιοδοξια μου!!κ πλεον εχω βουτηξει τη ζωη απο τα "μαλλιά"...εχω κανει "κακους" ανθρωπους περα,απο συγγενεις μέχρι....τον "άφαντο" σύζυγό μου!!!Πάρε φόρα κ ρίξε μαύρο σε ό,τι σου μαυρίζει την ψυχούλα σου αγάπη μου!!δεν ξερω τι ηλικια εχεις...εγω κοντευω τα 40 μου κ πλεον θελω να κανω ΕΓΩ ο,τι θελω στη ζωη μου!!κ γω εχω ενα παιδι...κ γονεις που με πιεζουν....κ τα παντα!!!η ζωή ομως ειναι δικη μου....η ζωη ειναι μικρη για να μας την οριζουν αλλοι!!!παρε φορα κ βγες αγαπη μου!!!ΒΓΕΣ!!!!!!!!!!
Καλησπερα,θα σου πω και εγω οπως και ολες οι αλλες κοπελες οτι πραγματικα δεν εισαι η μονη που περναει κατι τετοιο...λιγο πολυ ολες μας το εχουμε περασει αυτο.Δε θα καθισω να σου περιγραψω ποτε,πως και γιατι περασα και εγω απο μια καταθλιψη αλλα το μονο που μπορω να σου πω ειναι πως ο μονος που μπορει να σε βοηθησει ειναι ο εαυτος σου.Αν εσυ η ιδια δεν κοιταξεις τον εαυτο σου δε θα το κανει κανεις.Κανε πραγματα για σενα και πραγματα που σε ευχαριστουν και βρες λιγες ωρες την ημερα για εσενα μονο.Πανε μια βολτα με τα ποδια,ενα γυμναστηριο(βοηθαει και σωματικα και ψυχολογικα),ντυσου ομορφα ακομη και μεσα στο σπιτι και γενικως προσπαθησε να θυμηθεις πραγματα που εκανες οταν ησουν ελευθερη και σε ευχαριστουσαν και καντα!!!!οσο για το θεμα υγειας ξεκινησε ομοιοπαθητικη και σωστη διατροφη και ασε τα χημικα φαρμακα.Τωρα θα μου πεις τι βλακειες μου λεει αυτηκαι εγω ετσι θα ελεγα πριν απο λιγα χρονια αλλα επιεδη τα τελεευταια 3 χρονια μενω στο εξωτερικο και εδω οιγιατροι χρησιμοποιουν πολυ ομοιοπαθητικα φαρμακα πιστεψε με κανουν δουλεια και εγω και τα παιδια μου αυτα χρησιμοιποιουμε με αποτελεσματα.Παιρνει περισσοτερο χρον αλλα δεν επιβαρυνεις τον οργανισμο σου.Οσο για την διατροφη που σου λεω για καθε προβλημα υπαρχουν τροφες και βοτανα που κανουν θαυματα.Μπες στο ιντερνετ και δες ποια βοηθανε τηνπεριπτωση σου και βαλτα στην καθημερινοτητα σου σα να ητανε καποιο φαρμακο.Ελπιζω να σε βηθησα και κουραγιο!!!!
Αγαπημένη, Νομίζω σου λείπει αγάπη! Αυτό που λες ότι χρειάζεσαι από κάπου να αντλείς ενέργεια είναι μεγάλη αλήθεια και το έχω νοιώσει και εγώ! Ο ρόλος μας είναι να είμαστε δυνατές και να κρατάμε ένα σπίτι, μια οικογένεια, παιδιά και δουλειά. Πάρα πολλά μαζί για μια πηγή ενέργειας. Όλα αυτά θέλουν ενέργεια. Αν δεν έχουμε πηγή να αντλούμε ενέργεια κάποια στιγμή στερεύουμε! Δεν νομίζω ότι θα σε βοηθήσει να μιλήσεις σε κάποιον παπά/πνευματικό/ειδικό και οποιονδήποτε άλλον "ειδικό" που θα χρειαστείς να αφιερώσεις ενέργεια για να δεις (και χρήματα!) και κυρίως μάλλον δεν έχουν την ικανότητα να σε βοηθήσουν στο τόσο σημαντικό σου πρόβλημα. Αναθεώρησε τις προτεραιότητές σου και ασχολήσου μόνο με τα αληθινά σημαντικά! 'Ασε τις δουλειές του σπιτιού, ξεκουράσου και πέρνα ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σου και τον άνδρα σου. Προσπάθησε να τα βρεις με τον εαυτό σου και να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον σύζυγό σου, γιατί αυτός -υποτίθεται- είναι το στήριγμά σου! Άλλωστε τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν, ο σύζυγος είναι που μένει να μας στηρίξει και να μας δώσει την ευτυχία που αναζητάμε! Θεωρώ λάθος και ίσως αρρωστημένο το να αναζητούμε την ευτυχία μας στα παιδιά μας. Έχουμε υποχρέωση προς τα παιδιά μας και αυτά προς τα δικά τους. Μετά είναι ελεύθερα να κάνουν τη ζωή τους! Ίσως αυτό εννοούσε η κόρη σου όταν σου είπε "σε μισώ". Φυσικά μην σε απογοητεύει, μαμά της είσαι και σε αγαπάει! Μάλλον προσπαθούσε να εκφράσει πόσο θα ήθελε να μην είσαι κουρέλι όπως λες... Σου συστήνω να ψάξεις στο Internet για κάποια λύση που να ταιριάζει σε σένα, να σε εκφράζει και να σου δώσει αληθινή βοήθεια στο πρόβλημα που έχεις. Εμένα με βοήθησε ο Mort Fertel είναι για μένα ο μέντοράς μου και τον βάζω πολύ πιο πάνω από όλους τους καημένους που έχουν τη θέση στην κοινωνία να βοηθάνε αλλά δεν έχουν τις γνώσεις (π.χ. παπάδες, αδαείς ψυχολόγοι, γονείς, φίλοι κ.τ.λ.) Μην ξεχνάς: εγώ τα κατάφερα, άρα μπορείς και εσύ!!! Καλή τύχη!
