Δεν ξέρω αν κάνω καλά που γράφω κάτω απο την επήρεια tavor, είναι η πρώτη φορα που παίρνω μιας και η γιατρός μου κατάλαβε πως δεν μπορώ να συνέλθω διαφορετικά… Τουλάχιστον σήμερα… Αυτό που έπαθα το είχα ξαναπάθει πριν κάποιους μήνες… Πόνος φοβερός στο στομάχι, εμετοί, ένας όξυς πόνος με διαπερνά απο το στέρνο μπροστά και χτυπάει μέχρι την πλάτη πίσω και τέλος χάνω τον έλεγχο της αναπνοής και της ομιλίας μου. Το καταλαβαίνω απο πρίν πως θα μου συμβεί αλλα δεν ξέρω πως να το σταματήσω… Η μάλλον πως να σταματήσω τα αίτια που το προκαλούν…
Εδώ και αρκετό καιρό πολλά πράγματα πάνε στραβά κι έχω βρεθεί σε μια κατάσταση όπου προσπαθώντας να φτιάξω ένα χαλάνε άλλα 3 κι αυτό εχει γίνει ένας εξαντλητικος φαύλος κύκλος… Αυτό που με αποτελειώνει όμως είναι η ατάκα «Μείνε δυνατή«… Ήμουν δυνατή για πολλά πάρα πολλα χρόνια… αλλά μου τελείωσε… Σωματικά και ψυχικά… Έχω αδειάσει εντελώς… Φωνάζω βοήθεια αλλα δεν ακούει κανείς…
Ξανά η ατάκα: «Πρέπει να μείνεις δυνατή… για τα παιδιά σου!» Καθόλου δεν αμφισβητώ την μαγική επίδραση που έχουν τα παιδιά στις μαμάδες τους πιστεύω όμως πως εχει όρια… Οπως επίσης πιστεύω πως ο άνθρωπος χρειάζεται κι ένα σύστημα υποστήριξης…. Πέφτω τουλάχιστον τους τελευταίους 8 μήνες αλλα δεν είναι ποτέ κανείς εκεί να με πιάσει… Η έστω να απλώσει το χέρι του να προσπαθήσει… Μόνο κρίνουν… Κρίνουν πόσο ατελής είμαι γιατί δεν αντέχω άλλο να μείνω δυνατή… Βλέπω τις ζωές των κοντινών μου ανθρώπων, όπως βλέπεις μια ταινία στην τηλεόραση… Εγω βλέπω την ζωή τους αλλά εκείνοι δεν βλέπουν την δική μου… Οπως έναν τηλεθεατή δεν μπορείς να τον δεις μέσα απο την οθόνη της τηλεόρασης…
Μέρα με τη μέρα γίνομαι αόρατη, όσο και να προσπαθώ να το αλλάξω… Λιώνω… Το μόνο σχέδιο μου είναι να καταφέρω να βγάλω την επόμενη μέρα…. Δεν θυμάμαι πως είναι να γελάς αληθινά, θα μπορούσα να πάρω Όσκαρ όμως για τις ερμηνείες μου, όταν χρειάζεται να κρύψω την αλήθεια… Δεν βρίσκω χαρά σε τίποτα πια…. Έχασα όλα μου τα ενδιαφέροντα… Δεν το βλέπει κανείς πως κατρακυλάω; ή μήπως απλά δε νοιάζει κανέναν; Κι αν δεν τους νοιάζει τι γίνεται;
Δεν μιλάω για απλά κοντινά άτομα, μιλάω για τον άντρα μου και τους γονείς μου με ένα bonus την μικρή μου κόρη, η οποία εχει ξεσηκώσει τις συμπεριφορές τους κι εχει γίνει αγνώριστη…. Την αγαπώ τόσο πολύ κι αυτή είναι που θα μου δώσει την τελευταία μαχαιριά… Είναι τόσο επιθετική απέναντι μου και ξέρω πως εχει θυμώσει απίστευτα μαζί μου για όσα μου συμβαίνουν… Με εκδικείται γιατί δεν έχω δυνάμεις… μου λέει ευθέως «Eσυ φταίς«, επίσης έχω ακούσει απο τα γλυκά χειλάκια της να λέει «σε μισώ«…
Ολη η μέρα μου είναι μια ατέλειωτη μάχη… Ξεκινάει απο την μικρή μου και φτάνει μέχρι τον πατέρα μου… Φυσικά στο κλάμπ ο άντρας και η μάνα μου… Έχω χαθεί, δεν ξέρω ποια είμαι… Που πήγε το γέλιο μου, που ήμουν πάντα η ψυχή της παρέας; Που πήγε το κουράγιο μου που τα έβαζα μονάχη με Θεούς και δαίμονες; Που πήγαν οι αντοχές μου που μετά απο 15 ώρες δουλειάς χόρευα όλη τη νύχτα πάνω σε δωδεκάποντα;
Τι έγινε αυτή η κοπέλα; Πολυ την συμπαθούσα… Ξέβαψε κι έγινε γκρί, αυτό είναι σίγουρο… Πως ξανά βάζεις χρώμα όμως στη ζωή σου; … Και παρακαλώ μην απαντήσετε με τα παιδιά σου, γιατί δεν πιάνει….τα παιδιά μου έχουν όσα χρειάζονται και δεν τους λείπει τίποτα… Αλλά αυτό δεν με γεμίζει πια… Φοράω πάντα την καλή μου μάσκα μπροστά στα μικρά μου….
