Τίποτα δεν γίνεται τυχαία…!

Γεια σας κορίτσια μου, γεια σου και σενα Ολίβια!

Με αφορμή τον Αγ. Βαλεντίνο, θα ‘θελα και εγώ να μοιραστω την ιστορια με τον αντρα μου μαζι σας, γιατι καθε φορα που την σκεφτομαι νιωθω οτι υπαρχει Θεος και εχει φτιαξει για ολους τους ανθρωπους το αλλο τους μισο… Ειμαι πεπεισμενη πια οτι ειναι ΟΛΑ προκαθορισμενα να συμβουν αρκει να ονειρευεσαι, να πιστευεις, να μην χανεις ποτε την πιστη σου για το δικο σου ‘τελειο’ και να ‘σαι ετοιμη να δωσεις και εσυ αυτο το οποιο ζητας για να σου ερθει..

Ειναι 30 Αυγουστου του 2008. Εχω γυρισει μόλις απο διακοπες που εκανα, καλεσμενη απο μια πολυ καλη μου φιλη στο νησι της την Σκοπελο. Περασα υπεροχα! Μαυρισα πολυ, ξενυχτησα πολυ, χορεψα πολυ, ηρεμησα πολυ. Ολα αυτα τα ειχα αναγκη γιατι μολις ειχα βγει απο αλλη μια σχεση που υποσχοταν πολλα αλλα εγω παρεμενα αδεια. Αρχιζα να πιστευω αυτο που δεν ηθελα ποτε να παραδεχτω και έδινα μάχη για το αντιθετο, οτι δηλαδη ισως φταιω εγω που εχω μεγαλες προσδοκιες στον ερωτα και οτι το αλλο φυλο τελικα ποτε δεν μπορει να κανει μια γυναικα να νιωσει ολοκληρωμενη και πληρης.

»Μηπως ζητας πολλα κοριτσακι μου;» ηταν η ερωτηση της γιαγιακας μου οταν της ειπα οτι αλλη μια μεγαλη μου σχεση τελειωσε με δικη μου πρωτοβουλια στα 27 μου.. Ομως εγώ παλι της απαντησα… Δεν μπορω να συμβιβαστω! Θέλω αυτο που ονειρευομαι! Θελω τον πριγκηπα που θα με κανει να νιωσω βασιλισσα! Θελω τον τελειο αντρα (τελειο για μενα φυσικα) οπως τον εχω ονειρευτει! Θελω τον τελειο γαμο που θα κρατησει μια ζωη και θα ειναι απολυτη η αγαπη και η ταυτιση! 

«Αχ κοριτσι μου… Μακαρι να το βρεις… Αλλα νομιζω οτι καμμια φορα πρεπει και να συμβιβαζομαστε…» μου ειπε.

‘‘ΟΧΙ γιαγιακα! Δεν θα συμβιβαστω! Μιλαμε για την ζωή μου! Θα τον βρω…!» Και οντως ημουν σιγουρη πως θα ερθει αν και ειχα αρχίσει να αγχώνομαι βλέποντας οτι ειμαι ήδη 27, χωρισμενη μόλις,  χωρις προοπτικη για αλλη σχεση!

Ειχαν καλεσει τους γονεις μου οι θειοι μου στον Θεολογο Φθιωτιδας για να τους δειξουν το εξοχικο που εφτιαξαν με πολυ κοπο και που μολις ειχε τελειωσει. Επειδη ομως ο πατερας μου δεν επρεπε να οδηγησει γιατι προσφατα ειχε παθει ενα μικρο εγκεφαλικο (ευτυχως ολα καλα) μου ζητησαν να τους παω εγω. Περιττο να σας πω οτι ξενερωσα απ’ την ζωη μου!!! Δεν ηθελα με τιποτα να παω! Σαββατιακο να τρεχω στον Θεολογο που μια φορα ειχα δει φωτογραφιες και μου φανηκε κατσικοχωρι ενω εγω ηθελα να βγω να δω τους φιλους μου μιας και μολις ειχα γυρισει απο Σκοπελο!!