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΗΣΟΥΝΑ ΠΡΙΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ...ΠΕΡΑΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ 1 ΕΤΟΥΣ....ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΠΟΛΗ....ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΟΥ....ΚΑΝΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΜΕΣΩΣ ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΤΡΕΞΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗΣΩ...ΠΕΡΑΣΑ ΓΟΛΓΟΘΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΚΑΤΩ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΟΤΙ ΣΥΝΑΙΒΕΝΕ ΣΕ ΕΜΕΝΑ....ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΝΑ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ...ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ...ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ...ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ....ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ....ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΑ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΓΧΟΣ....ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΕ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΘΗΚΑ ΒΡΑΧΟΣ....ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΤΕΔΩΣΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ 1 ΕΤΟΥΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 3.5 ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΡΤΥΡΑΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΜΑΣ .....Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ....ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΤΕ....ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΟΤΙ ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΛΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΤΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ????.....ΚΟΙΤΑ...ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ....ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟ....ΠΟΛΥ ΦΡΙΚΤΟ...ΧΑΝΕΙΣ ΤΗ ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ....ΑΛΛΑ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣΕΙΣ....ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ.....ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ....ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ...ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ....ΜΗΝ ΒΥΘΙΖΕΣΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟ ΤΑΧΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ....ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΕΣΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ....ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
Καλή μου κοπέλα, σε παρακαλώ μην ξαναπάρεις tavor ειναι ενα χάπι σχεδον απαγορευμένο στις μέρες μας με καλά αποτελέσματα για το ανχος αλλα αδυνατον να κοπεί ....υπάρχουν πολυ καλύτερες λύσεις σε φάρμακα. ο γιατρος που σου το εγραψε ισως δεν ειναι ενημερωμενος αλλα εγω απο προσωπικες εμπειρειες εχω δει τα χειρότερα. Βρες την δυναμη να επισκευθεις εναν ψυχοθεραπευτή ( και γω παω και βοηθαει άπειρα) και ζητησε σωστή βοηθεια .....ακου εκει tavor νεα γυναικα τη σημερον ημέρα....Σταμάτησε να περιμένεις απο κάποιον να σε βοηθήσει και κάνε εσυ κάτι για σένα ...ειμαι σιγουρη πως το αξιζεις!!! με αγάπη
Αγαπητή Νανά, σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου... Το χάπι το πήρα μια και μόνη φορά, το είπε η γιατρός στον σύζυγο μου να το πάρω γιατί δεν μπορούσα να συνέλθω με τίποτα από μόνη μου... Επειδή ακριβώς δεν θέλω να παίρνω φάρμακα σε παρόμοια κρίση στο παρελθόν λιποθύμησα και όταν συνήλθα για μια ώρα δεν έβλεπα και δεν μπορούσα να κουνήσω τα χέρια και τα πόδια μου... Γι ´αυτό δέχτηκα να το πάρω... Αρνήθηκα πρόσφατα ακόμα και πολύ δυνατά παυσίπονα ακριβώς γιατί διάβασα στις οδηγίες πως προκαλούν εξάρτηση , κι ας μου τα έγραψε γιατρός , και προτίμησα να πονάω...
