Αφιερωμένο στο παιδί μας που έφυγε άδικα
Διαβασα πολλες μαμαδο-ιστοριες και αποφασισα να στειλω και την δικια μου περιπετεια…..!
Με τον αντρα μου μεγαλωσαμε μαζι και ημασταν για καποιο διαστημα φιλοι.
Μετα απο τρια χρονια ηρθαμε πιο κοντα και τωρα ειμαστε παντρεμενοι 5 χρονια με δυο υπεροχα παιδακια.
Θα σας τα πω πολυ περιληπτικα για να μη σας κουρασω, αλλα και για να δειτε ποσο σκληρη ειναι καμια φορα η ζωη…!
Εμεινα εγκυος και ετοιμαζαμε τον γαμο μας πριν γεννησω, οπως και εγινε τον Ιουνιο του 2008.
Τον Σεμπτεμβριο του 2008 γενναω επιτελους το παιδακι μου, ηταν αγορακι και λεω ηταν, γιατι πλεον δεν υπαρχει στη ζωη.
Στο νοσοκομειο ηταν το πιο ζωηρο και εκλαιγε συνεχεια. Εγω τοτε 19 χρονων, δεν ηξερα και πολλα για τα μωρα.
Στους 6 μηνες κανουμε καποιες εξετασεις και εχει SMA, μια σπανια ασθενεια, στην οποια τα παιδακια μπορουν να ζησουν εως 2 ετών, μετα τιμωρουνται με τον θανατο.
Ετσι και εγινε, 15 μηνων πηγε το μακρινο του ταξιδι…..!!!
Οταν τον εχασα τον Παναγιωτη μου, ειχα ηδη γεννησει την κορουλα μου, την οποια ειχα παραμελησει παρα πολυ, γιατι ο Παναγιωτης ηταν τα παντα για εμας και προσπαθουσαμε να ζησουμε οσες περισσοτερες στιγμες μπορουσαμε. Αν και ηταν λιγες, ισως να μην μπορεσω να αγαπησω ξανα τοσο πολυ αλλο ανθρωπο, οσο αγαπησα και συνεχιζω να αγαπαω εκεινο το αγγελουδι…
Οταν ημουν εγκυος στην κορουλα μου, εκανα τις εξετασεις και ευτυχως ηταν αρνητικες. Βεβαια και θετικες να ηταν, εγω το μωρο θα το κρατουσα..!!!
Σε 1 χρονο ημουν ξανα εγκυος και οι εξετασεις βγαινουν θετικες… Πρεπει να κανω διακοπη κυησεως… Δεν αντεχω να ζησω παλι τα ιδια και σε 1 το πολυ 2 χρονια να πρεπει να χαιρετισω για παντα αλλο ενα αγγελουδι…. Την εκανα, ηταν ενα μωρακι που δεν θα ξεχασω ποτε, ουτε εγω ουτε ο αντρας μου!!!
Πριν 10 μηνες γεννησα ενα υγιεστατο αγορακι και ειμαστε παρα πολυ χαρουμενοι, γιατι ειναι το Παναγιωτακι μας. Ζωηρο πολυ, αλλα δεν πειραζει, μετα απο τοσα που περασα δεν με νοιαζει τιποτα αλλο απο το να ειναι καλα τα παιδακια μου.
Η Καλαμιωτισσα τωρα ειναι 3.5 χρονων (τοπικο ονομα για την Παναγια την Καλαμιωτισσα) και ειναι μια κουκλα. Ο μικρουλης μου εχει πολυ γελιο σε αυτη την ηλικια γιατι τα θελει ολα δικα του και ολοι να ασχολουμαστε μαζι του.
Σας τα ειπα ολα πολυ περιληπτικα για μη σας κουρασω, αλλα για να μαθουμε ολοι οτι μπορουμε να προλαβουμε πολλα με τη προληψη.
Στο νησι που μενω ειμαστε 10 ωρες απο την Αθηνα και επρεπε καθε μηνα να φευγω για εξετασεις, ειτε με καλοκαιρια, ειτε με κακοκαιρια.
Μπορειτε να μπειτε και στο site www.giatinioanna.com kai να διαβασετε περισοτερα για αυτη την ασθενεια!! Πρεπει να το κανετε γιατι ειπαμε… προληψη…!!!!
Aξιζει να διαβασετε την ιστοριουλα ζωης του Παναγιωτακη
Με τον άντρα μου, Ρουσσέτο, γνωριζόμαστε από τότε που γεννηθήκαμε γιατί μέναμε κι συνεχίζουμε να μενουμε στην Ανάφη, ένα νησί 270 κατοικων! Είμαστε μαζί και κάνουμε όνειρα για το μέλλον….!
Είχαμε λογοδοθεί και υποψιαζόμασταν εγκυμοσύνη, ήταν απρόσμενη αλλά τόσο ωραία.
Αποφασίσαμε να παντρευτούμε για να μεγαλώσουμε το παιδάκι μας έτσι όπως ονειρευόμασταν!
Τον Ιούνιο του 2008 παντρευόμαστε, καλεσμένοι όλο το χωριό και είναι μεγάλη χαρά. Ο μπέμπης κλωτσάει πολύ, μάλλον χαίρεται και αυτός για τη μαμά του και τον μπαμπά του!
