Το γράφω, το σβηνω και το ξανά γράφω και το ξανά σβηνω. Το πήρα επιτέλους απόφαση και θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας και την δική μου ιστορία. Βασικά την μισή μου ιστορία.
Είμαι μανούλα 2 κοριτσιών (αστέρια). Το όνομα μου δεν θέλω να το πω γιατί φοβάμαι πολύ την κριτική, αλλά μπορώ να σας πω ότι είμαι 24 χρόνων.
Οπότε ξεκιναω… Ημουν πολύ μικρή για να θυμάμαι ποτέ ξεκίνησε η κακοποίηση από τον πατέρα μου. Θυμάμαι βεβαια κάποια σκηνικά από όταν ήμουν 4 χρόνων. Θυμάμαι όταν ήμουν 10 χρόνων μου έσπασε το χέρι μου. Θυμάμαι να μην μπορώ να περπατισω μετά από ξύλο που ετρωγα. Θυμάμαι οι μελανιες μου επαιρναν το σχήμα απο τά χέρια του και από τα μέταλλα τις ζώνης και από τα παπούτσια του. Θυμάμαι πολύ καλά τον πόνο και πως ουρλιαζα όταν έβαζε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου και εσφιγγε σιγά σιγά. Και όταν τα θυμάμαι όλα αυτά, είναι σαν να ανοίγουν όλες οι ουλες που έχω και ξανά ποναω.
Με την μάνα μου πάντα είχα πολύ καλή σχέση και ποτέ δεν θύμωσα μαζί της που γινόταν όλο αυτό. Εκείνος δεν ήταν ποτέ σπίτι λόγω δουλειάς αλλα όταν ήταν καπως πάντα εγώ τον εβγαζα εκτός εαυτού. Η μάνα μου καλώς ή κακώς, με όλα τα προβλήματα τότε βρήκε παρηγοριά σε ΛΑΘΟΣ αγκαλιά. Στου θείου μου. Τον αδελφό του πατέρα μου. Και με την σειρά του εκείνος βρήκε παρηγοριά σε άλλη λάθος αγκαλιά. Την δική μου. Ξεκίνησε όταν ήμουν 11 χρόνων και τελείωσε όταν ήμουν 15.
Ήμουν και είμαι αντιδραστικια και σαν παιδί αντιδρουσα πολύ και αρκετά άσχημα σε σημείο που έπεσα στα ναρκωτικά. Ηθελα κάτι απλά να κάνει τον πόνο να φύγει. Δεν είπα ποτέ τίποτα σε κανέναν. Το κρατησα για εμένα ότι έγινε με τον θείο μου. Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι ότι κανείς δεν θα με πιστέψει και μετά τι θα κάνω; Πως θα το χειριστώ; Οπότε καλύτερα να μην ξέρει κανείς τίποτα. Ομως αρχίζει και με τρώει πολύ μέσα μου τώρα πια.
Ο πατέρας μου συνέχισε να με χτυπάει και άσχημα πολύ και με πολλους τραυματισμούς μέχρι τα 23 μου. Πριν από λίγους μήνες ήτανε η τελευταία φορά. Δεν τον βλέπω πλέον οπότε δεν μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι πια. Με τον θείο μου όμως συνέχισα να έχω επαφές μόνο και μόνο για να μην καταλάβει ποτέ κανείς τίποτα.
Δυο άντρες μου εκλεψαν τα παιδικα μου χρόνια. Δυο άντρες που δεν μου έδειξαν αγάπη ενώ αυτή ήταν η δουλειά τους. Γυρναγα σπίτι σε έναν που με χτυπαγε και κλοτσαγε και μετά όταν έφευγαν από το σπίτι με άφηναν μόνη μου χωρίς να ξέρουν, με τον άλλον μου με άγγιζε και έκανε διάφορα. Πως; Γιατί; Τι έκανα; Βαρέθηκα να ρωτάω τόσα χρόνια αυτές τις ερώτησεις. Αυτά δεν τα έχω πει ποτέ σε κανέναν και συγνώμη αν είναι βάρη αλλα νιώθω μέσα μου πραγματική ανάγκη να τα βγάλω.