Πηγα με μια προυποθεση! Οτι δεν θα μεινουμε!

»Ναι ναι’‘ μου λεει η μαμα μου! «Το βραδυ θα γυρισουμε, για εναν καφε θα παμε μια ωρα δρομο θα κανουμε, σιγα το πραγμα!«

Εβαλα λοιπον και εγω το μαγιω μου, ενα κοντο φουστακι, ενα μπουστακι και τα σανδαλια μου (κορμαρα τοτε εν τω μεταξυ… κλαψ…) Ετσι λοιπον ξεκινησαμε. Καταλαβαινετε φυσικα οτι μετα απο καμια ωρα αφου φτασαμε λιγο το ενα, λιγο το αλλο, καποια στιγμη μου λεει η θεια μου «Δεν καθεστε βρε κοριτσακι μου και το βραδυ, να ξυπνησουμε το πρωι να παμε για μπανιο, να φαμε, να περασουμε καλα;«

Αντε λεω να κατσουμε… Δεν ηθελα να τους χαλασω χατηρι.

Καποια στιγμη συνειδητοποιησε οτι δεν ειχε αγορασει ακομα μαξιλαρια για να μας δωσει να κοιμηθούμε το βραδυ, καινουργιο σπιτι, λογικο, και ετσι αποφασισαμε να παμε να αγορασουν. Ρωταμε που θα βρουμε και μας ειπαν οι ντοπιοι οτι μονο στην Μαλεσινα θα βρουμε στο ταδε μαγαζι του ταδε. Που ειναι η Μαλεσινα ρε παιδια;; 10 λεπτα απο δω.

Μολις φτασαμε Μαλεσινα βλεπουμε το μαγαζι που μας ειπαν κλειστο. Μεσημερι, λογικο! Το ενστικτο της μανας μου ομως προφανως λειτουργησε υποσυνειδητα και αρχισε να τηλεφωνει στο κινητο που ηταν γραμμενο σε ενα χαρτι στην πορτα του μαγαζιου (και που σημειωτεων τυχαια ο αντρας μου ειχε κολλησει το χαρτι την ιδια μερα λες και το ηξερε).

»Τι παιρνεις χριστιανη μου μεσημεριατικα τον κοσμο τηλεφωνο;; Θα σε βρισουν! Αστο, να της λεει ο θειος μου, θα ξαναερθω εγω μονος μου το απογευμα!»

«Οχι«, να λεει η μαμα μου «Εγω θα παρω!»

Γι’ αυτο σας λεω τιποτα δεν ειναι τυχαιο!Αν ξαναπηγαινε το απογευμα ο θειος, εγω δεν θα ημουν μαζι! Αν ειναι κατι να γινει, θα γινει!

Εγω εν τω μεταξυ καταλαβαινετε… Βαρεμαρα και αγιος ο Θεος. Ειχα κλειστει οση ωρα γινοταν ολο αυτο στο αμαξι του θειου μου, φιμε τζαμια, air condition στο φουλ και ενα σταυρολεξο στα χερια μου ξαπλωτη να λυνω. Τελικα η μαμα μου βρισκει ακρη αφου σηκωσαν το τηλεφωνο, ζητησε συγνωμη αλλα επειδη τους ειπε ερχομασταν απο μακρια μηπως μπορουσαν να ερθουν να μας ανοιξουν. Και ετσι και εγινε.

Εγω τωρα περιμενα καναν παππου να ερθει να ανοιξει. Και ξαφνικα κοριτσια μου, σκαει ενα μαυρο αμαξι. Γυριζοντας τα ματια μου (επιτελους ηρθε ο παππους λεω, αν και μου φανησε πολυ σπορ το αμαξι για παππου) βλεπω μια κυρια να κατεβαινει απο την θεση του συνοδηγου και περιμενα να δω διπλα και τον αντρα της… Και ξαφνικα βλεπω ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ…. ΜΑ ΤΙ ΠΑΙΔΙ!!! Αληθωρησα η γυναικα!! Ηταν η μαμα και ο γιος!!!