Επιτέλους ήρθε ο Σεπτέμβρης…. Θα γεννήσω σε λίγες μερες! Είναι έγκυος και η πρώτη μου ξαδέρφη, τι τέλεια; Θα γεννήσουμε μαζί και τα παιδιά μας θα παίζουν, εμένα αγοράκι, της Ανθούλας κοριτσάκι. Τυχερός ο μπέμπης θα κυκλοφορεί μια γυναικάρα… όπως και είναι σήμερα η Ειρήνη!
ΓΙΑΤΙ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΟΣ!
Γέννησα 9-9-2008 τον μπέμπη. H χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Όλοι ημασταν πιο χαρούμενοι απο ποτέ. Είχε ίκτερο και ίσως τον κρατούσαν στο νοσοκομείο μια μερα. Δεν θα το αντέξω να φύγω χωρίς το μωρό στο σπίτι, θα πεθάνω, τους έλεγα! Μας κράτησαν άλλη μια μέρα.
Σε 10 μέρες ημασταν πίσω στο νησί! Επιτέλους ήρθαμε σπίτι μας με το μωρό μας! Είναι το πιο όμορφο και πανέξυπνο μωρό στο κόσμο !
Είναι πολύ ζωηρός και συνέχεια θέλω τη βοήθεια της μαμάς μου. Δεν προλαβαίνω ούτε να ντυθώ πολλές φορές, να βγω έξω απο το σπίτι πολυτέλεια ΑΛΛΑ δεν με ένοιαζε καθόλου, ήθελα να προσέχω το αγγελούδι μου όλη την ημέρα. Όταν έκλαιγε του άνοιγα τη βρύση και ξαφνικά σταματούσε και κοιμόταν μόνο με τη βρύση ανοιχτή.
Από τον τέταρτο μήνα βλέπουμε ότι το παιδί εκτός νερού δεν κουνάει τα πόδια του!
Βαριέται, λέει η μαμά μου, έτσι ήταν και ο αδερφός σου μικρός.
Δεν δώσαμε σημασία!
Τον Ιανουάριο 2009 πάμε όπως κάθε μήνα την επίσκεψη στον παιδίατρο, του λεμε τα συμπτώματα και όταν κάνουμε το εμβόλιο, ο μπέμπης δεν κουνιέται καθόλου. Ο γιατρός μας συμβουλεύει πως το παιδί πρέπει να εξετασθεί απο κάποιον παιδονευρολόγο, εμείς συμφωνούμε και του είπαμε οτι θα κάναμε ό,τι χρειάζεται.
Όταν μας βλέπει ο παιδονευρολόγος, μας λέει πως το μωρό χρειάζεται κάποιες φυσιοθεραπείες και όλα καλά μετά.
«θα κάνουμε και κάποιες εξετάσεις αίματος και θα βγουν σε 15 μέρες«
Λέω στον άντρα μου πως εμείς είναι καλύτερα να φύγουμε για το νησί και όταν βγουν οι απαντήσεις θα μας τα πει απο το τηλέφωνο!
Είμαι έγκυος για δεύτερη φορά! Πιο χαρούμενη από ποτέ! Αναγκαζόμαστε να κάτσουμε στην Αθήνα για τις απαραίτητες εξετάσεις του εμβρύου!
«Όλα καλά» λεει ο γυναικολόγος, «μπορείτε να πάτε στο νησί«
Την Παρασκευή φεύγουμε, τι ωραία!!!
Παρασκευή 13-02-2009 χτυπάει το κινητό μου, οι εξετάσεις του μικρού είναι έτοιμες και πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο!
«Το παιδί σας δεν θα περπατήσει ποτέ» λέει η ψυχολόγος, «να το τάξετε σε κάποιον Άγιο, μόνο ετσι μπορεί να σωθεί!«
Κοιτάζομαστε με τον άντρα μου και λέμε πάμε να φύγουμε, το παιδι μας δεν έχει τίποτα.
ΕΠΙΜΕΝΩ!!!
Παίρνω τηλέφωνο τους δικούς μου ανθρώπους και κλαίω.
– Ακούσατε; Το παιδί μου δεν θα περπατήσει ΠΟΤΕ!
– Αποκλείεται λέει ο μπαμπάς μου, δεν θα καταλάβατε σωστά.
Κλαίω συνέχεια, και δεν πρέπει εχω ένα μωρό στη κοιλιά μου.
– Δώσε μου το τηλέφωνο του γιατρού να τον πάρω εγώ επιμένει ο μπαμπάς μου, του το έδωσα και σε δυο μέρες οι γονείς μου είναι στην Αθήνα. Τρέχει παντού, σε όλους τους γιατρούς που γνωρίζει. Tα ίδια λένε ολοι δυστυχώς!
«Πρέπει να κάνεις αμνιοκέντηση» λέει ο μπαμπας μου «και αν έχει το ίδιο προβλημα θα κάνεις διακοπή κυήσεως!»
ΠΟΤΕ τους απαντάω.
Ο άντρας μου δεν παίρνει θέση, τον βλέπω δεν είναι καλα, ξέρει το τέλος της αλήθειας. Εγώ όμως όχι. Δεν πρέπει να μάθω τίποτα παραπανω απο αυτα που ξέρω γιατί εχω ένα μωρό στη κοιλιά μου!