ap oth stigmh pou h giatros sou, sou proteine na pareis Tavor den sou proteine na exeis epaggelmatikh boh8eia? an oxi, mhn to psakseis parapanw kai ksekina na psaxneis apo monh sou. oloi oi an8rwpoi pernane kata kairous tetoies periodous (makroxronies h mikroxonies) kai den eksartatai kata poso dunatos einai kapoios h oxi alla kata poso grhgora 8a vreis thn katallhla epaggelmatikh boh8eia. legontas katallhlh enow oti dne prepei na to kaneis viastika kai anagkasthka. me thn paramikrh amfivolia den mporeis na sunergasteis.h epaggelmatikh boh8eia mporei na einai psuxiatros h psuxologos. mhn exeis taboo giauto. mou fainetai oti eisai se adieksodo kai me thn epaggelmatikh boh8eia 8a vgeis apo auto. episis h allh lush, einai na kaneis 3 fores th bdomada gia mish wra toulaxiston gumnastikh, perpathma, kolumpi, treksimo h otidhpote se euxarsitei. auto exei ws apotelesma na allaksei h dia8esh sou pros to 8etiko kai 8a vgeis apo to adieksodo (ekshgeitai ormonika to 8ema alla mhn to analusoume edw). epipleon, ka8e vradu prin pas gia upno grapse sena tetradio 3 pragmata pou seuxarsthsan kata th diarkeia ths meras sou. 8a deis...den einai ola maura! epipleon, kalo 8a htan na kaneis aimatologikes eksetaseis na tsekarei o giatros sou ta epipeda twn ormonwn sou (mporei h kata8lipsh na ofeilete se auto, pragma pou dior8wnetai me aplh ormonikh farmakeutikh agwgh) eplizw na se boh8hsa ligo
αγαπητή μαμά σε πανικό μπορώ να πω ότι σε νοιώθω σε πολύ μεγάλο σημείο. έχω κ εγώ ένα κοριτσάκι που είναι όλος μου ο κόσμος, αλλά το τελευταίο διάστημα έχω πέσει ψυχολογικά και κανείς δεν βοηθάει. έχασα την μαμά μου πριν λίγους μήνες και πιστεύω ότι αυτός είναι ένας παράγοντας που είμαι πολύ χάλια. ο σύζυγος από την άλλη με την δουλειά του, μονίμως κουρασμένος ούτε ρωτάει αν είμαι καλά, τι έχω, αν χρειάζομαι κάτι. ξέρει ότι είμαι η δυνατή της παρέας και ότι όλα τα αντιμετωπίζω άρα είναι μάλλον χάσιμο χρόνου να ρωτήσει. θα σου προτείνω δύο πράγματα, το ένα στο είπε και η maria k., βρες ένα πνευματικό και μίλησε,θα σου κάνει πολύ καλό. το δεύτερο σήκω και φύγε για μερικές μέρες, πήγαινε κάπου που να μη σε ξέρει κανείς και πάρε τον χρόνο σου για να καταλάβεις τι είναι αυτό που σ έχει αλλάξει τόσο. αφού οι γονείς σου και ο σύζυγος τα βγάζουν πέρα με το παιδί, μη σκεφτείς τίποτε, σήκω και φύγε.. όσο πιο γρήγορα συνέλθεις εσύ τόσο πιο καλά για το παιδί σου και τους γύρω σου. σου εύχομαι τα καλύτερα.
Να ξέρες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω. Όσο πιο γρήγορα ζητήσεις βοήθεια απο είδικο τόσο πιο γρήγορα θα βγείς στην επιφάνεια πιστεψέ με. Κάνεις άλλος δεν μπορεί να βοηθήσει και πολύ περισσότερο οι φίλοι που δεν θέλουν να αποδεχτούν οτι σου συμβαίνει κάτι που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Φυσικά και σε αγαπάνε όπως και οι δικοί σου απλώς δεν ξέρουν να χειριστούν τέτοιες καταστάσεις. Μιλάω εκ πείρας. Εύχομαι τα καλύτερα να έρθουν σύντομα.
Μέχρι τη μέση του κειμένου, μανούλα σε ένιωθα...κι εγώ έτσι είμαι με κάτι που με βασανίζει και κυκλοφορώ σα μαριονέτα και κανείς δε με ρωτάει "εσύ πώς νιώθεις, ρε γαμώτο??"! Τεσπα, στα δικά σου τώρα... δεν κατάλαβα, μας γράφεις, αλλά δεν αναφέρεις την αιτία, ρε παιδάκι μου, γιατί έγινες έτσι? Τί σου λείπει??? Δεύτερον, ό,τι μα ό,τι κι αν έχεις ΜΗΝ ανακατεύεις τα παιδιά, κρύψου, βάψου από μέσα σου κλόουν και παίξε καραγκιόζη! ΜΗ ΜΗ ΜΗ !!!!! Δεν υπάρχει χειρότερο! Αν δεν μας πεις τί έχεις, δεν μπορούμε να συζητήσουμε,ε? Α! Και γκρι δεν υπάρχει ή μαύρο ή άσπρο.. εσύ είσαι στο κατράμι, αλλά βρες την αιτία!!!!!! Φιλιά!
Αγαπητή Trikori σε άλλη μου απάντηση, έγραψα πως όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με θέματα υγείας, τα οποία προσπαθώ να ξεπεράσω αλλά πολλές φορές η θεραπεία για το ένα χειροτερεύει το άλλο.... Όσο για τα παιδιά μου , φυσικά και κρύβω όσα μπορώ... αλλά για παράδειγμα όταν αναγκάστηκα να μείνω ένα μήνα σε ακινησία αυτό δεν μπορούσα να το κρύψω... Οπως επίσης οσο και να κλειδώνω την πόρτα του μπάνιου, κι ανοίγω την βρύση και τραβάω το καζανάκι για να μην ακούνε τα παιδιά , είναι αρκετά μεγάλα και ξέρουν ότι κάνω εμετό (συγνώμη)... Εξαντλώ και το τελευταίο κουράγιο που έχω για να μην καταλάβουν... Δεν είναι όμως μωρά...
