Ο δικός μου Άγιος

Θα ήθελα να σας πω και εγώ την δική μου ιστορία. Μια ιστορία λίγο διαφορετική γιατί αφορά την δική μου ιστορία γεννησης.

Με λένε Δημητρα και είμαι 26 χρόνων. Δεν ξέρω ποσοι από εσάς πιστεύουν στα όνειρα, εμείς σίγουρα πιστεύουμε πάντως…

Ας τα πάρω τα πράγματα από την αρχη.

Τον φεβρουαριο του 1990 έμεινε η μητέρα μου έγκυος σε εμένα, το δεύτερο παιδάκι. Πριν 6 χρόνια είχε κάνει την αδερφή μου. Ερχεται λοιπόν ή ώρα να γεννήσει, Νοεμβριο του 1990 και συγκεκριμένα στις 15 . Η μητέρα μου πήγε με πόνους εκεί και σπασμένα νερά, αλλά επειδή ήταν ξημερώματα δεν ασχολήθηκαν και πολύ μαζί της. Η μαία την άφησε στο κρεβάτι και περνούσε και την έλεγχε και της είπε ότι ούτε το πρωί δεν πρόκειται να γεννήσει.

Καποια στιγμή ή μητέρα μου την φωνάζει να της πει ότι γεννάει και να την πανε στην αίθουσα τοκετού. Η μαία να λέει «Αφού τώρα σε είδα, δεν γεννάς!» και όταν πλέον πειστηκε ότι γεννούσε γιατί είδε πως φαινοταν το κεφαλι μου, σήκωσε την μητέρα μου και την έβαλε να περπατήσει μέχρι την αίθουσα τοκετού. Οταν επιτέλους γέννησε η μητέρα μου εγώ ήμουν μελανιασμενη και με πήγαν απευθείας στην εντατική. Εκεινο το βράδυ η γιαγιά μου είχε δει ένα όνειρο με την μαμα μου η οποία ηθελε να φάει γλυκό (που σύμφωνα με την γιαγιά μου το γλυκό είναι λαχαταρα) και εμφανίστηκε το άλογο του Αγίου Δημητρίου και με τα πόδια του χτύπησε το ταψί και έπεσε το γλυκό και έτσι δεν έφαγε ή μαμά μου…

Να μην τα πολυλογω, εγώ 45 μέρες στην εντατική με όλα τα καλώδια πάνω μου από το κεφάλι μέχρι κάτω και εγώ όλο να χειροτερευω. Τοτε μου έκαναν αεροβαφτισμα γιατί οι γιατροί έλεγαν ότι μόνο ενα θαύμα μπορεί να με σώσει και πήρα το όνομα Δημητρα, εντολή της γιαγιάς μου λόγω του ονείρου που είχε δει. Και μετά από όλα αυτά άρχισα να καλυτερευω και μετά από 2 μήνες βγήκαμε από την εντατική. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ πιστεύω στα όνειρα!

Πιστεύω ότι αν δεν είχα πάρει το όνομά του Αγίου Δημητρίου μπορεί και να μη ζούσα… Τώρα είναι ο προστάτης μου ο Άγιος Δημητριος και κάθε χρόνο στην γιορτή μου πηγαίνω στην εκκλησία και αναβω κεράκι στον τάφο του και στην εικόνα του.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com