Κάνω την αμνιοκεντηση και ολοι έχουν αγωνία εκτός απο εμένα, εγώ αυτό το μωρό θα το κρατήσω ο κόσμος να χαλάσει!
Ο μπέμπης μου πιο χαμογελαστος απο ποτέ! Λέει μπαμπά, Κόκο (τον αδερφο μου φωναζε ετσι επειδη το όνομα του είναι Νικόλας)!
Τον τάξαμε στην Παναγία στην Τηνο και τον Άγιο Nεκτάριο στην Αίγινα. Κάνουμε ταξίδι αστραπή μια μερα, τον βαπτισαμε και τα ονόματα του Παναγιώτης Νεκτάριος!
Βγήκαν τα αποτελέσματα της αμνιοκέντησης έχουμε ενα υγιές κοριτσακι, όλοι χάρηκαν εκτός απο εμένα, δεν με ένοιαζε έτσι και αλλιώς θα το κρατούσα ο κόσμος να χαλάσει!
Όλοι ξέρουν οτι ο Παναγιώτης κάποια στιγμή θα πεθάνει. Εκτός απο εμένα!
Αρρώστησε όταν ήμουν 6 μηνών έγκυος. Πήγαμε στο Παίδων Πεντελης και κάνουμε εισαγωγή αμέσως. Μάσκα με οξυγόνο συνέχεια
«πρέπει να γεννήσει και μετά να πεθάνει το παιδί αλλιώς θα χασούμε άλλο ένα υγιές μωράκι. Θα κάνουμε οτι περνάει απο το χέρι μας για να το κρατησουμε περισσότερο στη ζωη!»
Όλα αυτα βέβαια τα έμαθα πολύ αργότερα….
– Το παιδί μου είναι καλά έλεγα σε όλους δεν έχει τίποτα, τρώει, κοιμάται λίγο έως καθόλου (αυτό το κάνουν και τα φυσιολογικά παιδιά) και παίζουμε μαζί του συνέχεια!
Αγοράσαμε νεφελοποιητή για να κανει μάσκες ο Παναγιώτης, ήταν η ώρα χαλάρωσης η μάσκα οξυγόνου και πάντα κοιμόταν με την μασκούλα του!
Είναι το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο μωρό, μου έλεγαν όλοι και εγώ καμάρωνα για τον γιο μου! Το αστερι μου!
Κάθε 15 μερες άρρωστο, πόση αντιβιωση πια να πιεί αυτό το παιδί!
Κοντεύουν τα πρώτα του γενέθλια και εγώ περιμένω να γεννήσω τη κορουλα μου.
Γέννησα επιτέλους…. 21-8-2009
Μόνη στο νοσοκομείο με την θεία και τον θείο. Ο άντρας μου μένει στο σπίτι, πρέπει να προσέχει τον Παναγιώτη! Οι γονείς μας δουλεύουν στο νησί και είναι δύσκολο να έρθουν έστω και για μια μέρα στην Αθήνα, μετά απο δύο μέρες βλέπω τον άντρα μου στο νοσοκομείο.
«Που αφησες το παιδι;» του λεω
«Δεν πρεπει να δω κι εγω την γυναικα και την κορη μου;» μου απαντάει.
Ένα πεταχτό φιλί και έφυγε, τον έδιωξα να παει στον Παναγιώτη μήπως κλαίει στο σπίτι με την θεία του. Ευτυχώς καθόταν!
Την επόμενη μέρα βγαίνω απο το νοσοκομείο και πάω στο παιδί μου επιτέλους!
Όταν τον είδα τρελάθηκα, μεγάλωσε το παιδί μου, τον φίλαγα συνέχεια και δεν τον χόρταινα!
Επιτέλους πάλι στο νησί!
Μετά απο δυο μέρες παίρνω τηλέφωνο τη μαμά μου που ήταν απο κάτω να έρθει να πάρει το μωρό γιατί ο Παναγιώτης είναι άρρωστος! Το πήρε στο σπίτι της, το μωρό δεν μου λείπει καθόλου, αλλά δεν χορταίνω τον Παναγιώτη.
Ταξίδι πάλι ο Παναγιώτης είναι άρρωστος…. Πυρετό και ακροαστηκά! ‘Ελεος πια!!
Ενημερώνομαι απο το ίντερνετ και μαθαίνω τη μισή αλήθεια, δεν ήξερα ποιον τύπο της SMA έχει.
Tο βράδυ απο την στεναχώρια μου παθαίνω μαστίτιδα. Τελος το μητρικό γάλα για την μπέμπα!
– Πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο για την γρίπη επιμένουν οι παιδίατροι.
Έκανα ΑΥΤΟ που μου είπαν. Στις 9-12-2009 βρισκόμαστε στη Σαντορίνη σε παιδίατρο γιατί είναι και το πρώτο εμβόλιο για την μπέμπα!
Όλα πήγαν καλά και το πρωί θα ταξιδεύαμε για Ανάφη στο σπίτι μας. Ένα ταξίδι δύο ωρών και μια διανυκτέρευση κάθε μήνα για τα απαραίτητα εμβόλια. Κάθε 15 μερες στην Αθήνα γιατί έπρεπε να είναι κοντά σε νοσοκομεία και γιατρούς!
