Ένας απίστευτος τοκετός!

Μετα απο έναμηνα ηθελα να μοιραστω και εγω την γλυκια ιστορια του δικου μου τοκετου και να καθησυχασω καπως τις υποψηφιες μανουλες (οπως ευχομουν και εγω πριν γεννησω να διαβαζω τετοιες ιστοριες να παιρνω θαρρος!)

Εχοντας ηδη μια αποβολη στον 2ο μηνα κυησης, πιστευα πως το να μεινω εγκυος και να πανε ολα καλα θελει θυσιες.. Φτανουμε στα Χριστουγεννα του 2015 (ειχα καλο προαισθημα οτι θα μεινω εγκυος!) κοβουμε την χριστουγενιατικη πιτα και το φλουρι πεφτει σε εμενα!! Αχ! Σημαδι, λεω!!

Πρωτοχρονια κοβουμε την βασιλοπιτα, το φλουρι παλι σε μενα!! Εκεινο το βραδυ λοιπον (που η καθυστερηση ηταν γυρω στη μια βδομαδα) βγαινουμε με τον αντρα μου και του λεω τα ευχαριστα!! Πινω τα τελευταια μου 2 ποτα και το γιορτασαμε! Στις 4-1 εκανα τη γνωστη εξεταση β χοριακη και διαπιστωθηκε επισημα η εγκυμοσυνη στα τελη του 1ου μηνα!!!

Η εγκυμοσυνη μου ηταν απο τις καλυτερες, ωρες ωρες ξεχνουσα οτι ημουν εγκυος! Ουτε λιγουρες, μονο 10 κιλα πηρα τα οποια και εχασα!

Φτανουμε στον μηνα μου λοιπον!! Συγκεκριμενα στην 38η βδομαδα οπου ξεκινανε τα λεγομενα δαχτυλα!!

Με βλεπει η μαια μου την πρωτη φορα (αφου δεν την κλωτσησα απο τον πονο!) ημουν αρκετα στενη, ο τραχηλος σκληρος και πισω.. «Περπατημα πολυ» μου λεει «και θα σε δω την αλλη βδομαδα..»

Την 39η με βλεπει ο γιατρος μου αυτη τη φορα.. Τα ιδια, ο τραχηλος πισω, σκληρος και εννοειται διαστολη 0.. Μου λενε πως αν συνεχισει ετσι θα παμε για καισαρικη.. Με πιανουν τα κλαμματα..

Να προσθεσω οτι ειμαι αρκετα φοβιτσιαρα και την καισαρικη την ετρεμα γιατι φοβομουν τη ναρκωση..

Πηγα στην εκκλησια και προσευχομουν δακρισμενη ολα να πανε καλα.. Αναψα λαμπαδα στον πολυουχο μας Αγιο Διονυσιο (Ζακυνθου), κοινωνησα και λεω οτι ειναι να γινει ας γινει..

Ειχα ΠΗΤ 10/9. Με βλεπουν 3 μερες πριν γεννησω και αποφασιζουμε οτι θα εμπαινα με προκληση λογω γερασμενου πλακουντα.. Τα δεδομενα βεβαια αλλαξαν γιατι ως εκ θαυματος εκεινη τη μερα ειχα διαστολη: 1!!

Μπαινω λοιπον νοσοκομειο για προκληση στις 9/9 στις 7:30 το πρωι, μου κανουν το κλισματακι και καθομαι στο κρεβατι του πονουυυ!!! Με κοιταει η προϊσταμενη μαια και μου λεει «Διαστολη 3 και κεφαλι εμπεδωμενο!!» Ουααου!!!?

Στις 8:00 βαζουν την ουσια που προκαλει τους πονους στον ορο.. Στις 8:30 ξεκιναει η δραση των πονων!! Καπου εκει με τον πρωτο πονακο (ειμαι και λιγοψυχη!) με πιανουν τα κλαμματα και ετρεμαν τα ποδια μου.. Μου λεει η μαια μου «Ετσι το χασαμε το παιχνιδι, ηρεμησε και κανε αναπνοες γιατι το μωρο τα νιωθει ολα«. Δε λεω, παλευονταν για 20 λεπτα ως που με επιασαν οι ΚΑΛΟΙ πονοι στις 8:50..

9:00 σπανε μονα τους τα νερα μου πανω σε μεγαλη συσπαση!! Εκει ξεκιναει επισημα το γλεντι των πονων..

Στις 9:15 λεω στη μαια μου «Για δες με απο κατω να δουμε που ειμαστε απο διαστολη..» Με κοιταει και ειχα 5!! Στα κενα των πονων λοιπον ελεγα την ιστορια της ζωης μου στη μαια μου για να ξεχνιεμαι (καντε το, βοηθαει πολυ). Οχι οτι ολοκληρωνα την προταση καθε φορα, γιατι ο πονος με σταματαγε αλλα ετσι κατι να λεμε!!

Στις 9:40 λεω στη μαια μου «θα γεννησω στο κρεβατι» και μου λεει «μακαρι! Εχω χρονια να ξεγεννησω σε κρεβατι!» Με βλεπουν απο κατω και ξαφνικα τις βλεπω ολες να τρεχουν και να λενε «γενναει» Τρομοκρατηθηκα και λεω «τωρα τι κανουμε!;;» Ξεχασα ολα οσα μου χε δειξει η μαια μου και προσπαθουσα να σταθω στα ποδια μου.. Τρικλιζοντας ανεβηκα στη γυναικολογικη καρεκλα..

Θυμαμαι το γιατρο να λεει «ειναι στενη και το μωρο ερχεται με το χερι στο κεφαλι.. Θα της το παρω με βεντουζα» και τη μαια μου να λεει «οχι, θα στο δωσω εγω» εκεινη την ωρα πεφτει στην κυριολεξια πανω στο στομαχι μου και πιεζοντας με δυναμη και με μια μου εξωθηση… Γεννησα την πριγκηπισσα μου 3.310kg..!

Μου ειπε ο γιατρος «γεννησες» και δεν το πιστευα!!

Την ειδα.. Θυμαμαι εκανε μερικα δευτερολεπτα να κλαψει και εχασα καποια χρονια απτη ζωη μου!! Μου την ετοιμασαν και μου την εφεραν να της δωσω το πρωτο φιλι.. Την κοιταξα στα ματια.. Ψυχη μου… Ψιθυρισα συγκινημενη.. Εκει τα ξεχασα ολα (ποια ολα δηλαδη!)

Η γεννα για μενα λοιπον ηταν παιχνιδακι, το μονο που με ταλαιπωρησε ηταν τα ραμματα για 15 μερες.. Δεν μπορουσα να κατσω πουθενα.. Αλλα αυτο δεν αξιζει ουτε να το αναφερω.. Θηλασαμε αμεσως και εως τωρα τα παμε μια χαρα!!

Εγω ακομα πιστευω οτι ζω ενα ονειρο!! Και εσεις που μπαινετε στο μηνα σας και φοβαστε τον τοκετο να θυμαστε οτι μια μαια και η πιστη στο Θεο και στον εαυτο σας θα σας δωσει τη δυναμη που χρειαζεστε!!

μαμά Τόνια

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com