γράφει η Νέτη Φίλια
Λοιπόν, ώρα για αλήθειες. Ωφέλιμες και λυτρωτικές. Ύστερα από 8μιση χρόνια μαμά της Άλεξ και 4μιση του Ερρίκου, μπορώ να καταγράψω και να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία από τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισα ποτέ μου: τη μητρότητα.
Γιατί δεν υπάρχει τίποτε που να σε αποστραγγίζει συναισθηματικά περισσότερο από τη μητρότητα. Αυτό το καθημερινό δόσιμο, αυτή η μεγάλη αγκαλιά που συγχωρεί, που παρηγορεί, που ταΐζει, που πλένει, που κοιμίζει, που επαναλαμβάνει την ίδια φράση εκατό φορές αν χρειαστεί, που εκπαιδεύει, που απαντά στις αμέτρητες απορίες, καθησυχάζει, στο τέλος της ημέρας βάζει για ύπνο, για λίγο κοιμάται και την άλλη μέρα πάλι απ’ την αρχή.
Και είναι αυτή η καθημερινή άντληση των συναισθηματικών αποθεμάτων σου που δοκιμάζει τις αντοχές σου και σε ωριμάζει. Σκέφτομαι πως καμιά καριέρα, καμιά εμπειρική εκμάθηση φίνων επαγγελματικών χειρισμών, κανένας έρωτας, καμιά φιλία καμιά άλλη ανθρώπινη σχέση ή συνθήκη τέλος πάντων δεν σε εκπαιδεύει, δεν σε προπονεί ψυχικά όσο η μητρότητα. Παρακολουθείς μια ζωή να μεγαλώνει παράλληλα μαζί σου κι είσαι δίπλα της, φροντίζοντάς την να αναπτυχθεί και να αυτονομείται μέρα με τη μέρα. Την ίδια ώρα που οφείλεις στον εαυτό σου να μην ξεχνάς τη γυναίκα που είσαι και να την φροντίζεις. Σαν να είσαι επικεφαλής αλλά και συμμετέχων σε μακρόχρονη έρευνα για την ανθρώπινη συμπεριφορά, χωρίς να γνωρίζεις τα αποτελέσματα. Διαπιστώνεις πως αυτή η γνώση που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου κάθε μέρα από το πάρε-δώσε μητέρας παιδιού, σού δίνει τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής: πώς να κατανοείς τους άλλους πέρα απ’ τον εαυτό σου, πώς να συγχωρείς, πώς να διακρίνεις τους φίλους και συνοδοιπόρους της ζωής σου, πώς να λες με μεγαλύτερη ευκολία τα «ναι» και τα «όχι» σου χωρίς αμφιταλαντεύσεις.
Και κάποιο βράδυ που θέλεις να ξενυχτίσεις με το βιβλίο αγκαλιά όταν όλο το σπίτι κοιμάται, τελικά να σβήνεις το φως νωρίς γιατί πρέπει το πρωί ν’ ακούσεις το ξυπνητήρι και να γίνεις εσύ το ξυπνητήρι τους.
Είσαι εκεί, κάθε μέρα, με συνέπεια, υπομονή, με φροντίδα και αγάπη, χιούμορ, ατάκες της μαμάς σου άλλες σοφές κι άλλες παράλογες. Αλλά και νεύρα, απογοήτευση, προσωπική ακύρωση καμιά φορά, αλλά είσαι εκεί. Να βιώνεις τη μητρότητα, μια από τις μακρόπνοες διαδικασίες της ζωής που παράγει ευτυχία και γι’ αυτό προϋποθέτει χρόνο, κόπο και υπομονή.
Και είσαι εκεί κάθε μέρα, με συνέπεια, υπομονή, με νεύρα, με απογοήτευση, με τύψεις για κάτι που είπες ή δεν έκανες, αλλά είσαι εκεί. Γιατί έχεις υπογράψει ένα συμβόλαιο, όχι μόνο με το παιδί σου, μα κυρίως με τον εαυτό σου. Ν’ αγαπάς την ευθύνη, χωρίς κανείς να σου εγγυάται το αποτέλεσμα. Να είσαι υπεύθυνος για κάποιον τόσο δικό σου, που όμως δεν σου ανήκει.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
7 μήνες μαμά και ήδη αυτά που γράφεις είναι σα να τα έγραψα εγω ΛΕΞΗ ΠΡΟΣ ΛΕΞΗ! Πιο πολύ μεσα στο μυαλό των μαμάδων δε γίνεται.
Είναι 6.30 το πρωί Σαββάτου...μετά από μία πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά κι ένα απόγευμα-βραδάκι γεμάτο γέλια και αγκαλιές με τον 5,5 μηνών γιο μου, το βράδυ αποφάσισε το βλαστάρι μου να ξυπνάει κάθε μισή ώρα...στα πρώτα 3-4 ξυπνήματα είμαι ήρεμη....στα επόμενα 3-4 η υπομονή στερεύει και αρχίζει ο εκνευρισμός...μιλάει η κούραση...πριν λίγο αποφασίζω να ανοίξω τον υπολογιστή για να περάσει λίγο η ώρα μέχρι το επόμενο ξύπνημά του....και διαβάζω αυτό το κείμενο!!! Τον βλέπω που κοιμάται δίπλα μου και διαβάζω....κλαίω και χαμογελάω μαζί!!! Τελικά μητρότητα=ευτυχισμένες στιγμές με όλες τις δυσκολίες που συνυπάρχουν!!!
ΑΠΟ ΤΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ...
Πραγματικά εξαιρετικό! Πολύ σωστά δομημένο & αληθινό.
Να ένα εξαιρετικό κείμενο! Εύγε!