Το βράδυ ο Παναγιώτης έχει πυρετό, το έχουμε συνηθίσει άλλωστε!
Δεν μπορεί να αναπνεύσει, είναι πιο χάλια απο ποτέ, το βλέπω και εγώ που δεν ξέρω την αλήθεια! Δεν μπορεί να αναπνεύσει εύκολα έως καθόλου!
Παίρνω τηλέφωνο τον αγροτικό ιατρό που έχουμε, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΟΞΥΓΟΝΟ του λέω, η απαντηση του: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΚΡΗ ΦΙΑΛΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ!!!!!
Σε επικοινωνία με τον παιδίατρο το παιδί πρέπει όσο πιο γρήγορα να έρθει σε νοσοκομείο! ΑΔΥΝΑΤΟΝ του λεω, βραδυ δεν πεταει ελικοπτερο, ουτε σκαφος μπορει να ερθει.
Περιμένουμε να ξημερώσει. Το καράβι έρχεται απο Δωδεκάνησα και στις 11 το πρωί θα είναι στο λιμάνι!
ΟΥΦ!! Θα φυγουμε, κάνε υπομονή αντράκι μου, θα γίνεις καλά!
Το παιδί το πάμε στο αγροτικό ιατρείο για οξυγόνο, αρχίζει και χάνει τις αισθήσεις του!
Θα το ξεπεράσεις αντράκι μου είσαι δυνατός, μη φοβάσαι, τον κρατούσα αγκαλιά συνέχεια! Μου το έδειχναν τα ματάκια του ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ, μπορούσα να το διαβάσω στα μάτια του, τον ήξερα πιο καλά απο όλους!
Το καράβι ήρθε και μπήκαμε. Μας περίμενε η ιατρός του πλοίου, άριστη ιατρός και πάνω απ’ όλα μάνα!
«Τι έχει το παιδί;«, τη ρωτάω.
Η γιατρός μου απαντάει «Πάμε να του βάλουμε οξυγόνο και θα σας εξηγήσω αλλά πρώτα οξυγόνο, το παιδί δεν είναι καλά!«
Του βάζουμε το οξυγόνο και η γιατρός φεύγει, επιστρέφω σε 5 λεπτα λέει! (Πάει στον καπετάνιο να τον ενημερώσει για να έρθει ελικόπτερο όσο γίνεται πιο γρήγορα και να βάλει τα δυνατά του να φτάσουμε Σαντορίνη σε λιγότερο απο δύο ώρες!)
Τα ματάκια του ήταν ανοιχτά, δεν είναι καλά το παιδί λέω του άντρα μου, πήγαινε τώρα να φωνάξεις τον γιατρό, ΤΩΡΑ!
Ο άντρας μου κατάλαβε τι γινόταν ή καλύτερα ήξερε τι γινόταν!! Ήμουν μόνη στη καμπίνα του πλοίου. Ο Παναγιώτης έχει παγώσει, μόνο η καρδούλα του χτυπάει…..
«ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ» ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ ΛΕΩ!!!!
Ο άντρας μου είναι μαζί με τον Παναγιώτη και την ιατρό, δεν ξέρω τι γίνεται μέσα. Tου κάνουν τα πάντα μέχρι που φτάσαμε Σαντορίνη και διαπιστώθηκε ο ΑΔΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ στις 11-12-2009!!!
Είπα στο Θεό να μη μου έπαιρνε τον Παναγιώτη και ας μην έκανα άλλο παιδί, με γέμιζε σε όλα!
Αυτή τη στιγμή έχω δύο αγγελούδια, τη Καλαμιώτισσα 3 ετών και τον Νεκτάριο – Παναγιώτη 8 μηνών! Όχι απλά τα αγαπάω, όχι απλά τα λατρεύω, είναι όλη μου η ζωή. Υπάρχει όμως ένα κενό στη καρδιά μου που δεν μπορεί να γεμίσει κανείς εκτός απο τον Παναγιώτη μου!
Πέρασα δύσκολα γιατί βίωσα τον κοινωνικό ρατσισμό.
«ΑΥΤΗ δεν μπορεί να κάνει αγόρι» έλεγαν και με έδειχναν με το δάχτυλο.
Μετά απο 6 μήνες μένω έγκυος και πρέπει να το κρύψω όσο μπορώ για να κάνω τροφοβλάστη και να βγουν τα αποτελέσματα. Γιατι το κρυβει; Τι φοβάται; άκουγα απο γύρω γύρω, φοβόμουνα να το πω γιατί ουτε εκεί ήμουν τυχερή.
«Πρέπει να κάνεις διακοπή κυήσεως«, μου λεει ο γυναικολογος και το ΕΚΑΝΑ ΜΕ ΜΑΥΡΗ ΚΑΡΔΙΑ! Ήταν δύσκολα και ακόμα και τώρα δυσκολευόμαστε αρκετά αν και έχουν περάσει 3 χρόνια απο τον άδικο θάνατο του Παναγιώτη!!!!