Συγνώμη που κλείνω απότομα αλλά ήρθαν δυο περιπολικά και κάμποσοι αστυνομικοί στην πολυκατοικία που μένω… κάποιον ψάχνουν… τα στραβά δεν έχουν τελειωμό… Να πάρω τα παιδιά να τα πάω στη μαμά μου; Μένω χαμηλά κι αυτή τη στιγμή υπάρχει σκαλωσιά που φτάνει στο μπαλκόνι μου…. Ελεος πια!!!!
Μαμά σε πανικό…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Γλυκιά μανούλα μην ανυσηχείς! Περνας αυτό που περνάει τουλάχιστον μια φορα στη ζωή του το 30% των ανθρωπων! Καταθλυψη! Δεν εισαι ο εαυτός σου αλλά θα ξαναγίνεις! Δεν μπορεις να χαρείς, δεν μπορείς να προσφέρεις γιατι απλά εχεις κατάθλυψη, και όταν σου περάσει πίστεψέ με θα είσαι όπως είσουνα πριν και θα νιώθεις γεμάτη υγεία και δύναμη! Τωρα είσαι άρρωστη οχι σωματικά αλλά στην ψυχούλα! Να πας σε έναν καλό ψυχίατρο, ισως χρειαστεί να πάρεις φαρμακευτική αγωγή για ένα διαστιμα αλλά θα δεις θα γίνεις καλά! Το έχω περάσει και εγώ, ήταν η πιο δυσκολη και ασχημη περίοδος της ζωής μου αλλά πέρασε και τώρα είμαι μια χαρά, ικανή να φροντίσω τον εαυτό μου πρώτα απολα και μετα τους άλλους! Να ξέρεις πως κανένας δεν μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο από τον εαυτό σου! Με πολύ προσπάθεια απο σένα μαι μια μικρή βοήθεια απο τον κατάλληλο γιατρό θα γίνεις μια χαρα! Το μονο που σου εύχομαι είναι να γίνεις καλά όσο το δυνατό πιο γρήγορα!!!
Αυτά είναι κλασικά συμπτώματα κατάθλιψης και μάλιστα προχωρημένης και απορώ ειλικρινά πώς η μητέρα σου δεν μπορεί να σε στηρίξει σε κάτι τόσο σημαντικό! Δεν χρειάζεσαι Ταβόρ,ένα καλό αντικαταθλιπτικό χωρίς παρενέργειες χρειάζεσαι,και αυτό είναι το ευκολότερο πράγμα αφού έχεις συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Έχω και εγώ κρίσεις πανικού και έχω βλάψει την υγεία μου, επειδή οι άλλοι δεν καταλάαβαιναν ότι και εγώ έχω όρια. Αλλά το ξεπερνάω μόνη μου - μετά από τις συμβουλές των ειδικών - και έχω κάνει τεράστια βήματα μπροστά. Δεν είμαι μαμά, είμαι όμως καθηγήτρια, οπότε δεν θα σου πώ τα κλισέ ότι πρέπει να τα καταφέρεις για τα παιδιά σου. Θα σου πώ ότι είσαι υποχρεωμένη να κάνεις κάτι για το καλό τους,και να μήν σε βλέπουν σε αυτή την κατάσταση. Ανάθεσε τα παιδιά στην μητέρα και τον άντρα σου, όσο και να διαμαρτύρονται, τουλάχιστον ο άντρας σου είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να φροντίσει τα παιδιά του, δεν φύτρωσαν. Ασχολήσου με το ψυχικό σου κομμάτι, δες ένα ψυχίατρο και ένα νευρολόγο, όχι ψυχολόγους, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν στην φάση αυτή. ΓΙΝΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, γιατί τα παιδιά σου θα γίνουν ο καθρέπτης σου , άρα δυστυχισμένα. Μην τα παρατήσεις, ζήτα στήριξη από τις φίλες σου, ξέχνα τον ρόλο της μάνας και της συζύγου και γίνε κυρίαρχος του εαυτού σου. Και μόνο αν είσαι της θρησκείας, προσευχήσου βαθιά και επισκέψου ιερέα. Θα απαλύνει την ψυχή σου πραγματικά. Καλή επιτυχία.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ. ΟΥΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΗ. ΑΠΕΝΑΤΙΑΣ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΙΜΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ. ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΟΡΜΟΝΕΣ.
ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ...ΚΑΘΕ ΩΡΑ ...ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ ...ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ...ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΗ ΑΥΤΗ....ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΩΝ ΜΕ...ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ....ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΛΗΠΤΟ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΟΝΕΣΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ..ΝΑ ΕΙΣΕ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ .
Αχ αγαπητή μου μανούλα... Πόσο σταναχωριέμαι.. Μακάρι να μασταν κοντά σου να κάναμε μια ωραία κουβέντα και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε! Και εγώ δεν κατανοώ το λόγο, την αιτία που βούλιαξες τόσο! Λες θέμα υγειας αλλά τι? Είναι κάτι που σε κάνει να πονάς, που σε δεσμέυει και δε έχεις επιλογές στο να πας ένα γυμναστήριο ή να λέιψεις κάποιες μέρες ή να κάνεις ένα ταξίδι? Αν ναι, τότε σίγουρα πρέπει να απευθυνθείς σε ένα εδικό έιναι σίγουρο ότι θα σου κάνει καλό! Θα τα βγάλεις όλα από μέσα σου και είναι καλό που θα τα πείς σε ένα ξένο. Επίσης υπάρχουν και κάτι ομάδες ανθρώπων που μαζεύονται και συζητάνε - σα ψυχοθεραπεία - και βλέπεις ότι δεν είσαι η μόνη ότι μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα... Μακάρι να ακούσουμε νέα σου σύντομα ότι είσαι καλύτερα!