΄Μμαμα σε πανικο΄΄ διαβαζοντας ολα οσα νιωθεις και περνας με προσοχή, ηθελα να σου πω οτι περασα και περναω παρομοια. Λογους υγειας δεν χρειαζεται να αναφερουμε ο καθενας μπορει να εχει διαφορετικους.Για να σου δωσω να καταλαβεις και εγω αρχισα να σηκωνομαι δειλα μετα απο εναμιση μηνα ακινησια, εχω καθημερινα εμετους. Το πρωτο διαστημα ο γιος μου που ειναι 3 ετων σταματησε να τρωει και ηξερα πολυ καλα το λογο. Η μαμα του που τον φροντιζε ξαφνικα ξαπλωνει, δεν εχει κουραγιο και δεν μπορει να τον φροντισει, ασε που δεν ηξερε τι ηταν αυτο που ειχα, θα γινομουν καλα?. Εκει χτυπησαν τα καμπανακια, αυτο που εκανα ηταν να μην κρυβομαι πλεον. Τον εβαλα να κατσει και του εξηγησα σαν να μιλαω σε μεγαλο ανθρωπο τι μου συμβαινει και γιατι μου συμβαινει και σταματησα να κλεινω την πορτα στο μπανιο . Τα παιδια φοβουνται περισσοτερο αυτο που δεν γνωριζουν, το αγνωστο, κανουν τα πιο ασχημα σεναρια, θα το πω ωμα, φοβουνται οτι θα μας χασουν. Να εισαι ειλικρινης μαζι τους και να τους ζητησεις να σε στηριξουν, να τους κανεις να νιωσουν μεγαλοι και σημαντικοι. Πιστεψε με θα εκπλαγεις δωστους βοηθητικους ρολους. Οσο για αυτο που σου ειπε το παιδακι σου ''σε μισω'', σημαινει οτι φοβαται για σενα, ποναμε λιγοτερο για οτι μισουμε απο οτι για κατι που λατρευουμε, και το μωρο σου σε λατρευει αλλα δεν ξερει πως να διαχειριστει αυτο που νιωθει. Συγνωμη αν κουρασα. και εγω οπως και οι υπολοιποι θα σου πω δες ενα ειδικο και κανε μια προσευχή. ολα θα πανε καλα.
αγαπητη μαμα σε πανικο, θα συμφωνησω με τις προηγουμενες αναρτησεις, να ζητησεις βοηθεια απο ειδικο αλλα ηθελα να προσθεσω και το εξης: ζητα βοηθεια απο τον Μεγαλυτερο Ειδικο, τον Μεγαλυτερο γιατρο ψυχων και σωματων, τον Θεο. Δεν ξερω τι πιστευεις σχετικα με αυτα, αλλα δοκιμασε, δεν εχεις να χασεις κατι, δοκιμασε να δεις αν ειναι αληθεια οτι ο Χριστος ειναι ζωντανος, ζητα Τον και θα Τον βρεις, χτυπα την πορτα και θα σου την ανοιξει. Σου μιλαω απο δικη μου πειρα οπως και απο πολλων αλλων συνανθρωπων μας που βρηκαν την απαντηση σε ολα στο προσωπο Αυτου..Μπορει κανεις να μην σε καταλαβαινει, Αυτος σε ξερει, ειναι ο Πλαστης σου, ακομα και αν θυμωνεις μαζι Του, σε συγχωρει και σε περιμενει, σεβομενος την ελευθερη βουληση σου. Βρες εναν καλο πνευματικο, μην πεις δεν υπαρχει, θα βρεις αν ψαξεις. Διαβασε λιγο Καινη διαθηκη, κανενα βιβλιο του γεροντα Πορφυριου και του γεροντα Παισιου, να δεις τι γλυκα θα νοιωσεις στην ψυχη και στο σωμα. Δεν λεω οτι λειτουργουν μαγικα αυτα, αλλα σιγα σιγα φερνουν την ειρηνη στο νου και στο σωμα κατ'επεκταση. Συγγνωμη αν σε κουρασα, θεωρησα υποχρεωση μου να στα πω μιας κι εγω εχω ευεργετηθει και ευεργετουμαι καθημερινα απο τον Θεο. ευχομαι τα καλυτερα για σενα..