Είναι ένα πολύ πολύ περιληπτικό κειμενάκι για τη ζωή μας και τη λίγη ζωή του Παναγιώτη που έφυγε απο τη ζωή πριν 3 χρόνια στις 11 Δεκεμβρίου 2009.
Τον Δεκέμβριο τηλεφωνώ στη μαμά του Γιωργάκη, την Ολγα, της είπα οτι σε λίγες μέρες θα πήγαινα στην Αθήνα και ήθελα πολύ να δω τον Γιωργάκη. Φυσικά μου λέει, όποτε θέλεις έλα. Ζούσα για τη στιγμή που θα έβλεπα το Γιώργο, θα ήταν σαν να έβλεπα τον δικό μου Παναγιώτη. Δυστυχώς δεν πρόλαβα, τρείς μέρες πριν πάω στην Αθήνα ο Γιωργάκης έφυγε για το μακρινό και άδικο ταξιδι.
Φευγουν παιδάκια αδικα απο την έλειψη ενημέρωσης για σοβαρές ανίατες ασθένειες…
Παναγιώτακη, θα σε θυμόμαστε και θα σε αγαπάμε για πάντα!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ
ΡΟΥΣΣΕΤΟΣ – ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ
ΤΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΛΑΜΙΩΤΙΣΣΑ – ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της εξωσωματικής ! Κοπέλα μου κρίμα για όλα αυτά που τράβηξες και εσυ και η οικογένεια σου και κυρίως για τ παιδάκι σου που πέθανε από μια τέτοια γεννετικη ασθένεια. Πολύ κριμα
Είμαι μάνα δύο κοριτσιών. Νιώθω πολύ ευλογημένη. Δεν έχουμε πάει ποτέ στο νοσοκομείο .Να αναπαυθεί η ψυχούλα του μωρού σου.Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει αυτή η νόσο.Να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν δύο ψυχές που σ' εχουν ανάγκη.
ουφ ...... μανούλα καλή δυναμη ψυχής.. δεν περασες λιγα! Τα λόγια ειναι περιττα . Το θάρος να κάνεις κατάθεση ψυχής με την ιστορία σου.... κ να γραψείς τον πόνο σου ειναι Μεγαλιο. Δεν υπάρχει ενημέρωσει στής ασθενειες αλλα κ για της παρανέργιες τον φαρμάκων (αντιβιώσεις , εμβόλια κλπ) ουτε συμπληρώνετε η ΚΙτρινη Κάρτα του ΕΟΦ απο τους γιατρους . Πολλές φορες ξημεροβραδιάζομαι ατελειωτες ωρες το να μελεταω..... τα αυτονοήτα δεν ισχύουν εδώ. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι επαγγεματίες υγειας (ελαχιστη βεβαια) που κάνουν σωστα την δουλειά τους.
Η πιο συγκλονιστική ιστορία που διάβασα μέχρι τωρα. Δεν υπάρχει πιο σκληρό πράγμα απο αυτό που συνέβη για μια μαμά αλλα εχεις αλλα δυο αγγελούδια που παίρνεις δύναμη. Εγω οταν γέννησα με καισαρική ήμουν σε ενα κρεβάτι και το αγγελούδι μου 100 χλμ μακριά να παλεύει. Και να μην ξέρω αν θα προλάβω να τον παρω αγκαλιά. Τωρα τον εχω αγκαλιά, με εγκεφαλική παράλυση σπαστική τετραπληγία, αλλα ειναι το πιο χαριτωμένο παιδάκι του κόσμου, όπου και αν παει κερδίζει τους πάντες, όλος ο κόσμος τον λατρεύει. Κουράγιο σε όλες τις μαμάδες που είχαν αλλα όνειρα οταν έκαναν υπέρηχο και έβλεπαν το βλαστάρι τους και αλλα βρήκαν οταν το πήραν αγκαλίτσα.
Τραγικό το να βλέπεις το παιδί σου να υποφέρεις και να μην μπορείς να κάνεις κάτι για να το βοηθήσεις...Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα του...
Δεν ξέρω τι να σου πω...πριν 2μηνες έχασα το κοριτςι μου και εγώ απο μια παρόμοια νόσο την οποία δεν έχουν ταυτοποιήσει ακόμα.ειχε ακριβώς την ίδια εξέλιξη με την μικρή Ιωάννα .δεν ξέρω γιατι να μας τα δίνει ο θεός και να μας τα πέρνει τόσο βίαια...εχω δυο κορίτσια ακόμη αλλά το κενό που εχω μέσα μου δεν θα το καλύψει κανένα παιδί μου.
Αχ κοπέλα μου. Ποια μάνα να σε ακούσει και να μην σε νιώσει... Τι να πω? Ποια λέξη μπορεί να σε βοηθήσει? Τι μπορεί να φέρει το παιδί σου πίσω?
με εκανες να κλαψω... δεν μπορω ουτε κουραγιο να σου πω.για ποια υπομονη να σου μιλησω.. οτι και να πεις εχεις δικιο, οσο και να κλαψεις εχεις δικιο. καμια μανα να μη ζει την απωλεια του παιδιου της.καμια.ξεριζωθηκε η καρδια σου.σε νιωθω.η σκεψη μου θα ειναι μαζι σου και μαζι με το αγγελουδι σου για καιρο κι ας μη σε ξερω.σου ευχομαι μονο να τον βλεπεις στον υπνο σου συχνα να τον αγγαλιαζεις σφιχτα και να τον χορταινεις, γιατι και τα ονειρα μας ζωη ειναι.σε φιλω.