Ε φυσικα οπως καταλαβαινετε ειπα να βγω να δω και εγω τα μαξιλαρια, βρε αδερφε!!!!! χαχχαχ!

Με το που βγαινω παθαινει ενα σοκ ο αντρας μου με το που με βλεπει (ημουν και εγω πολυ ωραιο κοριτσι τοτε… και φανταστειτε τωρα με την κοντη φουστιτσα, μαυρισμενη, μακρια μαλλια, ξυλινα βραχιολα και αξεσουαρ που ειχα τρελλα τοτε… τωρα με την εγκυμοσυνη εβαλα 30 κιλα που δεν λενε να φυγουν… κλαψ… δεν βαριεστε… ας ειναι καλα το κοριτσακι μου)

Ο αντρας μου λοιπον ως πανεξυπνος, τι θα κανω για να την πλησιασω;; Θα κανω καλη εντυπωση στην μαμα, στην θεια και τους υπολοιπους!!!!! Χωρις να δωσει πολυ σημασια σε μενα, αρχιζει την ευγενεια, το χιουμορ, την οικιοτητα με το σόι με αποτελεσμα να τον υπερσυμπαθησουν οι δικοι μου! Βλεποντας η θεια μου οτι το μαγαζι εκτος απο λευκα ειδη ειχε και επιπλα, καταστενοχωρηθηκε! 

»Αχ βρε αγορι μου να μην σε ηξερα πιο πριν που πηγα και πηρα επιπλα για το σπιτι απο την Αθηνα και πληρωνα και μεταφορικες!!»

«Μην στενοχωριεστε» της λεει, «κουρτινες βαλατε;;«

«Οχι» του λεει η θεια μου «Θα ερθεις να μου βαλεις εσυ αγορι μου! Θα κανονισουμε μια μερα να ερθεις απο το σπιτι να μετρησεις!»

»Οχι μια μερα…» της λεει ο πανεξυπνος… «τωρα θα ερθω!! Μπορειτε;;«

«Εννοειται«, λεει το σόι με μια φωνη!

Να μην σας τα πολυλογω, καταληξαμε εμεις με το αμαξι μπροστα και ο αντρας μου με το δικο του να μας ακολουθει μεχρι με το σπιτι… Αργοτερα εμαθα οτι στο αμαξι εκεινος επαιρνε τηλεφωνα και ξεκανονιζε ραντεβου για μετρησεις σε σπιτια που μας ειχε πει πως δεν εχει κανενα!!! Μες στο αμαξι να αρχισουν μανα και θεια…

«Και τι καλο παιδι ειναι αυτο!! Ε Μαρια;; Και τι ωραιο παληκαρι!!!! Ε Μαρια;;«

Μου τα σπασαν τα νευρακια ομολογω, ομως ρε κοριτσια πραγματικα ολο του το κατι με ειχε εντυπωσιασει! Η εξωτερικη του εμφανιση, ο τροπος του, η κοινωνικοτητα του, η αμεσοτητα που ειχε, το χιουμορ του… Τι να σας πω… Αν και δεν το εδειχνα, ειχα ενθουσιαστει που ερχοταν σπιτι! Απεκτησε ενδιαφερον το τραβηγμα στον Θεολογο!