ειχα ακριβως το ιδιο προβλημα αμεσως μετα τη γεννα, εμετοι πονος στο στηθος και την πλατη λες και με πατουσε ελεφαντας, δεν μπορουσα να αναπνευσω και να μιλησω. Πηγα στον καλυτερο γαστρεντερολογο της Θεσ/νικης και μου ειπε πως ειναι απο τη γεννα και μολις σαραντισω θα περασει, οτι δεν πρεπει να τρωω πολυ (παρολο που για μερες επινα μονο νερο και τσαι) ειπε επιλοχ.καταθλιψη. Πηγα σε ψυχολογο και πηρα ηρεμιστικα και αντικαταθλιπτικα για λιγο ηρεμισα αλλα μετα ξανα τα ιδια μεχρι που πηγα στο νοσοκομειο και ειχα οξεια παγκρεατιτιδα απο πετρα στη χολη. Πριν σκεφτεις οτι ειναι ψυχολογικο κανε εξετασεις, πρωτα απεκλεισε οτι ειναι παθολογικο και μετα πανε στον ψυχολογικο παραγοντα. Υπαρχουν παρα πολλες ασθενειες που εχουν αυτα τα συμπτωματα. Σου ευχομαι ολοψυψα να το ξεπερασεις γρηγορα
Καλή μου όπως βλέπεις όλες το έχουμε περάσει λίγο πολύ.Εγώ είχα αρκετά ψυχοσωματικά που το ένα έφευγε το άλλο ερχόταν,εμενα είχε να κάνει με έντονο στρες και ένα σοκ που πέρασα μέσα απο μια δουλεια.Η αυπνία ήταν ότι χειρότερο μέσα σάυτο.Έζησα έναν εφιάλτη που ευτυχώς κράτησε γύρω στον 1,5 μήνα μιας και άμεσα ζήτησα βοήθεια από ψυχοθεραπευτή.Κάνω ακόμα ήπια θεραπεία που σταδιακα την κόβω.Νιώθω ο παλιός καλός μου εαυτός!Να σου πω αυτό που μου είπε ο γιατρός μου..αγάπα τον εαυτό σου και δικαιολόγησε τον,έχεις το δικαίωμα και να αγχωθείς και να μην είσαι καλά.και όταν έρχονται τα συμπτώματα προσπάθησε να μη δίνεις σημασία (όσο ειναι εφικτό)και θα περάσουν.Να ξέρεις θα περάσει και θα γίνεις πιο δυνατή.Και αυτό που είπε η κοπέλα από πάνω..θα εκτιμήσεις πολλά πράγματα.Απλά μια συμβουλή όταν φτάνετε σε τέτοιο σημείο για μένα είναι καλύτερο να συμβουλεύεστε γιατρό και όχι ψυχολόγο,λόγω της θεραπείας που ίσως χρειαστεί να πάρετε.Αυτός θα σας καθοδηγήσει και μην είστε προκατηλημένοι με τα φαρμακα και γω ήμουν άλλα είναι υποβοηθητικά και σε προστατεύουν από κάτι χειρότερο καθώς επίσης ¨ριχνουν¨ τα συμπτώματα πάντα με οδηγίες γιατρου ΠΑΝΤΑ!!Εύχομαι να ηρεμήσει η ψυχή σου καπέλα μου.
Ζήτα βοήθεια απο ειδικό,αν δεν μπορείς μόνη σου ζήτα μια φίλη σου να το κάνει για σένα. Ζεις για σένα και όχι για τους άλλους.Πρώτα ο εαυτός σου πρέπει να είναι καλά και εσύ θέλεις να είσαι καλά αλλιώς δε θα ζητούσες βοήθεια μέσα απο εδώ Αγαπάς τα παιδιά σου έστω και αν είπαν κουβέντες που σε πλήγωσαν.Θα τις ξεχάσεις με τον καιρό. Όλοι έχουμε περάσει απ' αυτό το στάδιο...άλλοι ήταν δυνατοί και άλλοι χρειάστηκαν βοήθεια.Προσωπικά, το μόνο που έκανα ήταν να αντλώ δύναμη απο μέσα μου και να λέω ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ!
Γλυκιά μου, ζήτα βοήθεια... ΧΘΕΣ!!! Τα πέρασα κι εγώ. Από μια μικρή μελαγχολία, σε βαθειά κατάθλιψη. 'Οταν φτάνεις σ' αυτό το σημείο, ένα απλό βότσαλο, σηκώνει τσουνάμι μέσα σου!! Στο ξαναλέω, ζήτα βοήθεια από ειδικό, ΑΜΕΣΑ.