δευτερη φορα που την διαβαζω και θελω να σου πω κουραγιο να τον θυμαστε παντα!!!! και οτι......δακρυσα!!!!!!!!!!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ!!!!ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!!!!!!
Πόσο πόνο να αντέξεις όταν πρόκειται για το παιδί σου που είναι όλη σου η ζωή! Είσαι όμως ήρωας και ο θεός σε αντάμειψε με 2 αγγελούδια... Είμαι σίγουροι ότι θα είστε οι καλύτεροι γονείς. Να είστε καλά να μεγαλώσετε τα παιδάκια σας.
Ειστε αξιοι θαυμασμου για την υπομονη κ επιμονης!!!!!!!Τα λογια ειναι περιττα!!!!!!
Ειστε αξιοι θαυμασμου για την υπομονη κ επιμονης!!!!!!!Τα λογια ειναι περιττα!!!!!!
lypamai gia to moraki sas kai gia ola se pernate..den exo logia sparakse i kardia mou..
Λυπαμαι πολυ για το χαμο του παιδιου σας.Γνωριζουμε καλα αυτο το κενο καθως χασαμε και το δικο μας κοριτσακι 6 μηνων απο αυτη την ασθενεια.Την Ειρηνουλα μας!Ειναι σαν να διαβαζω τη ιστορια μας.Για εμας ομως εγιναν ολα τοσο γρηγορα ...Ακομα με "τρωει" μεσα σε ολα τα αλλα που δεν μπορεσα να εχω ξεγνοιαστες στιγμες σαν μανα με το μωρακι μου.Το μονο που μπορω να σου πω με ολη μου την αγαπη ειναι να ειναι παντα καλα τα αλλα σου παιδακια και πολυ τυχερα! Με πολλη αγαπη ...απο καποιον που ξερει
Ο Παναγιωτης δεν εφυγε....ειναι καπου καλυτερα....πιστεψτε με....
σε καταλαβαίνω αρκετά καθώς η ασθένεια αυτή χτύπησε το ανηψακι μου και το χασαμε στους 8 μήνες. Ειλικρινά δεν υπάρχουν λόγια που να περιγράψουν επάξια όλο αυτό το γοργοθά και τη ψυχολογική φθορά.... τα παιδάκια αυτά γεννιούνται για να μας αποδείξουν πως οι άγγελοι περνούν απο τη γη... ο Παναγιώτης σας και ο Μάριος μας, ίσως να είναι φίλοι εκεί που βρίσκονται......
sas agaphsa xoris na sas ksero ...Panta na exete dinami igia kai agapi...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ,ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!!!!ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΗ ΥΓΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ!!!!
georgia Μου υπομονη και θα δεις ολα θα πανε καλα. το αγχος ειναι οτι το χειροτερο υπαρχει. εχω περασει παρα παλλα κ δυσκολα στη ζωη μου εδω κ 5 χρονια αλλα δεν το βαζω κατω και συνεχιζω με ψηλα το κεφαλι. ευχομαι καποια μερα να μου στειλεις μηνυμα και να μου πεις οτι κρατας στην αγκαλια σου το παιδακι σου. να εισαι καλα και αν μπορω να σε βοηθησω σε κατι ειμαι διαθεσιμη.οχι αγχοςςςςςς!!!!!
Είμαι από Σαντορίνη και δέ ξέρω γιατί στο αναφέρω αυτό...Θέλω να σου πώ ότι σε θαυμάζω και παίρνω κουράγιο από εσένα,ούτε λύπη,ούτε πόνο..Εγώ προσπαθώ να γίνω μανούλα και δέ μπορώ,αλλά προσπαθώ και δέ το βάζω κάτω....Εξωσωματικές,ενέσεις,χάπια....όλα τα έχω κάνει....Ζήσε τα μωρά σου και το σήμερα,να αγαπιέστε με τον άντρα σου και να είστε πάντα αγαπημένοι,και όλα καλά θα πάνε από εδώ και μπρός....Καλό Πάσχα και καλή ανάσταση!Ο Παναγιωτάκης να θυμάσαι ότι είναι ένας άγγελος ανάμεσα σε αγγέλους κοριτσακι μου και ευτυχισμένος όσο δέν φαντάζεσαι.....
σας ευχαριστω ολους μεσα απο την καρδια μου αφιερωσατε λιγο χρονο να διαβασετε την ιστορια της ζωης μου μεσα σε 50 σειρες.....!!!οταν εισαι καλα με τον αντρα σου,το στιρηγμα σου ολα πανε καλα και στη ΖΩΗ!!!Χρωσταω πολλα ευχαριστω σε πολλους που με βοηθησαν και με βοηθουν ακομα.οσοι με εζησαν και με ζουν απο κοντα μπορουν να καταλαβουν τι δυσκολο ειναι ακομα και τωρα να ζω χωρις το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!ευχομαι ο θεος να εχει καλα ολες τις μανουλες και του πατερουλιδες αλλα πανω απ ολα τα παιδακια μας ολου του κοσμου δηλαδη να ειναι καλα και να εχουν ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΥΓΕΙΑ!!!Δεν θα ηθελα να πω τα ονοματα αυτων που θελω να ευχαριστησω 4 χρονια που μου δινουν κουραγιο να συνεχισω,ξερουν ποιοι ειναι και το ευχαριστω ειναι λιγο.Ευχαριστω ομως και εσας ολους που σχολιασατε η διαβασατε αυτο το κειμενο γιατι μονο κουραγιο παιρνω......ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΜΑΔΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΤΑΙ ΤΙς ΜΑΜΑΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ!!!!!!