Ενα σας λεω… Φτασαμε στο σπιτι γυρω στις 6 το απογευμα (φαγαμε κανα δυωρο στο μαγαζι του γιατι ψωνισαμε και αλλα διαφορα που ηθελαν) και καταληξαμε στις 11.00 το βραδυ να φυγουμε μαζι!!!! Μπορειτε να το πιστεψετε;; Και με τις ευλογιες των δικων μου κιολας που αυτο δεν ειχε ξαναγινει και ουτε προκειται! Το πιο συναρπαστικο ηταν οτι ενω ειχαμε πιασει την κουβεντα ολοι μαζι και μας πηρε η ωρα με πολλα γελια, ξαφνικα λεει στην μαμα μου

»Κυρια Γωγω, να την παρω την κορη σου να την βγαλω μια βολτα την κοπελα, μην κλειστει μεσα Σαββατιατικα μαζι σας; Εχουμε μεγαλη παρεα και πολυ ωραια μαγαζια εδω, μου την δινεις; Θα στην προσεχω σαν τα ματια μου!»

«Ναι αγορι μου, να πατε«, λεει η μαμα μου και εγω εχω μεινει παγωτο!!! Η δικια μου η μανα να με αφησει με ανθρωπο που δεν ξερει, με αυτοκινητο που δεν ξερει, σε μερος που δεν ξερει, να βγω;;;;

«Θέλεις;» γυριζει σε μενα…

«Γιατι οχι«, του λεω, «ομως ειναι αδυνατον!! Με βλεπεις πως ειμαι ντυμενη;;; Ειμαι για παραλια με τα κοντα και τα ξωκοιλα!! Που να παω ετσι;; Δεν εχω αλλα ρουχα μαζι μου, υποτιθεται ηρθα για μερικες ωρες και θα ξαναεφευγα!»

«Μην σε νοιαζει αυτο μου λεει, εσυ θελεις;;«

«Βρε θελω αλλα ετσι εγω δεν βγαινω εξω!!!«

«Προχωρα μου λεει και μην σε νοιαζει!«

Φευγουμε λοιπον με τις ευλογιες ολων και ενω αναρωτιεμαι που παμε και τι θα κανει για να μου λυσει το προβλημα, τον βλεπω να σταματαει στο μαγαζι που ημασταν το πρωι και να το ανοιγει για παρτη μου 11.30 την νυχτα! Σε εναν χωρο διπλα που δεν ειχα παρατηρησει ειχε και ρουχα απο το παλιο του αντικειμενο πριν ασχοληθει με τα επιπλα!!!! Με ντυνει λοιπον κοριτσια μου με οτι μου αρεσε απο πανω μεχρι κατω (μεχρι και παπουτσια ειχε) δωρο ολα απο εκεινον και μου λεει »Τωρα εισαι ετοιμη..»

Περιττο να σας πω, ελιωσα…

Βγηκαμε, μιλαγαμε με τις ωρες, γελασαμε, ηταν κυριος απεναντι μου, με γνωρισε στους φιλους του, χορεψαμε, περασαμε ΤΕΛΕΙΑ και κατα τις 6 το πρωι με γυρναει στο σπιτι! Εννοειται η μαμα μου με την θεια μου ξυπνιες εκεινη την ωρα, μας εφτιαξαν και πρωινο, κατσαμε ολοι μαζι φαγαμε, ριξαμε ατελειωτο γελιο και τελικα απο το σπιτι εφυγε στις 12 το μεσημερι, λιγο πριν φυγουμε εμεις για Αθηνα δηλαδη! Δεν ξερω πως περνουσαν οι ωρες!! Δεν καταλαβε κανεις! Ηταν λες και τον ξεραμε χρονια!!

Την επομενη μερα ηρθε στην Αθηνα να με βρει… Και την επομενη ξαναηρθε… Το ιδιο και την μεθεπομενη που καπου εκει δωσαμε και το πρωτο μας φιλι…

30 Αυγουστου γνωριστηκαμε, 14 Φεβρουαριου αρραβωνιαστηκαμε, 6 Ιουνιου παντρευτηκαμε και 28 Σεπτεμβριου γεννησα το κοριτσακι μας… Ολα μπαμ μπαμ την ιδια χρονια σχεδον… Νιωσαμε και οι δυο αμεσως οτι βρηκαμε το αλλο μας μισο… Αυτο που ονειρευομασταν ακριβως! Σας το ορκιζομαι, νιωθω πως δεν εχει περασει μια μερα…