Λυπάμαι που νιώθεις έτσι αλλά χαίρομαι που αποφάσισες να μας γράψεις. Να ξέρεις πως δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχει βρεθεί σε τέτοιο αδιέξοδο. Έχω περάσει κι εγώ στο παρελθόν μια περίοδο βαθειάς κατάθλιψης. Σε σημείο να ξυπνάω κάθε πρωί και να φοβάμαι ότι θα βάλω τέλος στη ζωή μου. Να μένω άγρυπνη όλη τη νύχτα και να φοβάμαι ότι θα κάνω κάτι κακό στον εαυτό μου. Κοίταζα τον ουρανό κι ένιωθα σαν να ζω σε όνειρο. Συζητούσαν οι γύρω μου κι εγώ ένιωθα πως βρίσκομαι αλλού και δεν μπορούσα να συμμετέχω καθόλου. Πίστευα ότι αυτός ο βυθός δεν θα περνούσε ποτέ. Είναι μια κατάσταση που εύχομαι κανένας να μη χρειαστεί να νιώσει. Έκανα συναντήσεις με ψυχίατρο, μετά και με άλλη. Με βοήθησαν πάαααρα πολύ. Πήρα και φάρμακα όταν χρειάστηκε. Όταν άρχισα σιγά σιγά να συνέρχομαι...είχα γίνει άλλος άνθρωπος. Έμαθα να εκτιμώ το παραμικρό γύρω μου. Και βρήκα τη χαρά μου μέσα από τον εαυτό μου. Αποφάσισα ότι οποιαδήποτε στιγμή θέλω μπορώ να δώσω τέλος στη ζωή μου. Αργά ή γρήγορα έτσι κι αλλιώς θα τελειώσει η ζωή για όλους μας. Δεν μπορεί να το αποφύγει κανείς. Όμως το πώς θα ζήσω τη ζωή μου, όση μου αναλογεί, με τα πάνω και τα κάτω της, είναι εντελώς δική μου απόφαση. Γύρω μου δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Άλλαξα εγώ μέσα μου και άρχισαν όλα να ομορφαίνουν. Άρχισαν όλοι να με αντιμετωπίζουν αλλιώς όταν αποφάσισα πώς θέλω να ζω και τι θέλω να διεκδικήσω. Ξέρω πια καλά ότι δεν μπορώ να περιμένω από τους άλλους να αλλάξουν για χάρη μου. Έκανα εγώ στον εαυτό μου τη χάρη. Άλλαξα τον τρόπο που βλέπω και χειρίζομαι τα πράγματα και τώρα νιώθω ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω. Εύχομαι να καταφέρεις το ίδιο και εσύ. Και θα ήθελα να τολμήσω 3 συμβουλές για όλες μας: 1. να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτή μπορεί να είναι η τελευταία μας μέρα σε αυτή τη γη. Δεν είναι υπερβολή ή δραματοποίηση. Είναι η απόλυτη αλήθεια. 2. να μην περιμένουμε τα πράγματα να αλλάξουν. Να τα αλλαζουμε ή να τα προσαρμόζουμε εμείς ώστε να χαιρόμαστε την κάθε μας στιγμή. 3. να εξαφανίσουμε τις προσδοκίες που έχουμε από τους άλλους. Καθένας έχει το χαρακτήρα του και τα δικά του θέλω. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να αλλάξει για εμάς. Εμείς όμως έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να τον κάνουμε χαρούμενο. Εύχομαι να βοήθησα. Να ξέρεις πως για κάθε πρόβλημα υπάρχει πάντα μία τουλάχιστον λύση, αρκεί να θέλεις να τη βρεις. Εύχομαι τα καλύτερα, και είμαστε εδώ ό,τι και να χρειαστείς!!!!!
Λυπάμαι , που δεν μπόρεσα να εξηγήσω περισσότερα για την ιστορία μου, αλλά βρεθήκαμε να παίζουμε κλέφτες κι αστυνόμους, κι έφυγα για να μην ακούν τα παιδιά όσα γινόντουσαν γιατί οι φωνές και οι φασαρίες τα ξύπνησαν..... Αλλά επειδή διαβάζω σήμερα τις απαντήσεις και καταλαβαίνω τις απορίες που δημιούργησα, να σας πω πως τα στραβά που ανέφερα , έχουν να κάνουν με προβλήματα υγείας , που είτε έτυχαν το ένα πίσω απο το άλλο , είτε κάποια από αυτά η αγωγή για το ένα πρόβλημα υγείας χειροτέρευε το άλλο... Για το τελευταίο πρόβλημα που προέκυψε πρίν λίγες μέρες , δεν έχω αρχίσει ακόμα τα φάρμακα , γιατί σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων που τα παίρνουν προκαλεί εμετούς, κοιλιακούς πόνους και γαστρεντερικά προβλήματα, ενω εγω ήδη πασχίζω να κρατήσω τροφή στο στομάχι μου.... Πρίν ξεκινήσουν όλα αυτά δεν έπινα ούτε απλό παυσίπονο... Αύριο περιμένω να βγουν και άλλες απαντήσεις απο εξετάσεις για να δούμε μεταξύ άλλων αν εχει πάθει ζημιά το συκώτι γιατί ειδικά η τελευταία αγωγή που ακολούθησα ηταν πολυ βαριά ... Δεν ήμουν ποτέ αδύναμος άνθρωπος , δεν είναι τα παραπάνω που έγραψα θέμα διάθεσης, είναι θέματα υγείας... Ένα σώμα που καταρρέει .....
Δεν σε ξέρω αλλά ξέρω την κατάσταση αυτή. Θα συμφωνήσω με όλες τις προηγούμενες. Ζήτα βοήθεια από ειδικό άμεσα, οι δικοί μας άνθρωποι δεν θα καταλάβουν ΟΧΙ επειδή δεν θέλουν αλλά επειδή δεν μπορούν... Ο ειδικός, και ότι σου πει, είναι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ αμα δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις μόνη σου στη δυσκολία αυτή. Και μην το αφήσεις να τραβήξει πολύ χρονικά γιατί εγώ το άφησα και ήταν πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, αλλά τώρα είμαι καλά. Μη φοβάσαι! Ζήτα βοήθεια και θα περάσει. Να θυμάσαι πως ότι δε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό... Ζήτα βοήθεια!