Από μια άποψη τους ευχαριστω πολύ. Γιατί είμαι καλή μανούλα και γιατί θέλω και κάνω τα αδύνατα δυνατά για να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά μου. Γιατί και φυλακή θα μπω προστατεύοντας τους λόγους που υπάρχω. Πλέον έμαθα να ζω με της ερωτήσεις που έχω και έμαθα να ζω με τις ουλες μου. Εμαθα να το χειριζομαι μόνη μου ενώ δεν ήθελα. Δεν θα έλεγα ότι με έχει κάνει πιο δυνατή. Βρήκα τότε την έξοδο μου μέσα από τα ναρκωτικά. Είμαι αδύναμη και το ξέρω.
Τουλάχιστον όμως χαριζω και θα χαριζω για όσο ζω ευτυχία χωρίς πόνο στα παιδιά μου και ζω προσπαθώντας να μην τα θυμάμαι αυτά. Είμαι περήφανη για αυτή που είμαι παρόλο που είμαι λίγο σκληρή. Θέλω μόνο να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα σταματήσουν να μου έρχονται αναλαμπες και εικόνες μεστο μυαλό μου απο το παρελθόν μου και ότι θα σταματήσω επιτέλους να τους βλέπω και στον ύπνο μου.
Συγνώμη αν σας μαυρισα λιγάκι αλλα το είχα πολύ ανάγκη να μιλήσω.
Με πολλή αγάπη
Μαμά Ν.Φ
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Λυπαμαι που θα σε στεναχωρησω αλλα φταις εξ ολοκληρου για τις επιλογες σου. Επελεξες να μην μιλησεις ΔΙΣ στους δικους σου ανθρωπους κ στην αστυνομια για τους δικους σου λογους.Επελεξες να μπλεξεις με ναρκωτικα αντι να κοιταξεις πως θα γινεις καλυτερη μεσα απ αυτο κ πως θα ξεφυγεις απο αυτους τους ανθρωπους.Ειμαστε τα βιωματα και οι επιλογες μας..Πιστευω οτι πρεπει να σε δει σιγουρα καποιος που να μπορει να σε στηριξει πραγματικα για να μην κανεις αλλες λαθος επιλογες... Φιλικα..
Είναι πολύ εύκολο να επιρρίψουμε ευθύνες σε κάποιον, όταν δεν έχουμε ιδέα πώς είναι να βιώνεις έστω και το 1/100 από τα δικά του βιώματα, με τον δικό του βιοψυχισμό κι ιδιοσυγκρασία, υπό τις συνθήκες της δικής του ζωής. Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Μια αγγλική παροιμία όμως λέει το εξής: δεν μπορείς να κρίνεις κανέναν, αν δεν έχεις περπατήσει ένα μίλι μέσα στα παπούτσια του. Καλό είναι να το θυμόμαστε πάντα αυτό.
Σοφια,διαβαζεις αυτά που γραφεις;;;;Φταιει ένα παιδι,στην ηλικια των 11 ,των 12 ,των 20 για ποιες επιλογες,αναφερεσαι;;;;Το ότι φοβοταν,ετρεμε η ψυχη της,που να απευθυνθεί;;;;;εδώ στην μανα της δεν πηγε,στην αστυνομια θα παει;;και στα ναρκωτικα γιατι επεσε νομιζεις;;;;;γιατι βαριοταν;;;;εγω απορω ακομη πως δεν εκανε και αποπειρα αυτοκτονιας!Ειμαστε οντως τα βιωματα μας,αλλα όχι οι επιλογες μας,παντα.Γιατι στην συγκεκριμενη περιπτωση,αλλονων ηταν αυτές οι επιλογες και αυτή της υπεστη.!!!Και να ξερεις ότι δεν μας στεναχωρησες,αλλα μας εκνευρισες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
θα συμφωνισω κ με την αννετα κ την μαρινα. της ευθυνες που λες δεν νομιζω οτι της εχω. αλλες ειχα. μερχι που σταματησε εγω ειχα ηδη ξεκινησει τα ναρκωτικα αποτε κανεις δεν θα με πιστευε. περασα οτι περασα δεν ηθελα κ αλλα. τωρα τη να σου πω για να ναρκωτικα? οτι με μουδιαζαν? οτι δεν ενιωθα τιποτα οθτε σωματικα ουτε ψυχικα οταν τα επερνα? θα μποροθσες αραγε να το καταλαβεις? νομιζω εισαι πραγματικα σκληρη αλλα κ χωρις λογο. κ επειδη εχω δει ιδηκο μπορω να σου πω οτι βασει κ ερευνες κτλ ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ. κ ειμαι επιτελοπυσ σε θεση να το πω. ιδικα απτην στιγμη που ειμαι μαμα σε κοριτσια. ο καθε ενας εχει την αποψη του κ δεν θα προσπαθησω να πεισω το αντιθετο. δεχτω κ σεβαστο.