ΗΡΩΕΣ ειστε ηρωες και εσυ και ο αντρας σου. μπραβο σας που δεν το βαλατε κατω. και που εχετε τωρα αγγελουδια. οσο για τα αλλα 2 παιδακια σας, αυτα ειναι πραγματικα αγγελουδακια και απο εκει ψηλα σας προστατευουν. λυπαμαι για τα παιδακια που χασατε και ειδικα για τον παναγιωτη αλλα ελπιζω εκει ψηλα να τρεχει χαρουμενος, να παιζει, να γελα και να ειναι καλα.
Εχει σπαραξει η καρδια μου, τα δακρυα δεν σταματουν! Ο παναγιωτης σου ειναι ψηλα αγγελουδι και σας προστατευει! Να ειστε παντα δυνατοι και να χαιρεστε τα παιδακια σας! Μοραβο για το κουραγιο σας!
ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ! ΤΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΠΕΡΑΣΕΣ? ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΟΝ ΕΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΒΙΩΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕς ΕΣΥ! ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΡΡΩΣΤΟ. ΠΟΣΟ ΠΟΝΕΣΕΣ?? ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ! ΚΑΜΙΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΝΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ! ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ! ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Κ ΙΣΩΣ ΣΕ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΩ! ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ! ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ! ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΑΔΙΚΑ! ΝΑ ΣΑΙ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙς ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ..! ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΓΑΠΑΣ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΙΦΕΡΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ. ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ. ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΙΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ!!!!ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΚΑΤΩΡΘΟΤΟ ΔΥΣΤΗΧΩΣ,Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ................!!!!
Γλυκια μανούλα μονο εσυ ξέρεις τι έχεις περάσει κ περνάς Μονο κουράγιο κ δύναμη να σου δίνει η Παναγία Ζωη στα αγγελουδια σου κ σε σας τους γονείς να τα μεγαλωνετε
Χριστέ μου...Χριστέ μου...τι να πω?..κουράγιο?..χαρείτε τα παιδάκια σας?..Χριστέ μου..μόνο αυτό μου βγαίνει..για κάποιο λόγο...να κοιτάτε στα μάτια τα αγγελούδια σας...κάπου εκεί είναι η λήθη, η υπομονή και το κουράγιο..
Τον Παναγιώτη δεν τον γνώρισα. Είχα ένα μήνα που τελείωσα το αγροτικό μου στο νησί όταν γεννήθηκε. Έμαθα όμως γι'αυτόν από τον επόμενο συνάδελφο. Στο άκουσμα του χαμού του θύμωσα. Θύμωσα με το θεό, θύμωσα με το κράτος (εκτός από οξυγόνο πολλά δεν έχουν τα νησιά μας με αποτέλεσμα να χάνοντε ΑΔΙΚΑ ζωές), θύμωσα με την επιστήμη που υπηρετώ, θύμωσα κυρίως με τον ίδιο μου τον εαυτό και για τον τρόπο που αντιμετωπίζω μερικές φορές τους ασθενής μου λόγο κούρασης. Τον Παναγιώτη μπορεί να μη το γνώρισα ποτέ αλλά θέλω να πω στη μαμά του πως ο γιός της, χωρίς να το ξέρει, με έκανε κατά ένα λιθαράκι λίγο καλύτερο άνθρωπο και λίγο καλύτερη γιατρό. Να είστε όλοι καλά. Λίνα Ειδικ. Χειρουργός
ΣΑΣ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΠΟΛΛΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ.!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
δεν έχω λόγια για αυτό που σας συνέβη, είναι ότι χειρότερο μπορεί να πάθει ένας γονιός. καταλαβαίνω όμως τον πόνο σας γιατί έχω χάσει την ανιψιά μου από S.M.A που ήταν 2 χρονών. θέλω να πιστεύω πως είναι κάπου καλύτερα, κάπου που μπορεί να περπατήσει, να παίξει,να κάνει ότι δεν μπόρεσε όσο ζούσε.Ευχαριστώ τον Θεό που την γνώρισα έστω και για λίγο, εξάλλου οι Άγγελοι δεν ζουν στη γη!!!
ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!!!ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ.ΖΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.....!!!ΕΛΠΙΖΩ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΕΙΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΙΩΝ ΟΜΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑΤΙ??????????
pw pw me ekanes kommatia,, eisai hrwas kopela mou perases tosa polla kai adika pragmata!!! exei kolhsei to myalo mou kai me dyskolia sou grafw gt syxronos klaiw, poso se katalabainw... esu perases golgotha , ti na pw.. pragmatika.... lupamai polu gia osa sas synebhsan.. na sas zhsoun ta mikra sas 10000 xronia,,. gera na nai1!! na ksereis glukia manoula oti o panagiotakhs tha sas blepei apo ekei ton paidiko kai agno paradiso ..kai tha prostateyei ta adelfia tou ws megalos adelfos,, tha zei mesas sas panta.. saw exei afhsei kai glykes anamniseis na thimastai.. to keno sas den kleinei sigoyra alla na kserete oti o theos sas esteile alla dyo paidakia gia na exoyn thn diplh zwhrada kai thn dynamh toy panagiotakh sas,, .. na ta xerestai,kai na eiste panta kala..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!
Δε μπορω να σταματησω να κλαιω.......ευχομαι ολα αυτα τα αγγελουδια μονο,να ειναι ευτιχισμενα εκει που ειναι.Μονο αυτο......για εμας εδω..δυναμη.
Αχ δεν μπορω κλαιωωωωωωωωωω!!!! δεν υπαρχουν λογια......
Δεν μπορώ να ηρεμισω.... γιατί θεουλη μου;;;; Το πιο δύσκολο από όλα είναι να περιμένεις να συμβεί αυτό που απευχεσαι... Ποσο κουράγιο θέλει να το αντέξει κάποιος;!! Ποσο να το χορτάσεις, ποσο να το αγκαλιασεις ποσο, ποσο;;;; Κουράγιο σας εύχομαι να παίρνετε δυναμη από τα παιδακια σας και είμαι σίγουρη οτι ο Παναγιώτης είναι και θα είναι πάντα κοντά σας και θα σας προστατευει!!!!!!!
ti na sas pw... den mporw na stamatisw na klaiw!!! pou thn vrikate thn antoxh na sinexisete??? kai mpravo sas!!!! egw sthn thesh tha eixa trellathei h tha eixa aftoxtonisei... den mporw na dianoithw zwh xwris to paidi mou!!!!
Με συγκίνησες παρά πολύ..ομολογώ πως κλαίω.-πόσο άδικο να χάνονται τόσο μικρές ψυχούλες..να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.'να είναι γερά και εσείς πάντα ευτυχισμένοι..ο Παναγιώτης σου σίγουρα σε προσέχει από ψηλά...γλυκιά μου να είσαι γερή να τον θυμάσαι..
Συγκινηθηκα πολυ με οσα περασατε. Ο χαμος ενος παιδιου ειναι απλα τρελα. Ο Θεος μας δινει δυναμη που ξεπερναει το φυσιολογικο κ γι' αυτο μπορουμε κ συνεχιζουμε. Περασαμε ασχημες στιγμες σε νοσοκομεια, Εντατικες, παραλιγο να πεθανω στη γεννα κ να μην ζησει ουτε το παιδι μου. Απο τοτε μπορω να καταλαβω λιγο περισσοτερο τις μανουλες που περνανε δυσκολες στιγμες σαν τη δικη σου. Εισαι αξιεπαινη για οσα αντεξες κ αντεχεις. Κ να θυμασαι οτι ο Θεος δεν θελει να χανονται παιδακια ετσι αδικα, δυστυχως οι συνθηκες ζωης πλεον φερνουν τοσο ασχημα πραγματα. να συνεχισεις ετσι δυνατη να φροντιζεις την οικογενεια σου.
δε χρειαζεται να σου πω οτι με συγκινησες...εχασα το γιο μου λιγο πριν τον γεννησω 3 κιλα ολοκληρο παιδι.αλλα δεν τον εζησα..ειναι εκει κοντα κ κανουν παρεα.να ειστε υγιεις και να μεγαλωσετε τα παιδακια σας οπως ποθειτε.με απεριοριστη κατανοηση και αγαπη.σας φιλω γλυκα!
Με έκανες να κλάψω όχι γιατι σε λυπάμαι αλλα γιατι μπορω να νιώσω το μέγεθος της αγάπης που νιώθεις γιαυτο το παιδι. Τον πόνο σου δεν μπορω να τον καταλάβω αλλα νομίζω ότι ειναι απο τους πόνους που μόνο η Παναγία μπορει να αντέξει και σηκώνει λίγο το βαρος απο τις πονεμενες μανουλες. Σε ευχαριστω που μοιραστηκες την ιστορια και τις φωτογραφίες γιατι ότι και να έγινε θα είσαι πάντα η μανούλα του παναγιωτακη...
Οποιοδήποτε σχόλιο είναι απλά λίγο μπροστά στο κείμενο σου. Εύχομαι να είσαι καλά εσύ και η υπέροχη οικογενεια σου. Ο Παναγιωτάκης θα είναι φύλακας αγγελος σας...
Pwwwwwwww ti sygkinitikh istoria!!!!!De mporw na stamatisw na klaiw.....!!!!Sigoura o Panagiwtakhs egine aggelaki kai einai stin agkalitsa ths Panagitsas!!!!Eimai vevaih pws apo ekei pshla sas koita kai sas prosexei!!!!Sas euxomai olopsuxa na exete panw apo ola ugeia kai na xaireste ta aggeloudia pou exete konta sas!!!!Dustuxws sthn Ellada tou 2013 uparxei megalh enhmerwsh se apla pragmata kai KAMIA gia ta sovara!!!!! :-(