Ψυχολογικη υποστηριξη...Απο ξενο, επαγγελματια που δε θα σε κρινει και ειναι προθυμος να ξετιλιξει το κουβαρι που εχεις μεσα σου .. Το εκανα επι 2,5 χρονια και βοηθησε πολυ...
λεγεται ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ παιρνει χρονο αλλα εχει παντα αποτελεσματα. Ασε τα ταβορ κατω κ ψαξε να βρεις απο που αρχιζει το νημα.
αν εισαι απο θεσσαλονικη μπορω να σε φερω σε επαφη με την κοπελα που με βοηθησε.
Δυστυχώς δεν είμαι Θεσσαλονίκη , αλλα ευχαριστω πάρα πολύ...
Προφανώς βλέπεις κάποιο γιατρό αν κατάλαβα καλά απο το κείμενό σου! Αυτό είναι σίγουρα σωστό και θετικό. Αυτά τα ψυχοσωματικά εμένα μου συμβαίνουν όταν κάτι στο σπίτι πάει ΠΟΛΥ στραβά...π.χ. Όταν υπάρχει μεγάλη γκρίνια απ´ τον άντρα μου ή όταν το παιδί γίνεται τόσο δύστροπο που πλέον με διαλύει ψυχικά και σωματικά! Δεν ξέρω τι σου συμβΑίνει, μόνο εσύ ξέρεις, αλλά μην βασίζεσαι στην κατανόηση των δικών σου αν δεν υπάρχει γιατί αυτό θα σε φθείρει κι άλλο. Πάλεψέ το μόνη σου με τη βοήθεια ενός ειδικού και προσπΆθησε να είσαι οκ με τα παιδιά/παιδί σου γιατί μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά στο μέλλον. Ελπίζω όλα να πάνε καλά!!
καλή μου, -μηπως οι δικοι σου δε ξερουν πως/ποσο ασχημα νιωθεις? -μηπως δε πρεπει να φωναζεις "βοηθεια" αλλα να ζητησεις "βοηθεια"? -δυστυχως, απο το μυαλο μας περνανε εκατομμυρια σκεψεις που οι αλλοι δεν τις ξερουν. μιλα τους!!! πες τους τα, οπως ακριβως τα εγραψες εδω. μη περιμενεις να μαντεψουν. ισως να τα εχεις προσπαθησει ολα, ισως ομως κι οχι. δε θα σου πως "καντο για τα παιδιά σου", θα σου πω ομως "καντο για σενα", γιατι αν εισαι εσυ καλα, θα ειναι και τα παιδια σου. μη θυμωνεις/στεναχωριεσαι με τη κορη σου. της λειπεις, σε θελει κοντα της. τα παιδια οταν δε παιρνουν αυτο που θελουν μουτρωνουν. δε σε τιμωρει, απλα δεν εχει αλλο τροπο να σου ζητησει να γυρισεις κοντα της. Παρε τον "γκρι εαυτο σου" και πηγαινε μια βολτα, μια εκδρομη. ψαξε εσυ να βρεις το χρωμα που θες.
Ακόμη κι αν σου πω οτι σε νιώθω γιατι αυτά τα συναισθήματα τα είχα κι εγω κάποτε, (και πολλες φορες πάω να τα ξανανιώσω) δε νομίζω οτι θα ειναι ουσιαστική βοήθεια, ούτε άμα σου πω από που ν αντλήσεις χαρά... Πραγματικά πιστεύω πως ένας ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής ή κάτι τετοιο μπορεί να σε βοηθήσει, γιατι απ' ό,τι κατάλαβα οτι αυτή η κατάσταση έχει βαθειές ρίζες. Μακάρι να ήμουν εγω να σου έκανα δωρεαν ραντεβού, αλλά δεν είμαι. Ισως αυτό το φόρουμ να το διαβάζει κάποιος που μπορεί στ' αλήθεια να σε βοηθήσει σ' αυτό που περνάς, (κι οταν λέω βοηθήσει εννοώ δωρεαν, ειδικά αν δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα).
πόσο σε καταλαβαίνω,είναι πολύ δύσκολο να μην βλέπεις πουθενά έστω μια ακτίνα φωτός,να είναι όλα χάλια και να μην έχεις κατανόηση από πουθενά.υπάρχουν μέρες που νιώθω κι εγώ κάπως έτσι..(μεταξύ μας νομίζω πως σχεδόν όλες οι γυναίκες αισθάνονται έτσι,άλλες συχνά,άλλες λιγότερο...αλλά οι περισσότερες λίγο-πολύ).δεν είμαι ειδική για λύσεις ή συμβουλές αλλά ίσως αν προσπαθούσες ν'ασχοληθείς με τον εαυτό σου και τα θέλω σου περισσότερο,κάτι να άλλαζε!πάντως τα ψυχοφάρμακα ΔΕΝ είναι η λύση,νομίζω η λύση είναι μέσα σου,αν ψάξεις ίσως την βρείς....και σου το εύχομαι από την ψυχή μου!