ο πατερας σου ειπες σε χτυπαγε μεχρι τα 23 σου και μετα συνεχισες να χεις κ επαφες με το θειο σου για να μην καταλαβει κανεις τιποτα...κ οτι τωρα εισαι 24...τα παιδια σου ειναι καρπος του βιασμου σου? ειλικρινα δεν ξερω τι να σου πω, το μονο που σου ευχομαι ειναι να βρεις την ψυχικη ηρεμια σου με τη βοηθεια ψυχολογου !γιατι σιγουρα ειναι πολυ δυσκολη περιπτωση κ ισως χρειαστει να τα καταθεσεις ολα αυτα εστω κ αργα στην αστυνομια...
Sumfwnw apoluta mazi sou kai sumfwnw kai gia thn aporia twn paidiwn...Auta ta terata prepei na mpainoun fulakh!!!!Oso kukloforei o paidofilos paiderasths exw mporei na xanaparenoxlhsei kapoio allo koritsaki..Mporeis na to exeis enoxes sto mualo sou pws auto to TERAS mporei na xanapeiraxei ena akomh plasma kai na to traumatisei anepanorthwta opws esena???Exeis koritsia kai esu apo oti eipes..kai mporei kapoios allos na ta enoxlhsei giati kapoia ton afhse eleuthero epishs...skepsou to...Kai den sto lew elafrua th kardia..exw uparxei thuma sta 13 mou apo oikogeneiako filo dikigoro kai kathighth se lukeio.To prwto pragma pou ekana htan na to pw se OLOYSSS!!!!To fwnaxa me olh mou th dunamh!!!To mathe h gunaika tou oi gioi tou h korh tou oi nufes tou kai ennohte oi goneis mou!!!!!!!Afou milhsa egw apo pisw milhsan kai alla koritsia pou eixe parenoxlhsei kai ton valane se katoikwn periorismo ton diwxan apo kathighth kai kai kai...xalase thn oikogeneia tou kai oloi ton vrizoun...Den xerw ti apegine twra alla elpizw na PSWFISE to KTHNOS!!!!!!!!An omws ena koritsi apo auta pou parenoxlhse prin apo mena eixe milhsei tote isws egw na mhn epefta pote thuma tou.....skepsou to!
Έχουν περάσει πλέον χρόνια. Χωρίς κανένα στοιχείο. Δεν μπορώ να κάνω πλέον καταγγελία. Όσο για το πατέρα μου..... Του ειχα κάνει οταν ήμουν 15 κ είχε μπει κ φυλακή. Μυαλό όμως δεν έβαλε.
Όταν λέω "επαφές" εννοώ ότι του έχω ξανα μιλήσει!!! Εκείνος ζει στο εξωτερικό μόνιμα αλλα οταν έρχετε εδώ ενα γεια σου τι κάνεις το λέω. Αυτο. Τιποτα άλλο. Κ όχι βεβεα τα παιδια μου δεν είναι δικά του.