Εχουν περασει 5 χρονια και νιωθω τοσο τυχερη και ευτυχισμενη που με αξιωσε ο Θεος να εχω τον ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΥ για αντρα μου που η καρδια μου σπαει… Θελω να το φωναξω σε ολα τα κοριτσια, ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ!!! Αρκει να μην συμβιβαστειτε και να ξερετε ακριβως τι θελετε! Και το πιο σημαντικο, να ειστε ετοιμες να το δωσετε κιολας αυτο που ζητατε… Και θα ‘ρθει… Απο το πουθενα, οπως σε μενα! Θα ερθουν στην ζωη και δυσκολα, παντα ερχονται, δεν ειναι ολα ροδινα σε εναν γαμο, οταν ομως υπαρχει ταυτιση και αγαπη ΟΛΑ ξεπερνιουνται! 

Παρολο που εχω παρει 22 κιλα με την εγκυμοσυνη μου (εχω χασει ηδη 7 γιατι ηταν 30) και με εχει πραγματικα κανει ρακος ολο αυτο, απο τα ματια του αντρα μου ο ποθος δεν εχει μειωθει ουτε στο ελαχιστο, για να μην σας πω μεγαλωσε κιολας! Ωρες ωρες δεν τον καταλαβαινω, πως γινεται ολο αυτο γιατι αλλη γυναικα ερωτευτηκε και αλλη γυναικα εχει, γιατι μιλαμε για αρκετα κιλα! Θα μπορουσε καλλιστα να εχει ξενερωσει με ολο αυτο! Κι ομως, δεν το ενιωσα δευτερολεπτο σας το ορκιζομαι! Και επιβεβαιωνεται ακομα ενας κανονας με αυτο, οταν αγαπας πραγματικα, αγαπας τον ανθρωπο και οχι την εξωτερικη του εμφανιση! Οποτε οπως και να ειναι ο αλλος παραμενει η αγαπη σου και ο ποθος σου! Το συνειδητοποιησα οταν παχυνε και εκεινος καποια στιγμη (για συμπαρασταση…χαχαχα). ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΛΕΠΑ! Δεν με ενοιαζε! Για μενα ηταν και ειναι η αγαπη μου και δεν πα’ να γινει αλλος τοσος! Τωρα ειπαμε θα μπουμε σε προγραμμα και οι δυο να επανελθουμε.

»Καλα, οταν εισαι ετοιμη ψυχολογικα πες μου να αρχισουμε μαζι. Παντως εμενα μ’ αρεσεις οπως και αν εισαι, να το ξερεις…» Αυτο μου φτανει, πραγματικα…

Η ιστορια μου ειναι η αποδειξη πως ΤΙΠΟΤΑ δεν γινεται τυχαια! ΟΛΑ ειναι γραμμενα να γινουν και ολα συνομοτουν για να συμβουν! Που να το φανταζομουν εγω οτι θα πηγαινα σε ενα μερος για πρώτη φορα και θα χρειαζομουν μαξιλαρια και θα πηγαινα στο μαγαζι του και θα γνωριζα τον αντρα της ζωης μου και σε 10 μηνες θα ημουν και παντρεμενη!!! Ουτε σε παραμυθι! Κι ομως… Συνεβη…

Αυτα κοριτσια μου, ευχομαι να μην σας κουρασα… Εγω παντως το απολαυσα που τα εγραψα και ηθελα να τα μοιραστω… Σας ευχαριστω για τον χρονο που μου αφιερωσατε. Σας επισυναπτω και καποιες αγαπημενες φωτογραφιες. Ευχομαι του Αγ. Βαλεντινου να περασετε υπεροχα και να πλημμυρισετε απο αγαπη… 

Σας φιλω, 
Μαρια