χρειαζεσαι αμμεσα βοηθεια,ενιωσα ετσι πριν απο 6 μηνες,ειδα να καταρρεω,ημουν μονη απο ολες τις πλευρες.ο συζυγος μακρυα,εβλεπα τη μεγαλη μου κορη ουτε 3 ετων σαν εχθρο μου.μου εσπαγε τα νευρα λες και το εκανε επιτηδες και εγω εκει ξεφευγα,θυμωνα και της φωναζα.ο οικογενειακος περιγυρος να ειναι στον δικο του κοσμο και να με φορτωνει με ενα σωρο αλλα προβληματα.ωσπου μια μερα ειπα στον εαυτο μου τερμα.εχασα αυτο που ειμαι,δεν ειμαι πλεον δυνατη,ουτε για τα παιδια μου αλλα ουτε για τον εαυτο μου.για να ειναι αυτα καλα πρωτα πρεπει να γινω εγω καλα,εχω ευθυνη και υποχρεωση απεναντι τους,ηταν επιλογη μου να τα φερω στον κοσμο και δε μου φταινε σε κατι.ειπα ενα οχι σε οσα με προσθεταν βαρος,σε ανθρωπους που ενιωθα οτι μου κανουν κακο.ζητησα βοηθεια απο ψυχολογο.ο πανικος ειναι κακος συμβουλος.ηρεμισε και ζητα βοηθεια απο ειδικους.μην αφηνεις κανεναν και να σου παρει αυτο που εισαι.ναι τα παιδια σου ειναι το παν ,ναι τα παιδια ισως σε κανουν να ξεχαστεις αλλα εισαι και ανθρωπος εκτος απο μανα και δωσε βαση σε αυτο.ευχομαι να ακουσεις την συμβουλη μου,εμενα με βοηθησε πολυ να ζητησω βοηθεια ψυχολογου.
αχ κοπελα μου σε καταλαβαινω! εχω περασει κατι παρομοιο κ πραγματικα η μονη λυση ειναι να τους βαλεις ολους κατω κ να τα πεις ολα αυτα κ αλλα τοσα που νιωθεις! μην περιμενεις να το καταλαβουν απο μονοι τους η ακομα περισσοτερο να καταλαβουν το μεγεθος.. εμενα με ειχε βοηθησει αρκετα κ ψυχολογος κ νομιζω πως κ εσυ το χρειαζεσαι κ ισως κ το κοριτσακι σου για να του φυγουν τα αρνητικα συναισθηματα προς εσενα.. δε θα σου πω δυναμη γιατι καταλαβαινω πως εχει τελειωσει οπως κ η υπομονη μαζι, αλλα σου'χει μεινει η ελπιδα κ εκει να στηριζεσαι!..
αυτη ηκοπελα σιγουρα χρειαζεται καποιον να την στηριξει και ας ξεκινησουμε με καποιον ειδημονα γιατρο....και σιγουρα δικους της ανθρωπους!ας μην παραβλεφτει ως περιστατικο και αν υπαρχει καποιος που μπορει να βοηθησει και ξερει τον τροπο ή παραπανω στοιχεια ας το κανει!!!!
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ?ΠΙΘΑΝΟΝ............ΔΕΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ,ΚΑΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΣΧΕΤΙΚΑ Μ'ΑΥΤΟ.ΕΝΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΣΟΥ,ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΩΣΤΕ,ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΟΤΑΝ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΜΕ.Α,ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ,ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ?ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ?ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΛΙΓΟ ΤΑ ΠΑΝΩ ΣΟΥ,ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.....
Γλυκιά μου, δεν μπορείς μόνη σου να το αντιμετωπίσεις όλο αυτό. Και οι δικοί σου απλά δεν μπορούν να δουν τι έχεις, να το καταλάβουν. Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να μιλήσεις σε κάποιον.... Δεν είμαι ειδική αλλά ίσως μια καλή αρχή να ήταν η Μονάδα Επείγουσας Τηλεφωνικής Βοήθειας (SOS: 210 72 22 333 Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική, Ώρες λειτουργίας γραμμής: Καθημερινά, 3:00 μ.μ. έως 11:00 μ.μ.) και το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας (Ε.Κ.Α.Κ.Β.) (SOS: 197 Γραμμή Άμεσης Βοήθειας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ώρες λειτουργίας γραμμής: Όλο το 24ωρο, όλη την εβδομάδα) Πάρε ένα τηλέφωνο και μίλα μαζί τους....... Με κάποιον ειδικό.... Είμαι σίγουρη ότι κάποιος θα βρεθεί να σου απλώσει το χέρι του......
ti exeis pathei re koritsi???mipos den exeis tin zoi pou itheles??mipos xreiazesai ena mpam gia na sinertheis?mipos exeis kourastei?oloi pername apo tetoia fasi alla an blepeis oti krataei se sinisto na zitiseis boitheia psixologlou...ego pantos an itan tzampa tha pigena kathe mera!