Λυπάμαι για οσα ασχημα εζησες πραγματικά... σίγουρα πρέπει να το αντιμετωπίσεις... κ σίγουρα πρέπει να απομακρυνθείς από αυτό το περιβάλλον... τώρα έχεις τα παιδάκια σου κ πρέπει να τα προστατεψεις..... δεν εχουν καμία δουλειά να συναναστρεφονται με τερατα.... για μένα θα επρεπε να μιλήσεις ανοιχτα κ στην μητέρα σου... εγω δεν θα κρίνω αν γνώριζε ή όχι... αλλά αν η σχέση σας ήταν διαφορετική θα έβρισκες το θάρρος από μικρή να της μιλήσεις ανοιχτά... πρέπει να ιλήσετε γιατί σίγουρα υπάρχουν κ θέματα μεταξύ σας που η απειρη αγαπη σου γι αυτην δεν σ αφηνουν να τα δεις... να σαι γερη κ ευχομαι μονο χαρουμενη απο δω κ μπρος... να σαι οπροστατης των παιδιών σου κ πάντα κοντά τους...
'αν.με γνωρισεις δε θα πιστευεις οτι ειμαι θυμα τετοιας κακοποιησης... '' ειναι σαν να.με περιγραφεις αυτη τη στιγμη.. οι θυτες σχεδον ιδιοι.. τα σημαδια στο σωμα υπαρχουν ακομη. αλλα της ψυχης δε θα γιατρευτουν.ποτε
Πιστεύω κι εγώ οτι η ψυχολογική βοήθεια θα σε δυναμώσει και θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τι πραγματικά γινεται. Εσύ έχεις φανεί πολύ δυνατή γιατι έφτασες στο τέρμα και απο τις στάχτες σου μάζεψες οτι μπορούσες για να ζήσεις. Να ξέρεις όμως οτι τα βιώματα μας αφήνουν το αποτύπωμά τους και πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτό το αποτύπωμα που σου αφήνει το βάρος που σηκώνεις μέσα σου. Το θέμα δεν είναι να αποφύγεις μόνο αυτόν που σε βλάπτει αλλά να μπορέσεις να αντιμετοπίσεις την εικόνα του μέσα σου γιατι είναι ένα πρόσωπο σημαντικό για τη ζωή σου και αυτό κάνει την εμπειρία σου πιο τραυματική και περίπλοκη. Αν θέλεις και τη γνώμη μου όμως κάτι γίνεται και με τη σχέση σου με τη μητέρα σου. Ενώ έβλεπε όλοο αυτό δεν προστάτευσε εσένα αλλά τον εαυτό της,εσύ πώς γίνεται να μην την βλέπεις με θυμό? Κακοποιούσε και αυτήν και ήσασταν και οι δύο θύματα ? Μου ακούγεται λίγο σαν να ήσουν εσύ η μητερα και εκείνη να φαίρεται σαν παιδί....γι αυτό και προσπαθείς να την προστατεύσεις απο το θυμό σου που έχεις και για αυτήν....Εγινες μητέρα για να φτιάξεις τη δική σου οικογένεια για να μπορέσεις να τα κάνεις όλα σωστά απο την αρχή....σκέψου όμως πόσο θυμό κρύβεις για τη μητέρα σου κάτω απο το χαλάκι....αυτό είναι πιο δύσκολο να το αντιμετοπίσεις παρά το θυμό απο την κακοποίηση του πατερα σου.... Εκεινη φαίνεται σαν να είναι αδύναμη να σε προστατεύσει και βάζει εσένα να το κάνεις αυτό ενώ την ίδια στιγμή είναι δυνατή και κάνει άλλη σχέση...πρόσεξε πως δουλεύει ένα διπλό μύνημα απο εκείνη προς εσένα...ενώ κατα βάθος θυμώνεις που δεν σε προστατεύει και είσαι πολύ θυμωμένη γιατι λές "Γιατί είμαι καλή μανούλα και γιατί θέλω και κάνω τα αδύνατα δυνατά για να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά μου. Γιατί και φυλακή θα μπω προστατεύοντας τους λόγους που υπάρχω. " ...αυτό που δεν έκανε η δική μου μαμά.... την ίδια στιγμή επειδή εμφανίζεται αδύναμη μπροστά σε αυτό " Η μάνα μου καλώς ή κακώς, με όλα τα προβλήματα " σε βάζει να νιώθεις ενοχές για τα συναισθήματά σου.... Απλά θα ήθελα να σκεφτείς λίγο περισσότερο γιατι και το να μην σε προστατεύουν απο την κακοποίηση δεν απέχει πολύ απο την συνενοχή....